Ikzelf ben niet (echt) gepest, maar inderdaad, de pestkoppen van vroeger die ik ken zijn niet al te best terecht gekomen! Op onze school waren qua meiden eigenlijk helemaal geen pestkoppen. Meiden onder elkaar speelden altijd leuk samen. T waren voornamelijk de jongens die de meisjes aan t pesten waren. Een van die pestkoppen zit nu al 2 jaar vast wegens mishandeling en diefstal. Heeft z'n, inmiddels ex, zo hard in de buik getrapt dat hun zoontje tijdens 18 weken zwangerschap is overleden. Walgelijke vent.
Nee, ik ben nooit gepest, ik nam het juist wel voor kinderen op die soms het pispaaltje waren. Ik heb me alleen als kind, en nu ook als volwassene, nooit echt ergens helemaal bij voelen horen. Ik had wel vriendinnetjes, maar speelde ook gewoon echt heel graag alleen, buiten of op mijn kamer en maakte dan een compleet toneelstuk met mijn poppen. Later ging ik het liefst alleen op vakantie; heerlijk! Net als pretparken; zo vaak in de Goliath als IK wil! Ik hou niet zo van groepjes mensen; bijvoorbeeld zwangerschapszwemmen? Dat is echt niets voor mij, ik zwem veel liever alleen en op mijn eigen tempo. Niet omdat ik me verheven zou voelen, maar het trekt mij gewoon niet. Net als winkelen bijvoorbeeld, doe ik het liefst alleen. Ik kan niet zo goed praten over koetjes en kalfjes, heb liever wat diepgaandere gesprekken maar dat kan natuurlijk ook niet altijd met jan en alleman. Waar ik wel moeite mee heb, nu nog als volwassene, is om me in sociale situaties, een houding te geven. Ik vind al snel dat ik lastig ben, of mensen niet wil storen. ( heb ik nu zelf vandaag ook een topic over geopend). Het lijkt ook altijd dat iedereen heel veel (close) vriendinnen hebben en iedere dag ergens heen willen. Ik heb die behoefte niet, ik ben gewoon ook heel graag thuis op mijn boerderij
Ik ben nooit echt gepest, maar het waren op de basisschool wel altijd van die mean girls taferelen, de ene dag was je beste vriendinnen met een meisje dat de volgende dag ineens beste vriendinnen was met iemand anders en dan ging roddelen over mij en ik werd buitengesloten. Daar heb ik een aardige intuïtie aan over gehouden, ik merk vaak aan iemand zonder dat er ook maar iets gezegd wordt als hij/zij een probleem met mij heeft.
Nooit echt gepest (gelukkig) maar heb nooit echt bij een 'groepje' gehoord en dat vond ik wel jammer soms. Ik was een allermans vriendje maar als het bijvoorbeeld op partijtjes aan kwam werd ik nooit uitgenodigd. Ging met iedereen om , speelde regelmatig bij andere kinderen maar als het er op aan kwam dan hoorden ik er net niet bij zeg maar....Heb ook op de middelbare nooit echte echte vriendinnen gehad zeg maar. Wel op de manege , maar op school nooit.
Ik ben zelf nooit echt gepest. Natuurlijk hebben er, op de basisschool, kinderen lelijk gedaan maar nooit echt echt gepest. Mijn vriend daarentegen wel. Aan kleine dingen merk ik het wel. Zo gaat hij NOOIT zonder gel in z'n haar of in z'n trainingsboek over straat (echt nooit.). Een van de dingen waar hij mee gepest werd is dat hij geen geld in z'n haar mocht en geen spijkerbroeken droeg..
Dat zie ik hier ook wel in de buurt...de kinderen die toen pesten zaten zelf toen al niet goed in hun vel en vaak hebben ze zelf een hele vervelende thuis situatie. Dat ze dus een achterstand hebben en ook meestal niet goed terecht komen... Voor alle partijen best wel triest eigenlijk. Iemands leven wordt verpest...en vervolgens verpest diegene iemands anders leven ook weer...
Alleen op de basisschool in groep 5 omdat ik wat dikker was dan de rest... Maar verder nooit gelukkig.
Ik werd licht gepest de laatste 2 jaar van de basisschool (nadat ik ging verhuizen en in groep 7 op een nieuwe school kwam). Ik ben erg stressgevoelig en trok door de verhuizing destijds mijn haren uit dus had flinke kale plekken op mijn hoofd. Klasgenoten konden het niet laten daar af en toe lelijke opmerkingen over te maken. Gelukkig had ik toen ook veel vriendinnen dus het raakte me verder niet echt. Op de middelbare school ook licht gepest. Vooral met gym, ik ben motorisch nogal onhandig en ja, schopte dus wel eens per ongeluk de voetbal in ons eigen doel of buiten de lijn, ging uit met softbal, kon niet badmintonnen, niet hard rennen, etc. En dus als ons team verloor kreeg ik daar altijd de schuld van. Maar dat was enkel met gym, daarbuiten was er weinig aan de hand. Toen ging ik in 5 vwo naar een nieuwe school, eerste deel van het jaar behoorlijk in de shit gezeten door een relatie die ik toen had waardoor ik geen vriendinnen maakte in mijn nieuwe klas. Met als gevolg dat ik uiteindelijk op de gangen constant alleen zat en liep en een makkelijk pestslachtoffer werd. Vooral het laatste jaar vwo was vreselijk. Ondanks dat ik toen in de klas wel vriendinnen maakte, op de gangen werd ik constant uitgescholden en belachelijk gemaakt. En heb nooit wat durven zeggen, maar heel weinig mensen weten dat het gebeurde. Heb daar ook lang last van gehad. Heb jarenlang gedacht dat ik echt lelijk was zoals ze zeiden, dat mijn kleding er niet uit zag, dat ik raar was, etc. Zo erg dat ik op vervolgopleidingen er alles aan deed in een poging "normaal" te zijn. Doen wat de rest doet, zodat ik niet weer gepest en buitengesloten zou worden. Uiteindelijk op het randje van een depressie gezeten, dat gelukkig op tijd gerealiseerd, gestopt met mijn opleiding en rust genomen en hulp gezocht. En nu gaat het goed. Sinds zo'n 2 jaar durf ik weer 100% mezelf te zijn. Ik heb geleerd dat ik niet hoef te doen wat anderen doen en zijn hoe anderen mij willen zien, maar dat ik mag zijn wie ik wil zijn. En ik merk nu dat mensen me eindelijk accepteren en aardig vinden. Nu ik zekerheid uitstraal en geen toneelstukjes meer opvoer in een poging niet gepest te worden. Dus ik ben er overheen gekomen gelukkig.
Oei Ik ben vroeger zelf een pester geweest... Ik stond dus aan de andere kant. En ik vind het heel erg als ik daar op terug kijk. Heb sommige meiden nog wel eens excuses gemaakt. Ik was een vreselijke onzekere puber die door hard schreeuwen en overal tegen aan schoppen haar puberteit door probeerde te komen. Dit ten koste van andere..
Ja, van m'n 9e tot m'n 17e gepest en mishandeld (door de pesters). Jarenlang heb ik alles weg gestopt, met als resultaat dat ik nu (ben nu 36) in een zware depressie zit, onder behandeling ben bij een psychologue en hypnotherapeute, en niet normaal kan functioneren. Bedankt pesters!
Ik werd zowel op de basisschool als op middelbaar wisselend gepest, en later ook nog een keer in een baan. Ik heb hierdoor al tijdens de proeftijd bedankt voor de baan. Ik ben niet keihard gepest, meer dat ik buiten de groep viel en makkelijk op de kast te krijgen was. Ik ben nooit fysiek gepest. Ik matchte niet goed met anderen, dat is altijd al zo geweest. Ik ben een dromer, als ik kind had ik hele andere interesses en ik snapte niet waarom anderen niet dezelfde dingen leuk vonden. In groepen voel ik me verloren, terwijl ik een op een wel sociaal kan zijn. Ik raakte ervan overtuigd dat ik dom en onhandig en onaardig was, waardoor ik nog meer buiten iedere groep lag. Op mijn 27e is ADHD met Aspergertrekken vastgesteld bij mij. Heel veel puzzelstukken vielen toen op hun plek. Ik was weliswaar anders, maar niet dom en onaardig. Later bleek dat mijn ouders al vroeg signalen hiervan van school kregen, maar ze wilden niet dat ik een etiketje zou krijgen. Helaas was mijn negatief zelfbeeld toen al zo diep geworteld dat het nu nog niet positief is. Ik ben best eenzaam met maar 1 vriendin, maar ik ben onzeker en teruggetrokken in sociale contacten en maak me enorm druk als ik nieuwe mensen ontmoet. Nieuwe contacten komen hierdoor niet uit de verf. Vorig jaar zijn we verhuisd, en met de buren hebben we nog nauwelijks contact. Komt vanzelf in de zomer, zegt mijn vriend. Ze zullen ons wel haten, zeg ik dan. Terwijl daar geen enkele reden voor is. Pfff ik hoop dat het nog beter zal worden. Psychologen hebben me nooit echt resultaat opgeleverd.
Ik ben helaas heel men leven al gepest en ondervind er elke dag nog last van . Ben enorm onzeker en moet continu uit een dal kruipen Nu met kinderen ben ik er nog meer mee bezig Wil men kids behouden voor hetzelfde dus heb er nu nod dagelijks last van
Ik ben gepest en heb daar lang last van gehad. Nu moet ik er bij zeggen: ik ken ook wel kinderen die erger zijn gepest dan ik. Maar het is wel iets dat in verschillende periodes een rol heeft gespeeld. Het heeft er wel voor gezorgd dat ik een tijd behoorlijk onzeker ben geweest. Nu nog wel, ik vind eerste contacten best moeilijk. Het lijkt me makkelijk af te gaan, maar ik vraag me dan wel heel erg af wat mensen van me vinden. En als ik mensen zachtjes hoor praten of hoor lachen, heb ik snel het gevoel dat het over mij gaat. Dat is wel vervelend. Maar inmiddels is dat nog maar iets wat in bepaalde situaties een klein beetje knaagt. Ik heb verder genoeg eigenwaarde om er niet echt 'last' van te hebben. En ik heb vriendinnen, dat helpt natuurlijk wel bij het vinden van eigenwaarde. Altijd leuk als anderen je ook de moeite waard vinden! Het duurt bij mij wel een tijd voordat ik je een vriendin vindt. Mensen blijven heel lang 'gewoon' een kennis of collega. Ik kan er lol mee hebben, maar ik laat mensen niet snel toe. Ik weet niet goed of dat in mijn karakter zit of ook iets met het pesten te maken heeft. Maar dat is niet iets waar ik 'last' van heb. Ik vind dat wel prima, dat ik niet binnen een paar weken of maanden met iemand bevriend ben. Ik kan zo ook wel plezier met iemand hebben, zonder dat ik vast komt te zitten aan 'verplichtingen' of dat ik een band heb opgebouwd met iemand die later toch niet betrouwbaar blijkt te zijn. Het is wel een innerlijke strijd geweest om dat punt te bereiken. Ik denk dat gewoon 'ouder' worden, daarin wel helpt. Wat ik wel merk is dat ik mensen die zelf vroeger gepest zijn, heel makkelijk herken. Ik kan in een groep vaak vrij snel aanwijzen wie dat waren. Het tekent mensen wel op een bepaalde manier.
Nou hij kwam niet alleen op Anna zo over hoor daarom reageerde ik ook. Als iemand zegt dat ze door het pesten zich altijd onder iemand zet en zich minder voelt en jij vraagt of dit wel het gevolg is van pesten of dat juist daarom het doelwit was, vraag ik me echt af of dit een normale vraag is. Deze vraag is naar mijn idee erg overbodig en voor mijn gevoel echt een schop na.
Wat stoer dat je in dit topic daar voor uit durft te komen en wat goed dat je excuses hebt gemaakt. Helaas zijn de gevolgen bij gepeste mensen heel vaak heel groot en denken pesters daar helemaal niet overna.
Helaas vanaf groep 1 t/m MBO gepest en daardoor ook mijn opleiding niet af kunnen maken, de stress werd me gewoon teveel. Nu nog steeds word ik regelmatig op straat nageroepen met vervelende dingen maar ik weet niet of dit echt onder pesten valt, aangezien ik die mensen vaak niet ken. Overigens vind ik de post van bosi helemaal niet storend, ik lees haar post gewoon als een vraag en niet meer dan dat. Het ís namelijk ook gewoon zo dat pesters vaak aanvoelen dat je anders bent (in mijn geval ook) maar ik lees nergens dat zij dit goedpraat oid.
ja ik ben van mijn 4de tot mijn 16de gepest toen ik eigenlijk van school af ging. Ik ben daar nog steeds heel erg onzeker door en voel me altijd anders. Ik kijk zo vaak anders tegen dingen aan dan anderen. Daarnaast heb ik ook nog eens dat ik altijd dikker was dan de rest en konden ze me daar dus makkelijker mee pakken. Nu loop ik altijd op mijn tenen zodat iedereen me maar aardig vind. Als iemand mij dan niet aardig vind trek ik me dit heel erg aan en doe ik alles om in een goed boekje te komen bij die ander.