Er is een topic geopend met een soortgelijke titel maar dit gaat over iets anders. Ik wilde namelijk al een tijdje een topic hierover openen. Ik ben altijd een beetje on-assertief geweest. Als mensen mij beledigen oid probeer ik voor diegene smoesjes te verzinnen om zijn/haar uitspraken te rechtvaardigen. Nu is er iemand flink over mijn eigen grenzen heen gegaan (voel ik van binnen), van buiten komt dit er vaak nog niet helemaal uit maar ik ben met mezelf bezig geweest om assertiever te worden en ik zit eraan te denken een punt achter het contact met diegen te zetten. Nu probeer ik dus weer redenen te verzinnen 'waarom ik het recht niet heb' dat te doen.. Het gaat om beledigingen en vernederingen maar die op slinkse, manipulatieve wijze gebracht worden. Als iemand jou bijvoorbeeld 'dom' noemt in een duscussie, zou je dit kunnen overzien als gevolg van emoties in een discussie en 'vergeten en vergeven'. Of zou dit wel degelijk een grens van jou zijn? Hoe ver kan iemand bij jou gaan?
Zodra iemand mijn vertrouwen heeft geschaad is het zonder pardon einde contact/vriendschap. Ik heb best veel zelfvertrouwen dus beledigingen e.d doen mij werkelijkwaar helemaal niks.
Maar als je stelselmatig door iemand word beledigd ga je dan gewoon weer op oude voet verder met diegene?
Nee, ik neem wel afstand van die persoon maar zal de eerst volgende keer weer met je kunnen babbelen totdat het moment aanbreekt dat die persoon weer zou beledigingen, dan is het oké..Fijne dag verder of ik moet in een bui zijn dat ik je op slinkse wijze net zo hard beledig en je weer met beiden voeten op de grond zet. Maar ik zou me er niet boos of druk over kunnen maken
Als iemand over mijn grens gaat dan is het klaar en verbreek ik elk contact. Nu ligt het wel aan welke situatie. Privé ben ik daar een stuk makkelijker in dan op mijn werk. Daar zijn mijn grenzen breder dan privé. Nu ben ik wel het type dat wel aangeeft of iets wel of niet gepast is en daarop geef ik feedback vanuit mijn gevoel. Wals je dan compleet over mijn gevoel heen dan geef ik dat wederom aan. Doe je er niets mee dan hoef je ook niets meer van mij te verwachten. Je kan bij mij wel heel ver gaan hoor.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben er wel benieuwd naar hoe anderen hier in staan. Het gaat om de band met mijn vader dus dat ligt iets gecompliceerder maar feit is dat er over mijn grenzen is gegaan. Hoewel ik zijn frustratie over *onderwerp* begreep was zijn reactie ver over de top. En dat zeker niet voor de eerste keer. Ik voel dus dat dit een grens van mij is maar ik worstel nog met het gevoel of ik het recht heb hier gevolgen aan te verbinden. Maar nu ik zelf assertiever word maakt het me wel benieuwd naar hoe anderen hier in staan en waar hun grenzen liggen.
Uhmmm mensen (vader) gaat over mijn grens heen als er (in het bijzijn van mijn kinderen) tegen mij geschreeuwd wordt dat ik een slechte moeder ben. (Dit tijdens een ruzie gestart vanuit mijn vader die niet over de kinderen ging.) Oftewel. Hij is flink over mijn grens gegaan. Kreeg nog meer bagger over me heen. Ik heb geregeld dat de oppas binnenkort stopt (nog 1x oppassen als ik moet werken) en verder denk of hoop ik het contact dood te laten bloeden. M'n moeder mag best vragen of ze zo nu en dan de kids bij zich mag hebben. Maar zelf ben ik best klaar.
Ik zou eerlijk gezegd niet weten waarom iemand mij structureel zou beledigen... per ongeluk een keer, oké. Je kan er altijd iets uitflappen wat verkeerd overkomt. Maar zelfs dan zou ik (als het me kwetst) dit volgens mij meteen afkappen. Als iemand elke keer weer dezelfde termen zou gebruiken, dan zou ik dat elke keer weer afkappen denk ik... gewoon zeggen dat ik niet gediend ben van zijn/haar manier van mij aanspreken. Ik kan me niet eens voorstellen dat iemand me continu zou beledigen, zelfs al is het slinks... en al helemaal niet dat ik het zou pikken... Maar goed, ik ben dus vrij assertief.