Ik zou er niet blij van worden, dat ik zeg ik. Ik vind dat de rol van een vader echt onderschat wordt en dat hangt ook zeker samen met hoeveel tijd je samen doorbrengt. Hier werkt mijn man ook wel. Maar ik begrijp Tuc wel heel goed dat zeker dat uurtje extra 's avonds heel belangrijk is. Als mijn man daar zijn eigen invulling aan zou geven en onze kindern dan doordeweeks nauwelijks ziet, word ik daar niet blij van nee. Kinderen hebben beide ouders nodig en ik vind de uren in het weekend dan niet genoeg. Iedereen is daar vrij in maar ik geef mijn mening.
In de meest ideale wereld zijn vader en moeder evenredig veel thuis, kunnen ze de kinderen af en toe van school halen en verdienen ze binnen weinig uren ook nog genoeg geld. Helaas, zo werkt het niet. Natuurlijk is een half uur met je kindje op een avond weinig maar ja, dat is vaak wel de realiteit met jonge kinderen. Het gaat er om hoe je tijd na werktijd inricht binnen je gezin. Als je in het halfuurtje dat je thuis bent eigenlijk nog met je hoofd bij andere dingen bent, schiet het niet op. En gelukkig is er ook een weekend. Het valt me trouwens op dat veel dames praten over de werkzaamheden van hun man en niet over hun eigen werk. Werken jullie niet? Of switchen jullie niet?
Dat gaat in overleg. Vooral omdat een switch ook veranderingen met zich meebrengt wat betreft wegbrengen/ophalen, salaris en dergelijke. Zulke dingen moeten toch samen besproken worden. Ik ben 2 jaar geleden bezig geweest met een nieuwe baan en soms is het helemaal niet handig, want het is ver weg en ik maak daar lange dagen, maar tegelijkertijd vind ik het ontzettend leuk en leer ik er heel veel van. En in de toekomst zal mijn salaris behoorlijk groeien, dat is iets wat bij mijn andere baan (ik combineer de 2) niet zal gebeuren. Je moet wel overleggen als je kinderen hebt, je kunt dat niet zomaar beslissen. Het zal immers consequenties hebben.
Je hebt inderdaad niet alles in de hand. Maar je kunt er wel voor kiezen om de tijd thuis zwaar te laten wegen. Je kunt als man veel doen om meer tijd met je kinderen door te brengen. Minder werken, kleinere hypotheek, minder luxe, evenredig werken, andere baan zoeken etc.
Ze zegt "ik zou niet blij zijn met zo'n vader", dus als zij zo'n vader had zou ze niet blij zijn. Dat zegt wel degelijk iets over hoe zij denkt dat hij is als vader.
Je zei dat je met zo'n vader niet blij zou zijn, nu heb je het over je man. Bedoelde je dat je met zo'n man niet blij zou zijn? Dat is namelijk wat anders. Ik zou het ook leuker vinden als mijn man wat vaker of wat eerder thuis zou zijn, maar hij wordt daar niet gelukkig van. Hij heeft ook als doel om vanaf zijn 40e helemaal niet meer te werken en dat is een realistisch scenario. Hoe leuk zou het dan voor mijn zoontje zijn om iedere dag uit school opgehaald te worden door beide ouders? Kortom: je kent het hele verhaal niet, dus ik vind het nogal kort door de bocht om gelijk een mening te vormen over hoe mijn man is als vader.
Ik bedoel dat ik zelf geen man zou willen die zoveel wil werken en daardoor zijn kinderen doordeweeks nauwelijks ziet. Ik vind een vader heel belangrijk en niet alleen in het weekend. Ik vind dan ook niet dat een vader alleen zelf bepaalt hoe hij die rol invult, je hebt namelijk samen een kind. Ik zou daarom niet accepteren dat mijn man liever heel veel werkt dan meer thuis is met zijn kinderen. Ik ben niet per definitie tegen veel werken, maar dan liever wat vroeger thuis en wanneer de kinderen op bed liggen nog een uurtje werken. Ik ken jouw situatie niet maar wat ik las in die eerste post is dat jouw man zelf bepaalt hoeveel hij werkt en dat jij daar geen zeggenschap in hebt. Dat jouw man heel veel werkt en zijn zoon daardoor weinig ziet. Dat jouw man zich niet kan voorstellen dat je veel tijd thuis wilt zijn met je kind. Dat las ik en zo'n instelling zou ik hier thuis echt niet willen. Maar dat is mijn mening.
Je zegt dat er nog meer speelt en ik begrijp dat je niet alles wilt en kunt zeggen. Maar als ik alleen kijk naar hoe laat je man thuis is dan .. sorry maar ik zou blij zijn als mijn man iedere avond thuis is . Mijn man is 3 kwart jaar geleden geswitched van baan.. en hij is nu soms 5 dagen niet thuis. en de kinderen waren dat ook niet gewend. we hebben het heel goed met de kinderen besproken en uit gelegd. daarbij weet ik nog geen eens wanneer hij wel of niet thuis is dus vastigheid om iets uit te leggen aan de kinderen hebben we niet. De eerste paar keer was het wat lastiger voor de kinderen maar nu zijn ze het gewend.. Ik heb zoiets als je maar gelukkig bent met wat je doet.. mijn man moet het werk fulltime doen ik heb 3 jaar lang werk gedaan wat ik niet leuk vond nou dat vreet energie hoor en dan werkte ik maar 2 dagen... Ik zou dood ongelukkig worden als ik fulltime iets moet doen wat niet leuk is .. Kinderen zijn flexibeler dan dat we denken. Heel veel succes met de keuze / beslissing
Zou er voor tekenen, een man die elke dag 18 uur thuis is....maar als je gewend bent dat je man 17 uur thuis is snap ik dat 18 uur even omschakelen is, zeker als jullie hier voorheen afspraken over gemaakt hebben. Maar als hij elke 5 jaar van baan verandert is het misschien wel het proberen waard. Mijn man is vrachtwagenchauffeur en dat was ie al voordat ik in beeld was en dat is nu eenmaal geen baan van 9 tot 17 uur. Hij zei laatst dat hij het wel jammer vindt dat hij een hoop mist wat betreft zoontje maar een baanswitch, met behoud van salaris, is niet zo simpel als dat het klinkt...net zoals verhuizen, minder werken, minder luxe leven, evenredig werken, sommige denken zo makkelijk voor een ander
Ja dat is idd een verschil. Jij was eerder in dit topic ook degene toch die zei: ik ken hem niet anders? Of ik vergis me. Maar dan is het uitgangspunt idd al anders. Dat vind ik heel lastig nu ja. Nacho, qua reistijd is gemiddeld...als er een flinke file staat...hij gaat richting r'dam moeten dan wordt het dus later.
Persoonlijk zou ik er hier thuis geen probleem mee hebben (vriend is altijd pas rond die tijd thuis) en dat is denk ik ook omdat wij persoonlijke ontwikkeling en ambitie heel belangrijk voor onszelf en voor elkaar vinden. En juist omdat we dit allebei vinden, kunnen we daar elkaar ook helemaal in vrij laten en is het de keus van de ander, natuurlijk wel in overleg maar dat is logisch bij ons. Een baan die dus meer tijd kost, maar waar we wel heel blij als mens van worden, staat dus hoog op onze prioriteitenlijst. Het wordt anders op het moment dat iemand van ons de kinderen in de ochtend en avond niet meer zou kunnen zien, dat gaat voor ons te ver. Wat wij belangrijk vinden is hoe je de tijd die je met je kids hebt invult. Dus niet kwantiteit maar kwaliteit. Als je man om 18 uur thuis komt en hij heeft dat uurtje nog echt alle tijd en ruimte om er voor de kids te zijn (dus niet eerst even rustig bakje koffie drinken en zelf bijkomen bv), zou dat dan niet voldoende zijn voor je gevoel? Zelf denk ik dat er niet veel 'last' van zouden hebben zolang de tijd die er wel is, echt kwalitatief goed wordt ingevuld. Blijft wel een lastige situatie als je er allebei zo anders instaat. Hopelijk vinden jullie een oplossing waar jullie allemaal tevreden mee zijn, succes!
Ik werk wel, ik switch liever niet. Heb het nu goed geregeld, kan parttime werken, flexibele collega's, waardoor er veel mogelijk is. Doktersafspraken, zieke kids, kan ik bijna altijd vrij regelen. Dat is ook de reden dat ik niet switch, parttime is bijna niet te vinden en nu is het goed geregeld. Krijg ook nog prima betaald, dus daar neem ik genoegen mee. Dat ik misschien wel meer kan qua niveau vind ik daaraan ondergeschikt. Mijn kindjes gaan voor alles.
Ik denk dat heel veel mensen 'zo'n instelling' hebben. Ik vind het luxe dat mijn man fulltime werkt en ik alleen als ik zin heb op basis van een 0-urencontract. In de meeste gezinnen moeten beide ouders werken om hun rekeningen te betalen en dan hebben ze misschien nog weinig leuke dingen gedaan. Juist dankzij de ambitie van mijn man heb ik de vrijheid om te stoppen met werken en een luxe leven te leiden. Overigens hebben we hierin allebei een keuze gemaakt waar we ons goed bij voelen en hebben we in goed overleg gezorgd dat we elkaar niet tekort doen, zoals ik in mijn eerste reactie al heb aangegeven. Waar je vandaan haalt dat ik geen zeggenschap heb is me een raadsel. Ik zou het afschuwelijk vinden als het andersom het geval zou zijn. Dus dat ik - omdat ik het belangrijk vind om veel tijd bij mijn kind te zijn - mijn man opleg dat hij zich ook zo moet voelen en gedragen. Voor mij is vrijheid om je eigen keuzes te maken ontzettend belangrijk. Dat geldt dus niet alleen voor mij, maar ook voor mijn man. Naar mijn mening ben je de beste ouder als je in de basis zelf gelukkig bent. Dat neemt niet weg dat ik vanuit mijn perspectief regelmatig het gesprek met mijn man aanga of hij nog het gevoel heeft dat hij zijn vaderrol pakt zoals hij het graag zou willen. Ik zou het zonde vinden als hij over 10 jaar spijt zou krijgen. Ik ben er van overtuigd dat hij spijt zou krijgen als hij nu een eenvoudiger 9-17 baantje zou nemen in de buurt van huis, zodat hij een uurtje langer bij zijn gezin kan zijn. Ik zou het zelf er voor over hebben, maar ik haal er misschien wel meer voldoening uit. Wist je dat als je werkloos raakt en je een baan vindt je een reistijd van 1,5 uur enkele reis moet accepteren? Dat zou betekenen dat je 12 uur per dag afwezig bent inclusief lunchpauze. Zo slecht vind ik het bij ons nog niet.
Maar je vraagt je man regelmatig of hij nog tevreden is over zijn rol als vader. Vraag je hetzelfde aan je kindje? Of hij nog tevreden is met de rol van zijn vader? Dat is juist de reden dat ik ook werk, dat mijn man ook tijd met zijn kindjes kan doorbrengen. Ik zou, financieel gezien, ook kunnen stoppen, maar dat zou ook betekenen dat mijn man wellicht (nog) meer uren zou moeten maken. En ik vind contact met de vader net zo belangrijk als met de moeder. Mijn zoontje van 8 vindt het echt heel erg wanneer zijn vader weer een weekje weg moet voor het werk en daarom vind ik het ook niet leuk. En tussen vrijwillig voor een andere baan kiezen met meer reistijd en een baan accepteren omdat je anders niks hebt en in de WW zit, zit natuurlijk een enorm verschil.
Is het een idee dat jij met de kinderen op tijd eet en je man als de kinderen op bed liggen? Dan heeft hij van ongeveer 18:00 tot ongeveer 19:00 tijd voor ze.
Het is heel fijn als je keuzes hebt, gelukkig heb ik die thuis ook. Ben het ook zeker met je eens dat elke ouder zich goed en gelukkig moet voelen want dat heeft direct effect op elkaar en de kinderen. Wat ik moeilijk vind is dat het dan vooral draait om waar de ouders zich goed bij voelen. Maar wat zouden de kinderen ervan vinden? Die hebben ook eisen, wensen, gevoelens. Als je het een kind zou vragen, waar kiest hij dan voor? Een vader die heel graag hard werkt en gelukkig is maar hem weinig ziet of een vader die vast met een kleine aanpassing zijn werk ook nog heel leuk vindt, gelukkig is en hem wel vaker ziet? Ik vind het idee dat als de vader maar gelukkig is (want die kan niet minder hard werken) dat het kind dat dan dus ook meteen is niet echt juist. Niet direct naar jou bedoeld verder.