Hoe ver moet de zorgstaat gaan?

Ik werk zelf in de zorg en indiceer ook de zorg.
Hoeveel kulargumenten ik soms krijg van clienten of familie.
Vooral t argument:"ik heb er toch altijd hard voor gewerkt"

Nou die vlieger gaat niet op.

Ook het argument dat je zorgverzekering betaald is kul. Kijk maar eens hoeveel (weinig!) je betaalt tov wat een behandeling kost.

Ik vind dat we moeten bijdragen aan het feit dat iedereen kan participeren aan demaatschappij.
Lukt dat niet meer; dan dat iemand de basisbehoeftes heeft: persoonlijke verzorging, evt verpleging, eten en een schoon huis.

Dat wil NIET zeggen dat dat maar allemaal door de zoegverlenera etc geregeld moet worden.
Ik duik altijd jet netwerk in, familie, buren etc

 

Ik ben van mening dat er al te veel potjes zijn en hoe meer potjes er zijn, des te meer mensen er (mis)gebruik van maken.
En niet alleen van potjes van de overheid, gemeente etc maar bijv ook van vrijwillige goede doelen etc.
Er gebruik van maken omdat je er 'recht' op hebt of er gebruik van maken omdat je het nodig hebt zijn twee heel verschillende dingen.
En als er meer wordt gekeken naar de behoefte individueel i.p.v naar het recht per ziekte/aandoening lijkt me dat een zeer goede ontwikkeling.

 

Inderdaad mee eens. De zorgkosten in Nederland worden voor maar voor een deel gedekt door de zorgpremies. De rest wordt bijgelegd door de overheid of te wel belastinggeld betaald door de rest van Nederland. Ik vind het dan ook raar om te zeggen dat je eigen pech wel vergoedt hoort te worden, want je betaalt zorgpremie en dat van een ander niet.

Verder kan ik mij ook geheel vinden in je post

 

Wat ik wel krom vind is pgb. Niet persee pgb zelf maar ouders die zichzelf betalen om voor hun kind te zorgen. Ik heb het idee dat het ook niet goed gecontroleerd wordt. Dit gaat er bij mijn niet in en toch gebeurd dit erg veel. Ik wil niet betaald worden voor de extra zorg voor mijn kind. Ik heb ook geen tijd voor al die extra administratie vanwegen de zorg voor onze kinderen. Wat handig is aan pgb is dat je zelf bepaald wie ze zorg geeft. Voor kinderen altijd het zelfde vaste gezicht. Dit is iets wat de gemeente wellicht beter kan doen met zorg in natura.
Ik ben vooral voor de zorg in natura waar de gemeente precies kijkt wat nodig is, zelf hulpmiddelen inkoopt en deze uitleent of afgeeft en dus precies weet wat er met het geld gebeurd.

Ik ben ook voor vergoedingen van hulpmiddelen die het dagelijks leven makkelijker maken. Zoontje zit bijv op regulier onderwijs met aangepaste stoel en tafel ( mytylschool principe) en zo is het mogelijk dat hij regulier onderwijs kan volgen ipv speciaal. Ook krijgt school een budget van de gemeente voor onze zoon voor hulpmiddelen. Dat geld zie ik zelf dus niet en beslis daar ook niet over. Maar het is er wel

Dan hebben we thuiszorg die op school komt prikken. Helft vergoed ziekenfonds, helft gemeente. Kost totaal 70 euro per dag voor half uurtje. Dat is dus onbetaalbaar als ik dat zelf moest doen.

Dan de medicatie en dergelijke die ik zelf moet bestellen en regelen. Die prijzen doe daar bij staan pfff. Diabetes is niet echt goedkoop. Dit wordt vergoed via de zorgverzekering en daar ben ik erg dankbaar voor. In bijv Afrika was onze zoon ondertussen al gestorven want zonder insuline is type 1 dodelijk.

Hulpmiddelen die ik uit eigen zak betaal zijn bijtbandjes a 20 euro per maand. Koptelefoon voor prikkels omgerekend a 10 euro per maand. Extra kleding omdat hij alles stukbijt, veel extra wassen ivm ongelukjes. Alcoholdoekjes a 10 euro per maand ( voor vingers te poetsen voor prikken), diabetes tasje ( omgerekend a 5 per maand) Matrasbeschermers a 20 euro per maand. Medicatie om te slapen a 25 per maand. Dan nog eenmalig wiebelkussen, planbord Inc basis pictogrammen (179 euro) badje voor in de badkamer want douchen durft hij niet.( baby bad past niet meer, gebruiken nu zo'n schelp voor in de tuin en sparen voor soort bibabad voor grotere kinderen)
En vast nog meer maar dat is zon beetje de basis. Naast extra benzine kosten omdat fietsen nu onmogelijk is.

Hij heeft een fiets maar kan er niet op fietsen. Zelfs niet na flink wat fysio. Deelnemen aan het verkeer zelfstabdig is ook geen optie. Toch is fietsen een basis behoefte om bijv net als andere kinderen op school te komen. Zelf betalen lukt niet. Aanvraag is 4 maanden geleden gedaan. Afspraak met gemeente staat voor volgende maand. Dan gaan we bespreken wat de opties zijn kwa vergoeding. Of er wat vergoed wordt is niet een zeker. Kinderen hebben geen eigen bijdrage voor voorzieningen ( wel aanpassingen aan huis daarom zelf een douche stoel gekocht en opgehangen want was voordeliger en dus weer extra uitgave). Ben blij dat ze de moeite nemen voor een persoonlijk gesprek. Ook kunnen we andere opties bespreken als vergoedingen logeerhuis voor de toekomst. Weet ik waar ik aan toe ben.

Heb de extra kosten voor lief genomen, vind dat ook geen probleem. Dat zijn de risico's bij het nemen van een kind. Echter wil ik dat mijn kind ondanks dat hij nooit beter wordt wel gewoon mee moet kunnen doen met de rest. En fietsen van huis naar school en terug is iets wat elk kind moet kunnen ervaren. Achterop wordt hij echt te zwaar met 30 kg. Zo leert hij ook deelnemen aan het verkeer en wellicht in de toekomst met 3 wieler zelf te fietsen. Het is dus ook beetje voorbereiden voor de toekomst en wellicht straks handige ervaring als hij naar de middelbare gaat ( of vakschool). Welke puber wil er gebracht en gehaald worden? Zie dat niet als luxe maar als de basis.

 

Daar ben ik het absoluut mee eens.

Zoals Lovewinnie al omschrijft krijg je al extra kosten als je een voor een hulpbehoevend persoon in je directe omgeving moet zorgen.
Dat kan bijv je ouders zijn waar je boodschappen voor moet doen etc, maar dus ook een kind. Ergens denk ik wel dat waar kosten zelf gedragen je dit ook gedeeltelijk moet doen. Maar anderzijds ben ik wel blij met extra hulp kwa kosten, die we hopelijk kunnen krijgen.

Als je kijkt welk verschil er tussen een gemiddeld kind en bijzonder kind aan kosten, tijd en energie zit. En ik denk dat merendeel van de mensen die geen hulpbehoevend persoon om zich heen heeft niet kan voorstellen wat het met zich meebrengt. Hoeveel energie het je kost om alleen al de dag goed door te komen. Hoe vaak je iets extra's moet doen.
Jezelf uit het pgb budget betalen vind ik wel een lastig iets, waar ik wel moeite mee heb. Mogelijk omdat ik mij dat niet goed kan voorstellen



Zorg en hulp in NL is soms heel krom.
Ik heb het zelf ook meegemaakt.

 

Ik kan me goed voorstellen dat je je uit het pgb laat betalen. Stel dat je een kind hebt dat niet zelfstandig zal worden, dat je dus op zijn zeventiende nog uit bed moet tillen, naar de wc moet helpen, voor wie je brood moet smeren, dat je moet wassen en ga zo maar door, dan moet je dus als je zou willen werken je kind uit huis laten plaatsen. Ik vind dat op dat moment de taak als ouder deels is overgegaan naar het uitoefenen van een beroep en ik vind dat je daarvoor gecompenseerd mag worden. Ik vind dat juist een heel goede geldbesparende maatregel.

 

Mensen met een PGB budget krijgen gewoon huis controle hoor van hun zorgverzekeraar om te kijken of het budget wat je krijgt klopt met de zorg die je nodig hebt. Een familielid krijgt max €20 per uur, iemand van de thuiszorg betaal je het dubbele. Als je veel zorg nodig bent maar graag thuis wil blijven wonen (wat ook veel goedkoper is voor de staat) dan zal je wel je familie erbij moeten inhuren want volledige zorg door thuiszorg haal je niet met je budget, dan zou de persoon zelf moeten bijleggen. Mijn familielid zou alleen met thuiszorg al €9000 per maand moeten betalen en dat kan niet ondanks hoogst mogelijke pgb budget dus die huurt familie in om thuis te kunnen blijven wonen.

 

Betreffende zorgkosten in verhouding met wat je betaald, sorrie die vlieger vind ik niet op gaan. De kosten waar doorgaans naar verwezen wordt als het om vergelijken met wat je betaald zijn doorgaans niet de bedragen wat het daadwerkelijk kost. Daar zit namelijk het stukje winst in meegenomen en is simpelweg een verdienmodel.
Zoals al eerder door iemand gezegd is zet ergens het woordje 'zorg', 'hulpmiddel' of 'gehandicapt' bij en het kost ineens veel meer. Net als bij een huwelijk, geboorte of begrafenis/rouw.
En voor een aantal 'kleinere' hulpmiddelen heb je 'alternatieven' die je aan kunt schaffen zonder het woordje zorg etc erbij, dan valt het onder handig etc en kost het ineens nog maar 1/3 van de prijs en dan is het exact hetzelfde artikel uit dezelfde fabriek voor dezelfde handeling met dezelfde eisen en dezelfde gebruiksmogelijkheden. En dan komt het mooiste, koop je het bij het een dan kun je afhankelijk van je aanvullende verzekering een vergoeding krijgen, koop je het bij de goedkopere krijg je geen vergoeding...

 

Gitta, je hebt gelijk. Als je het zo verteld kan ik mij het wel voorstellen.

 

Alcohol doekjes voor vinger prikken zijn niet perse noodzakelijk toch? Gewoon wassen met water en zeep voor het prikken is ook voldoende.
Bedoel je met matras beschermers matjes tegen doorlekken bij incontinentie? Zou je ook eenmalig 4 katoenen onderleggers kunnen kopen en deze uitwassen? Is in 1x een grotere uitgave maar op de lange termijn wel een goedkopere oplossing...

Overigens vind ik zelfstandig op de fiets naar school kunnen geen basis behoefte als je een beperking hebt.
Dikke kans dat mijn dochter het vanwege haar longaandoening ook nooit zelfstandig zou kunnen ( zit btw met bijna 8 jaar ook nog gewoon bij mij achterop maar is idd wel een stuk lichter) maar ik zie dat eigenlijk gewoon als iets waarin ze verschilt van de rest. Net als dat ze heel veel dingen niet doet/kan die gezonde kinderen wel kunnen. En tegen de tijd dat het wel een probleem gaat worden dat ze gebracht wordt dan zet ik haar bij wijze van op de hoek van de straat af en loopt ze alleen verder naar school.

 

Ik ben van mening dat niemand ergens recht op heeft, maar we dankbaar mogen zijn dat deze mogelijkheden hier wel zijn, en daar gebruik van kunnen maken wanneer het nodig is.

Veel situaties waarin mensen deze hulp nodig hebben zijn gebaseerd op persoonlijke fouten of keuzes in het leven die hebben geleid tot hulpbehoevendheid, en dan mag je in je handen wrijven dat we zo'n vangnet hebben.
Een beetje meer dankbaarheid voor wat we hier krijgen en een stuk minder woede over waar we denken recht op te hebben zou in Nederland niet misplaatst zijn.

 

Kan je dit nader uitleggen?
Ik vind het heel hard overkomen.

Als je zwanger bent en gezond erin gaat en alles volgens de regels doet betekend het niet dat je een gezond kindje krijgt. Soms had het zichtbaar moeten zijn bij de 20 weken echo, maar is dat het niet.
Of je ondergaat een operatie en komt er slechter uit waardoor je verlamt bent.

Dus dat zijn foute keuzes? In mijn directe omgeving zie ik dit namelijk niet terug...

 

Ik snap niet helemaal waarom je mij quote? Ofmisschien snap ik gewoon niet helemaal wat je zegt.
Waar ik op doelde is dat je pakweg 100 euro per maand betaalt en je met een beetje andicap, ziekte of ouderdom daar ruimschoots overheen gaat qua daadwerkelijke zorgkosten.

 

Pech dat je geen kinderen kunt krijgen dat hoort bij het leven....
Zo en denk je nu nog steeds zo over je eigen opmerking?! Schandalig!

 

Lief van je. Dus dan ga je ook zelf de tillift, rolstoel, scootmobiel, aangepaste auto etc betalen? Top!

En omdat jullie nu met meer nesen samen wonen, kun je ook wel met minder toeslagen toe toch? En kinderopvang(toeslag) is niet meer nodig als alleen oma hulp nodig heeft. Kan opa mooi doen.

Sorry dat ik jouw opmerking er net uit pik, maar wat me opvalt is dat mensen die zelf in de situatie zitten of mensen die er mee werken een heel andere kijk op dingen hebben.

Moet je leven ophouden als je gehandicapt bent/ raakt/kind krijgt? Je hoeft heus niet alles te krijgen van de overheid, maar veel mensen hebben geen idee van de kosten/ stress en vooral ook onbegrip dat je ineens tegen komt.

Ook lees ik opmerkingen over de situatie waarin een vd ouders is gestopt met werken en nu via pgb betaald krijgt. Ze moeten maar weer gaan werken.

Maar heb je je al af gevraagd waarom ze gestopt zijn? Of roeptoeter je meteen wat...zo opgelost, lekker makkelijk!

Misschien is er geen alternatief voorhanden? Is de opvang niet te regelen omdat moeder een beroep heeft met onregelmatige werktijden? Moet men zo vaak naar het ziekenhuis of therapie ed dat je daar geen werkschema omheen kunt bouwen. Want ik denk niet dat de thuiszorg dat zal doen, afgezien of je dat moet willen.

Ik vraag me ook af of ze bijv wel pensioen op kunnen bouwen? Al is het maar voor een paar jaar, het zal je cariere ook geen goed doen.

Iedereen heeft de mond vol van participatie en mantelzorg, maar dat komt er vooral op neer dat je jezelf maar lekker moet redden. Zodra er daadwerkelijk een hulpvraag komt en er bijv hulp nodig is van vrijwilliger voor 1x per week en dat jaren lang, dan is iedereen opeens erg druk met zichzelf, de kinderen etc.

 

Ik vind niet dat je er vanuit moet gaan dat als er iemand ziek is in het gezin, er niets verandert. Dat lijkt me logisch. Ja, dat is vervelend en dat kost tijd en energie. Ik vind wel dat de overheid mee moet helpen daarbij om wat druk van de ketel af te halen en te zorgen voor een 'normale' situatie, zij het thuis - bij voorkeur-, zij het ergens anders.

 

Ik zeg fouten OF keuzes, niet foute keuzes. En ja, dat is ook heel hard, soms weet je de gevolgen van een keuze niet op voorhand.
Maar je hebt pas rechten wanneer er ook plichten aan zijn verbonden, en die hebben we in Nederland ook niet veel.
We hebben niet de verplichting om een huis te kopen, een bepaalde studierichting te kiezen, of een kind te krijgen. We hebben de vrijheid om die keuzes zelf te maken, en wanneer het anders loopt dan verwacht of gehoopt hebben we gelukkig een vangnet om die vrijheid te kunnen behouden. Wanneer de overheid ons zou verplichten daartoe, dan hebben we rechten wanneer dingen anders lopen; denk aan de leerplicht en het recht op onderwijs.
Dat klinkt heel hard, maar dat is zakelijk. Het vangnet wat in Nederland mogelijk is, hoeveel er kan worden begroot en wat de voorwaarden daarvoor zijn zijn financieel gericht, en niet op basis van emoties en empathie voor een specifieke situatie.

En ja, ik ben zelf ook een van die mensen die het geluk heeft dat er potjes zijn. Maar er zijn er meer dan genoeg in dezelfde situatie die kwaad zijn omdat ze menen recht te hebben op nog méer, en dat vind ik niet terecht.
Ik zeg niet dat ik niet van mening ben dat iemand in een moeilijke situatie die hulp niet verdient, alleen dat er ook wel eens wat vaker mag worden stilgestaan bij het feit dat het niet zo vanzelfsprekend is, en daar dankbaar voor te zijn dat het er is.
Het was míjn keuze om weg te gaan bij mijn partner, waardoor mijn toeslagen een stuk hoger liggen. Het was míjn keuze om kinderen te krijgen, waardoor ik kinderbijslag ontvang. Maar niemand heeft mij verplicht een alleenstaande moeder te zijn, het is fijn dat het mogelijk is en ik daar ondersteuning in ontvang.

Wat ik alleen afkeur, zijn de mensen die de vrijheid hebben gehad om een studie te volgen waar uiteindelijk weinig werk in bleek te zijn, jaren recht hebben gehad op bijstand en toeslagen, om wat voor reden hun huur niet betaald hebben, de gratis budgetteringscursus van de gemeente hebben afgeslagen en na een half jaar geen huur te hebben betaald hun huis uitgezet worden, om vervolgens kwaad hart van Nederland te bellen dat de overheid hun heeft laten stikken.
Want dat gebeurt steeds vaker in Nederland, terwijl je het ook kunt bekijken als 'het leven is niet gelopen zoals ik had gehoopt /verwacht (want daar krijgt iedereen wel mee te maken), maar wat fijn dat er ondersteuning is'. Het enige wat ik wil zeggen is dat ons land er een stuk gezelliger op zal worden wanneer we blij kunnen zijn met wat er is, in plaats van meer recht te willen hebben en dat op te eisen.

 

Er is niet altijd water en zeep! Dus ja die doekjes zijn nodig. Daarnaast heeft hij dus autisme en regelmaat. Zo wast hij smorgens zijn handen voor het prikken, op school gebruikt hij alcohol doekjes omdat er geen kraan is in de prik ruimte. Tijdens uitjes of afspraken is er ook niet altijd een kraan. Dus nee het moet wel.

Dan 2e punt. Zoontje kan niet alleen buiten spelen. Zodra hij de voordeur niet ziet is hij de weg kwijt. Alleen naar school ook al zet ik hem voor de deur af is geen optie. Ik breng hem tot de juf en zij neemt hem mee naar boven. Daarnaast krijgt hij bij stukje rennen een astma aanval en moet hij puffen. Deze link legt hij niet uit zich zelf met overgeven tot gevolg. Lopen is rennen dus te voet naar school lukt ook bijna niet omdat dat aanval uitlokt. ( rent achter zus aan maar legt de link niet). Juist vanwegen diabetes en astma is sport en bewegen belangrijk. Fietsen is een optie. Echter deel nemen aan verkeer lukt hem voorlopig niet. Hij steekt bijv gewoon de weg over zonder te kijken en stopt bij rood ook als is de stoplicht niet voor hem bedoelt. Samen fietsen is dus de enige optie. Of de auto. Achterop lukt wel voor max 1 km. Daarna breek ik jij mijn enkels af met 30 kg en 130 lang. Zelfstandig fietsen is het dus niet eens want dan zou driewieler een optie zijn. Dat is in dit geval geen optie. Fietsen met begeleiding is enige optie. Er moet dus altijd begeleiding zijn als hij dan wil fietsen naar dat is er zowiezo al om hem op school te krijgen. ( en fysio. Logepedie etc kan dan allemaal op de fiets)
Mijn dochter kon met 7 zelfs alleen naar school terwijl zoon niet eens voordeur er uit kan en bij de poort naar binnen. Verschil is er wel degelijk. Daarnaast is hij kwa taal moelijk te begrijpen en raakt daardoor in paniek en gaat huilen als iemand hem niet begrijpt of wat aan hem vraagt en hij geen antwoordt weet.

Gelukkig is vervoer wel een basis behoefte naar school of werk en terug. Zelf rugpatient en geloof me het is echt zwaar ( vorig jaar maart rug vast gezet)

Uitwasbare onderleggers zijn geen optie. Deze kun je niet vastleggen aan het matras en zijn dikker. Heb ze liggen. Vanwegen zijn prikkelgevoeligheid slaapt hij dan niet. Dit is dus vervangen voor wegwerp waar hij deze problemen niet mee ervaard.

Hij heeft basis dingen waar hij hou vast aan heeft. Van volgorde wakker worden, tot aankleden, welk bord, hoe zijn brood gesmeerd wordt tot aan douchen, handdoek etc. Dit verander je niet zomaar

 

Je hebt nergens recht op!

Wel ben ik van mening dat wij samen de zwakkere moeten ondersteunen waar nodig!

En alles naar de mantelzorgers schuiven is niet haalbaar uit eindelijk Nederland vergrijst te snel.

Onze generatie doet en de kids en werke (vrijwilligers) en verzorgen straks onze ouders..

Dat legt een te grote druk op een grote middelgroep zoveel mogelijk zorg (betaald is en blijft nodig) anders heb je straks ziekenhuizen vol oudere die nergens naar toe kunnen.