Waarom vond (en vindt natuurlijk) je je partner zo aantrekkelijk? En is dat nu heel anders dan wanneer je elkaar leerde kennen, of zijn het nog steeds dezelfde dingen?
In eerste instantie viel ik op zijn uiterlijk, vond hem (en nog steeds) een onwijs knappe man. Nu waardeer ik, naast zijn uiterlijk, ook zijn gevoel voor humor, zijn lief karakter en zijn verantwoordelijkheidsgevoel naar zijn gezin toe.
Ik viel voor 'm toen hij er voor me was en me beschermde.. Eerst vond ik 'm 'wel leuk', maar niet meer dan dat. Ik zag het nog niet zo gebeuren tussen ons. Toen bleek dat mijn ex mijn (normale, gelukkig) foto's op een sekssite had gezet, met m'n telefoonnummer erbij en de melding dat ik 'wel zin had', en ik overladen werd met telefoontjes en ranzige berichtjes, was hij er voor me. Ook toen ik helemaal gek gestalkt werd door diezelfde ex en uiteindelijk aangifte ging doen. Gaf me het gevoel dat ik er niet alleen voor stond, dat ik hem kon vertrouwen en dat ik bij hem veilig was. In de jaren daarna hebben we bizar veel meegemaakt en was hij er inderdaad altijd voor me ♥ Inmiddels is ook gebleken dat de verschillen tussen ons, waardoor ik het eerst niet zo zag zitten, juist helemaal niet zo groot zijn en dat we exact dezelfde humor hebben, die niet heel veel mensen begrijpen. Samen kunnen lachen vind ik zó ontzettend belangrijk!
Zijn humor en hij is best wel stoer 😊 Sinds wij een pleegdochter hebben zie ik hem ook in de vaderrol. Dan smelt ik gewoon. 😍
In eerste instantie om zijn uitstraling en de rust die om hem heen hangt. Het afgelopen jaar heb ik heel veel meegemaakt en hij is er elke moment geweest als ik hem nodig had. We blijken op alle punten een klikt te hebben en dat vind ik heel bijzonder om mee te maken. We zijn inmiddels een jaar samen en kan er echt van genieten als hij met mijn kinderen aan het spelen of knuffelen is.
Hij was en is nooit veroordelend en juist onvoorwaardelijk. Ik heb me bij hem altijd geaccepteerd gevoeld. Terwijl ik hem leerde kennen in een zwarte periode in mijn leven, hij was altijd vol vertrouwen dat het wel goed zo komen en heeft me altijd gesteund. En nu nog...
In eerste instantie? Uiterlijk en uitstraling - knap (vind ik dan toch ), mooi figuur, leuke lach, mooie lage stem, rustige houding/uitstraling. Vervolgens: intelligent, grappig, kletskous, ontzettend geïnteresseerd in van alles en nog wat, sportief, lief, dapper, eerlijk, gevat, gul, intens, sexy, goed met zijn handen... en ik kan nog wel even doorgaan. Er zijn natuurlijk ook wel wat minpuntjes, maar dat zijn keerzijden van dingen die ik wél mooi aan hem vindt, dus tja, die nemen we maar voor lief
Uitstraling! Lieve ogen, zijn lengte En een bijzonder geborgen, betrouwbaar en veilig gevoel. En ik merkte meteen dat we op meerdere vlakken aan elkaar gewaagd zijn. En dat gevoel is alleen nog maar versterkt. Ik ben nog steeds verliefd en verwonderd, maar daar is een intense liefde bij gekomen. Wil hem nooit meer kwijt!
uitstraling zijn knappe kop zijn humor en ja dat is nu nog hetzelfde en daar komt bij dat elkaars maatjes zijn geworden en elkaar blind vertrouwen
Ik was nog jong toen ik hem leerde kennen (16) maar ik viel toen op het totaalplaatje: leuk om te zien, beetje stoer en een grote groep vrienden. Iedereen leek hem te mogen en het was altijd gezellig met hem. Nu zijn we 18 (!) jaar verder en het bovenstaande klopt nog steeds al is er wel wat veranderd, vooral in zijn voordeel. Door leukere kleding en een wat meer volwassen uiterlijk is hij nu nog aantrekkelijker dan toen. Hij is een echte vent, een man-man als je begrijpt wat ik bedoel (dat heeft ook zo zijn nadelen maar het is wel wat hem aantrekkelijk maakt). Hij is ambitieuzer, spontaner en zelfstandiger. En hij is een onverwacht lieve en zorgzame vader. Ik zou nu weer als een blok voor hem vallen.
Ik ben echt op het innerlijk gevallen van m'n man. We konden voordat er elkaar ooit gezien hadden uren aan de telefoon zitten. Dus ik was al verliefd voor ik hem in levende lijve had gezien. Maar ook dat was prima voor elkaar!
Toen ik hem zag was het liefde op het eerste gezicht. Hij was en is de aantrekkelijkste man die ik gezien heb en z'n stabiele en rustige karakter past perfect bij mij.
Ontmoeting was liefde op t eerste gezicht. Totaalplaatje. Nu: alles! Zijn zorgzaamheid en bescherming, we kunnen uren met elkaar praten over alles, zitten volledig op een lijn, zijn kracht, zijn kwetsbaarheid, hij is onwijs lief voor me en tegelijkertijd rechtvaardig. Hij geeft me veiligheid, en is volledig ingespeeld op mijn behoeftes zonder die van zichzelf daarmee tekort te doen. We kunnen samen lachen, samen huilen, samen dromen en hij is mijn allerbeste vriend. En het is nog een enorm lekker ding ook!
Zijn taalgebruik. Onze appjes/sms-jes waren pure poëzie . En dan niet op een zoetsappige manier. Pas na een half jaar zag ik dat hij ook heel aantrekkelijk was. Heb ik tot die tijd oprecht niet in de gaten gehad. Nu daarentegen vind ik dat ik een hele knappe man heb.
Dat hij gewoon heel lief is en me accepteert zoals ik ben. En omdat hij sterk in zijn geloof staat, wat ik erg belangrijk vind. Verder wel knap ja, maar dat was voor mij eigenlijk bijzaak.
In eerste instantie zijn uiterlijk - ik vind hem nog steeds een lekker ding. Fijn dat hij ook een bijbehorend karakter heeft wat net zo in de smaak valt
Dit is wel een heel eerlijk antwoord, wat niet iedereen zou toegeven vermoed ik (als het tenminste niet sarcastisch is bedoeld he). Bij mijn beide zwagers was dit ook het geval met hun vrouw, maar ja, daar rust wel een enorm taboe op. Overigens hebben ze (voor zover ik weet) wel een goed huwelijk maar in eerste instantie vonden ze het wel aantrekkelijk dat ze het goed voor elkaar hadden financieel gezien.
Zn mooie lange haren en prachtige bruine ogen... Maar goed, ik was 12 en hij 18 dus no way dat hij me zag staan Toen ik 16 was en voor het eerst in een kroeg kwam was hij er ook En nu dus alweer 15 jaar bij elkaar en 2 prachtkindjes verder!