Borstvoeding.. Een onderwerp dat me best zwaar valt. En dat heeft een reden. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje werd me gevraagd of ik borstvoeding wilde geven. Ik heb lang getwijfeld, want het leek me ergens maar een beetje 'gek', maar uiteindelijk besloten het toch te willen proberen. Ik heb destijds ook nog zo'n informatieavond erover bijgewoond. De avond voor de geplande keizersnede lag ik in bed en ik herinner me nog dat ik dacht: 'hmm, morgen ligt er een baby aan mijn borst, wat een gek idee!'. Ik moest nog enorm aan het idee wennen op dat moment. Maar, zodra mijn zoontje geboren was, werd alles anders. Hij werd aangelegd en ik heb nog nooit zoiets bijzonders meegemaakt. Het idee dat ik mijn kindje zelf kon voeden.. En dan die oogjes, hij lag zo lief te drinken en ik voelde zo'n golf van liefde over mij heen komen! Ik kan het niet eens goed omschrijven; ik heb het als ontzettend mooi ervaren. Helaas kwam bij mij de borstvoeding nog niet goed op gang en hapte mijn zoontje niet goed aan. Hij kreeg daardoor niet genoeg binnen en ikzelf had bijna gelijk enorme kloven. Mijn zoontje moest bijgevoed worden, hij bleef maar huilen.. Wij bleven hem aanleggen, maar het ging me steeds meer tegenstaan. Op een gegeven moment wilde ik gewoon niet meer.. En we hebben het hier over een tijdsbestek van nog geen 24 uur. De verpleegsters in het ziekenhuis hebben toen geopperd om over te gaan op de fles. Ze zeiden al dat ze dat meestal niet doen, omdat ze zoveel mogelijk de borstvoeding willen en moeten promoten, maar dat dit misschien wel het beste was voor ons beide. Ik kon wel huilen van blijdschap, ik was er zó klaar mee! Ik heb daarna ook echt zitten genieten van de eerste flesjes die hij kreeg, omdat dat beter ging en hij tevreden was. Hij tevreden, ik tevreden. Zo werkt dat. Helaas is mijn zoontje een slechte drinker gebleven. We hebben maanden getobd met verschillende flessen; het meeste ging te snel. Daarnaast bleek hij niet goed te reageren op standaard voeding, waarna we het ziekenhuistraject in gingen. Op het moment ben ik vooral blij dat we helemaal van de fles af zijn.. En dat hij normale halfvolle melk niet kan verdragen, nouja, het is vervelend.. Maar er zijn genoeg alternatieven. Even terug naar het begin: het onderwerp borstvoeding, dat vind ik heel lastig. Waarom? Omdat ik het toch als een enorm gemis heb ervaren. Ik was de eerste dagen natuurlijk heel blij dat hij lekker op de fles over kon, maar naarmate de tijd vorderde, begon ik het steeds jammerder te vinden dat het mijzelf niet is gelukt. Daar speelt het ziekenhuistraject natuurlijk ook wel in mee. Als ik het bij anderen zie of hoor (borstvoeding) voel ik bijna een soort jaloezie opkomen, omdat ik het toch eigenlijk wel heel graag zelf had gedaan.. Ik maak soms ook verwijten naar mezelf, van 'joh, waarom moest je nou zo snel opgeven? Had nou doorgezet..', ook al weet ik dat ik op dat moment een keuze heb gemaakt die mij gewoon het beste leek voor ons beide. Maar toch. Nu ben ik weer zwanger en het verlangen om borstvoeding te gaan geven is zo enorm groot.. Ik hoop zo erg dat ik mijn volgende kindje dit wel kan en mag geven! Ik droom er zelfs over. Alleen omdat het niet goed op gang kwam ben ik nu bang dat dat weer gaat gebeuren.. Mijn moeder had destijds ook niet genoeg voor mij en ook dat maakt mij een beetje bang. Straks lukt het mij ook gewoon helemaal niet.. Zijn er tips? Ik blijf maar met het idee rondlopen dat ze in het ziekenhuis de kolf hadden moeten pakken om het op gang te brengen.. Maar is dat wel zo? En zou het eventueel zin hebben om van tevoren te kolven, aan het einde van de zwangerschap ofzo? Of slaat dat nergens op? Ik heb overigens in mijn zwangerschap dus ook nooit last gehad van lekkende borsten en mijn borsten zijn ook helemaal niet gegroeid. Wat een onzekerheid! Is er nog hoop voor mij?
Ik heb een beetje hetzelfde meegemaakt, na 5 dagen gestopt toen stond ik er 100 procent achter maar in de loop van de tijd... Ik zou echt als het niet lukt direct beginnen met kolven om de productie op gang te helpen! Later heb ik het er nog wel met vriendinnen over gehad bij wie het wel gelukt is, het is heel normaal dat het de eerste twee weken wat pijnlijk is. Het ligt ook enorm aan je kraamhulp ( die van mij was een schat maar erg slecht met bv...) Schroom niet om optijd een lactatiekundige in te schakelen, eventueel al voor de bevalling. Wordt (als je op fb zit) lid van La Leche League. Veel aanleggen.. De kraamhulp bij mij haalde mijn dochter weg van 13 tot 15 zodat ik kon slapen, dat wil ik, als er in de toekomst een tweede komt, echt niet! Ik begrijp je verlangen heel goed! Hopelijk lukt het nu wel! Ga er positief in, ieder kindje is ook weer anders!
Dankjewel voor je reactie! Vervelend om te lezen dat jij het ook zo hebt ervaren.. En ergens toch ook 'fijn' dat er mensen zijn die mijn gevoel begrijpen en iets soortgelijks hebben meegemaakt. Dat aanleggen.. Dat is toen inderdaad heel erg veel gebeurd. Soms zat er maar 20 minuten tussen en dan gaf hij echt duidelijk aan dat hij honger had, wat natuurlijk ook gelijk genoeg zegt over de hoeveelheid melk wat ik toen voor hem had. De combinatie van zijn slechte drinken en mijn slechte melkproductie is funest geweest, maar ik wijt dit eigenlijk vooral aan mezelf. Ik ben nog niet eens bang dat mijn volgende kindje weer een slechte drinker wordt, maar meer dat ik gewoon echt nooit genoeg zal hebben om mijn baby te voeden.. En dat steekt me! Natuurlijk ga ik dit wel aankaarten bij de verloskundige en later de gynaecoloog, maar toch, het blijft nu maar door mijn hoofd malen.. Jij zegt dus wel kolven? Ik had dat idee zelf ook en ben een tijdje bijna boos geweest naar het ziekenhuis toe. Zo van WAAROM hebben ze dat niet gedaan?! Het is toch algemeen bekend dat het bij een keizersnede al wat langer kan duren voor het op gang komt..? Die frustratie richting ziekenhuis heb ik geprobeerd van me af te zetten en ik zit nu dus in de fase dat ik mij afvraag of het kolven inderdaad zin had gehad. Daarnaast heeft het ook geen zin om boos te zijn, want ik verander er niks meer aan.. Maar ik wil wel weten hoe dit de volgende keer anders kan
Ik herken echt heel erg wat je schrijft! Ja dat zei zelfs mijn kraamverzorgster, wel kolven! Dat helpt echt bij het opgang brengen. Het is echt niet leuk maar ja voor het goede doel he Echt goed aangeven inderdaad! Misschien ook zorgen dat er af en toe iemand bij je zoontje is zodat jij je goed op de bv kan richten!
Okee thanks! En heeft kolven van tevoren zin? Dus als je nog zwanger bent zeg maar.. Of is dat geen optie? Iemand die dat weet? Sorry als ik domme vragen stel hoor
Nou ik heb ooit gehoord dat het kan.. Maar ik zou dat even navragen bij een lactatiekundige want het kan ook weeen opwekken. Dus dat wil je niet bij 30 weken bijvoorbeeld! Ik ken iemand die het gedaan heeft, bij haar zoontje ging het ook zeer moeizaam. Nu heeft ze ook een dochter en haar heeft ze toch maar mooi 9 maanden bv kunnen geven!
Wist je dat het héél normaal is dat je de eerste dagen amper enkele druppels melk produceert? Zeker na een keizersnede. En dat het zelfs normaal is dat een kindje na 20 minuten alweer vraagt, dit is net heel goed om de melkproductie op gang te brengen. Mijn zoontje lag de eerste 48 uur quasi continu aan en drinkt nu met 16 maand nog steeds moedermelk. Het is jammer genoeg ook normaal dat borstvoeding geven die eerste week niet aangenaam is. Al zou het niet echt pijn mogen doen. Je kan voor je bevalling een boek lezen over borstvoeding, kies een goed boek, ik zou dat van LLL adviseren! Daarnaast kan je ook de contactgegevens van een goed LK noteren voor als je die zou nodig hebben na de bevalling. Probeer je partner of je moeder of iemand dicht bij je zover te krijgen dat ze die eerste dagen mee ondersteunen in het idee dat jij wil borstvoeding geven want of het nu je eerste of je tweede kindje is, de kans is groot dat de kraamtranen en de daarbij horende onzekerheid weer de kop opsteken en dan is het fijn iemand te hebben die je eraan herinnert dat je geen kunstvoeding wou geven. Hadden ze mij in het ziekenhuis een flesje gegeven, dan had ik dat ook aangenomen en was ik ook gestopt, hoe vastberaden ik ook was. Maar ik heb geluk gehad met de verpleegsters om me heen! Je kan het!!!
Ik heb nu een zoontje van 5 weken, en de borstvoeding wilde bij mij ook niet goed lukken. Hij is 2,5 weekjes te vroeg geboren en snapte niet goed hoe hij moest aanhappen. In het ziekenhuis heb ik gelukkig wel veel hulp gehad met aanleggen, maar omdat dit moeilijk bleef gaan en hij bijgevoed moest worden (verloor bijna 10% gewicht) kwamen ze met de kolf aanzetten. Ik kolfde ieniemienie beetjes en die werden hem met een lepeltje gevoerd. We bleven hem aanleggen, maar hij werd erg gefrustreerd omdat het niet wou lukken en ik dus ook. Eenmaal thuis had ik een fantastische kraamhulp. We bleven hem proberen aanleggen en uiteindelijk met tepelhoedjes beginnen voeden. Dat ging een stuk beter, maar nog steeds was mijn productie niet genoeg want hij bleef huilen van de honger. Na 2 weken sukkelen aan de borst namen we de beslissing om te blijven kolven -want de productie was nu echt goed!- en hem dat dan te geven in een flesje. Dit doen we nu zo'n 3 weekjes en het gaat prima! Mijn tips: investeer in een dubbele elektrische borstkolf + borstvoedingsbh. Het kolven is veel werk, de onderbroken nachten zijn net iets zwaarder maar ik ben erg blij dat ik mijn kindje toch moedermelk kan geven. Heel veel succes!
Ik heb twee "mislukte" borstvoedingsperiode gehad. Bij de derde hoopte ik echt dat het wel ging lukken. Ik heb tijdens mijn zwangerschap al contact gezocht met een lactatiekundige. Echt het beste wat ik ooit heb gedaan! Ze heeft me zo goed bijgestaan en zulke goede adviezen gegeven. Inmiddels geef ik nu ruim 5 maanden bv. In het begin vond ik het pittig, maar het wordt steeds makkelijker!
Ik snap je gedachte, maar er zijn genoeg vrouwen die geen kolf aanraken die eerste periode... Indien nodig is er in het ziekenhuis uiteraard een kolf aanwezig. Eenmaal thuis kan je via bijvoorbeeld de thuiswinkel een kolf huren.
De eerste 24 is je melkproductie ooknog helemaal niet op gang. Pas zodra je stuwing krijgt en je baby overgangsontlasting krijgt begint er melk te stromen. Dat was bij mij pas na een dag of 3. Ik zou het dus zeker langer volhouden en pas aan bijvoeden beginnen te denken als je kindje meer dan 7% afvalt. Dat is echt niet duidelijk de eerste 24 uur maar dus pas na 3 a 4 dagen. Hier ook baby veel aan de borst gehad de eerste dagen, juist om die productie op gang te helpen!
Bedankt voor jullie reacties allemaal! Ik merk aan mezelf dat het me nog gefrustreerder maakt. Ik heb het idee gekregen dat het bij mij gewoon helemaal niet ging lukken, omdat hij al continu bijgevoed moest worden.. Maar dat is dus normaal? Tigra, bedankt voor de tip! Hoe ver in de zwangerschap heb je dit gedaan? Beetje op het einde?
Vervelend zeg wat jij heb meegemaakt! Bij mij ging de borstvoeding juist heel goed. Maar de eerste dagen had ik ook "geen melk". Maar dat is normaal. Gewoon aanleggen aanleggen en aanleggen. En door flesjes kv tussendoor te geven komt je productie juist niet op gang. Misschien contact opnemen met een lactatiekundige die vanaf het begin kan meekijken? Want het hoort geen pijn te doen!
Wat balen dat het bij de eerste zo is gegaan. Je kunt voor de bevalling al proberen wat melk te kolven met je handen (geen handkolf). Op internet is te vinden hoe dat moet. Hier mag je echter niet eerder dan 37 weken mee beginnen want het kan weeën opwekken. De druppels die je produceert zou je kunnen bewaren in van die spuitjes, dan heb je de eerste dag al wat op voorraad. En ook na de bevalling, maak je niet te druk, volgens mij kunnen ze de eerst 36 uur prima op de reserves doen. Mocht het dan niet op gang komen, gebruik een kolf van het ziekenhuis. Wij konden hem ook van de verloskundige huren. Niet nodig gehad gelukkig. Het heeft hier trouwens zeker 10 uur geduurd voor m'n zoon gedronken had, hij kreeg het niet voor elkaar aan te happen zonder tepelhoedje en de vk had niet de juiste maat in de auto, dus moest wachten tot de winkel open was. De eerste dagen hebben ze echt maar een paar milliliter nodig. Het belangrijkste is om te vertrouwen in je lichaam, jezelf niet teveel druk opleggen en als het niet gaat, het accepteren. En durf om hulp te vragen.
Bijvoeden is helemaal niet normaal. Maar dat je die eerste dagen nog geen of amper enkele druppels melk hebt is wel normaal. Dat een kindje tot 10% afvalt is ook normaal zeker als je een epidurale had en/of aan een infuus lag (omdat het kindje dan een vals hoog geboortegewicht kan hebben door het vocht).
Ik denk dat ze in het ziekenhuis inderdaad te snel zijn op komen draven met een fles. En natuurlijk zei je daar ja op, want je bent kapot. Maar hier dronk zoontje de eerste 24 uur ook amper en dat is helemaal niet vreemd. Uiteraard was hij de eerste dagen flink afgevallen. Na 3 dagen ruim 7% en wilden ze ook dat ik ging bijvoeden. Op mijn verzoek mochten we het toen 1 dag aankijken als ik hem om de 2 uur aan zou leggen of nog vaker als hij wilde. De volgende dag was hij aangekomen. Uiteindelijk ben ik (door andere redenen en omstandigheden) na een week als nog gestopt met borstvoeding geven, maar ik denk niet dat je na 24 uur al kan zeggen dat borstvoeding niet mogelijk is of is mislukt. Wat hierboven ook al werd gezegd, borstvoeding heeft ook even nodig om op gang te komen, hier duurde dat ook een paar dagen en toen kwam de stuwing en werd er goed melk aangemaakt. Verder heb ik wel een beetje hetzelfde gevoel als jij. Had m'n zoontje ook graag langer borstvoeding gegeven, maar op dat moment was het voor mij genoeg en gaf de fles de rust die wij en ons zoontje nodig hadden. Maar door voor informatie verzamelen weet ik nu wel wat ik een volgende keer anders zou (kunnen) doen, mochten dezelfde problemen weer opspelen en ik zou hierbij ook eerder een lactatiekundige inschakelen. Die werd nu pas ingeschakeld toen het eigenlijk te laat was (kraamzorg vond het eerder nog niet nodig). Dus ik zou echt van tevoren je zorgen al bespreekbaar maken bij een lactatiekundige, zodat zij alvast met je mee kan denken en je haar evt. na de bevalling ook gelijk kan benaderen. Verder is het volgens mij inderdaad mogelijk om aan het eind van je zwangerschap al te beginnen met kolven, maar zou dit even overleggen met je verloskundige. Ik weet dat je ook weer niet te vroeg mag beginnen met kolven, omdat het evt. de weeën op zou kunnen wekken. Heel veel succes en ben in de toekomst benieuwd naar je verhaal. Hier ook toch de stille hoop dat het een volgende keer toch mag slagen. Al was ik er de eerste maanden echt van overtuigd dat de volgende gelijk vanaf het begin de fles zou krijgen.
Wat een vervelende ervaring zeg! Ik vind dat je slechte begeleiding hebt gehad vanuit het ziekenhuis en ik zou he ook adviseren om nu al eens een lactatiekundige te raadplegen om he cerhaal te bespreken. Daarbij was het voor mij ook wel echt een kwestie van doorzetten. Ik had ook flinke kloven, in de kraamweek een dubbele borstontsteking met 40 graden koorts en twee keer flauwgevallen. Daarna nog twee borstontstekinfen gehad en altijd met tepelhoedjes moeten voeden. Maar ik heb nooit aan opgeven gedacht en heb uiteindelijk 2,5 jaar gevoed. Hiermee wil ik niet zeggen dat ik het niet begrijp als moeders ervoor kiezen om over te gaan op de fles maar voor mij was het ook echt wel een kwestie van doorzetten plus goede begeleiding.
Hier wil ik even op inhaken. Allereerst uiteraard dank voor je reactie. Ben blij met jullie reacties, het is een bevestiging van wat ik al vermoedde - slechte begeleiding vanuit het ziekenhuis. Ik twijfelde destijds of ik überhaupt borstvoeding wilde geven, maar besloot het toch te willen proberen. Toen de keizersnede eenmaal gedaan was, voelde ik me natuurlijk vreselijk. Ik kon helemaal niks zelf, kon me nog niet eens fatsoenlijk bewegen. Had een katheter, verlamde benen van de ruggenprik, een infuus.. En bovenal was ik helemaal ondersteboven van ons kleine ventje. Mijn leven stond totaal op zijn kop en daarbij was ik compleet afhankelijk van de zorg van het ziekenhuis. Toen mijn ventje steeds opnieuw aangelegd werd en elke keer weer een beetje meer zeer begon te doen, en bovendien mijn ruggenprik steeds verder uitwerkte, was het inderdaad heel heftig voor mij. Ik heb verder weinig verstand van echt pasgeboren baby's, maar ik wilde natuurlijk dat mijn kindje het allerbeste kreeg en dat alles goed zou gaan met hem. Op het moment dat zij zeiden dat de fles beter zou zijn voor ons beide, omdat hij echt vrijwel niks binnen kreeg en daardoor bleef huilen van de honger, besloot ik natuurlijk dat we dan de fles maar moesten doen. Wij allebei tevreden, want hij kreeg z'n voeding en ik hoefde niet meer dat pijnlijke gevoel te ondergaan. Ik begrijp zeker dat het voor iedereen doorzetten is, dat veel vrouwen moe zijn en zich anders voelen door hetgeen ze zojuist hebben meegemaakt.. Maar ik heb dus nooit geweten dat het vaker voorkomt, dit. En dat we gewoon hadden moeten doorzetten. Ze hebben me daar echt het idee gegeven dat het ons gewoon niet zou gaan lukken. En dat doet me nog steeds verdriet, zeker omdat ik het achteraf zo graag had gewild. Aan de andere kant.. Ik heb mijn lesje hieruit geleerd. Dit gebeurt me de volgende keer niet weer! Nogmaals dank voor jullie reacties, ik kan hier zeker wat mee.
Ik herken het een beetje bij mijn tweede kindje. Bij de eerste kind het ook niet zonder slag of stoot, maar die dronk na een week een beetje met een tepelhoedje. Uiteindelijk 9 maanden op die manier gegeven. Mijn verwachting bij de tweede was dus eigenlijk dat het allemaal wel makkelijker zou gaan, omdat ik het immers al eens had meegemaakt. Ze is nu bijna 8 weken en sinds een paar dragen heeft ze de strijd opgegeven en ligt ze tevreden aan de borst te drinken. De eerste weken was 11% afgevallen. Er werd inderdaad een flesje poedermelk gegeven om haar op krachten te doen komen, in de hoop dat ze sterk genoeg werd om het zelf te doen. Maar dat heeft niet geholpen. Ik ben na 3 dagen begonnen met kolven. Fulltime, ook 's nachts. Niet tof... maar ik wilde per se weer borstvoeding geven. De manier waarop maakte me even niet uit. Maar dat vraagt veel van je. Mogelijk nog meer dan de opstartfase waarin ze 'gewoon' uit de borst drinken. Ik heb meerdere keren het idee gehad te stoppen... Maar doorzetten heeft wel degelijk zin. Al is het om moedermelk met het flesje te geven. Voor de productie doet dit in ieder geval goed. En dan gewoon proberen te blijven aanleggen. Op sommige dagen was ze zo onrustig dat we aanleggen even oversloegen. Dan kreeg ze direct een flesje gekolfde melk. Maar na een week of wat hapte ze ineens. Hallelujah! En het gestoei is het dan ineens meer dan waard. Maar een goede begeleiding loodst je wel door die eerste weken heen. Zoek alvast een fijne lactatiekundige! Heel veel succes!