Ik heb het er een beetje moeilijk mee dat ik vanaf dag 4 van de kraamweek mijn zoontje in de slaapkamer liet slapen en zelf in de woonkamer ging zitten. Klinkt voor sommige mensen vast heel normaal maar ik heb het gevoel dat ik zo heel veel uren van zijn eerste dagen gemist heb. Hij sliep veel en ik zag hem dus niet behalve de momenten dat ik even snel ging kijken bij hem. Na een week ongeveer overgegaan op slapen in de box overdag. Wil graag van elke minuut genieten en heb echt het gevoel dat ik in de eerste week heel veel minuten heb gemist. Bij een tweede kindje ga ik dat echt anders doen.
Niks. Alle fouten die ik heb gemaakt als moeder zijn leermomenten geweest. Als ik die niet had gemaakt was ik niet de moeder die ik nu ben. Ik maak nog steeds fouten, en zal er ongetwijfeld nog veel meer maken, maar ik kan eerlijk zeggen dat ik mijn best doe, en dat vind ik goed genoeg.
Dat heb ik dus ook. Zal lang niet alles goed gedaan hebben en er zullen ook vast nog wat foutjes voorkomen maar ik doe keihard m'n best en ben toch echt wel trots op de slimme beleefde gezonde vrolijke kinderen die ik heb
Klopt maar er is altijd wel IETS waarvan je denkt " dat had ik bij de eerste moeten weten " of dat had ik bij de eerste moeten/kunnen doen, Ik heb nergens spijt van ... Maar door bij de eerste alles volgens de regels van het cb te doen ( laten huilen voeden op vaste tijden naar bed op vaste tijden rust en regelmaat etc) wist ik wel dat ik het bij de tweede anders wou doen.
Ik wil me minder druk maken om de klok van andere mensen ('oh komt ie nog in de twee uur? Hij zou nu toch om de drie uur moeten komen voor een voeding '). En ik wil veeeeeeeel meer huidophuidcontact. Heb mn eerste bijna alleen maar met kleren aan geknuffeld.
Dat ik bij mij eerste niet doorgegaan ben met borstvoeding. Door Slechte begeleiding van het ziekenhuis waar ik 2 nachten lag en de kraamverzorgster. Mijn tepels waren helemaal kapot tot bloedens toe. Bij mijn 2e heb ik de borstvoeding door laten gaan tot hij 2 jaar was. Mijn eerste kindje kon dat dus ook gewoon als ik goede begeleiding had gehad.
Wat ik absoluut anders ga doen is niet zelf stofzuigen in mijn kraamweek. Deed dit al op de derde dag na m'n bevalling omdat ik gewoon altijd maar sterk wil overkomen. Tweede punt is echt een futiliteit maar ook dit heb ik anders gedaan en ga ik ook anders doen: teveel kleding kopen, met name rompers. Maar ook kleding voor op de groei, heb ik bij mijn superslanke zoon van geleerd dat dat gewoon niet handig is. Omdat je niet van te voren weet wanneer het kind in die maat zit en hoe lang, en of de kleding het kind staat.
Ik zou eerder geprobeerd hebben hem op zn buik te laten slapen. 7 Maanden ingebakerd geweest en bleek achteraf een buik-zijslaper. Mijn kraamhulp hamerde erop dat ie op zn rug moest liggen. Nu denk ik: had ik het maar geprobeerd, aerosleep eronder, geen voorkeurshouding en eindelijk lekker tukken.
Ik ben best tevreden met hoe het gegaan is. Na drie weken gestopt met borstvoeding, was alleen maar aan het kolven en had een mega productie, binnen no time en flinke borstontsteking te pakken.... Oh en dat met flinke borsten Ik zou wel een draagdoek kopen. Nu na een maand of wat een draagzak gekocht en had wat spijt dat we dat niet eerder gedaan hadden, omdat ze het heerlijk vindt. Ook zou ik minder potjes geven.
Helaas is dit zo herkenbaar. Direct zwanger van een drieling. Laatste weken van de zwangerschap waren zwaar. Veel naar het ziekenhuis en ook opgenomen geweest. En toen de kinderen geboren waren, onze oudste dochter nog meer tekort gedaan. We waren elke dag zolang mogelijk in het ziekenhuis bij de kindjes en zij maar naar familie/oppas.. Er was geen andere oplossing maar wat voel ik me er rot over. Zoveel gemist. En alle emoties die ze heeft meegekregen rondom het overlijden van haar broertje. Zware periode die we nu achter ons proberen te laten.
Eigenlijk heel weinig. In de baby periode heb ik vooral heel erg naar mijn gevoel geluisterd. Ik denk wel eens dat ik in zijn baby periode iets makkelijker had mogen zijn om hem vast te laten houden door anderen, nu achteraf gezien heb ik toch goed gedaan door het niet te doen. Als baby was hij snel overprikkeld en nu vermoeden we hooggevoeligheid bij hem.
Heel weinig; misschien wat vaker uit handen geven aan de kinderopvang of naar mijn schoonmoeder brengen (ze is helemaal dol op hem!). Ik was in het begin gewoon heel erg beschermend. Ook toen ik voorbij mijn eigen grenzen ging en het niet meer trok. Ik ben mezelf toen wel even flink kwijt geweest. Dat zou ik nu anders doen. Maar de tweede ronde zit er aan te komen To be continued.
Ik baal er juist van dat ik de borstvoeding heb doorgezet. Het kwam niet opgang, baby viel enorm af, ben elke twee uur gaan kolven, medicijnen ervoor gebruikt, ontzettend veel pijn gehad en voor mijn gevoel meer met borstvoeding ben bezig geweest dan mijn baby. Vier weken later kreeg ik een verstopping, vijf weken ziek van geweest, overal hulp gezocht tot ik verging van de pijn door een abces en geopereerd moest worden. Bij een eventuele tweede kies ik dus voor de fles, omdat ik nu juist het gevoel heb dat ik veel dingen heb gemist. Toen mijn zoontje 10 weken was, was ik fysiek en psychisch terug bij af... Ook heb ik er spijt van dat ik niet meer om hulp heb gevraagd, dat ik mezelf teveel heb laten beïnvloeden door meningen en vooroordelen van anderen, want wat had ik graag thuisgebleven..
Maar dan kreeg hij toch veel te weinig vocht binnen en had hij te weinig volle luiers? Bij ts ging het volgens mij alleen om dat het kindje teveel afviel (en afvallen is tot zekere hoogte normaal, als je veel blijft voeden trekt dat normaal gesproken na een paar dagen bij)
Ik zou haar met de kennis van nu nooit versneld naar het voltijds hoogbegaafden onderwijs hebben laten gaan. Emotioneel werd er te veel van haar verwacht en alsnog kreeg ze geen werk op maat. Ze werd door de juf vernederd en fysiek pijn gedaan en is daar diep door beschadigd geraakt. Achteraf had ik haar veel beter in het reguliere onderwijs kunnen laten versnellen met een eigen leerlijn en mogelijkheid tot daarnaast nog spelen in de kleuterklas.
Je hebt echt geen goede begeleiding gehad. Je moet je kindje heel veel aanleggen en niet zoals je kraamhulp deed. En kolven met grote borsten kan prima, waarom zou dat niet goed kunnen? Ik heb 9 maanden fulltime gekolfd en heb cup G Bij mijn oudste zijn er geloof ik geen dingen die ik anders had willen doen. Bij de tweede had ik achteraf gezien misschien moeten gaan kolven en met de fles moeten geven ivm reflux, nu kreeg ze uiteindelijk een sonde. Maar goed misschien had ze die als ik de fles was gaan geven ook wel gehad, dat weet je toch niet achteraf.
Mijn eerste is "nog maar" 6 maanden... Maar ik zou zoveel dingen anders doen! Normaliter ben ik vrij assertief, maar na de geboorte van mijn dochter was ik een tijdje heel kwetsbaar. Ik was altijd heel kritisch over adviezen die ik kreeg en toen was ik zo onzeker dat ik alles wel uitprobeerde wat werd aangeraden. Dit heeft bij mij voor veel onrust gezorgd. En heeft er voor gezorgd dat ik na 5 weken ben gestopt met bv. terwijl ik eigenlijk graag wilde doorgaan, maar mensen me continu vertelden dat het echt niet meer ging lukken. Ook had ik graag willen wissel liggen vanaf het begin en was ik niet zo vroeg met hapjes begonnen.... Maar goed. Al met al gaat het nu hartstikke goed en ben ik heel tevreden en gelukkig met onze dame. Maar ik weet wel dat ik dingen bij onze volgende heel anders ga doen.
meer naar mezelf luisteren vooral in de kraamweek hij was teveel afgevallen en was geel geworden ik moest maar meer borstvoeding geven en gaan kolven dit en dat iedereen vond wel ergens iets van en alles was nieuw bij de tweede was ik veel relaxter op dat gebied