Ik merk dat ik je echt in je waarde wil laten en steun wil bieden en tegelijkertijd lees ik dingen waardoor ik vrees dat je t echt niet lang gaat volhouden straks. Het huis niet de boel de boel kunnen laten, je kindje niet los willen laten. Allemaal begrijpelijk voor de oude jou maar je moet echt met jezelf aan de slag. Ik denk niet dat je je probleem ontkent maar wel dat jij verandering in eigen hand hebt. Wat is er nu belangrijker, een schoon huis met een vermoeide mama die straks nauwelijks meer energie heeft om te spelen of een mama die heerlijk geniet van dr kindje en tijd neemt voor zichzelf die in een rommelig huis leeft. Ik zou t wel weten en ik denk jij ook! Nu alleen nog bedenken wat jij nodyg hebt om tot dat punt te komen!!
Ik denk dat humtum het heel goed heeft verwoord.. Ik heb ooot een coachingstraject gevolgd en heb daar geleerd dat je zelf de verandering in gang moet zetten (de sleutel die hierboven ook genoemd wordt). Het is je neiging om redenen te vinden waarom iets niet kan. Dit is moeilijk om zelf om te draaien vandaar dat ik eerder zei dat je wellicht hulp nodig hebt (een coach kan ik je van harte aanbevelen ). Ik hoop oprecht dat je er uit komt en je kan genieten van je nieuwe leven als werkende mama met een fijn gezin en leuke dingen ermaast.
Mijn kindje gaat idd voor alles . Ik ben nu nog een paar dagen bij familie in het buitenland, kom hier heerlijk tot rust omdat ik niks hoef. Ga als ik thuis ben proberen de boeg om te gooien.
Ik snap je heel goed. Bij Caylen had ik het al, maar met Mason veel erger. Hij slaapt bij ons op de kamer, eerst in een co sleeper. Daarna bij ons in bed en nu oefenen we om hem in zijn eigen bed op ons kamer te laten slapen. Heb hem nooit laten huilen, had ook zware reflex en 2x opgenomen geweest. 1x ivm ademstop en 1x ivm het huilen. Vanaf dag 1 ben ik bang dat hem wat gebeurt, ook wel reëel doordat hij regelmatig stopte met ademen. Moest hem dan heen en weer schudden en dan hoorde je hem een grote hap lucht nemen. Nu zijn er nog steeds zorgen helaas en is de verdenking dat hij een genetische afwijking heeft. Vanaf zijn geboorte heb ik al zo'n gevoel dat er iets mis is met hem. Nu blijkt dat ook steeds meer, en hebben we hulp van fysio, logopedist, diëtist en binnenkort ook psycholoog. En moeten naar de neuroloog. Maar, hier is mn huis echt niet brandschoon, ben moe, futloos en gewoon de 'fut' er niet voor. Man helpt gelukkig heel veel en ik ben blij als ik op een dag gestofzuigd heb, en alle zooi van de kids opgeruimd is.
Jeetje dat klinkt ook heftig zeg... Dan heb je ook wel alle reden om angstig te zijn . Gelukkig heeft onze dochter geen ademstops maar ze verslikt zich wel heel fors waarbij ze echt even nodig heeft om bij te komen. Is er een reden dat je denkt aan een gen afwijking? Heeft dat met je dochtertje te maken? Lijkt me vreselijk... R haar nichtje heeft ook een ernstige gen afwijking dus wij zijn daar ook wel een tijdje bang voor geweest. Maar ze ontwikkelt zich perfect en loopt zelfs op veel vlakken voor. Dus daar ben ik niet meer bang voor inmiddels. Dat er ook nog bij hebben lijkt me niet te doen.
Ik reageer even alleen op de zijligging nog een keer, volgens mij ook al ooit in vorig topic gedaan, moet toen ik geboren werd was het advies overal zijligging. Alle wieg foto's van mij zijn op de zij met een extra kussentje tegen mijn rug. Reden was dat kindjes met spugen in eigen braaksel konden stikken. Ik geloof best dat rugligging procentueel de kans op wiegendood verkleint, maar je moet ook naar kindje kijken en op eigen gevoel vertrouwen. In jouw situatie is rugligging veel gevaarlijker dus je moet wat. Even off topic, maar weet iemand of er ooit onderzocht is of er een verschil is tussen risico buikligging met cosleepen of buikligging eigen kamer?
Bij Viënna dachten ze ook aan een genetische afwijking. De geneticus zei dat ze iets had maar uiteindelijk is het nooit goed onderzocht. Dat had toen geen prioriteit, en dag van haar overlijden is er bloef afgenomen maar is niks uit gekomen (logisch want ze had ontzettend veel bloed transfusies gehad) Mason lijkt veel op haar, en heeft waarschijnlijk een prikkel verwerk stoornis en sensorisch klopt er iets niet. Ook heeft hij waarschijnlijk minder mond gevoel. Daarbij grote voeten, grote handen, "gek" piemeltje, andere vorm van het hoofd (gelijk aab die van V.) Brede neusbrug (net als V) 1 oog is kleiner, traanbuis is nog niet open en hoge spierspanning. Ook vaak grauw en koud. En altijd bleek. Maar ontwikkeld zich heel goed dus dat is een geruststelling. Maakt ook contact en groeit goed. Hartje is ook goed dus geen grote zorgen
@fee: dat is zeker zo en dat doen we dus ook. Het helpt alleen niet als je zulke dingen bij het cb te horen krijgt. Ja ik heb wel gelezen dat co sleepen het risico verlaagt. Het gevaar zit hem in dat ze dieper slapen op hun buik. Ze krijgen hierdoor minder wekprikkels of zijn er minder gevoelig voor. Merk dit aan onze dochter ook, dus we krabbelen haar elke 10-15 min even in dr nek als ze op dr buik ligt. Co sleepen zorgt voor wekprikkels omdat ze dan de geluiden van de ouders horen. BV schijnt het risico ook te verlagen, net als niet te warm kleden. @chantal: jeetje wat heftig zeg. Loopt er nu onderzoek bij hem of laat je dat voorlopig zitten?
Ik herken wel veel van de controle willen hebben en het erg bezorgde over de pasgeborene. Verder ben je door dat perfectionisme eindeloos druk waardoor er 1 iemand continue bij inschiet: jijzelf! Tips: praat met anderen of een professional zonder dat daar meteen hele therapieën aan vast zitten. Even het hoofd legen. En daarnaast bekijk wat tijdelijk anders kan. Ik heb ook een paard, die heb ik een tijdje weggebracht naar een prachtige all inclusive buitenplek bij een dierenarts. Daar gaat hij nu weer naar toe voor onbepaalde tijd. Ik kan het nl niet allemaal alleen nu. En je keuze om samen met de baby ontspanning te zoeken bij familie is ook een heel fijne break out. Luister naar jezelf en probeer daarbij steeds eens uit wat hulp bied of juist meer angst. Door dingen tijdelijk toe te laten ( bij mij bijvoorbeeld schoonmaakhulp) voelt het niet alsof ik voor altijd afhankelijk hoef te zijn van anderen.
Dat klinkt heel herkenbaar idd. Paard wegbrengen hoeft in ons geval niet, kan het door m'n staleigenaar laten doen. Die traint ook. Alleen kost een hele boel geld . Dus voorlopig loopt ie maar minder. Dingen als koken doet ml vaak nu al, en hij is ook bereid m'n stal te doen bijvoorbeeld. Huis moet dan maar minder vaak schoon geloof ik...
Super dat je er even tussenuit bent gegaan en de boel de boel laat. En je merkt dus ook verschil dus neem t mee naar huis. Mijn ervaring is dat in een half uur na bedtijd van mijn zoon ik de hele benedenverdieping van het huis gauw door kan en er een was inpropt. En dat dat veel effectiever is dan de hele dag poetsen en opruimen!! Succes en zet m op om wat meer rust en geniet tijd te realiseren.
Ik weet niet of je het kan veroorloven financieel maar ik heb een geweldig schoonmaakster die 1x per 2 weken ons appartement doet. Kost me 60 per maand en zij maakt alles gewoon goed grondig schoon. Hoef ik tussendoor alleen maar de was, afwas en de kleine dingetjes te doen. Geeft veel rust (en getrek aan mijn vriend om schoon te maken )
Werkster vind ml geen optie. Misschien kan ik hem langzaamaan die kant op pushen maar dat gaat wat tijd kosten . S avonds ben ik zo moe dat ik niks meer doe. Overdag doe ik idd wel ea als dochter op bed ligt. Vannacht weer een nacht vol gepieker en niet meer slapen na de nacht voeding. Dl ook weer een verslik en ademnood actie rond 3.00, dus daarna was slapen helemaal geen optie meer.
haha ik heb een man die zijn handen zeker niet laat wapperen uit zichzelf qua schoonmaken, dus toen hij mocht kiezen tussen zelf meer poetsen of een schoonmaakster was de keus snel gemaakt. En nu ze er is, is hij superblij haha.. gewoon blijven pushen Ik merk dat het echt wel fijn is als je kleintje slaapt om even wat me-time te hebben. Tuurlijk ik draai ook wassen of kook hapjes voor haar maar gewoon even 15 min met een kop thee op de bank kunnen zitten.. heerlijk. vervelend van je nacht.. ons kleintje had het niet zo extreem als die van jou maar spuugde wel heel veel en dat is nu ze vast voedsel eet echt veel verminderd. sowieso met ouder worden. hopelijk groeit ze er een beetje overheen. sterkte vandaag!
Hahaha ja dat scheelt dan . Ach als hij helpt vind ik het prima hoor. Hij is wel heel behulpzaam gelukkig. Ik ben laatst eens uitgebreid in bad gegaan toen ze een lang middag slaapje deed. Heerlijk. Ze groeit er idd overheen. Tot die tijd zal het af en toe tobben blijven. Speelt nu ook nog mee dat het heel slecht gaat met haar nichtje, kindje is 2 mnd ouder dan zij en gaat binnenkort overlijden. M'n kop krijgt geen rust. Er gebeurt te veel. Gister heerlijk een uur met haar gezeten en geknuffeld. Dan kom ik pas tot rust lijkt het. Dat warme gezichtje tegen mijn gezicht aan. Heerlijk.
Heey Madelein, Wat naar om te lezen dat het zo zwaar is voor je. Maar het verbaast me niet heel erg, je hebt zoveel meegemaakt! En heel lang sterk zijn kan je uiteindelijk opbreken... Fijn dat je hier wat tips en steun krijgt van anderen. Wat vreselijk van jullie nichtje , ik weet nog dat ze geboren werd. Ze gaat het dus niet redden? Dat moet ook enorm moeilijk zijn. Heel veel sterkte meis, en zorg goed voor jezelf! Liefs
@conejita: idd ze gaat het niet redden . Kwestie van weken... Hoe is het met jullie? Net terug van de huisarts. Hij maakt zich wel zorgen. Noemt het oververmoeidheid/ burn out. Moet de Arbo arts bellen om afspraken te maken qua werk hervatting want hij vind het niet verstandig als ik volgende week al ga beginnen. Verder raadde hij toch een psycholoog aan voor de angsten enzo. Eens over nadenken...
Goed dat je naar de ha bent gegaan. Mogelijk kun je langzamer terugkomen op je werk? Denk nog eens rustig na wat voor mana, werknemer, vriendin, partner en mens je wil zijn t komende jaar en wat daar voor nodig is. Mogelijk kan de psycholoog je bij die stappen helpen of met je uitzoeken wat nodig is aks je t niet meer bedacht krijgt. Zet m op meis!
Wat vervelend, je hebt geen makkelijke tijd gehad voor je bevalling. Ik ben nu twee maanden geleden bevallen (na een goede zwangerschap) en herken mezelf in veel van de dingen die jij noemt. Zo weet ben ik ook snel geïrriteerd en kan ik me ook totaal niet concentreren op dingen. Gelukkig slaap ik wel beter en dat scheelt een hoop denk ik. Ik denk dat het belangrijk is om te onthouden dat je wel een goede moeder bent en deze tijd weer voorbij gaat. Misschien kun je met je huisarts bespreken wat je aan je slaaptekort kunt doen. Misschien helpt het om melatonine te nemen na twee uur. Mijn dochter wordt ook een aantal keren wakker per nacht, maar na haar laatste slaapje blijf ik toch vaak nog in bed liggen totdat ze weer moe wordt en we daarna samen nog een uurtje kunnen slapen. Inmiddels is dit volgens mij voor haar ook een gewoonte en slapen we soms wel tot 11:00. Heel veel succes!
Wat vreselijk . Geen woorden voor... Heel veel sterkte voor jou en de familie. Hier gaat het wel goed, ook wel pittig soms en zit er ook wel eens doorheen maar als ik wat xtra overdag slaap gaat het dan wel weer. Dol op ons ventje . Meteen beginnen met werken lijkt me ook niet zo'n goed idee, missch iets van langzaam opbouwen? Luister goed naar jezelf meis, en sterkte!