Dat had ik bij m'n eerste kraamhulp ook toen de tweede keer gevraagd om een jongere meid die van aanpakken wist! Kreeg toen een super leuke. Had toen minimale aan uren genomen omdat m'n moeder hier kwam helpen met kramen.... Nu wil ik graag volledig kraam maar dan wel die kraamhulp die ik bij m'n jongste zoontje had!
Heel herkenbaar! mn borsten zijn vandaag ook minder beurs en ben gelijk weer helemaal onzeker. Bij zoontje helemaal geen last van borsten gehad. Maar bij mn MA gaf echscopiste aan dat dat vaak het eerste teken van miskraam is. En dus ben ik nu gefixeerd op mn borsten. En ze voelden tot op heden beurs aan. Nu alleen nog maar wanneer ik er flink in knijp (wat een praat he hahahaha) en dat zint mij dus helemaal niet!
Ik had bij m'n zoontje ook opeens dat m'n borsten geen pijn meer deden. Kwaaltjes komen en gaan, ze kunnen over een paar dagen weer helemaal beurs aanvoelen haha. Zelf heb ik nog steeds nergens last van dan wat meer trek en vermoeid, maak me daar juist weer zorgen over haha
Heb ik ook gehad de laatste dagen maar als je ziet hoe m'n buikje nu in eens gegroeid is denk ik dat het wel goed zit daar binnen. Met m'n andere zoontje precies zo dat het halverwege weg was!
Ik las al eerder dat je dat een keer zei, maar dat heeft die persoon echt verkeerd hoor! Vraag het maar aan je VK na als je mij niet gelooft, maar die uitspraak slaat nergens op! Beurse borsten komen en gaan! Op een gegeven moment heb je er geen last meer van (welke week is bij iedere vrouw anders) en dan pas bij week 36/37 begint het vaak weer. Zo gemeen dat ze je zo onzeker heeft gemaakt met die uitspraak
MiekieLief, oh my! op 60 graden ik zou echt boos zijn! Alle kleertjes gekrompen Ik zou dan ook nu een ander willen
Helemaal met jou eens dogs.... Ik heb het ook komend en gaand en bij m'n oudste helemaal geen zere boobs en bij de jongste af en aan soms dagen niet! Bij m'n miskramen geen zere boobs!
Je hebt gelijk. Die opmerking heeft er zo gruwelijk ingehakt. Alsof het een schande was dat ik niks door had. Zonder haar opmerking voelde ik me al lullig genoeg. Mn lichaam heeft me gewoon voor de gek gehouden. Bij zoontje heb ik 0,0 kwalen gehad. Het was dat ik een positieve test had en zelf bij de echo's was, anders zou ik niet geloven dat ik zwanger was. (Heb ik later wel dubbel en dwars terug betaald hoor; vanaf 24 weken zittend geslapen ivm maagzuur, tot verbrandr slokdarm aan toe). Lief dat je dat zegt en me er op wijst. Dank je wel! Doet me goed. Mijn vaste vk werd overigens erbij geroepen toen het mis was, was toen niet mondig genoeg om gelijk te zeggen of vragen wat de echoscopiste toen allemaal zei. Moet ik misschien alsnog wel vespreekbaar maken tijdens de intake...
Mooie buikjes zie ik al voorbij komen mijn buik ziet er nog steeds uit als mijn "18w zwanger buik" van de vorige zwangerschap, dus daar vermoeden mensen al 8 maanden van dat er stiekem nog steeds een baby in zit ik ben niet heel dik hoor, 79kg bij 1.83m, maar die buik ooit, ooit train ik weer een sixpack
Omg idd domme uitspraak van die echoscopiste... kwaaltjes komen en gaan en wisselen elkaar af. Dat zegt helemaal niks ! Ik heb ook geen last van mijn borsten vandaag. En dan gewoon echt helemaal niet. Ene dag meer dan de andere dag. Bij mijn zoontje had ik pas vanaf 8-9 weken echt veel last van boobies.
Oh Strandbal, ik zie daar ook wel tegenop hoor, weer zittend slapen vanaf indd week 23/24, vreselijk! Ik schrok anders gewoon 4 a 5 x per nacht wakker met kots in mn mond dat is eigenlijk het kwaaltje, tje, nee de kwaal waar ik het meeste tegenop zie, vond het nog erger dan de bevalling
Zo even gedachten verzetten en op andere onderwerpen reageren want phoe, vooral die missed abortion heeft er zo ingehakt merk ik nu nog steeds. Ben deze zwangerschap steeds met die aan het vergelijken, alsof het echte verwerken nu pas begint. Heftig merk ik.... kraamzorg had bij zoontje een heel jong meisje, invalkracht. Lief voor ons en de baby, maar met borstvoeding bijvoorbeeld vogelde ik alles zelf uit en leerde ze van mij i.p.v. andersom. Ook had ze me achteraf gezien eerder terug moeten fluiten. Ik voelde me fit en deed te snel, te veel. Ik weet wel dat ik op dat soort momenten eigenwijs en opstandig kan zijn, maar mij lijkt dat ze daar ook mee leren om te gaan.Hierdoor kreeg ik pas ná de bevalling last van mn bekken. Zonde natuurlijk! Ik sta niet negatief tegenover haar, maar vind het ook prima als er een ander komt. Ook ik dacht vooraf een hekel te hebben aan een vreemde in ons huis, maar wat fijn dat alle wasjes, strijkjes enzovoort voor je gedaan worden! Buik hier ook echt niet te verbergen. Gelukkig heb ik een paar lekker wijde tshirts. Met een spijkerjasje erop nog aardig te camoufleren. Ik weiger voor de 12 weken in positiekleding te gaan. Iets met bijgeloof.... stom ding van mij.
dat zou ik zeker doen. Bij mij werden een aantal dingen bij m'n oudste zoontje gezegd en gedaan in het zkh wat me niet aanstond maat het is je eerste en je laat je overdonderen. Nu gewoon zeggen wat jij wil! En hoe je dingen ervaren hebt!
Ik ook! Was soms gewoon bang om te gaan slapen. Werd tijdens zo'n aanval helemaal in paniek en benauwd wakker. Een gruwelijke kwaal. Maar ik zou hem zo voor lief nemen op dit moment (kom ik vast nog op terug) Het typische is: zelfs tijdens de bevalling nog last en vanaf dat zoon eruit was helemaal NIET meer. Ik verdenk hem er van, stiekem tegen mn maag te schoppen hahaha.
Heb ik bij de andere zwangerschappen niet gehad wel eens wat maagzuur maar niet O extreem als jullie beschrijven!
Strandbal.... Mag ik vragen waarom jij niet eerder om echo mag/gaat? Je bent nu 6,5 bij mij doen ze sinds de miskramen met 6 weken een echo. Puur om mij gerust te stellen.... Misschien kan je dat vragen?
Ik mocht eigenlijk morgen al, of zelfs vorige week. Maar ik heb dat een week verzet omdat ruim 7 weken echt een hartje te zien moet zijn, 6.5 zou (indien een late innestelling) twijfelachtig kunnen zijn. En de echo van volgende week doe ik zelfs alleen voor man. Hij heeft die bevestiging even nodig. Ik zou het liefst tot ruim 12 weken afwachten. In oktober hadden we al 2 fantastische echo's met een stevig kloppend hartje gehad. Gyn zei zelfs "ik ga jullie feliciteren, zo'n stevig hartje staat gelijk aan de vroegere 12 weken grens". Achteraf gezien ging het enkele dagen daarna mis. Hoe spijtig ook, een goede echo zegt mij dus helemaal niks meer. Ik ga me dan juist nog meer verheugen op iets wat wellicht niet komen gaat. (Zo voelt dat dan) Kort samengevat: het kon dus wel, maar wij (vooral ik) wilden nog niet. Ik zie er eerlijk gezegd ook heel erg tegenop weer op die tafel in die ruimte te liggen...