Ben jij een type die moeite heeft zich in te houden zich te verlagen tot iemands niveau die echt laag/fout bezig is. - Met een bepaalde lelijke opmerking - spullen terugvragen die gegeven waren, omdat ze vinden dat ze daar ineens weer recht op denken hebben - lelijk spreken over die persoon achter hun rug om. Dat soort dingen... Zeg jij dan ook lelijke dingen terug? Vraag jij dan ook jouw gegeven spullen terug? Spreek jij ook lelijk achter hun rug om?
ik geef meestal wel tegen gas. zoals afgelopen zaterdag, mijn zoontje moest voetballen, wedstrijdje, het team word ik 4 groepen gedeeld en deze spelen tegen elkaar, bij elk team is een vaste ouder leider, maar van het team van ons zoontje kwam de leider niet opdagen, mijn man werd gevraagd, prima maar hij moest wel daarna gaan werken en hij kon mailtjes krijgen met de route planning die hij tussendoor wel moest doen ( hij zou eigenlijk eerder van voetbal gaan om te gaan werken en dan de route te maken, als hij zou leiden moest hij blijven tot het einde en dan kon hij de route niet van te voren nog maken dus dat moest tussendoor) trainer vond het geen probleem want het is maar 1 malig dus mijn man werd inderdaad leider tussendoor in die 2 uurtjes heeft hij 2 keer zijn telefoon moeten pakken om de route aan te passen, ik hoor een ouder naast mij zeggen tegen een andere ouder "jeetje die *naam* staat echt continu met zijn telefoon in handen, word niet goed van die vent ! als je leider wil zijn ga dan ook leiden en niet steeds in de telefoon zielig figuur ! toen ben ik er naast gaan staan en zei 1 hij moet zo werken en de route in orde maken 2 hij is eigenlijk geen leider maar * naam* is niet komen opdagen 3 ze waren blij dat er uberhaubt nog iemand leider wou zijn en 4 als je er zo op tegen bent wat weerhoud jou ervan om dan leider te zijn dan kun je het goede voorbeeld geven. gegeven spullen vraag ik nooit terug, eens gegeven is gegeven, als ik iets terug wil zeg ik van te voren al dat ze het best mogen gebruiken maar dat ik het nog wel graag weer terug zie. lelijke dingen achter iemands rug om.... niet tegen andere mensen nee, maar met mijn man ... ja ... even een voorbeeldje, er staat een moeder bij school, het is volledig stil en we horen allemaal 1 moeder, zij verteld een andere moeder dat ze bezig is met sporten, er is momenteel 4 kilo af en ze wil er nog 15 kwijt. ze dacht het doel niet te halen voor juli en voegde eraan toe "maar ach als ik het niet haal is het ook niet erg, ik heb 5 kindjes dus tja ... en als ik zie wat voor moeders er hier op het plein rondlopen... dan mag ik zeker niet klagen met hoe mijn lijf eruit ziet " dan praat ik daar over met mijn man "goh wat ik vandaag toch hoorde op het plein, wat een lef hebben vind ik dat als het hele plein het kan horen, want eigenlijk zeg je hardop dat je veel mensen op het schoolplein er niet vind uitzien.
Ik verlaag me niet tot iemands niveau, dat is die ander echt niet waard. Ik verbreek liever het contact. Het hangt er wel een beetje vanaf wie het is. Mijn schoonvader kan zeer racistische opmerkingen maken, inmiddels weet hij hoe ik erover denk en laat hij zulke opmerkingen in mijn bijzijn wel achterwege. Maar het blijft toch de vader van mijn vriend, de grootvader van mijn kinderen, dus houden we contact. Een oom van mijn vriend belazert de boel om in de bijstand te kunnen blijven zitten. Maar daarnaast wenst hij ook nog mijn vriend te vertellen hoe hij hetzelfde voor elkaar kan krijgen. Met deze man hebben we het contact verbroken, we zien hem hoogstens nog bij bijvoorbeeld begravenissen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mensen die dat doen voor het laatst voorbij heb zien komen in mijn schooltijd (middelbare school en bijbaantjes). Vanaf de universiteit en het werkende leven ben ik nooit meer zo behandeld. Hier online uiteraard wel Maar dan laat ik niet over mezelf heenlopen. Ik vind dat sowieso anders dan in het echt, want je investeert hier niet in relaties. In het echt beslis ik direct na zo'n actie (of een minder erge actie) of die persoon überhaupt de moeite waard is om naar om te kijken.
oh en achter de rug om van mijn schoonzus praat ik ook, heel lullig maarja, zoals afgelopen zondag, haar hond at chocolade uit de handen van onze tweejarige dochter, ja die vind dat helemaal geweldig dus gaf ze de rest ook .... chocolade is niet goed voor honden, schoonzus helemaal in paniek, boos op mijn dochter van 2,5 (terwijl die het verschil niet ziet tussen chocolade geven of een stuk worst die ze wel mag geven) en dochter helemaal verdrietig en geschrokken en huilen dat haar tante zo aan het schreeuwen was tegen haar, het enige dat ik kon zeggen was dat het de hond was die moest leren niet uit de handen te mogen eten, dat dochter het verschil niet ziet, en dat de hond maar even wat moest drinken ofzo en dat het wel mee zou vallen, maar thuis met mijn man praat ik wel wat bozer, zo tekeer gaan hoef je in mijn ogen niet tegen een 2 jarige, maar haar echt op haar plek zetten (schoonzus) is geen optie want dan komt er ruzie, is er ruzie met ons verbreekt ze contact met haar ouders als die contact blijft houden met ons waardoor die in tweestrijd zijn en zulke zorgen hebben om schoonzus waardoor ze voor schoonzus kiezen en stiekem contact met ons... en dat wil ik niet, dus ik probeer het altijd heel netjes te brengen, wel te zeggen wat ik ervan vind maar geen verwijten maken, maar ik praat met mijn man dan echt wel even wat voor trut ik het vind.en wat voor ballen gehakt of mijn schoonouders zijn dat ze daar niet tegen in durven gaan.
Ik probeer toch maar zoveel mogelijk erboven te blijven staan of soms zelfs te negeren want het heeft zó weinig nut om dat hele eind af te zakken naar een achterbaks en gemeen niveau. Aan de andere kant ben ik opgegroeid met het idee dat het geen nut heeft te zeggen wat je denkt en voelt want daar verandert een ander toch niet door (en vooral mijn moeder praat nog altijd zo). En dat is óók weer niet goed, je altijd maar inhouden en wegslikken (al hebben ze in feite wel gelijk hoor, maar toch). Want voor mijzelf opkomen kan ik nu niet zo goed en ik vraag me af of het wel zo handig was van mijn ouders ons dat mee te geven. Dus ik ga me niet verlagen tot gemeen en achterbaks en smerig gedrag (zelfs al heb ik dat heel wat over me heen gekregen) maar ik probeer wél voor mijzelf op te komen als dat nodig is.
Ik doe wel vaak mn best om er niet aan toe te geven maar zo af en toe voelt het wel lekker eerlijk gezegd.. Gewoon je even lekker uit laten razen om het een of ander.. Dat lucht ook wel eens op
Ik denk dat er wel een verschil is tussen voor jezelf opkomen en je verlagen tot het niveau van een ander. Dat eerste doe ik zeker wel, dat tweede maar heel zelden, en dan gaat het hooguit om het plaatsen van een gevatte opmerking. Ik ben niet zo van het plannen van wraak, en ik kan er eigenlijk ook meestal niet lang genoeg boos om blijven. Ook al heb ik creatieve ideeën zat, ik breng ze meestal niet tot uitvoering.
Dat vind ik ook nog zoiets he... je kunt heel adrem reageren op iemand, gevat en misschien ook wel gemeen (dus op hetzelfde niveau als die ander) maar dat is weer wat anders dan wraak nemen. Dat vind ik eigenlijk nóg lager dan dat niveau van die ander. Ik heb redenen genoeg om wraak te nemen op bepaalde mensen maar zij hebben dat al op zó'n smerige manier bij mij gedaan (al was er niets om te wreken maar daar dachten zij anders over), dat ik dat nooit meer kan evenaren. Als ik dat al zou willen dan he, maar daar fantaseer ik nog niet eens over (misschien wel lekker dat soms te doen trouwens, als je het maar niet uitvoert )
Ik doe altijd mijn best om dat niet te doen Maar in sommige momenten zie ik mezelf ineens zo'n opmerking eruit knallen waarvan ik denk: oh, oeps, schijnbaar zat het me dan toch wel dwars genoeg om er wat van/over te zeggen. Dan verbaas ik mezelf erover; ga ik na of ik er nog wat aan kan doen (vaak niet ) en dan laat ik het lekker gaan.
Nee nooit. Ik heb mijn eigen standaarden en principes en daar houdt ik me aan. Ook in tijden van oorlog, bij wijze van. Dingen die mensen me in vertrouwen vertellen blijven bij me en verraad ik niet. Ik zal iemand geen hak proberen te zetten of gelogen verhalen gaan vertellen. Als iemand me uitscheldt ga ik ook niet terug schelden of zo. En als iemand iets niet terug wil geven, prima, stik er dan maar in. Ik geef wel diegene z'n spullen terug en wees er gelukkig mee. Kijk bij mij loopt in een ruzie de emoties ook wel eens op natuurlijk. En dan scheld ik ook wel eens. Maar over het algemeen blijf ik gewoon mezelf en laat karma z'n ding doen. En dat werkt tot nu toe prima voor me.
nee, maar ik kan zulke dingen niet snel vergeven/vergeten zeg maar dus zal er zeker wel wat van zeggen maar dan wel face to face en niet achter iemands zijn rug oid
Chocolade is potentieel dodelijk. Dus niet 'niet goed' en niet 'hij moet maar wat drinken', maar echt serieus levensgevaarlijk. Ik snap dus dat je schoonzus zich rotschrok. Ik praat daarmee niet goed dat ze schreeuwde, maar ik vind dat je er wel erg laconiek over doet... En waar je schoonzus hasr hond moet leren om niet uit vreemde handen te eten, moet jij je dochter leren om geen honden te voeren.
wij hebben zelf ook 2 honden gehad en tuurlijk snap ik dat het levensgevaarlijk kan zijn, maar 1 zo in paniek schieten waar een kind bij is is niet nodig, en 2 dat beest is 2 jaar, in mijn optiek kan het beest dan wel leren dat het niet uit de handen mag eten, mijn dochter is niet degene geweest die het chocolade gaf aan de hond, we waren bij bij mijn schoonmoeder ( oma dus ) en oma heeft een schaal chocolade eitjes op tafel staan, mijn dochter heeft hier een eitje van gepakt en de hond hapt het uit de handen van mijn dochter zodra mijn schoonzus binnen komt lopen met de hond, ik vind het dan niet mijn of mijn dochters verantwoordelijkheid dus als ze al boos of in paniek is moet ze het in mijn optiek bij zichzelf zoeken, zij laat haar hond wild naar binnen rennen zonder aangelijnd te zijn wetende dat wij er zijn met onze kinderen, dus in mijn ogen kan ze of aangelijnd naar binnen en kijken of het "veilig"is voor die hond, of 2 die hond leren niet zomaar uit handen van anderen te eten zonder toestemming van het baasje. ik zei alleen maar dat mijn dochter WEL worst mag geven,(van tante zelf) ook zonder vragen aan haar tante dit laten wij zelf overigens niet toe omdat wij juist bang zijn voor praktijken dat die hond denkt dat ze wel weer wat lekkers heeft en dus juist uit de handen gaat eten en dat ALS ze al gevoerd had... zij het verschil niet weet waarom wel worst en geen chocolade, maar zij heeft dus NIET gevoerd op dat moment.
overigens hebben onze honden ook weleens van straat chocolade gegeten en dat was meer dan haar hond nu op had... wij hadden toen nog geen kinderen, hebben de dierenarts gebeld wat het beste advies was en die zei zelf "laat maar water drinken en die hoeveelheid valt mee van dat beetje gaan ze niet meteen dood "daarom ook mijn reactie dat ze de hond maar wat moest laten drinken.
Deel van de quote van je vorige post "haar hond at chocolade uit de handen van onze tweejarige dochter, ja die vind dat helemaal geweldig dus gaf ze de rest ook ...." Als jij ziet dat de hond het chocolaatje van je dochter afpakt en opeet, en ziet dat ze daarna de hond meer geeft, waarom deed jij er dan niets aan? Waarom de reactie van je schoonzus afwachten en daarna klagen dat haar reactie niet goed was? Dan had je er zelf iets aan moeten doen.
Ik probeer er altijd boven te staan maar soms kan ik het niet laten om even een steek onder water te geven 😁