Kb, mijn zoontje, is 3 mnd oud en mijn schoonmoeder is helemaal wild v hem. Ze ziet hem niet veel omdat ze fulltime werkt maar zodra ze hem komt bezoeken, of wij haar, begint het: keihard een soort kus/tjierp-geluidjes maken vlak voor zijn gezicht, zijn naam roepen, hard zingen, constant in babypraat praten tegen hem (luid), hem "sussen" en hem heen en weer schudden, alles uit enthousiasme natuurlijk. Hij raakt vaak overprikkeld en ging laatst huilen en ik krijg dan te horen "hij wil niet bij zijn oma zijn", een beetje gepikeerd. Ja wat denk je dan! Hij kent haar amper en ze is zó níet sensitief! Ik zie nu tegen alle bezoekjes op Iemand tips?
Het bespreekbaar maken. Dat is toch de enige manier en dan verandert er waarschijnlijk nog maar weinig. Maar ik zou het zeker een keer rustig tegen haar vertellen.
Het bespreekbaar maken, en anders hem niet meer aan haar geven. Is het haar eerste kleinkind? Ik denk dat dat de enigste manier is.
Bespreken met de insteek 'ik wil heel graag dat jullie een fijne band opbouwen en dat hij graag bij oma is, om dat te kunnen bereiken moet je rustiger met hem omgaan'. Dan heb je een gezamenlijk doel ipv een aanval op haar oma-schap.
Bij je man aangeven om tegen haar te zeggen. Ik gaf het aan bij mij familie dat de baby niet in lucht gegooid mag worden en mijn man aan zijn familie. Mijn baby viel in slaap als de bezoek veelste druk was, een soort beschermings mechanisme.
Mijn dochter is ook niet gek op mijn schoonouders. Wij hebben nu afgesproken dat ze eerst even bij ons blijft zitten en even gewend raakt aan waar ze is. Zodra we een uurtje verder zijn kunnen mijn schoonouders haar vast houden zonder dat ze gaat huilen. Dat druk doen moet je wel bespreken , jij wilt geen overprikkeld kind en jij/je man moeten dat wel even duidelijk maken aan der.
Doe eens een uurtje hetzelfde bij haar. Haar met luide stem iets vragen vlakbij haar oor. "Oma wil je nog een kopje koffie?!?!?!!", en daarna een liedje zingen in haar gezicht. Dan merkt ze vanzelf hoe irritant het is En hou je kindje lekker bij je in een draagdoek of draagzak, dan hou jij de controle en heeft je zoon minder prikkels.
Heeft ze een gehoorapparaat? Misschien is ze een beetje doof aan het worden. Verder gewoon aangeven dat ze wat rustiger moet doen met de kleine.
Hoe kan iemand weten dat het verkeerd of niet gewenst is, als het niet wordt gezegd? Is het niet bespreekbaar bij jullie? Je kan toch gewoon zeggen of vragen of ze iets zachter wil doen, omdat die kleine oortjes best gevoelig zijn? Of zeggen dat ze iets rustiger aan moet doen want hij vindt het niet zo fijn dat schudden/sussen/zingen. Daar komen 2 volwassenen heus wel uit. Het is ook weer even nieuw voor haar.
haha goeie ze staat ook wel bekend om haar onmogelijke karakter in de familie; dominant, niet luisteren, eigenwijs. verder is het wel een oké mens. in praktisch opzicht staat ze altijd voor je klaar. ja ik heb er vorige x wel wat van gezegd, haar uitgelegd wat helpt bij Kb, en hem een paar keer uit haar handen gepakt, zelfs weggelopen met hem naar de slaapkamer om tot rust te komen. ze begreep de hint en ging naar huis in deze familie wordt echt totáál niet met elkaar gepraat, maar ik zal het idd toch maar proberen want mijn man en ik zijn wel zo. toch maar gewoon aanspreken dus. en idd dat gezamenlijk doel benoemen is een goede. en als het niet helpt, moet mijn man ingrijpen. nee het is niet haar eerste kleinkind. ze heeft twee meisjes van 8 maar die heeft ze zowat opgevoed (ze zijn Zuid Amerikaans en het is vaak normaal dat oma´s en opa´s een grote rol in de opvoeding hebben). ze behandelt mij en mijn man wel anders omdat ze weet dat wij het anders doen. dit is dus wel haar eerste kleinkind waarbij ze een "normale" oma is en geen halve opvoedrol heeft wel lastig... dat ter sprake brengen...
Heel herkenbaar. Mijn moeder deed dit ook. Ook bij het naar bed brengen meegaan en liedjes gaan zingen etc, iets wat wij niet deden. Ze was/is heel erg aanwezig en dat werd echt teveel voor onze dochter op dat moment. Ik heb dat dan ook tegen mijn moeder gezegd, dat ze dat niet zo gewend is en daar moeite mee heeft. Dat als het opeens zo druk om haar heen is, ze daar duidelijk 's nachts moeite mee heeft, vaak wakker wordt, huilerig is en mijn moeder is er toen op gaan letten. Nog steeds speelt ze leuk spelletjes met mijn dochter (en erg druk), maar het is op een aanvaardbaar niveau. Ik vond het moeilijk om erover te beginnen, maar ben wel blij dat ik dat gedaan heb.
als ze echt niet wil luisteren of ze vergeet het heel snel weer, zou ik wat duidelijker zijn. Dan zeg je; goh, hij vindt het écht niet leuk. Ik vroeg net al of je iets rustiger wil doen, zou je nóg wat rustiger willen doen. Anders neem ik hem straks weer over, want dit is niet fijn voor hem. Het is jullie kindje en als jij straks met de gebakken peren zit en een overprikkeld kind hebt moet je die afweging maken. Je kan om best even laten 'spelen' maar als het te ver gaat moet het stoppen toch? Maar ik zou niet in haar oren tetteren hoor, dat is een beetje kinderachtig en daar bereik je niks mee. Ja bonje, maar dat is ook niet fijn je voor kleine toch?
Ze heeft zelf toch in ieder geval ook één kind gehad lijkt me. De dingen die TS noemt lijken me toch dingen, waarvan ieder persoon met gezond verstand kan bedenken dat hele jonge baby's daar niet gelijk dolenthousiast van worden . Maar kennelijk is haar kennis van baby's enigzins vervaagd en heeft ze toch een opfriscursusje nodig in baby common sense. Ik zou het dus maar gewoon recht voor zn raap zeggen, al was het maar om je kindje te "beschermen". Maar het blijft wel een beetje belachelijk dat je dit tegen een volwassen vrouw moet zeggen.
Ze heeft kennelijk wel door dat de baby liever niet bij haar zit, begrijp ik uit je verhaal. Dat zou ik als ingang gebruiken om aan te geven dat dat misschien anders zou zijn als ze wat rustiger zou doen. Dan is het heel concreet.
Haha nee ik ga ook niet écht terug tetteren hoor Ik zal even met mijn man.overleggen of ik het beter kan zeggen of hij. Ze heeft idd wel door dat hij liever niet bij haar wil. Ik ben alleen een beetje bang om belerend over te komen. Maar ik ga het wel proberen.
Je schoonmoeder geeft zelf al een mooie voorzet als ze aangeeft dat je kindje haar niet leuk vindt. Je kan dan zeggen dat hij sm wel leuk vindt, maar de manier waarop ze doet niet. Wie weet had een ander kindje je sm heel entertaining gevonden, maar niet ieder kindje is hetzelfde.
Zeggen dat hij niet zo tegen dat drukke gedoe kan. Dat je begrijpt dat ze zo enthousiast is, maar of ze het iets rustiger wilt doen. Mijn vader heeft een hele stem soms en dat vonden de kinderen ook niet fijn dus heb hem gezegd dat ie wat rustiger moet praten en lachen. Mijn schoonvader kan helemaal wild doen met de kinderen, maar daar kan ik het ook gewoon tegen zeggen als ik het te druk vind. Hij schreeuwt soms bijna uit enthousiasme, niks mis mee, maar voor kleintjes niet altijd prettig. Anders je man het tegen haar laten zeggen.
Herkenbaar, wij hebben ook gezegd: "laat hem even 10 minuten, hij komt vanzelf." En dan toch oppakken met huilen tot gevolg. Terwijl hij eigenlijk bij niemand huilt, heel open persoontje is en met iedereen meegaat/speelt. Alleen heeft hij in het begin 10 minuten nodig om los te komen. Ach, ik laat t maar een beetje, ze merken vanzelf dat hij dan gaat huilen.