Wat vervelend dat je je zo voelt meid, ik zie dat wij maar twee weken schelen qua zwangerschap. Herken er ook wel wat in hoor, sommige dagen heb ik ook echt moeite om het positief in te zien vooral door de hormonen. Dikke knuffel!
Hoi dames Sorry dat ik nu pas weer reageer maar was forum een beetje vergeten Hoop nu wel wat vaker mee te schrijven. Onze kinderen hebben ook bijbelse namen niet bewust gekozen voor bijbelse maar vonden deze namen erg mooi. Ze betekenen prinses en hij die verbind. Grt
Hey Iez, Ik zat nog te denken, je wil graag dat de downgevoelens weg gaan, maar is het ook niet een beetje logisch dat ze er zijn? Ik bedoel natuurlijk is het vervelend, maar misschien vertellen ze je iets? Herinneringen aan je kindjes? Je hebt zoveel meegemaakt. Ik herken het hoor! Ik wil dan ook weer vrolijk zijn, maar meestal heb ik er meer aan als ik juist accepteer dat ze er zijn, en het verdriet dat er onder zit (denk ik, of angst) mag er ook zijn. Ik bid dat je bij God terecht kunt hiermee, en je je getroost mag voelen. Dikke knuffel
Bedankt voor jullie support in gebed dames. Conejita, als de gevoelens opspelen dan kan ik niet voor weglopen/onderdrukken. Dus ik breng ze zeker bij God, maar toch ben ik liever happy dan down, vandaar mn gebedsverzoek. En voor mn gevoel heeft het niet perse met mn kindjes te maken, maar gewoon ik voel me leeg en de vraag waarom zou ik leven komt dan in me op. Niet zozeer het gevoel niet te willen leven, maar meer het nut van mijn leven specifiek. Maar ik heb nu gemerkt dat dit met name de weekenden speelt als ik vrij ben van werk en geen afleiding. Het kan ook door mn progesteronprikjes komen die ik elke vrijdag krijg. Mn man had gelezen dat depressieve gevoelens een bijwerking kon zijn. De dosering neemt met de dag af, dus dat zou het ook kunnen verklaren. Sifra bedankt voor je lied. Mocht ik me weer down voelen a.s. weekend dan zal ik eens ernaar luisteren, wie weet is het dan tot zegen.
Ach lieve Iez, wat vervelend zeg! Misschien "fijn" om te weten dat het van de progesteron komt? Dat klinkt heel plausibel namelijk.
Iez, ik snap het. Sorry als ik betweterig overkwam. Heel vervelend zeg. Ben lekker vrij in het weekend, krijg je dat . Meiden, vraagje, hoe gaan jullie om met mensen waar je de kriebels van krijgt? Ik bedoel als Christen is het zo'n uitdaging soms! Het gaat om mijn schoonfamilie (vooral schoonmoeder) mbt zoontje. Ze is erg druk en luid en totaal niet sensitief. Hij raakt helemaal overprikkeld. Ik zeg er wel wat van hoor, maar er zijn wel meer dingen waar mijn nekharen van overeind gaan staan. En dan je naaste liefhebben, wat is het moeilijk soms! Herkent iemand dit? Voorals als het over je kind gaat, phoe, lastig hoor.
Conejita: ik heb het je absoluut niet kwalijk genomen en je kwam ook echt niet betweterig over hoor. Het had heel goed gekund wat je zegt. Maar voor nu denk ik dat het te maken heeft met de prikjes. Als dat zo is, zal dit over 8 weken over moeten zijn. Ik voel me zoveel beter door de week, echt een groot contrast met de weekenden. Wat een lastige situatie voor je. Zulke zaken met (schoon)familie zijn lastig. Meestal proberen we het zo te doen dat m'n man zijn kant van de familie aanspreekt en ik de mijne. Mijn ervaring is dat op die manier beide kanten zaken beter kunnen begrijpen handelen. Maar ja ieder familie is weer anders.
Ja zo pakken wij dat ook aan.... manlief mag mooi dealen met zijn familie en ik handel de mijne wel.. haha Lijkt mij heel lastig in ieder geval. Maar zou er naar je man toe vooral duidelijk zijn.
wij doen het ook zo. Mijn man regelt het met zijn familie en ik met de mijne. Maar in zo'n situatie blijft het lastig omdat je iemand aanspreekt op hoe zij is. Dat vergt veel.. heel veel wijsheid
Ik heb soms ook wel wat moeite met de schoonfamilie, over het algemeen kan ik goed met ze omgaan en bepaalde dingen laat ik maar voor wat het is. Maar nu tijdens de zwangerschap heb ik echt last van hormonen en speelt het weer op.. Dingen die ik echt belangrijk vind mbt mijn zoon geef ik of mijn man wel aan en de rest proberen te laten gaan. Erg lastig soms..
Wij hebben ook een btje de afspraak dat een ieder zn eigen familie aanspreekt waar nodig. Dingen waar ik echt tegenaan loop (denk aan binnen roken bijv) spreek ik uit naar mn man en hij pakt dat dan op met zn familie alsof het ons gezamenlijke "probleem" is (wat met roken ook echt zo is gelukkig).
Hey meiden Bedankt voor de reacties. Ja, ik heb het er inderdaad met mijn man over gehad en hij zou er wat van zeggen. Maar laatst was ik eerder bij hen thuis dan hij en begon ze al heel luid in Kb's oor te tjirpen $) en toen moest ik dus wel meteen wat zeggen. Ik houd hem nu ook gewoon vaak in de draagzak bij me en hij slaapt best veel nog dus dan kunnen ze er mooi niet bij . Maar blijf het lastig inderdaad. Kan het ook zijn dat het versterkt wordt door de hormonen? Ik geef bv. Ik ben echt allergisch bijna namelijk . Iez, oh gelukkig . Fijn dat het niet zo overkwam.
Conejita: dat los je nu toch slim op lijkt me op bij je kleine bij je te houden. Ook al heb ik daar geen ervaring me (het is immers nooit zover gekomen na de geboorte van m'n babies) weet ik wel dat je als moeder een soort bescherm tijger wordt. Je wilt je kindje beschermen tegen alles waar hij/zij niet in staat is om zichzelf tegen te beschermen. Dus in mijn ogen en vanuit mijn cultuur vind ik het niet abnormaal. Jij kent als moeder door al de tijd dat je met je kind doorbrengt je kind het beste. Vele kindjes kunnen prima met geluidsoverlast (bijv premature babies die in een NICU hebben gelegen of kindjes uit zuid-Amerikaanse of Afrikaanse cultuur of kindjes met veel broers en zussen). Maar als jij merkt dat je kindje niet tegen harde geluidjes kan dan is het meer dan je taak als ouder om voor je baby op te komen. Ik denk wel dat je dat vanuit zelfbeheersing en liefde moet proberen te doen. Dus de manier waarop is belangrijk. Als je aan je schoonfamilie (liefst dat je man dat doet) uitlegt dat je kleine overstuur raakt van harde geluiden en stemmen en dat jullie als ouders het voor zijn welzijn beter vinden als mensen zachter praten of niet te dicht op z'n gezicht praten of zo, dan zal elke liefhebbende grootouder dat begrijpen lijkt mij. Maar misschien denk ik er te makkelijk over zo op afstand. Hoe dan ook breng het bij God, Hij kan verandering in de situatie bewerkstelligen
Heel erg herkenbaar. Met mijn zoontje heeft het nogal wat spanning opgeleverd voor mij en ons als gzin. Ze voelde niets aan, wilde mijn zoontje gelijk wakker maken als ze binnen kwam etc. Zo begreep ze ook niet dat ik een week naar de bevalling nog moe was en graag om 22u naar bed wilde. Ze bleef dan rustig zitten op de bank. Ik heb haar op een beleefde manier weggestuurd maar ze begreep er niets van. Het zijn maar een paar voorbeelden maar het is erg lastig. De ene keer kan ik er prima tegen maar (vaak) ook helemaal niet. Ze is ook een totaal ander persoon dan mij, dus ik vind het moeilijk om mij in haar te verplaatsen. Mijn man heeft ook niet een erg leuke jeugd gehad en dan speelt ook wel mee in mijn gevoel richting haar. Ik blijf bidden om kracht maar oh wat is het vaak moeilijk
Hallo dames, graag klets ik ook mee. Ik ben 30 jaar, bijna 10 jaar getrouwd en we hebben een dochter van net 2 en binnen nu en een week wordt de tweede geboren. Ik ben van huis uit hervormd, maar nu gaan we naar een NGK. Onze dochter is met 37+4 geboren, maar had helaas een slechte start, ze moest direct mee naar de reanimatiekamer en heeft uiteindelijk een week op de couveuse-afdeling gelegen. De eerste onderzoeken (echo hersen, MRI hersenen, EEG) lieten geen afwijkingen zien, maar bij herbeoordeling door het WKZ kregen we te horen dat ze toch hersenschade heeft door het zuurstoftekort bij de geboorte. Sinds ± 1 maand kruipt ze en kan ze ook zitten. Ze gaat nu 3x per week naar een peutergroep op het revalidatiecentrum. Deze zwangerschap ben ik vooral van week 35 tot 37+4 best bang geweest voor de bevalling, was enorm gespannen, kon bij het minste of geringste uit mijn slof schieten. Maar toen ik 37+5 was, kreeg ik een enorme rust over me heen. Sindsdien kan ik weer genieten van het zwanger zijn en zie ik ook veel minder tegen de bevalling op. Las nog iets over namen; zowel de naam van onze dochter als de namen van deze baby (we weten nog niet of het een jongen of meisje is) zijn de tweede namen bijbels, de eerste namen afgeleid van Bijbelse namen. Wat ouders en schoonouders betreft, gaat het hier wel goed, is minder geweest, maar volgens mij hebben ze nu door dat we het best redden samen en we geen kleine kinderen meer zijn. Maar kan me goed voorstellen dat het niet altijd makkelijk is.
Hoi Korenbloem heftig zeg van je dochter snap dat je het nu spannend vind Jullie ook lekker aan het genieten van mooie weer?hier gister naar strand geweest nu lekker in tuin en in speeltuintje in buurt Grt
Iez, ja nou hard geluid (zoals de muziek in de kerk) is geen probleem, maar het zijn van die tjirp geluidjes die míj al pijn doen aan de oren en ik sta dan verder weg . Verder is haar energie ook best nerveus en dominant. Veel volwassenen merken dat ook op . Inderdaad gaat het om de manier waarop je het zegt, maar als zij ons zo "overvalt" met haar "getetter" moet ik wel even snel en kortaf iets zeggen van "ietsje zachter graag". En deed mijn handen over mijn oren. Ja sorry hoor maar het was echt te erg :x. Klein, ja herkenbaar dus? Lastig he. Hier is ze ook een ander typ. Ik bid er inderdaad nu wel voor, en ik denk dat dat heel nodig is want ik kan ook in mijn irritatie blijven hangen. Korenbloem, zo wat heftig, ik kan me voorstellen dat ze zwangerschap erg spannend was. Fijn dat je nu rust ervaart. Knap dat je dochter nu kan zitten . Is het een vrolijk meisje? Mamaensl, jullie hebben mooi weer en ik zit in Spanje in de regen!
Conejita: lastig hoor meid. Ik kan me heel goed voorstellen dat als je overvallen wordt dat je niet altijd kunt reageren zoals je zou willen. En als het iemands manier van doen is, des te moeilijker het is want dan zou je in theorie telkens er iets van moeten zeggen. Goed dat je ervoor bid zodat God je wijsheid geeft om ermee om te gaan. Sterkte!
Hoi dames, ook voor mij is het even geleden dat ik online was. Veel zorgen om mijn schoonmoeder, Druk met werken..dus weinig puf meer om savonds achter de computer te kruipen. Ik lees dan erg graag een boek (Streek romans van de spiegelserie) @Iez: ik zal zeker voor je bidden! Willen jullie ook voor mij bidden? Ik word aanstaande woensdag geopereerd. Al mijn tanden en kiezen worden getrokken onder algehele narcose en direct een gebit geplaatst. Ik zie er erg tegenop en hoop en bid dat alles voorspoedig mag verlopen en ik dan eindelijk weer verlost ben van pijn en weer lekker kan gaan eten. Ik heb altijd een extreme angst voor de tandarts gehad, daarom ben ik door verwezen naar de Bijzondere Tandheelkunde. Maar zelfs dan sta ik nog doodsangsten uit. Ik zou blij zijn met jullie gebed
https://www.youtube.com/watch?v=u_b_9IuAxBc voor de mama's die nog geen mama zijn. Dikke knuffel op deze dag...