Hallo dames, Ik ben op t moment 36 weken zwanger en sinds een paar weken heb ik het mentaal zwaar. Sinds een week kan ik het zwanger zijn gewoon niet meer aan. Voel me neerslachtig, reageer vlak en huil heel veel. Zelf loop ik bij de pop-poli ivm medicatie, en heb een medische indicatie ivm die medicatie en autisme. Ik heb zelf ook het idee dat ik door mijn autisme hoogevoelig ben, en dus sneller mentaal last heb van kwaaltjes. Ik heb ook veel angst aanvallen en paniekaanvallen. Ik voel me ook echt zo van: Ik kan dit alleen volhouden ivm de baby in mn buik. Maar als ik niet zwanger was geweest was ik hoogstwaarschijnlijk ingestort, al sta ik nu wel op t punt dat het mentaal verkeerd kan gaan. Vandaag naar de behandelunit geweest en dit besproken, maar de gyn zei dat ze alleen inleiden met een medisch spoedgeval, zoals pre-eclampsie etc. Wel zei hij dat als ik het écht wil en dus niet meer kan, ik de psycholoog moet inschakelen bij de pop-poli om het eventueel mogelijk te maken. Hij zei dat de kans op inleiding klein is omdat het mentaal te zwaar word. Dat begrijp ik echter niet, want als het met mij niet goed gaat, gaat het toch ook niet goed met de baby? Weten jullie misschien of het zin heeft de psycholoog en mijn eigen gyn in te schakelen? Ik zit er zo doorheen... Groetjes Emma
Jeetje meid wat een ellende.... Sowieso met spoed naar je psycholoog toe... Of het zin heeft, dat weet ik het niet, maar kwaad kan het ook niet! De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst en ik denk vooral met een zwangerschap. Inleiden doen ze echt niet zomaar, het is in het belang van je kindje meid.... Hou vol, het is nog maar even...
Bedankt voor je snelle reactie. De laatste loodjes zijn zeker het zwaarst, maarja precies wat je al zegt: Het is beter voor de beeb om hem nog te laten zitten. Ze willen overigens pas inleiden na 38 weken, maar een natuurlijke bevalling is het beste zei hij.
Hey meid, verdrietig dat je je zo voelt aan het einde van de zwangerschap. Als je er doorheen zit zou je inderdaad in gesprek kunnen gaan met de psycholoog. De gyn gaf aan dat ze dan misschien wel in zouden leiden en anders kun je in ieder geval je verhaal kwijt. Contact opnemen met je eigen gyn vind ik ook een goed idee, hij heeft je vast al wel vaker gezien en kent je medische geschiedenis waarschijnlijk. Misschien wil hij het wel aan. Ik hoop dat alles snel goed komt en dat je je babytje snel bij je hebt. Liefs
Hier een hel van een zwangerschap, veel problemen met m'n nieren en heb door de pijn en onzekerheid daar ook psychisch enorm onder te leiden. Dan nog de angst voor een herhaalde schouderdystocie en het feit dat ik moet bevallen met antibiotica ivm streptokok bacterie maakt het heel erg zwaar. En ze waren op zich het er mee eens om in te leiden bij 37 weken mits ik inleidbaar ben. Dit was ik dus nog niet (geen ontsluiting) dus nu kijken ze donderdag weer. Barst in janken uit bij de gyn, dat heeft mij geholpen Maar dan nog, als je lijf/baby er niet klaar voor is, zullen ze helaas niet gauw inleiden als alles nog goed gaat met het kindje..
Idd, ze zullen het echt zo lang mogelijk willen rekken... Bespreek dit echt net je gyn en psycholoog, zodat jij nu toch de hulp kan krijgen die je nodig hebt als ze inleiden nog geen optie vinden.
Ze doen het wel hoor mocht het echt mentaal nodig zijn. Ik ken iemand die ingeleid is door prenatale depressie. Dus gewoon idd met de psycholoog bespreken, als je denkt dat het echt nodig is. Success!
Ga zo snel mogelijk met je psycholoog praten... inleiden lijkt mij nu niet de beste oplossing, omdat het ook nog aan de vroege kant is. Probeer de weekjes die je nu nog hebt weer even wat rust te vinden, samen met je psycholoog. Zodra jij rust in je hoofd hebt, ben je er beter klaar voor om te bevallen en de tijd er na (die is ook niet altijd makkelijk) dan nu. En bedenk, zo dicht bij als je baby nu lekker bij je is, zo dichtbij is hij/ zij nooit meer. Probeer echt je rust terug te vinden. Duik elke middag heerlijk even je bed in, shop nog wat laatste leuke dingetjes en probeer rustig te bespreken wat mogelijk is. Misschien kan inleiden wel met 38/ 39 weken... maar ook dan zou het fijn zijn, als je je weer ietsje beter voelt als nu.
We gaan morgen bellen naar de psycholoog en gyn, ben benieuwd wat ze zeggen! Ik hoop echt dat ze iets voor me kunnen betekenen. Mn vriend heeft vrij gekregen van werk, omdat hij bij me wil zijn. Dat is een flinke troost, het hebben van zo'n lieve partner!
Hey, Hier klinkt dat heel bekend! Nu ook bijna 36 weken en heb me rond de 20e wel gemeld met prenatale depressie. 40 weken is voor mij de drempel. Daarna is er simpelweg niks meer (of alles, hoe je het wil zien). Ik word ook erg verdrietig van het idee dat t langer dan dat kan duren en kan dat mentaal niet bolwerken. Heb dit besproken met de psychiater. Als ik tegen die tijd aangeef dat ik niet langer meer kan, gaan ze inleiden vanaf38 weken. Voor mij is het momenteel voldoende om zekerheid te hebben dat ik de 40 weken niet voorbij ga. Kortom: maak t bespreekbaar, zoals met alles. De meeste artsen ( zeker van de pop heb ik gemerkt) zijn best coulant! Sterkte!
Ik vermoed dat ik ook een prenatale depressie heb. Mn moeder had t bij mij en mn zusje. Ik word dalijk terug gebeld door mn begeleider van de pop-poli, want heb gisteren weer een mentale instorting gehad. Ik hoop echt dat ze wat voor me kunnen betekenen, dit heeft ook geen zin zo.
Ze hebben terug gebeld van de pop-poli. Moeten morgen om 09:30 op gesprek, waarschijnlijk krijg ik oxazipam. Maar dat horen we morgen. Ook werd er gezegd dat inleiden mogelijk is, mits er echt een reden voor is. Wij duimen!
Fijn dat je gehoord wordt! Oxazepam helpt mij goed tegen onrust! Ik ben ook gestart met antidepressiva, maar dat heeft bij jou waarschijnlijk niet zoveel zin op dit moment ( eerst bijwerkingen, zonder dat t wat doet. Dat duurt minimaal 2 tot 4 weken) Eerst maar kijken wat ze nu voor je kunnen betekenen en hoe je dat helpt de komende dagen. Daarna weer verder zien. Het is lastig, maar stapje voor stapje moet t lukken! Ik wilde met 20 weken dat ze t gingen haken zodra t levensvatbaar was, zodat ik me beter zou voelen ( natuurlijk geen goede gedachte) maar inmiddels heb ik de 36 bereikt en dat is een hele overwinning! Jij kan dit ook! Je krijgt nu begeleiding en nu is t nog uitzingen, maar het doel is dat hij straks voor je kindje kan zorgen en dan niet helemaal of nog een x instort. Daar zorgen ze bij de poppoli echt wel voor. Hoop heel erg dat je geloof en vertrouwen hebt dat t goed gaat komen! Deze episodes wens je niemand.. Zeker niet in een zwangerschap waar alles al vervelend genoeg is! Ben benieuwd!
Bij mijn 2e ben ik ingeleid met 38 weken, omdat ik er psychisch en lichamelijk helemaal doorheen zat. Ik slikte mijn hele zwangerschap al anti depresiva, maar door alle hormonen werd ik toch weer erg depressief. Wat bij mij wel een voordeel was, was dat mijn zoontje groot was en dat ik al 3 cm ontsluiting had. Ik was op dat moment erg blij dat ik ingeleid zou worden. Maar achteraf was mijn zoontje nog niet klaar om geboren te worden. Hij had een slechte start, vertoonde toch wat prematuur gedrag. Dus daar heb ik me best rot over gevoeld. Nu is het niet helemaal duidelijk of dit door het inleiden kwam, want mijn zoontje blijkt een aantal afwijkingen te hebben. Maar in de kraamweek heb ik me eigen best schuldig gevoeld dat hij het zo zwaar had. Deze zwangerschap slik ik andere medicatie en gelukkig blijft het nu een stuk beter gaan. Alleen moet ik nu tussen de 37 en 38 weken ingeleid worden omdat ik zwangerschaps diabetes heb. En nu ben ik erg bang dat dit kindje het ook weer zo moeilijk krijgt.
Och, jij hebt ook al wat meegemaakt zo te lezen! Ik slik al jaren anti depressiva, Sertraline. Blijkbaar werkt het minder omdat ik zwaarder ben geworden door de zwangerschap. Vandaag gesprek gehad met de psycholoog en psychiater van de pop-poli, heb de oxazepam gehad en moet mn Sertraline met een half tabletje verhogen. Ik hoop echt dat het nu goed gaat komen, voel me alweer aardig angstig op t moment. Gelukkig is mn vriend er
Dankjewel voor je lieve reactie, ik hoop ook echt dat het allemaal goedkomt, als ik me zo rot voel schiet t ook niet op
Fijn om te horen dat er plannen zijn om t beter voor je te maken! Ik ben ook met Sertraline gestart en merk dat als ik een half tabletje ophoog, ik me een paar dagen later al beter voel. Helemaal fijn zal ik me deze zwangerschap niet voelen, daar geen ik me bij neergelegd, maar zo intens ongelukkig en verdrietig als ik me voelde ben ik nu gelukkig niet meer. Voor mij is het duidelijk waarom verloskundigen, verloskundigen heten. Het is voor mij ook echt een verlossing. Laten we samen de laatste loodjes nog maar uitzingen, zo goed en kwaad als t gaat! Gelukkig hebben we nu ook de kennis dat we aan de bel mogen trekken als t echt niet meer gaat. Zet m op!
Het gaat helemaal goed komen, bij jou ook! Moet je eens kijken wat we ervoor terug krijgen: Een baby! Dat is de stress en angst helemaal waard. Succes meis! X
ik wilde even kort inhaken op je autisme en hooggevoeligheid: dat kan zeker. Mijn oudste ( met autisme) is ontzettend gevoelig voor stemmingen van anderen en zijn humeur houdt zelfs bijna direct verband met dat van mij. Hij ervaart zijn lichaam en inkomende prikkels heel intens. Mijn jongste heeft vermoedelijk ook autisme en is van slag van de kleinste krasjes, op zeer extreme wijze. Dus ja, dat kan. Ik hoop dat je snel bevalt en het een mooie ervaring zal zijn!