Mijn tip: filmpjes maken. Liefst op 1 dag meerdere, zodat het zichtbaar wordt wat het probleem is en dat het ook niet 'uitzonderlijk' is. Dat heeft uiteindelijk bij ons de doorslag gegeven. Juffen/school waren geschokt door de heftigheid van het gedrag thuis... (bonus was ook dat op beeld stond hoe ik er mee omging, wat door professionals als pedagogisch uitstekend werd betiteld. Ook bewijs dat het dus ook echt niet aan 'ons' lag!) Dan zien ze met eigen ogen dat het niet meevalt!
ik vind het vreemd dat de school de ouders niet gelooft als je zegt dat je dat hebt thuis, dat je met een bewijs moet komen enzo.
Ik ook, maar het was voor mij realiteit... Er werd gewoon niet naar mij geluisterd, omdat ze zich geen voorstelling van konden maken dat mijn zoon zulk gedrag vertoonde. En een driftbui zien op een filmpje heeft toch veel meer impact dan als een ouder zegt 'hij heeft driftbuien'. Zelfs met hulpverleners (die wel thuis kwamen en dus zagen hoe het er aan toe ging) aan mijn kant, was school nauwelijks te vermurwen, tot ik ze gedwongen heb te kijken naar (hartverscheurende!!) opnames van thuis. Maar goed, ik heb ook geen goed woord over voor de oude school van mijn zoon...
Ik ben dus ook begonnen met filmpjes maken, niet alleen van de buien die ze heeft, hoe ze vaak s avonds huilt omdat ze de volgende dag niet naar school wil, maar ook wat ze thuis doet qua spellen (plaatjes en dan het goede woord er bij leggen bijvoorbeeld). Vandaag het eerste gesprek gehad met de praktijkondersteuner van de GGZ. En dochterlief zei wel dat ze zich beter voelde vanmiddag omdat er eindelijk iemand naar haar luistert...
jale, ik denk niet dat de juf op filmpjes wacht.je moet echt opletten dat je de juf niet aangevallen laat voelen. maak er een suggestie van. zoiets van: ik heb het echt moeilijk met mijn dochter ze wilt echt niet naar school, zal ik een keertje filmen hoe het thuis gaat zodat jij het ook ziet? en denk eraan, ik weet uit ervaring dat en klas met 30 kinderen de juf best vaak van de ouders hoort hoe ver de kinderen zijn met lezen en rekenen. dat is echt zo. en ook nog eens zijn er time to time zo een 10 kleuters in de klas die geen zin in school hebben en hun werkjes stom noemen. er zijn ook ouders die denken dat hun kind al kan lezen terwijl het kind kleine woorden gewoon herkent, zo gaan ze naar de juf. als de juf een werkje van hun kind aan de ouder laat zien schrikken ze dan. maar ga niet zo ver. ik ken mensen die zo met de juf omgingen en ze bereikten helemaal niets.(niet onze juf, die hield de kinderen echt goed in de gaten) je moet zo denken: hoe help ik de juf dat zij meer nieuwsgierig wordt naar mijn kinds welzijn, en meer wil weten over mijn kind. en daarnaast moet de juf ook tijd hebben om meer inzet te kunnen doen. als je zomaar met fimpjes naar de juf gaat en eist dat zij die kijkt, als bewijs van je ideeen van je kinds bevorderingen en haar welzijn, kan zij denken dat jij haar wil beschuldigen of verantwoording of zoiets vraagt. PS: plaatjes bij woorden zoeken kan ook een gr2 werkje zijn. een woord stempelen etc. ik zou haar gewoon iets laten voorlezen. dat zou meer effect hebben denk ik. of sommetjes laten maken. want plaatjes zoeken bij woorden kan het kind in de film ook geoefend hebben, iets dat zij eerder met iemand anders heeft gemaakt en onthouden. dat onthouden is ook knap maar niet echt verder dan een slimme gr2 kindje dat niet zoveel extras nodig heeft.
Degene die onze dochter heeft getest geeft ook voorlichting op scholen. Zij zei dat het juist slim is om te filmen wanneer je kind op school en thuis hele verschillende dingen laat zien. Zij adviseert dit leraren ook te vragen aan ouders wanneer dit speelt. Dit ondanks je hier als ouder vaak niet mee wil 'opscheppen' (ik vind het zelf in elk geval nog steeds raar).
maar je moet er van zeker zijn dat de juf hier open voor staat en zich niet in een strijd voelt 'wie er gelijk in heeft' etc. filmen doe ik zelf voor mezelf en voor mijn family. en sommige oude filmpjes hielp onze adviseur enorm. maar ze vroeg er zelf om. (de juf keek die ook niet) adviseur vroeg van mij en van de juf een film om te vergelijken over een speciale opdracht(schrijven) bijvrbeeld. dat ook. maar dat is een volgende stap, nadat het bekend was dat zoontje voorliep en dat de school een deskundige moest nemen om de juf te helpen. als de juf denkt dat zij het totaal goed en perfect doet en er niets aan de hand is..je moet eerst daaraan werken dat zij zich openstelt voor de suggesties. dus: 'wel filmen' maar goed opletten 'hoe je het bij de juf brengt'. dat wilde ik zeggen.
Die filmpjes die ik nu heb, hebben de juffen ook niet hoor. Het is ook meer voor ons zelf. En dat woordjes bij plaatjes zoeken heb ik juist gefilmd omdat de juf aangaf dat dat iets was waar ze nog beter in kon worden... En thuis legt ze het in 2 sec. op tafel neer. Daarbij gaat het er mij niet om of dat ze hb oid is, maar dat ze weer lekker in dr vel zit. Weer blij uit school komt, niet meer bij iedere scheet een driftbui, geen frustratie meer, etc...
dat vind ik dus allerbelangrijkste. en heel veel mensen zouden het niet kunnen begrijpen hoe moeilijk het is, dag in dag uit...maandenlang. dat hebben we dus ook gehad. mijn zoon huilde elke dag 2 uur lang, beginnend bij de eerste stap thuis. en was niet aanspreekbaar en wist niet waarom hij zich zo slecht voelde. ik hoop dat de juf zich open stelt en wil meer inzet doen.