Niet echt, hij woonde net een jaar op zichzelf toen ik bij hem introk. Hij wist ook nog niet zoveel van de plek waar we toen woonden. (zo'n 700 km vanwaar hij daarvoor woonde). Daarnaast dacht ik het ook dat ze gewoon dezelfde soort winkels hadden als in Nederland. Niet helemaal dus. Het was allemaal geen ramp, maar wel even wennen aan het begin. Ik heb er leuke en grappige herinneringen aan over gehouden die door dit topic allemaal naar boven komen, haha. Over het afwassen: Mijn vriend (en zijn familie) keken mij wel wat raar aan toen ik een sopje voor de afwas begon te maken en zag dat ik niet voor spoelde en afspoelde. Voor mij was dat heel gewoon. Maar grappig vind ik het wel, al die gebruiken, waar je nog nooit echt over na hebt gedacht. Zo heb je het geleerd, dus zo doe het gewoon. Ik spoel overigens nu wel af, want ik vind het ook vies, maar maak wel een sopje (met soms vieze dingetjes erin) (Edit: tenzij ik bij mijn schoonfamilie ben. Dan was ik af op hun manier; dus inzepen en afspoelen.)
Wij wonen inmiddels zeven jaar in Duitsland. Wel in de directe nabijheid van de Nederlandse grens, ik werk ook nog altijd in NL. Dus dat scheelt natuurlijk wel een heel stuk. Wij maken gebruik van de voordelen aan beide zijden van de grens De kids gaan in Duitsland naar school en zijn goed geïntegreerd. Nadeel: je zit ver(der) weg van de familie, zeker in verdrietige of spoedeisende situaties is dat ontzettend k*t natuurlijk. Maar ondanks de reistijd overwegen we alsnog wel om dieper Duitsland in te trekken, maar dan zal er wel een andere baan moeten zijn aangezien ik kostwinner ben. Eerder werden er tips gevraagd ivm integratie: ZELF initiatief nemen en niet verwachten dat men wel naar je toe komt! Ik zit inmiddels in de ouderraden van de KinderGarten en de Grundschule, organiseer mee met een kinderkleding/speelgoedbeurs, ben aangesloten bij een aantal dames die graag naaien en komen dan ook tweewekelijks bij elkaar. Mijn vriend zit in het bestuur van de Förderverein (soort van vereniging die geld inzamelt zodat School en kindergarten daarvan weer uitjes kunnen betalen etc).
Wat leuk om te lezen allemaal. En ik zag een prachtige foto voorbij komen, wauw wat woon jij mooi!! Leuk te lezen dat er ook mensen zijn die het nog overwegen.. toch een hele grote stap. Ik vind het echt knap. Alles achter je laten en ergens anders opnieuw beginnen.
Ik zag toevallig gisteren in een ander topic je andere woonplaats. Kan je man nu minder gaan werken? Jullie wilden toch veel sparen om te kunnen emigreren? En hoe gaat het met de kinderen? ShampooL: dat zoeken naar gewone dingen, inderdaad. Wij hebben drie jaar in een buitenland gewoond en daar zat ook zo ontzettend veel verschil in prijzen tussen verschillende winkels. En daar dan ook nog een huis verbouwen met heel andere materialen dan in NL, deels vanwege het andere klimaat. Je woordenschat breidt zich dan wel snel uit
Leuk om te lezen Wij wonen ook niet ver van de grens. Ik ben ook in Nederland blijven werken. Maar mijn vriend (ook Nederlander) werkt nu alweer bijna 4 jaar in dld. Kindjes idd ook in dld naar "school".
Gitta, ja mijn man gaat zeker minder werken! En ook op een andere wijze als voorheen. Het is een familiebedrijf en we zijn dus met zn allen vetrokken. Hij heeft nu ook de kans om in de weekenden de kinderen mee te nemen bijv. Kinderen gaat wel goed, denk dat die zich op deze leeftijd vrij snel aanpassen. We wonen nu twee weken in dit huis en ze hebben al vriendjes. School gaan ze pas na de vakantie mee starten. De zomervakantie begint hier namelijk al volgende maand. Shampoo, haha herkenbaar. Theedoeken ben ik hier ook nog niet tegengekomen. Beddengoed is ook een totaal andere maat voor de kinderen. Supermarkten vallen me zwaar tegen. Samengevat is het vooral ui, aardappel, aubergine, tomatenpuree, rijst, bulgur en macaroni. Vanmiddag liep mn jongste een simpel trapje op naar een glijbaan en de hele speeltuin keek me aan alsof ik haar op 10 meter hoogte zonder bescherming op een koord liet lopen haha. Ook allemaal jongens van 4 of 5 in een romper.. Nogal wennen dus hehe
En stel ik moet iets betalen van 32 TL en geef een briefje van 50 met 2TL los erbij kijken ze me ook aan alsof ik gek ben en schuiven die 2 meteen terug.
O, wat apart, die kinderen dus. Die wordn daar dus langer klein gehouden. Ik was het even kwijt, ben jij nou ook Turkse, en spreek je de taal (dus) al? Dat scheelt natuurlijk enorm.
Leuk topic! Ik zou ZO graag in amerika willen wonen. Droom daar echt al jaren van. Doen ieder jaar mee aan de greencard lottery, maar die kans is nihil. En dus blijft het voorlopig bij dagdromen en zo vaak mogelijk op vakantie naar amerika
Wij zijn vroeger op vakantie in Amerika geweest, ik vond het er echt prachtig... Vooral Arizona. Grappig genoeg lijkt het landschap daar erg op waar wij in Afrika willen gaan wonen, al zijn de cactussen in Arizona wel net wat groter.
Alleen een beetje aparte mentaliteit. Dan zeg je dat je uit Nederland komt en krijg je enthousiaste verhalen van mensen die zeggen dat hun oma 'ook uit Zweden' komt. Wist dan niet echt goed wat ik daarmee moest. Soms kwam hun gedrag zo gemaakt op me over.
Ja herkenbaar! Ze denken dat europa een land is We zaten een keer in san francisco in een bus tussen allemaal amerikanen en de reisleider probeerde van alles te laten zien en vertellen. Maar vanaf het moment dat de bus door had dat wij uit nederland kwamen zat iedereen omgedraaid en vuurde de meest belachelijke vragen op ons af. Lopen jullie echt op klompen? Klopt het dat jullie op grachten schaatsen? Ik ken iemand in Dusseldorf, kennen jullie die persoon toevallig?
Haha typisch... Ik heb ook echt veel van dat soort vragen gehoord. Of hoeveel kg kaas we per jaar eten... Uhh nog nooit bijgehouden?! Wij kregen in Azië een keer de vraag of we uit 'Amsterdam, Rotterdam of Groningen?' kwamen.
Wat ik trouwens erg lastig vind als mensen niet direct en duidelijk zijn. Er steeds om heen draaien. Bv in eerste instantie niet willen zeggen dat je kind ziek is (gewoon griepje bedoel ik dan) omdat ze zich anders teveel zorgen gaan maken..?! Maar dan wel vervolgens met de hele familie "op ziekenbezoek" gaan... Of als je even naar de wc gaat geheimzinnig zitten doen van "ik ga even ergens naartoe". Pff overdreven schaamte soms. Gelukkig is mijn man wat dat soort dingen betreft redelijk geïntegreerd haha.
Ik woon nu een jaar op een carribisch eiland. Ik mis nederland nog helemaal niet. Wil er voorlopig ( en misschien wel nooit) terug om te wonen. Echt super naar onze zin. Ik ben nu thuisblijfmoeder en ga over een paar maanden voor mezelf wat opzetten. Mijn vriend komt hier vandaan dus we hebben al genoeg familie en vrienden om ons heen. En je leert hier snel mensen kennen. Voor ons is het hier ideaal. Zeker voor de kinderen. Ik zou over een jaar of 10/15 wel weer richting een stad willen. Barcelona staat ook hoog op mn lijstje, of miami. Ik raad dit wel iedereen aan. Het geeft echt eenmega boost aan je leven. Nieuwe taal, nieuwe omgeving, nieuwe mensen leren kennen. Ik zou echt in een gigantische sleur belanden anders. We zijn overigens niet vertrokken omdat we nederland niets vinden, dat lijkt me ook niet de goede insteek.
Wij denken er wel eens aan. Mijn man heeft al een baan aangeboden gekregen vanuit Singapore, Zwitserland Duitsland en de VS. Maar iets houdt ons nog tegen. Sowieso de kinderen, wel eens gesprekken over gehad en ze beginnen al bijna direct te huilen bij het woord verhuizen 😂🙈 zo gehecht aan school en hun vriendengroep. Daarbij durf ik het nu niet aan, imo is onze relatie erg ontstabiel en dan zit ik straks met die kerel opgescheept in het buitenland haha.
Bedankt voor je reactie! Is natuurlijk wel een stuk makkelijker als je man komt uit het land waar je naar toe wil emigreren. Kan zij daar ook gaan werken? En gaan er ook kinderen vanuit NL mee naar India? Jullie heel veel woonplezier in Afrika!