Ben wel gepest op basisschool, maar niet in extreme mate. Heb basisschool periode ook niet echt leuk gevonden. Was redelijk voor de hand liggend slachtoffer vermoed ik: dik, slim, (zeer) bleke huid, 'lieverdje van de juf' en niet erg assertief. Maar heb wel altijd goede vrienden gehad en geen heel grote problemen met zelfvertrouwen e.d. Op de middelbare school opgebloeid , heerlijke tijd gehad... Dus nee. Geen last meer van.
Ik wil even zeggen dat ik het stoer van je vind om hiervoor uit te komen. Vaak zijn de pesters zelf altijd heel onzeker net zoals jij toen was. Ik hoop dat de gepeste mensen veel aan je excuses hebben gehad.
Ik ben vroeger op de basisschool wel "gepest" omdat ik geen moeder meer had. Zij is overleden toen ik 3 was. Ik heb hier geen last meer van omdat ik niet gepest ben om hoe ik was of hoe ik eruit zag maar dat die kinderen van toen niet beter wisten.
De nieuwe methode om het pesten aan te pakken is om de hele groep erbij te halen. Juist de groep om de pester heen zou het moeten stoppen. Ik denk dat dat beter werkt. En ik hoop het vooral ook!
Ja, ik ben ook behoorlijk gepest en vooral altijd buitengesloten omdat ik een beetje 'anders' ben. Kwetsbaar, gevoelig. Van huis uit nooit geleerd om over emoties te praten, ik moest altijd maar gewoon 'normaal' doen en als het dan keer op keer bevestigd wordt dat jij niet spoort, laat dat hele diepe sporen na. Ook een sneeuwbaleffect... ik kreeg steeds grotere problemen, ging me nog vreemder gedragen en werd daardoor nóg meer gepest. Ik doe het best goed nu na lange tijd van therapie, maar als ik terugkijk zie ik wel hoe het mijn jeugd kapot gemaakt heeft. Sinds ik moeder ben is de pijn hiervan weer helemaal terug gekeerd. Mijn gevoelige zoontje is een spiegel van mijzelf en daarmee ook een enorme trigger.. ik overweeg om opnieuw de stap naar de hulpverlening te zetten, dus ja de wonden zijn diep aangebracht.
Nooit gepest gelukkig. Vond het toen al zielig en zat juist vaak bij diegene die gepest werd. Vooral op de middelbare school hierdoor veel ruzie gehad omdat ik er voor op kwam. Dat heeft mij sterker gemaakt, sta sterker in mijn schoenen Hoewel, toen ik dus ruzie kreeg met een hele groep, stond diegene niet voor mij klaar. En bedankt
Helaas ( en vol schaamte ) heb ik aan beide kanten gezeten. Ik ben in groep 8 enorm gepest Door de lerares. Ik ben een beetje traag van begrip en sommige dingen moesten in pipo taal aan mij worden uitgelegd. Ze noemde mij dus dom. Op de middelbare school ben ik de eerste jaar echt super echt gepest. Elke pauze was voor mij een regel rechte hell. Ik werd hier ontiegelijk onzeker van. Ik kon hier thuis ook niet over praatte want er werd letterlijk niet normaal op gereageerd. Waarom ik werd gepest weet ik niet zo goed. Maar wel een stukje ervan. Ik was een niet zo'n mode popje. Droeg skaters kleding met kettingen en stoere truien. Luisterde naar rock muziek en had gewoon niet mijn bekkie bij. Toen ik naar de 2de ging was ik t zo zat dat ik mij voor genomen had om mij mond eens open te trekken. Dit ging moeizaam maar wel aardig. Werd enigszins met rust gelaten. Maar ging uiteindelijk zelf pesten. Waarom ? Ik was zo onzeker en zat niet lekker in mijn vel Door thuis. Het werd steeds erger. Van vechten met een leraar, schorsingen tot aan personen thuis opzoeken om ze te treiteren ( Hoe banger hor beter want dan had ik de macht ) wat echt heel erg is want ik was de gene die de zwakkeling was. Ik zat echt flink in de knoop Ik heb sommige personen echt het leven zuur gemaakt en dat vind ik echt heel erg. Ik heb bij vele mijn excuses aangeboden en ben met een aantal zelfs hele goede vriendinnen geworden. Soms denk ik: Als ik alles toch maar over kon doen
Ben gepest. Voornamelijk last gehad van de leraren. Die zagen het niet, of het boeide ze niet, dat het uur daarna de kinderen het overnemen. Ben er een stil type van geworden en behoorlijk onzeker. Heb een angst om mn kind straks achter te laten op school om verpest te gaan worden hij is nu zo'n lekker open, speels kind, mijn moeder zegt dat ik dat ook ooit was....
Ik ben behoorlijk gepest. Zowel op de basisschool als op voorgezet onderwijs. Door een flink beenlengteverschil (ontstaan door een heupverbrijzeling door auto-ongeluk als peuter) liep ik behoorlijk mank en dus kwamen woorden als manke nelis en "moeilijk hoor lopen" dagelijks naar mij toe. Ondervindt ik nu nog hinder?? Nee, het heeft mij gemaakt tot wat ik nu ben. Een sterke vrouw die van zich afbijt als het moet en haar eigen mening durft te tonen. Het heeft mij dus hard gemaakt. Flink wat eelt op mijn ziel gekregen.
Ik ben op 6 jarige leeftijd gepest geweest door een leerkracht. Heb dyslexie en in die tijd keek mn daar nog niet zo naar om. Ik herinner me er niet veel van en mijn ouders hadden me heel snel van die school afgehaald. Ik ben altijd heel onzeker geweest. Werd verder niet echt gepest maar heb ook nooit ergens bijgehoord. 2/3 vriendinnen vond ik genoeg. Bij meer mensen klapte ik stil, nu nog. In groepen hoor je me niet.
Ik ben vroeger gepest (basisschool en middelbare school) Ik heb er nogsteeds last van, in de zin dat ik met alles bang ben dat ik iets verkeerds heb gezegd... En als ik vrienden had op school, was het ook altijd de vraag hoelang ze dat waren, want er zat altijd wel eentje tussen die via mij zelf beter hoopte te worden Dingen die ik deed doorvertellen aan de pesters in de hoop met vriendjes met hun te worden etc Ik klap ook dicht als ik iets wil zeggen en mensen praten er doorheen over totaal andere dingen. Alsof ik niks te zeggen heb, dan wordt ik weer het stille grijze muisje dat ik altijd wordt als ik me buitengesloten voel En ja, heb 5 assertiviteitstrainingen gehad ofzo, gesprekken met psychiaters en psychologen Gelukkig heb ik nu een lieve vriend die gelijk merkt wanneer ik in m'n muisjesschulp schiet en trekt me er zo spoedig mogelijk uit
Dankje.. ik weet niet of ze überhaupt op excuses zaten te wachten.. heel moeilijk. Ik vind het echt heel erg wat voor impact het heeft (gehad) en dat ik daar voor een groot deel verantwoordelijk voor ben geweest. Walgelijk idee. En als ik hier dan lees wat voor een invloed het pesten heeft gehad... vreselijk vind ik dat. Ik hoop van harte dat mijn kinderen nooit zullen pesten of gepest worden. Ik zal me daar heel hard voor inzetten. (Voor zover mogelijk..)
Ja ben de hele basisschoolperiode gepest. Ik ben nog steeds onzeker, niet altijd zelfverzekerd (afhankelijk van de situatie) en vermijd nog steeds liever confrontaties. Ik ben meer een pleaser en wil het liefst alles en iedereen tevreden houden, hoewel dit soms ten koste van mezelf gaat. Ik word wel assertiever, maar kan voor mijn gevoel beter. Ik ben wantrouwend naar nieuwe mensen. Als ik je eenmaal ken en we klikken dan ben ik een open persoon en sta voor je klaar. Maar in eerste instantie ben ik gereserveerd en afwachtend. Op school voelde ik me niet gesteund door de leraren. Ik moest maar voor mezelf leren opkomen. Makkelijk gezegd als je in je eentje door meerdere kinderen op het schoolplein werd opgewacht. Leraren stonden liever met elkaar te ouwehoeren dan dat ze opletten wat er gaande was op het schoolplein. Komt mijn houding en gedrag door pesten? Misschien is het ook deels aangeboren, maar het pesten heeft wel sommige dingen zeker versterkt.
Ik ben nooit gepest, en heb ook nooit gepest. Op de middelbare school ben ik wel eens geplaagd omdat ik 1 van de weinige Nederlanders was op die school. Kaaskop of melkfles, dat soort woorden werden wel eens gezegd, mja, dan riep ik gewoon kebabkop terug en was het klaar, haha
Ah echt goed van je! Ik zou geen excuses hoeven van mijn pesters. Omdat zij toen ook maar kinderen waren. Maar dat jij het nog weet en het toegeeft vind ik het mooist!! Dat zou ik belangrijker vinden!
Ik ben vroeg heel erg gepest op de basisschool. Ben heel onzeker en gesloten. Wat er precies gedaan is weet ik niet meer weet alleen dat ze met een paar waren en ik alleen.
Ik ben vroeger erg gepest/uitgejouwd/uitgelachen vanwege mijn lengte (1.55 m). Ik ben daarvoor bij maatschappelijk werk en psychologen geweest. Nu na jaren gaat het een heel stuk beter, maar ik heb nog steeds dat als ik ergens kom ik me afvraag wat ze van mij denken. Voel ik me bekeken. Ook opmerkingen van kinderen doen me ergens nog een klein beetje pijn, al kan ik het van kinderen wel goed hebben. Maar toch voel ik me dan aangesproken ofzo. Dat ik klaarblijkelijk wel erg klein ben en dat dat niet normaal is?
Ik ben altijd extreem gepest op de basis school .. zo erg dat ik als klein meisje van 8/9 tekeningen maakte hoe ik mezelf het makkelijkst kon afmaken , zwaar depressief dus. Toen kwam de middelbare school en draaide alles om, ineens hoorde ik bij de populaire mensen uit de 2e klas en was ik een leidertje onder de bruggers. Degene die mij het leven zuur maakt op de basischool kregen wat ze zaaiden en mij hadden geleerd ... een koekje van eigen deeg. Nu doe ik me vaak nog voor als iemand die hard is ( muurtje) Alleen de mensen in mn naarbije omgeving die ik vertrouw mogen daar binnen komen. Hard van buiten en mega zacht van binnen
Ik ben enorm gepest gedurende mijn gehele schoolperiode. Altijd werd ik met nek aangekeken door de rest, uitgescholden, opgewacht na school, geslagen etc. ik was enorm verlegen, klein, dik, foute kleren etc, ik durfde er niet tegen in te gaan. heb ik er nu nog last van .. nee op gegeven moment heb ik voor mezelf een knop omgezet, lachte erom.. ik ben er veel sterker uitgekomen . ik heb nu ook zoiets van neem me maar zoals ik ben, zo niet, pleur maar lekker op.
Ik ken het, ben zelf ook klein 1.56m. Voel me soms ook ongemakkelijk tussen veel mensen. Ben nog nooit uitgelachen eigenlijk.