Automatisch gezag bij erkenning

Moet het dan zo geregeld worden dat de moeder ook niet automatisch gezag heeft?

Nu heeft de moeder automatisch gezag, tenzij ze het grondig verprutst en een rechter dit gezag afneemt. Een vader heeft nu automatisch geen gezag, tenzij de moeder het hem gunt. Dat is toch raar?

 

Precies.

Dit.

 

Nou ik ben hier geen voorstander van. Als ik het even op mijzelf betrek.
Mijn zoontje is 'nog' niet erkent maar wanneer dit wel rond is is gezag niet de bedoeling in eerste instantie. Ik voed mijn kind alleen op en wil ook alleen de keuzes 'kunnen' maken. Ik wil gewoon op vakantie kunnen zonder dat zijn vader eerst documenten moet ondertekenen. Ik wil hem zonder toestemming van de vader naar een bepaalde school laten gaan of op een sportclub of op zwemles. Want ondanks dat de vader van mijn zoontje zegt dit is mijm kind, hem elke maand een enveloppe met geld brengt en eens per twee weken even ziet is hij geen vader.

Wel vind ik dat stellen die samen wonen en samen voor het kind kiezen dus ook de mogelijkheid moeten hebben direct het gezag te regelen bij de erkenning. Gewoon een vinkje extra. En op zn minst moet er verplicht op gewezen worden.

 

Dan zou de moeder ook een aparte procedure in moeten om gezag te krijgen en niet deze automatisch te verkrijgen bij de baring van het kind.

En als moeder tijdens de zwangerschap vreemd gaat met de buurman: ook geen gezag over haar kind?
Wat hebben die 2 zaken met elkaar te maken?

 

Precies.

 

Het punt is dat een man vrij gemakkelijk zijn handen van het kind af kan trekken. Als een vader niet meewerk aan omgang dan is het er vaak niet. Als de moeder niet meewerkt aanomgang omdat ze denkt dat dit schadelijker is voor haar kind dan de vader niet te zien gaat een rechtbank dwangsommen opleggen en in ernstige gevallen wordt het kind zelf uit huis geplaatst.

Er zijn vaders die tijdens de zwangerschap het kind wel erkennen maar als de relatie al niet heel stevig is toch weggaan met alle gevolgen van dien voor de moeder want die kwam vrij wieinig zonder elke keer een handtekening.

Daarnaast moet je als je een kind krijgt gewoon een hoop regelen. Een van die dingen is gezag. Het is bijna net zo gemakkelijk om aan te vragen als je inschrijven bij het CB.

 

Ik vind t niet raar dat een moeder automatisch gezag krijgt. Hiervan is duidelijk dat het de moeder is want zij draagt het kind. Als je dat ook afneemt dan wordt er een kind geboren waarover niemand het gezag heeft, dat kan toch niet? Er moeten soms vanaf dag 1 al medische beslissingen worden genomen
In principe krijgen vader en moeder altijd beide het gezag, het gaat om ongehuwde moeders waarvan dus niet duidelijk is wie de vader is en of deze een rol gaat spelen in het leven van het kind.
Daar horen ook one-night-stands en verkrachtingen bij. Nu wordt vaak gekozen voor erkenning zodat wel duidelijk is wie de vader is maar zonder dat hij meteen het kind opvoed samen met de moeder.
Andere stellen die gewoon bij elkaar zijn maar ongetrouwd, zullen ook voor het gezag kiezen als ze daarvan op de hoogte zijn tenminste.
Volgens mij zit t probleem meer daar in.

 

Niet mee eens. Ik was vanaf de zwangerschap alleen. Als ik mijn ex belde over hoe het met onze telg ging, begon jij te vertellen wat hij die dag had gegeten. Ben dolblij dat ik niet voor alles toestemming hoef te vragen.

 

Straks worden alle kinderen weeskind bij de geboorte.

 

Je hebt het er over dat JIJ je kind alleen wil opvoeden en dat JIJ de mogelijkheid wil hebben om alleen keuzes te maken. Hoe begrijpelijk dit vanuit jouw perspectief ook is, vaders hebben die keuzemogelijkheid niet. Nooit. Terwijl het net zo goed hun kind is als van de moeder. Dat is toch krom?

En je wil blijkbaar wel geld van hem hebben voor de verzorging van jullie zoontje (terecht, want het is ook zijn kind!), maar hij mag niks over hem te zeggen hebben?

 

Dit vind ik echt heel erg raar. Dat hoort de gemeente bij het erkennen van je kind duidelijk aan te geven. Bij ons werd het twee maal gezegd en kregen we ook nog een papier mee waarop vermeld stond hoe het gezag aangevraagd dient te worden.

 

Ook in de situatie waarbij je wel samenwoont, een samenlevingscontract hebt etc, maar niet getrouwd bent moet je gezag aanvragen. Ik vind dat eigenlijk raar. Er is geen sprake van een alleenstaande moeder oid. In zo'n situatie zou erkenning en gezag gewoon gelijk moeten zijn.

En eigenlijk denk ik dat in 95% van de situaties erkenning en gezag gewoon meteen geregeld moeten zijn. Ook al is er sprake van een alleenstaande moeder. En sowieso als vaststaat wie de vader is, dan vind ik eigenlijk dat de moeder daar weinig meer over te zeggen heeft (en dan heb ik het, voor de duidelijkheid, niet over situaties waarin sprake is van geweld oid)

 

Maar waar is de keuze van de vader dan? Waarom heeft een vader minder recht op zijn eigen kind?
Ik vind het krom dat moeders automatisch alles mogen beslissen, en vaders hier hard voor moeten vechten.
(even algemeen, zonder specifiek over jou situatie te oordelen).

 

Ik vind dat het gewoon in één keer geregeld moet zijn. Nu is het gewoon krom. Een vader die het kind erkent, is verplicht te betalen en het kind kan van hem erven. Terwijl de kans bestaat dat de moeder vervolgens de aanvraag voor gezag blokkeert. En dan heeft de (wettelijke!!!) vader, vervolgens geen recht zijn eigen kind te zien. Dat is toch idioot. Er is vastgelegd dat je de vader bent, je draagt bij aan het onderhoud van het kind. Maar een band met je kind mogen opbouwen: ho maar. En dat treft alleen de vaders hè, de moeders hebben altijd recht op hun kind. Ik vind een moeder niet meer waard dan een vader.

Het risico van een wetswijziging is wel dat minder vaders hun kind zullen mogen erkennen. Maar dan zou je wellicht een manier moeten inbouwen waarop vaders dit alsnog kunnen afdwingen (via DNA-onderzoek). In principe is een kind het beste af als het een goede band kan opbouwen met beide ouders. Natuurlijk zijn er situaties waarin één van beiden beter niet betrokken kan zijn bij de opvoeding. En ik weet dat het ongelooflijk moeilijk is om dit aan te tonen en gezag in te trekken als een ouder er een potje van maakt. Dat is een groot probleem. Maar nu hebben we voor dat probleem een hele scheve oplossing. Namelijk dat moeders wel automatisch recht hebben op hun kind, zonder afhankelijk te zijn van de vader. Terwijl (ongehuwde) vaders volledig afhankelijk zijn van de gratie van de moeder om vader te mogen zijn.
De wet gaat er nu dus min of meer bij voorbaat vanuit dat de (ongehuwde) moeders het wèl goed zullen doen en dat de ongehuwde vaders toestemming nodig hebben en 'goedgekeurd' moeten worden door de moeder.

Als er al sprake is van 'goedkeuring', zou dat veel eerder moeten plaats vinden. Niet tijdens of na een zwangerschap bij het gemeentehuis of rechtbank. Maar al vóór de zwangerschap. Als je iemand geen geschikt vader- / moeder-materiaal vindt, moet je er misschien geen kind mee verwekken...
En ja, er zijn uitzonderingen waarin dit niet vrijwillig gebeurd. Maar in die situatie zal er nu ook al geen sprake zijn van erkenning, dus maakt het voor die groep niet uit als straks erkenning en gezag gekoppeld gewoon gekoppeld is.

 

Ik vind van niet en heb daar een andere mening over.

Een zwangerschap veranderd vrouwen. Ze worden ineens moeder en zijn zich ineens heel erg bewust van alle veranderingen in hun lichaam en het kindje dat daarin groeit. Zij bouwen vaak een band op met het kindje, voelen het, weten er van af en daarbij hebben ze vaak ook liefdevolle gevoelens tegenover het kind (oké, je hebt ook krengen van moeders die dat niet zo ervaren, maar ik durf wel te stellen dat de meeste moeders die een zwangerschap afdragen gelukkig zijn met hun kindje, anders zouden zij wel kiezen om de zwangerschap eerder af te breken). Je bent er als vrouw zijnde vanaf het moment dat je de twee streepjes afleest, tot op de dag van de bevalling mee bezig dat jij moeder wordt van een kindje.

Die man zou in de praktijk even 5 minuten plezier kunnen hebben en kunnen opduvelen; die heeft daar geen last van. Hij voelt de schopjes niet, de veranderingen niet, hij kan gewoon even zijn zaad lozen en doorgaan naar de volgende bloem voor een volgende bestuiving. In de theorie dan. Dat de meeste mannen godzijdank niet zo zijn is prettig - maar daarbij vind ik wel dat de man niet op gelijke voet staat met de de rechten van de moeder/vrouw.

De vrouw draagt het kind, voedt het kind, baart het kind. Het is haar kind tot op de dag van de bevalling. En daarna deelt zij het met de buitenwereld.

Dat is een aanname die jij doet. Ik werd zwanger met de wetenschap dat ik niet zwanger kon worden. Accidents/surprises happen. Zo heb je ook vrouwen die door de pil heen zwanger worden, scheurende condooms of gewoon roekeloosheid waarbij er NIET samen voor wordt gekozen. Dat gebeurt vandaag de dag nog echt regelmatig. Dat lijkt me niet echt iets om te ontkennen.

Dat een man ervoor kiest om een papa te zijn, beloofd trouw te zijn aan het kind, zonder te willen trouwen met de moeder; prima. Helemaal fijn; vul het papiertje in en kies samen voor het gezag. Leef lang en gelukkig. Maar erkennen moet erkennen blijven (het is mijn kind, er ontstaat recht op erfenis, nalatenschap, onderhoudsplicht) en gezag (beslissen naar welke school het kind gaat, wel/niet amandelen laten verwijderen in het ziekenhuis, of Pietje mee mag op vakantie met de andere ouder, etc.).

Ik heb teveel situaties in mijn directe omgeving meegemaakt waarbij papa een doorgesnoven verslaafde was die continu moeders het leven lastig aan het maken was omdat hij onder invloed bezoekrecht wilde op die kinderen. Hij stopte 24-7 een lijntje coke in zijn neus of had een andere voorkeursdrug en vond dat een 'normale' manier van leven waarbij hij graag zijn kinderen wilde zien. En bij een andere situatie heb ik gezien dat zodra moeder zoon inschreef bij school a, papa hem daar weer uitschreef en inschreef bij school b en dat soort treiterijen puur omdat het kon en het kind nergens terecht kon en daar de dupe van werd.

Dat een moeder het verziekt, dat kan - ik heb helaas ook een moeder waar ik niet blij mee ben - maar stel je voor dat je daarnaast ook nog eens een vader hebt die ook niet weet wat hij doet en je twee kapiteinen hebt op 1 schip? Ik zou een moeder eerder vertrouwen op die warme liefdevolle gevoelens voor haar kind, dan een vader. En dat is inderdaad niet in alle situaties terecht; dat klopt - maar daarom is het aanvragen van gezag tegenwoordig zelfs online geregeld. Het kan binnen een kleine vijf tot tien minuten gedaan zijn. Als vader zijnde die het zo goed voor heeft met zijn kind, heb je dat zo ingevuld. En als moeder zijnde heb je toch een aardige deur ter bescherming van dat kindje waar je zoveel van houdt. Ze ontkent het vaderschap niet, ze deelt echter het gezag ook niet met je.

 

Maar voor de overgrote meerderheid is dit niet de realiteit. De meeste mensen zijn gewoon normaal met een normale gezins-situatie. En daarbij is het behoorlijk krom dat als je niet getrouwd bent omdat je gewoon geen zin hebt in dat hele trouw gedoe je allerlei dingen moet gaan regelen. Als je binnen een normale affectieve relatie je kind erkent, dan mag je toch verwachten dat je er ook iets over te zeggen hebt? Als de moeder zegt dat dat de vader is en de vader zegt dat hij de vader is, waarom moet er dan nog een papiertje nodig zijn om daar ook gevolg aan te kunnen geven?

 

Ik weet wel dat mijn man (ook bij een ongelukje) er alles, maar dan ook alles aan gedaan had om ook gezag te krijgen (en gelukkig gaan steeds meer rechters hier tegenwoordig ook in mee).
Het kind bestaat 50% uit de genen van vader genen en een man heeft net zoveel recht om mee te beslissen in belangrijke dingen als een moeder.

Daarbij zijn er natuurlijk uitzonderingen zoals mishandeling/verkrachting/drugsgebruik/ernstige geweldsdelicten etc. In zo'n geval zou zowel een moeder als een vader geen gezag moeten krijgen.

Ik ben blij dat ik mijn man wel gewoon zijn recht heb gegeven toen we nog niet getrouwd waren.

 

Allerlei dingen moet gaan regelen? Je vult een papiertje in, online, met je digiD. Als je dat al 'allerlei dingen' vind, wat moet je dan met een kind? Ik heb vandaag tot 3x toe een broodje staan smeren omdat meneer eerst kaas wilde, daarna jam en toen ik vervolgens vroeg of hij nog een broodje wilde (NEE) het laatste sneetje brood op at (de rest zat nog in de vriezer), wilde hij ineens tóch nog dat ene laatste sneetje brood dus kon ik brood ontdooien en nog een broodje voor hem smeren. Weet je wel voor hoeveel kinderen ik gezag aan had kunnen vragen in dat tijdsbestek?

De kinderen die een normale affectieve relatie hebben met beide ouders hebben er op deze manier geen last van - en de kinderen met shitouders hebben er op deze manier ook geen last van. Waarom zou je het niet laten voor wat het is?

 

Ik voed mijn kind alleen op omdat de vader zijn zoon niet wil erkennen. Dat vind hij namelijk niet eerlijk tegenover de kinderen waar hij wel bewust voor heeft gekozen, al begint hij hier wel op terug te komen.
Ik overleg alles met hem maar hij zegt op de meeste dingen dat is aan jou. De dingen die nu gebeuren zijn tot op zekere hoogte vrijwillig en op zijn voorstel. Hij wil zelf meebetalen ik eis geen geld van hem. En hij wil zijn kind af en toe zien. Maar dat betekend ook dat als hij wil hij weg kan gaan. En als de vader dus wel gezag heeft maar zometeen onvindbaar is of lekker bij zijn vrouw de gezellige familieman loopt uit te hangen (Die niks van ons weet) betekend dat dat ik ineens voor heel veel problemen kom te staan.
Hij heeft aangegeven onze zoon binnenkort te willen erkennen en ik zal hem geen strobreedte in de weg liggen. Het is immers ook zijn kind maar het is ook zijn geheim. En zo lang onze zoon een geheim is voor zijn familie vind ik niet dat hij bij erkenning automatisch ook gezag moet krijgen.

Gelijke rechten gelijke plichten lijkt me? En zo lang er bij ons geen gelijke plichten zijn ook geen gelijke rechten lijkt me. Wil hij dit wel dan sta ik hier echt niet negatief tegenover we hebben ondanks dat er heel veel is gebeurd een prima verstandhouding met elkaar en geen ruzie maar gezag zou voor mij in deze situatie het allemaal nog vele malen complexer maken omdat ik bij alles wat voor onze zoon geregeld moet worden dan bij hem een handtekening moet vragen.

Vind ik dat de optie moet bestaan om direct gezag te krijgen bij erkenning. Absoluut. Maar wat heb je in godsnaam voor een relatie als je vriendin niet wil dat je gezag krijgt over je eigen kind? En de gemeente heeft hier denk ik ook nog een flinke inhaalslag te maken. Overigens heb ik hier bij het aangeven keurig het hele verhaal uitgelegd gekregen. En in een normale gezinssituatie zou het ook heel logisch zijn dat dit direct gelijk geregeld wordt. Maar de optie van geen gezag moet in mijn ogen echt wel open blijven.

Maar laat ik je een andere vraag stellen. Vind je dat ik hem mag dwingen tot erkenning en gezag? Als vrouw heb je namelijk niet de vrijheid om te zeggen ik weet het nog niet!