Ik ben even nieuwsgierig... natuurlijk genieten we allemaal van onze kinderen, maar iedereen heeft ook wel eens een periode dat het wat minder gaat. Huilen/sprong/driftbuien/etc. Welke tijd met je kindje hebben jullie achteraf gezien als het 'zwaarste' ervaren?
Nou, als ik heel eerlijk ben de beginperiode; het eerste half jaar zo'n beetje. De eerste 2-3 maanden kon ik nog thuis blijven en liet ik mij leven, maar toen het leven weer op gang kwam en ik weer aan de slag moest, vond ik het enorm wennen. Baby's zijn not our cup of tea En dat bedoel ik niet als in dat we er niet mee om kunnen gaan of dat ze niet welkom zijn ofzo, maar gewoon het continu zorgen voor, hun ritme aanhouden, nog niet goed weten wat de huiltjes betekenen, niet weten wat ze willen/niet willen en het slaapgebrek breekt ons vaak op. We zeggen wel eens voor de grap dat we het liefst vanaf een jaar met kinderen willen beginnen. Natuurlijk zijn onze baby's de liefste, leukste, meest schattigste baby's die er bestaan - we vinden onze dreumesen en peuters gewoon leuker omdat ze meer kunnen. Ze hebben uitdagingen nodig waar we meer mee kunnen doen. Leren lopen, zitten, fietsen, spelen, uitstapjes maken, dingen benoemen, puzzelen, kletsen, en dergelijke. Bovendien slaap je iets meer Das ook wel fijn. Ook in de toekomst lijken oudere kinderen mij makkelijker. Niet perse qua zorgen of buien (we zijn niet gek en weten ook wel dat we flinke discussies en hoofdpijn van onze koters gaan krijgen) maar je kunt er in elk geval een gesprek mee hebben, regels instellen, jezelf duidelijk maken, verwachtingen opleggen, etc. Bij een baby is het vaak maar wat aanrommelen en aftasten. Maar vraag het over een jaar of tien nog maar eens Misschien ben ik dan van gedachten veranderd.
Met stip op 1.. tussen de 4 en 5 jaar. Ze was brutaal, opstandig, boos. Ze zat zichzelf (en ons) toen behoorlijk in de weg. Wel sneu. Gelukkig gaat het nu weer helemaal prima met haar. Met de jongste nog geen lastige periode gehad. Als ik dan iets moet noemen, rond één jaar. Omdat ze in die periode wat huileriger was. Volgende maand gaat ze naar school. Ben dus benieuwd..
De eerste 6 maanden. Eigenlijk het eerste jaar. Daarna wordt het allemaal leuker en makkelijker vind ik.
Oh, en specifieker: de eerste 2 maanden, die vind ik het zwaarst van al: je moet je kindje nog wat leren kennen, etc. En die gebroken nachten.... Oef.
Het eerste jaar, absoluut. Dochter was geen makkelijke baby, veel huilen en onrust, en ik moest me echt aanpassen aan het moederschap, de immense verantwoordelijkheid die dat meebrengt en het idee van nooit meer echt even op mijn eentje te zijn. Peuterpuberteit vond ik echt een eitje in vergelijking met baby.
Goh eigenlijk vind ik het allemaal wel meevallen. Alleen nu begint mijn zoon echt zijn zin door re drijven maar tot nu toe is dat te handelen. Ik vond het juist het moeilijkste toen hij kon kruipen en begon met lopen en overal aan zat. Overal waar we heen gingen moesten we steeds achter hem aan en dat vond ik echt lastig. Nu is dat een stuk minder. Hij zit nog steeds wel in kastje maar dan om te klieren. Ik kan nu iig ergens zitten zonder elke minuut op te staan.
Ik ben zo blij met dit topic! Ik vond de eerste twee maanden vreselijk zwaar en al het kraambezoek bleef maar zeggen: "Geniet ervan, dit is de allerleukste tijd, kleine kindjes kleine zorgen", etc. Ik dacht toen al dat dat wel per kind zal verschillen, maar omdat het steeds zo stellig werd gezegd ben ik toch blij andere ervaringen te lezen.
natuurlijk weet ik nog niet wat er gaat komen (de oudste is bijna 3), maar de eerste paar weken, met de vele voedingen, en soms huiluurtjes, vaak snachts wakker, niet echt fijn. en rond de 18 maanden, de driftbuien, krijsend op de grond niets meer willen, niet goed genoeg kunnen aangeven wat er aan de hand is of wat hij wilde poeh...kijk ik nu niet echt naar uit met nummer 2. overigens is alles natuurlijk wel heel mooi, alle ontwikkelingen, van het beginnen met draaien, kruipen, lopen, zitten, tot het praten, heerlijk! wat gaat het allemaal snel!
Tot nu toe vond ik het 1ste halfjaar het zwaarst! Dochter had geen ritme, sliep niet super, een gedoe als we eens wegwilden.. Hoort wel bij de leeftijd maar ik vind het nu, vanaf 1 jaar veel leuker
Sowieso de eerst paar maanden als ze zo ontzettend afhankelijk zijn.. Maar qua buien die van 3,5-4 jaar. Dat ze de hele dag uitdaging vragen en echt klaar zijn voor school, maar nog niet mogen. Daarna komen er ook nog wel buien voorbij bij mijn 8-jarige, maar dan zitten ze in ieder geval nog een x-aantal uur op school zodat je zelf even bij kunt komen
De eerste 3 maanden. Twee keer een baby met heftige reflux die niet kon liggen. Dus de hele dag gedragen moest worden. Ze konden daardoor ook niet goed drinken en ik moest altijd tijd zoeken om te kolven. Zeker de eerste weken een aaneenschakeling van dragen, lopend blijven en stressen om tijd te hebben voor het kolven. De jongste had ook nog kma. Tijdens de zwangerschappen had ik extreem last van rusteloze benen waardoor ik maar 4/5 uur sliep per nacht. Dat maakte de eerste weken ook nog zwaarder. Daarna vond ik alles makkelijk Het weerhoudt me niet om nog meer kinderen te krijgen, ik wil dit jaar graag weer zwanger worden. Hoop zo dat het dan geen reflux kind wordt
Alle begin is moeilijk zeggen ze toch? Ik weet niet echt wat ik het moeilijkt vond, ik weet wel dat ik het bij de eerste vanaf haar tweede makkelijker vond worden. Ze was behoorlijk wijs, begreep alles prima en ik hoefde niet meer overal achter haar aan te rennen. Met de tweede zal die makkelijke periode nog eventjes duren ben ik bang. Ze is hypermobiel en heeft lage spierspanning. Over een paar weekjes wordt ze 2 maar lopen doet ze nog niet. Ook qua spraak is ze niet de snelste dus we zijn er nog erg druk mee.
Pittigste leeftijd tot dusver vind ik 3.5/4 jaar, snap nu wat er bedoeld wordt met 'klaar voor school zijn'
Hoera voor het Belgische schoolsysteem: hier gaat ze al lang naar school. En gelukkig maar. Ik snap echt niet hoe jullie het doen.
Met de oudste heb ik tot op heden geen moeilijke periode gehad (bijna 6). Met de jongste vond ik het 1e jaar moeilijk (ziekenhuisopnames, huilbaby enz..)
vond het tot 2 jaar een piece of cake, ging allemaal geweldig, maar daarna pfff... peuterpubers vind ik enorm moeilijk om goed mee om te gaan, nu hebben we een vrij pittige tante, hopelijk word dat snel beter.
Hier ook opeens een opstandig ventje van 3,5! Herken ik helemaal niet, was een hele makkelijke tweejarige. Dit vind ik dus wel redelijk pittig maar nog goed te doen vergeleken met de eerste 3 maanden. Dat vond ik echt moeder bootcamp.. Wel genieten en verliefd zijn maar ook helemaal stuk gaan ondertussen. Ben blij dat die tijd bij beide weer voorbij is! (en tegelijkertijd ook weer niet :')) Ik heb nu al zin in volgend zomer als ze 4,5 en 1,5 zijn, lijkt me super leuk!
Ik vind de peuterpruberteit echt vreselijk. Het eerste jaar was natuurlijk pittig, maar heb ik niet als zwaarst ervaren behalve bij mijn vierde maar dat had een heleboel oorzaken.
Het eerste half jaar vond ik vreselijk, en eigenlijk de rest van het hele eerste jaar vond ik lastig. Nu is dochter ook wel eens vervelend maar het is vooral genieten!! ik heb echt niets met babys ben blij dat dat voorbij is