De vergelijking met bloed doneren vind ik wel een beetje gek hoor. Bloed doneer je terwijl je leeft, je organen zodra je dood bent
Ik vind dat iedereen donor moet zijn, tenzij je aangeeft dat je dit niet ziet zitten. Doordat mijn moeder aan het wachten was op een donorlong, hebben heel veel vrienden en kennissen zich geregistreerd. Ze zagen hoe hard het nodog was. Dit hadden ze nog niet gedaan, omdat ze daar nooit de tijd voor hadden genomen. Wanneer iemand pertinent geen donor wil zijn, dan zal diegene hoogstwaarschijnlijk wel de tijd nemen om dit te registreren. Laat mensen maar moeite doen om geen donor te zijn. Geen donor = ook niet ontvangen, dat vind ik een lastigere. Er zijn zoveel redenen waarom iemand geen donor kan/wil zijn. Als iemand geen donor kan zijn, dan ben ik het niet eens met de stelling. Wanneer iemand geen donor is vanuit vrije wil, dan vind ik dat ze minder recht hebben op een orgaan.
Ja dit vind ik dus persoonlijk heel lastig in die keuze. Ik wil niet dat mijn longen gaan naar iemand die zelf de keuze heeft gemaakt om zijn eigen longen te verroken. Of mijn lever naar iemand die altijd te veel gezopen heeft. Tuurlijk, iemand kan zijn leven beteren, maar sommige mensen leven bewust ongezond en kosten de gemeenschap bakken met geld. Anderen leven wel gezond en als die ziek worden, zou ik minder moeite hebben met doneren. Maar zoals iemand al zei: je kunt niet zelf selecteren. Dus ook niet of mijn organen naar een serieverkrachter gaan of naar een onschuldig kind.
Ik ben orgaandonor en dat doe ik onvoorwaardelijk. Ik vind het niet erg als een net-donor mijn organen zou ontvangen. Misschien dat die persoon of familie dan wel inzien wat een prachtig en levensreddend systeem dit is. Ik ben donor omdat ik graag iemands leven wil redden als dat kan. DAAR gaat het mij om. Niet of diegene donor is of niet.
Dat klopt wel, maar ook bloed doneren doen mensen wel of niet om redenen. Doneren na de dood doen mensen net zo goed niet of wel om bepaalde redenen. Het gaat hier in beide gevallen om leven en dood. Bloed is nodig om mensen te redden, organen zijn nodig om mensen te redden. Ondanks dat iemand geen bloed geeft (bijv. vanwege een naaldenfobie) zou hij/zij wel bloed mogen ontvangen toch? Als iemand geen organen wil doneren (bijv. omdat het in zijn/haar (familie)cultuur of persoonlijke overtuiging is om geheel begraven te worden) dan zou degene toch wel een nier mogen ontvangen van iemand die daar blijkbaar minder of geen waarde aan hecht? Ik zie de hypocrisie er niet van in als je verder denkt.
Mee eens. En wat boeit het ook. Je geeft toch je organen af om iemands leven te redden?? Dat is toch de rede? Stel dat die 'niet-donor' nog kleine kinderen heeft?? Nee sorry kindjes...jullie mama is geen donor, dus helaas pindakaas?
Het zal mij een worst zijn wat ze na mijn dood met mij doen, al gooien ze me bij de krokodillen! Dat zou ik juist een veel mooiere gedachte vinden; opgegeten worden en vervolgens uitgesch*ten, natuurlijker kan haast niet. Dan doneer je als het ware aan de natuur. Ik zou zelf niet geopereerd willen worden om een orgaan van een ander te krijgen, maar hebben mogen ze alles van me.
Wat ik wel lastig vind, maar gelukkig beslis ik niet zelf wie mijn organen krijgt: waar trek je de grens, bijvoorbeeld rokers of criminelen. Zou ik zelf niet fijn vinden als zij het krijgen dus ben blij dat ik daarover niet ga.
Ik ben chronisch ziek dus kan helaas niet doneren. Ik hoef ook niet te ontvangen want dat is alleen maar uitstel. Ik ben al blij als ik de 60 haal.
Misschien dat iemand na het ontvangen van een orgaan wel heel anders gaat denken over doneren. Ik vind niet dat iemand uitgesloten mag worden. Helaas kan een verstokte roker of iemand die door drank zijn lever kapot drinkt ook gewoon mijn schone organen krijgen. Die mensen sluit je toch ook niet uit? Want hopelijk gaan ze na het ontvangen van een orgaan wel beter met hun lichaam om. Hoop ik dan
Ik heb een boek gelezen over een dame die diabetis had en daar niet goed mee omging qua voeding. Uiteindelijk had ze ook een orgaan nodig en heeft dat ook gekregen. Is dat dan onterecht volgens jullie of niet?
Ik ben tegen een systeem waarbij iedereen automatisch donor is, tenzij hij aangeeft geen donor te willen zijn. Ik vind dat overheden niet mogen beschikken over de lichamen van hun onderdanen. Mijn lichaam is van mij en het is niet aan de overheid om het zich toe te eigenen. Dat zou ik echt heel onethisch vinden.
Iedereen kan zich als donor laten registreren, ook als je ziek bent of medicijnen gebruikt. Tijdens de registratie wordt niet vastgelegd of iemand ziek is. Als het zover is, wordt beoordeeld of (en zo ja, welke) delen van het lichaam geschikt zijn voor donatie. Dat hangt van veel factoren af, maar bij voorbaat is niemand uitgesloten. (In tegenstelling tot bijvoorbeeld bij bloeddonatie) Zo is ook te lezen op de website van de rijksoverheid: https://www.donorregister.nl/veelgestelde_vragen/orgaandonatie/default.aspx Soms zijn er uitzonderlijke matches te maken. Zo is laatst een orgaantransplantatie uitgevoerd nadat een donor met HIV was overleden. Dit orgaan is naar iemand anders met HIV gegaan.
Maar wat vind je daar dan zo erg aan? Als je het echt niet wilt, dan kun je toch jezelf uitschrijven als donor? De keus blijft bij jezelf. Ik denk dat het probleem nu is dat veel mensen op zich wel donor willen zijn, maar er niet aan denken om dit te laten registreren.
Zo denk ik er ook over idd. Ik vind het ook niet aan mij om te beoordelen wie mijn organen al dan niet zullen ontvangen. Ik ben overigens wel voor een Ja tenzij systeem, er zijn zo veel mensen die denken dat regel ik nog wel.
Ik -als kaaskop in het buitenland- kan mij niet als donor in Nederland registreren. Ik kan mij ook niet registreren als donor hier omdat ik van buitenlandse afkomst ben. Al zou ik mijn organen willen doneren, ik kan het niet.
Mee eens. Ik ben (nog) geen donor maar ben er wel over aan het nadenken. Mijn dochter is ook geen donor. Zou zij dan geen orgaan mogen ontvangen als zij ziek wordt?
Verplicht donor zijn lijkt me niet goed. Je hebt een risico dat je mensen die gewoon nalatig zijn geweest en bijvoorbeeld bergeten zijn of door een administratieve fout hun voorkeur niet hebben kunnen doorgeven hun organen ontneemt. Dat vind ik veel te ver gaan. En die administratieve fouten ken ik van de donorregistratie: bij een familielid die overleden was kwam drie weken later de vraag of hij donor wilde worden. Ook het omgekeerde oog om oog principe vind ik wat al te simpel gedacht. Het lijkt logisch. Maar met die redenering vlak je iedere vorm van solidariteit uit. Alsof je zegt: iedereen zonder kinderen betaalt niet mee aan kinderbijslag/kinderopvangtoeslag enzovoort. Of: iedereen die geen mantelzorg geeft aan z'n familie, krijgt later zelf ook geen thuiszorg. Of iedere moeder die ervoor kiest om thuis te blijven, doet dat volledig voor eigen rekening. Zo moet het niet werken, denk ik.
Ik vind het niets ik geef mijn organen bij leven als ik die keuze krijg. na mijn dood is het klaar en wil ik ook gecremeerd worden. of ik moet voor mijn overlijden de vraag krijgen.