Toen wij in onze huidige huis kwamen wonen leek hij een fijne nieuwe buurman. Hij gaf zelf al aan dat de huizen gehorig waren,maar dat als ergens last van zou hebben dit netjes aan ons zou doorgeven (wat wij alleen maar fijn zouden vinden) Wij kregen een zoontje en al snel leek hij zoals een gemiddeld kind te zijn. In het begin een huilbaby (reflux) en later druk en woedebuien (inmiddels zijn wij erachter dat hij autistisch is) In het algemeen kunnen wij onze zoontje goed handelen,maar als er in een periode veel veranderingen zijn word hij door de prikkels heel druk. Wij vinden dit ook niet fijn,maar krijgen hem dan moeilijk rustig. Sinds onze buurman met pensioen ging is het raak. Telkens als onze zoontje druk is gaat hij bonken tegen de muren,met kastjes en deuren gooien,zelf de middel vinger naar mij uitsteken vanuit de raam. Maar nooit is hij aan de deur gekomen om het aan te geven. Natuurlijk snappen wij dat het niet leuk is om s"ochtends rond 7 uur al drukte bij je buren te horen als je zelf kunt/wil uitslapen. Maar het is niet dat wij het expres doen. Zelfs zijn vrouw weet dat onze zoontje een beperking heeft en kent dit van een neefje van haar. Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wil (denk gewoon even mijn frustratie uit typen) Nu hoor ik ook al alleen maar gebonk omdat onze zoontje hem vanochtend heeft gewekt en hij weet dat hij nu slaapt. Gelukkig slaapt onze zoon er gewoon door heen.
Ik zou Zeggen schijt aan de buren en als die doorgaat zou ik er wat van zeggen dat dir moet kappen! Anders evt via ze vrouw als die beter is aan te spreken
Wat vervelend! Waarom ga je niet zelf naar hem toe om het er (nog?) eens over te hebben? Dat jullie het zelf ook niet fijn en soms moeilijk vinden, maar dat dit niet expres zo gebeurt etc?
Ja dat probeer ik ook zoveel mogelijk te doen (hoewel dat soms behoorlijk moeilijk is ) Vooral omdat ik al inmiddels weet dat hij over iedereen in de straat wel wat te klagen heeft,en bij de vorige bewoners scheen hij ook al zo vervelend te zijn geweest. Als ik daar dan aan denk dan weet ik dat het gewoon aan hem ligt....maar soms,soms is het zo moeilijk om het gewoon te negeren
Wij hebben het hier ooit met zijn vrouw over gehad (waar hij zelf bij was) Maar tegenwoordig ontloopt hij ons steeds om geen confrontatie met ons te hoeven aangaan.
Ik zou vragen of ze een keertje koffie komen drinken en dan vragen waar hij last van heeft. Ook dat op de muren bonken het alleen maar erger maakt. Kijk waar hij het meest last van heeft en of er iets is wat het minder vervelend maakt. En probeer vooral met de buuf aansluiting te vinden
Wij gaan binnenkort nog een keer bij hem aanbellen en proberen dit met hem uit te praten. Mocht dit nog niet helpen dan gaan wij toch maar de wijk politie inschakelen.
Schrijf hem een brief waarin je het uitlegt. En dat je heel goed snapt dat het voor hem vervelend is.
Ik zou een logboekje gaan bijhouden met wanneer er bij jullie te veel geluid gemaakt wordt en wanneer bij je buren en daar vooral in noteren of dit bewust gedaan wordt of vanwege het autisme van je zoontje. Dit kun je dan overleggen aan de wijkagent, moest het zover komen. Wat naar van je buren, wij hebben ook een autistische kleuter rondlopen, die stress van een vervelende buurman zou ik er echt niet bij willen hebben.
Jullie kunnen er inderdaad niks aan doen dat jullie kindje een beperking heeft, maar de buurman ook niet. Ik begrijp best dat hij er geen last van wil hebben. Schijt aan de buurman vind ik dan ook een foute reactie! Als je wil dat hij er begrip voor krijgt zal je er toch zelf ook anders mee om moeten gaan: praten en uitleggen, en er alles aan doen dat hij er zo min mogelijk last van heeft. Zo creëer je begrip en zal hij waarschijnlijk meer kunnen verdragen.
Wij hebben ook vrij veel lawaai vanuit de buren. Dit begint ook erg vroeg terwijl wij kunnen uitslapen. Stofzuigen hebben we vrij wel last van. Maar dit alles is dan maar zo. Je woont nou eenmaal in een straat met buren. Anders ga je maar in een hutje op de hei zitten hoor. Ik zou wel proberen om het te kunnen uitleggen in de hoop dat hij het begrijpt. Ik hoop dat als je de wijkagent erbij haalt het er wel beter van word. En het niet juist heftiger wordt. Succes in deze situatie.
Ik zou als het zonder reden is, gewoon terug bonken. Net zo lang dat dat ook vervelend is voor hem. Een normale buurman kan toch gewoon een gesprek aan gaan en begrijpen dat een gezin 'lawaai' maakt? Leven en laten leven en anders even lekker rondom de tafel.
Ik zou met de buurman een gesprek aangaan en ook de wijkagent inschakelen. Hetzelfde teug dien helpt vaak niet met het verbeteren van de verhouding dan gooi je alleen maar olie op het vuur. Wij hebben hier last van onze buurvrouw en hebben inmiddels buurtbemiddeling ingeschakeld en dat heeft tot nu toe goed geholpen
Is er iets wat jullie kunnen doen om de muren beter te isoleren? Want behalve het gesprek aangaan, kun je praktisch gezien verder weinig veranderen. Jouw zoontje blijft wie hij is, dus zal bij tijd en wijle veel geluid maken.
Misschien heeft je buurman ook wel een beperking.. het zal niet meevallen om met pensioen te zijn. Het is de generatie die altijd voluit ging . Onze generatie is veel meer gewend aan vrije tijd en je eigen ding doen. Dit even ter overdenking. Wijkpolitie zou ik echt nog niet doen. Draai het om; stel ze staan morgen op jouw stoep namens de buren. mijn advies is echt een gesprek met de buren. probeer ze te informeren over wat de beperking praktisch betekent en ga eens kijken of je buurman het leuk vindt wat meer contact te hebben met jullie zoon. zo ontstaat er een beetje meer begrip. samen onkruid weg halen of iets... breng de container eens terug..iets die kant op. Wat je geeft komt een keer terug. succes!
Probeer bij jezelf te bedenken hoe erg die man zichzelf hier ook mee heeft. Het lijkt mij teminste super irritant om constant gefrustreerd op de muur te bonken, daardoor wordt je alleen maar meer gefrustreerd. Verlaag jezelf daar niet toe! Probeer op de juiste manier de confrontatie aan te gaan; via een gesprek, brief of wijkagent. Wat voor jullie het beste uitkomt. Maar probeer verder gewoon je leven te leiden en het zoveel mogelijk te negeren. Ik vind overigens wel dat jullie moeten nadenken over oplossingen om de overlast minimaal te maken, jullie buurman kan er niks aan doen dat jullie kind een beperking heeft. Overlast is overlast.
Ga idd een gesprek aan. Verder vind ik de praktische oplossing ook wel eem goed idee. Als jullie huizen echt gehorig zijn (was bekend blijkbaar), dan kun je overwegen om een geïsoleerde voorzetwand te laten installeren tegen de muur met de buren. Jullie zijn immers degene die de overlast veroorzaken, geef je zelf aan. Dus aan jullie ook de verantwoordelijkheid om dit naar vermogen te minimaliseren. De kosten van zo'n wand vallen reuze mee.
Dit is naar mijn mening de omgedraaide wereld. De buurman heeft last, laat hem dat muurtje maar plaatsen lijkt mij. Als jullie normaal leven dan is dit overlast die hij bij elk ander gezin ook zou ervaren en waar anderen wellicht minder moeite mee zouden hebben.
Nee. Je mag als individu geen overlast veroorzaken. Dit staat in de wet. Het zoontje van TS veroorzaakt dit wel, dat geeft ze zelf toe.. Ik snap heel goed dat dit een oorzaak heeft, maar overlast is overlast. De veroorzaker zal dus moeten zorgen dat de overlast draagbaar wordt voor de omgeving. Minimaliseren tot 'leefgeluiden' dus.
Kan best zo zijn maar een (lastig) kind is wat mij betreft niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld een drumstel in de kamer. Haar kindje wordt vanzelf groter waarmee vermoedelijk de overlast zal afnemen. sommige mensen zijn beroepszeurders, dan is het einde zoek.