Hallo dames, Ik moet echt even mijn verhaal kwijt en wil graag jullie mening en advies want ik sta op het punt om mijn of zijn (mijn man) spullen te pakken want ik heb op dit moment meer dan genoeg van de hele sfeer en situatie hier thuis. Het is 6 weken geleden dat ik bevallen ben van den prachtige zoon nadat we in 2013 ook een prachtige dochter hebben gekregen. Twee mooie kindjes dus ... Even een kleine situatie schets... Ik werk normaal als ik geen verlof heb 24 uur per week met minimale reistijd op kantoor (sta om 6 uur op), de andere twee dagen verzorg in het huishouden (ik doe alles behalve de tuin en het vuilnis) en vermaak onze dochter en doe leuke dingen, ik kook bijna iedere dag (behalve donderdag dan eten we bij schoonouders en het weekend halen we wat en kookt mijn man), we doen dochter in bad vaak om en om en ik bracht haar meestal naar bed en lees voor. Mijn man werkt 5 dagen per week staat ook om 6 uur op (vertrekt 15 minuten later naar zijn werk) heeft lichamelijk wel zwaar werk en is 3 van de 5 dagen rond half 5 weer thuis soms ook 4 dagen, de andere dag(en) rond 6 uur. Zaterdag slaap ik wat langer en zondag mijn man vaak tot 10-11 uur. Een prima balans en het liep allemaal gewoon lekker. maar nu...ik word echt ontzettend triest van de situatie en sfeer die hier heerst, mijn man is constant aan het mopperen en verwijten aan het maken eigenlijk over vanalles. Mijn man vindt het niet normaal wat hij allemaal doet, iedere avond pas tegen 9 uur rust heeft en dat ik in zijn ogen alleen maar op de bank zit onze zoon te voeden (ik geef borstvoeding op verzoek) of dat onze zoon bij mij in de draagdoek slaapt mijn man vindt dat hij maar in zijn bed moet slapen. Dit heb ik natuurlijk geprobeerd maar dat kind is geen robot en heeft vaak tijdens het eten gewoon behoefte om bij mij te slapen wat ik prima vind en lekker aan toe geef. Ook gebeurd het vaak dat ik rond 5 uur moet voeden en mijn man dan moet koken omdat het anders erg laat word voordat we gaan eten en ik toch bijna 1 uur bezig ben met voeden, verschonen en rechtop houden. Overigens bereid ik het eten wel voor en is dit niet dagelijks. Na het eten ruimen we vaak samen op of ik moet helaas soms alweer voeden en ruimt dan alleen op(ik poets daarna de aanrecht nog af dat doet hij niet) daarna doet hij dochter in bad en ik ruim nog wat op en stofzuig, daarna gaat onze zoon in bad en moet ik hem weer voeden. Mijn man brengt onze dochter naar bed. Dit is de laatste weken een groot drama en duurt ontzettend lang en moet meerdere keren terug naar boven dit is enorm frustrerend natuurlijk. Ondertussen ben ik onze zoon constant aan het voeden omdat hij eigenlijk altijd wil clusteren van 8 tot 10 uur ergens daar tussen geef ik zoon aan mijn man zodat ik even kan douchen. Ik ben voor half 10 weer beneden en mijn man gaat naar bed. Ik kan meestal pas tegen half 11 gaan slapen als onze zoon slaapt en komt dan weer rond 2-3 uur in de nacht en tussen half 6 en 6 uur (dochter is ook om 6 uur wakker) elke voeding duurt ruim 1 uur gelukkig gaat zoon daarna wel lief weer slapen. Mijn man is dus erg moe en geeft aan dat hij rust nodig heeft omdat hij van 6 tot 9 s avonds constant bezig is en 5 dagen werkt. Ik geef aan dat ik ook moe ben omdat ik s nachts zo onderbroken slaap en dit al ruim in de zwangerschap en dat het nu gewoon druk is en we allebei ons best doen. Alleen ik krijg constant verwijten dat ik niks anders hoef te doen dan voor de kinderen te zorgen, te voeden en te rusten. Ik word hier echt zo boos en verdrietig van wat denkt hij nu? Dat ik niks doe? En hele dagen uit kan rusten? Ik heb ook het huishouden een baby en een kind. Dan ben je toch niet moe? Je werkt toch niet?! Na weken verwijten en het boos doen ben ik gisteren ontzettend kwaad geworden en heb hem gezegd dat hij bij zijn ouders moet gaan slapen zodat hij rust krijgt en dat hij terug kan komen als hij uitgerust is. Ik merk dat ik gewoon ontzettend boos ben van binnen en het op deze manier echt niet meer zie zitten. Ik ben vanmorgen opgestaan met mijn dochter na een verrotte korte nacht en krijg nog naar mijn hoofd geslingerd dat ik zielig ben. Ik heb hier zo schoon genoeg van bah:x Sorry voor het lange misschien wat warrige verhaal. Hopelijk hebben jullie wat adviezen en tips om het zo misschien tot een goed einde te brengen.
Ach wijffie toch! Heel naar zo maar ik denk dat dit bij heel veel gezinnen gebeurd wanneer er een kindje wordt geboren. Jullie zijn beiden moe maar doen ook beiden jullie best. De vermoeidheid gaat opbreken en dat gaan jullie op elkaar afreageren. Het is eigenlijk de doodnormaalste zaak van de wereld maar het maakt het er niet leuker op. Ik zou zeggen, probeer voor jouw man en jezelf minstens 1 dagje in de week "kindloos" te zijn. Echt een dagje voor jezelf. Kun je weer opladen en wat frisser ertegenaan.
Eigenlijk vind ik niet dat ik hierop kan reageren omdat ik pas 19 ben, maar wat minn moeder altijd zei, ik zou willen dat ik 5 dagen in de week kon werken want 2 kinderen de hele dag verzorgen etc kan slopend zijn! Ik snap je frustratie maar de baby zal gevoed moeten worden en daarnaast heb je ook nog een dochter. Je bent 6 weken geleden bevallen!!! Dat is niet niks natuurlijk ben jij zelf dan ook kapot en je helpt mee met waar je kan, maar op dit moment gaat het even om jou en de baby en (vind ik) moet manlief er maar even mee dealen. Ik vind het vrij logisch als jij 6 weken geleden bevallen bent dat hij ook maar wat meer moe is omdat hij wat meer in het huishouden moet doen tegelijk met werken.
Hey meid, wat zijn die kerels soms vervelend he? Wij hebben hier net een zware periode achter de rug, net weinig slaap. Mijn man wordt daar echt ontzettend chagrijnig van. In deze tijd heeft hij een paar keer op zolder geslapen, om even bij te tanken, dat is onze redding geweest. Als het voor jouw man betekent dat hij een nachtje bij zijn ouders gaat slapen, zou ik dat zeker doen. Ja, voor ons moeders is het zeker zwaar. Ik geloof echter dat he hormonen je hier door heen slepen (zelfs nu nog, mijn hormoonhuishouding is enorm veranderd sinds de bevalling). En als je man even bijgekomen is, kun jij ook even je rust pakken! En mannen zien ons lekker zitten op de bank, met kind op schoot en denken: dat is relaxed! Misschien kun jij een paar keer alleen het voeden doen en dat je man daarna lekker met je kindje rechtop op de bank kan zitten? Misschien kan je oudste en nachtje uit logeren? En dan zelf lekker eten bestellen, minder stress?
Ik herken het een beetje in mindere mate, maar je weet van te voren dat de eerste periode met een kleintje zwaar is voor beide. Je moet geven en nemen, zo dus ook je man. Ik zou het voor jullie zo makkelijk mogelijk maken.. beide kids gaan elke dag in bad?! Zou ik in zo'n drukke periode niet doen.. Verder lijken me de taken aardig verdeeld. Jullie komen er vast doorheen en doe anders de kids uit logeren en slaap beide eens even lekker bij, heeft hier toen goed geholpen. Wij hebben dit met 4 weken al gedaan, zaten er beide doorheen qua vermoeidheid. Succes!
Dit bedoelen ze met tropenjaren.... het is geven en nemen. De baby is nog maar 6 weken oud, blijf praten met elkaar en geef elkaar de ruimte. De oude situatie is niet meer en daar kan je ook niet meer naar terug, des te eerder jullie dat realiseren des te makkelijker het is. Je man geeft aan dat hij graag wat meer wilt slapen, geef hem die ruimte, maar hij moet jou ook die ruimte geven die jij nodig hebt. Daarom moet je met elkaar blijven praten.
Wat vervelend zeg voor je. Die eerste tijd was hier ook zo, ik zat constant te voeden in mijn idee en mijn man moest de rest doen, terwijl hij meer dan fulltime werkte. Wat ik probeerde was overdag al meer doen. Dus de andere kinderen al voor hij thuis was in bad gedaan op een momentje dat het kon. Baby clusterde de hele avond, dus dan kon ik het niet doen, maar net voor het eten wel. En vooral veel praten samen, benoemen dat jij het ook niet fijn vindt, maar dat het over gaat.
Wat vervelend zeg! Ik herken je verhaal wel een beetje hoor! Toen mijn zoon net geboren was hadden wij ook een dipje in onze relatie. Het is niet niks met 2 kleine kinderen! Nu onze kindjes iets ouder zijn ( 4 en bijna 2) wordt het allemaal wat makkelijker! Probeer de sleur er een beetje uit te krijgen Door samen ook iets leuks te gaan doen. Al is t alleen maar een x samen uiteten. Of winkelen, lunchen.. zoiets. Even tijd voor jullie samen.
Dit! En ik snap je man ergens ook wel. Hij is ook doodmoe en dan zie je niet alles even helder meer. En dan ga je je aan elk klein dingetje irriteren. Hierboven las ik de tip al om zoon na het voeden aan hem te geven zodat hij op de bank kan zitten en zoon omhoog houden. Dat vond ik wel een goede. Ik heb de eerste 5 weken bij mijn zoontje ook bv gegeven en had soms het gevoel dat ik niets anders deed dan voeden. En mijn man voelde zich ontzettend nutteloos. Dat zorgde bij ons ook voor frustratie. Om een heel andere reden ben ik overgegaan op fv (er kwam geen bv meer, ondanks om de 2 uur kolven, ik was eigenlijk al trots dat ik die 5 weken had volgehouden) en toen kwam er wel meer rust in huis. Ik was niet meer zo lang bezig met een voeding of man nam het over, Ik wil helemaal niet de fv promoten ofzo, maar misschien kan een lactatiekundige jullie helpen de voedingen effectiever te laten lopen. Drinkt je mannetje wel op de goede manier? 'Speent' hij niet alleen maar? Misschien geeft dit ook wel rust. En wees tolerant naar elkaar. Daarmee bedoel ik niet alleen maar geven en dat je man onaardig mag zijn naar jou. Maar begrijp en accepteer dat dit tropentijden zijn en dat er betere tijden aankomen.
Dat jij alleen maar op de bank zit is volslagen onzin natuurlijk. Maar even van de andere kant bekeken: jouw man heeft de hele dag gewerkt en als hij thuiskomt moet hij dus regelmatig koken omdat jij dan net moet voeden (en je bent er een uur mee bezig??) Sowieso vind ik een uur echt heel erg lang. Maar probeer ipv alles op verzoek er een beetje regelmaat in te krijgen. Dat je kindje tussen 4 en half 5 gevoed wordt zodat je zelf voor het koken kan zorgen. En natuurlijk moet hij een keer in kunnen springen, dat lijkt mij logisch. En dat jij niet moe kan zijn van alleen het huishouden en voor de kinderen is van hem ook een domme lompe opmerking natuurlijk. Maar als ik het even neutraal bekijk en je verhaal lees lijkt vooral alles om het voeden van de baby te gaan. Dat je daar zoveel mee bezig bent. En ja ik snap dat een baby gevoed moet worden, heb er ook 2 gehad maar hier nam dat niet zo veel tijd in. Als er 3 uur tussen een voeding zit heb je veel meer ruimte.
Precies de reden dat ik opzie tegen de eerste 2 maanden na de geboorte. Je man is oververmoeid, jij bent oververmoeid, je dochters wereld is totaal veranderd en daar bovenop nog een baby die totaal nergens rekening mee houdt, dat is zwaar. Ik zou proberen zoveel mogelijk uit te besteden de komende tijd. En niets doen wat niet nodig is. Dus eventjes simpel warm eten met voorgesneden groentes en simpel vlees. Je dochter een paar keer per week in bad en eens extra naar de opvang of naar haar grootouders. Eens per week (extra) een huishoudster inhuren, zodat het zwaarste werk gedaan is. Laat je man maar eventjes bijtanken bij zijn ouders. Misschien kun jij kolven zodat hij dan 's nachts de baby kan voeden en jij ook eens een nachtje kunt bijslapen.
Dit was bij onze dochter ook zo en is uiteindelijk goed gekomen... ik had verwacht dat het nu niet of minder zou zijn omdat we het al eens hebben meegemaakt een baby. Mijn man doet nu s nachts bijvoorbeeld niks en bij onze dochter wel omdat zij ook nog kunstvoeding langs de borstvoeding kreeg. Als onze dochter goed slaapt en onze zoon niet huilt zou hij best van 9 tot 6 kunnen slapen dat is toch niet kort Onze dochter gaat gewoon naar de opvang in ons geval de opa's en oma's dus dat is erg fijn vooral voor onze dochter die dan de volle aandacht krijgt en ook met haar neefjes en nichtjes kam spelen. Alleen er is altijd wel wat een baby die niet wil slapen, het huishouden of wat dan ook. Gelukkig trek ik het allemaal nog prima alleen die verwijten zijn zo gemeen!
In het begin, bij mij toch de eerste 8 weken, draaide idd alles om het voeden van de baby. Ze deed er ook een uur over. Ik kolfde 1 voeding af en dan gaf mijn man die, zodat ik kon koken. Ik vond het fijn om even wat anders om handen te hebben dan baby en man wilde even zitten na zijn werk. Inmiddels is baby 9 maanden en drinkt overdag minimaal. Ik vind je verhaal heel herkenbaar, bij ons liep het ook wat stroef. Ik denk dat je met elkaar moet overleggen, wat zou het wat dragelijker maken? Idd de kinderen hoeven echt niet elke dag in bad, af en toe afhaal eten of misschien kan er iemand voor je koken? Even wat makkelijker zijn qua huishouden of tv kijken voor de oudste. Zijn allemaal dingen die wij samen hebben besproken en daarna ook afgesproken.
De tropentijd idd met een baby en een peuter. Een roze wolk is het dan echt niet helaas. Klinkt mij als vermoeidheid van beide, waardoor je elkaar alleen nog maar verwijten kan maken. Probeer rust in te bouwen en blijf praten. Taken duidelijk verdelen en misschien ook wat zorgtaken rondom de baby aan je man overlaten zodat hij er ook echt bij betrokken wordt. Dus niet dat hij het gevoel heeft dat hij alleen maar alle andere dingen kan doen. Overigens vind ik wel dat er gemakkelijk gezegd wordt dat vooral de vrouw het zwaar heeft gehad met bevalling etc, maar ik denk dat alles inclusief de gebroken nachten en emoties er bij mannen ook flink in kan hakken, terwijl hij al snel weer volledig aan het werk is wat ook energie kan vreten. Kortom maak wat tijd vrij om te relaxen en uitrusten, misschien zelfs ook tijd inplannen om samen even wat leuks te doen. Geef het de tijd, dan komt het vast weer in orde.
Ja inderdaad je moeder heeft gelijk! Ik ben 24/7 in dienst van de kinderen. Heb ook gezegd dat ik eerder ga werken en zoon een fles geef (uit boosheid natuurlijk want dat wil ik niet natuurlijk) zodat hij vaker kan zitten maar dan zeker ook s nachts!
Op verzoek voeden betekent ook op jouw verzoek. Dus probeer het inderdaad zo te doen dat je toch zelf kan koken en ook bijvoorbeeld om de dag je dochter naar bed kan brengen. Voor haar Is de verandering ook heel groot... grote kans dat daar ook een stukje van haar onrust vandaan komt (is geen verwijt maar herkenning!). Mijn man moet na het eten altijd weer terug naar stal dus ik leg altijd de kinderen alleen naar bed. Het is ff aanpoten maar wel te doen. Huishouden staat hier nu op laag pitje en de eerste 6 weken al helemaal. Dus ja, gun je man wat extra rust, en praat zodat hij niet meer van die lompe opmerkingen maakt.
Hmm ja ik snap dat niet zo. Een kind hoeft echt niet elk uur te eten. Hier nam dat echt niet de meeste tijd in. Kolven lijkt mij ook handig idd, kan hij ook een band op die manier opbouwen.
Hij ziet het inderdaad niet meer zo helder denk ik. Hij is zo gefocust op wat hij allemaal doet en wat ik niet doe. Wat goed dat je bv toch nog zo lang hebt volgehouden! Er is al een lk geweest afgelopen dinsdag alles lijkt goed te gaan gelukkig. Het voeden zelf duurt een half uurtje maar moet onze zoon een tijdje omhoog houden anders spuugt hij. Ik heb hem ook gezegd dat hij het moet accepteren dat het nu eenmaal druk is hopelijk dringt het Tot hem Door want ik laat me niet dagelijks vernederen.
Ja ik begrijp hem ook echt wel dat zeg ik hem ook telkens en dan zegt hij dat ik dat niet doe. Natuurlijk kan dat alleen komt het niet altijd zo uit, ik probeer zo veel mogelijk te sturen en zelf eten te maken. Het is vaak even wat bakken echt geen uren koken ofzo. Het voeden zelf duurt ongeveer een half uur soms wat langer, ik moet zoon alleen lang omhoog houden anders spuugt hij. En soms komt hij na 2 uur weer. Ik heb er echt mijn handen aan vol op dit moment gelukkig bied e draagdoek uitkomst. Ja die opmerkingen zijn erg lomp en echt ontzettend vervelend. Ik probeer ook gewoon mijn best te doen.
En na het voeden de baby bij jouw man op schoot zetten, zodat de voeding kan zakken? Ben jij niet ook op die moment de gehele tijd met 'het voeden en alles er omheen' bezig? Vond ik zelf op een gegeven moment ook heel fijn. Hier zat ik trouwens vaak te eten met een baby aan de borst whaha. Koken was net op tijd klaar en dan had ze honger. Niet ideaal, maar vond ik wel net iets makkelijk in vergelijking met voor etenstijd met het eten maken of erna met iedereen naar bed brengen Ging overigens volledig op verzoek van de baby, dat werkte hier toch uiteindelijk het beste.