Ik sluit me aan bij Youtan. Ik had nog niet gereageerd omdat anderen dat al deden maar je verhaal brak ook mijn hart. Wat een onkunde en onmenselijkheid op die school zeg. Maar goed, nu vooruit naar de toekomst: ik hoop dat de andere school beter bevalt!
Lijkt me de juiste keuze om daar weg te gaan. Kennelijk gebeurt het allemaal toch onder de leiding van de directie, zulke idioterie wordt daar gewoon geaccepeerd, weet jij veel waar je nog meer tegenaan loopt anders. Op de andere school krijgt ze vast een fijnere start.
Ik denk dat je idd een goede keuze gemaakt hebt. Zeker omdat ze alleen komen met de oplossing om haar in een andere klas te zetten...er wordt dus niks gezegd over het apart zetten van een verdrietig kind dat net een maand op school zit.
Tjee, wat een ongepaste en crue manier om met een huilende kleuter om te gaan zeg!! Ik zou hier zeker iets van zeggen, maar om heel eerlijk te zijn zou ik me sowieso niet zo fijn voelen bij een juf die denkt dat dit een goede oplossing is ... Zowel cognitief als emotioneel zou er wat mij betreft iets schorten aan zo'n juf. Bij ons op de school nemen de juffen en meesters huilende kleuters even op schoot. Onze juf zat soms wel met drie kleuters op haar schoot tijdens het afscheid (in de periode dat er veel nieuwe kleuters bijkwamen).
Goeie keuze gemaakt. Wat een bizarre reactie van een leerkracht zeg! Apart zetten als een kind verdriet heeft, is not done. Dat moet je echt niet OK vinden. Als een kind zich nou vreselijk aan zou stellen over het een of ander, dan snap ik het nog wel enigszins, (maar ook dan zou ik betere alternatieven weten). Maar een kind dat blijkbaar gevoelig is, nog moet wennen op school en dan een negatieve ervaring heeft apart zetten? Is de juf empathisch gehandicapt ofzo? :x
Pfff, ik had wel een vlieg op de muur willen zijn bij dat gesprek tussen directie en juf. Ben benieuwd in hoeverre zij nu is aangesproken op deze handelswijze.
Dit idd! Heel goed gehandeld, ik zou ook geen vertrouwen meer in de school hebben. In groep 4 had ik zelf een juf die kinderen hardhandig door elkaar rammelde uit pure onmacht en frustratie, ik kon bv geen mooie ronde o schrijven en dan stond ze ineens achter me, greep m'n schouders en husselde me door elkaar omdat mijn o een deukje had. En zo was er bij veel kinderen wel iets. Directie deed er alles aan haar eruit te werken, maar dat was erg lastig; bij inspecties was ze natuurlijk poeslief en zelf ontkende ze alles. Klasgenootjes zijn toen ook van school gegaan. Ik weet eigenlijk niet waarom ik niet, maar mijn moeder heeft wel heel hard tegen haar 'gestreden' en uiteindelijk is ze met vervroegd pensioen gegaan onder druk van de directie. Maar echt een vreselijk jaar... Ik weet nog dat we ons zo machteloos voelden als klas, want volwassenen luisterden niet naar ons..