Zoals door anderen al genoemd is de discussie over het ontvangen van een orgaan terwijl je zelf niet doneert niet zo zwart/wit als het in eerste instantie lijkt. Ik ben donor (zowel van organen als van bloed) en ik denk dat het niet aan mij is om te bepalen wie mijn organen of mijn bloed krijgen. Wel ben ik van mening dat iedereen in NL een beslissing moet maken. Ik kan me voorstellen dat er tegenstanders zullen zijn als het donorsysteem van NEE, tenzij verandert in JA, tenzij. Wat ik een goed systeem zou vinden is dat iedereen in NL op een bepaald tijdstip die vraag krijgt en dan ook een beslissing moet nemen. Bijvoorbeeld bij het aanvragen van een officieel document als paspoort, id kaart of rijbewijs. Als het goed is, is iedereen in NL minstens in het bezit van 1 van deze documenten. Op die manier bereik je alle inwoners van Nederland en is het toch niet zo dat iedereen automatisch donor is. (Overigens zou ik zelf geen bezwaar hebben tegen JA, tenzij)
Ik ben orgaandonor, manlief ook en wij zullen voor onze kinderen (totdat zij zelf de keuze kunnen maken) ook ervoor kiezen dat als het mogelijk is hun organen gedoneerd worden. Ik ben donor omdat ik niets meer aan mijn organen heb na mijn dood. Anderen staan er om te springen. Ze mogen alles hebben. Er is een verschrikkelijk tekort aan donoren en ik vind het verschrikkelijk egoïstisch dat mensen te lui zijn of er nooit aan denken om zich te registreren. Het gaat om mensenlevens. Daarbij vind ik wel, dat als er nu een tekort is, er inderdaad wel meer selecteert mag worden op 'niet geven vs niet ontvangen'. Heel vervelend als er een vader is met 3 kinderen en geen donor, maar de beste man heeft een hart nodig. Als er in de kamer daarnaast een vader ligt met 3 kinderen en is wel donor, zou dat wat mij betreft voorrang krijgen. De regels hieromheen staan wat mij betreft los van mijn redenen om donor te worden, ik geef hoe dan ook en weet dat mijn organen evt bij iemand kunnen komen waar ik persoonlijk niet helemaal achter zou staan. Ik ben blij dat ik de keuze niet hoef te maken Desondanks zou ik het prima vinden als de overheid hier een strengere regelgeving op zou nahouden.
En op dit moment geen bloeddonor, want de afgelopen 4 jaar onafgebroken zwanger of in borstvoedingsmodus geweest en dan mag je een x aantal maanden daarna nog geen bloed doneren. Straks ga ik dat wel doen. Man is bloedplasmadonor. Hij wil graag, maar het is elke keer een zooitje als hij een afspraak heeft en twijfelt om weer gewoon bloeddonor te worden.
Het is geen vooroordeel van 'lik me vessie', het wordt hier gewoon meermaals beschreven hoor, letterlijk. Dus...
Huh? En hoe gaat het dan als de donor geen vader blijkt te zijn maar een crimineel? Krijgt hij dan nog steeds voorrang op de vader met drie kinderen? Of dan niet meer? .. waarom hebben ze hier geen face palm emoticon ? I need one !!
Ik wil ook helemaal niet selecteren; het gaat hierbij om noodsituaties; iemand gaat dood als hij zo'n orgaan niet kan ontvangen. Daarnaast wie ben ik om anderen te gaan voorschrijven hoe ze moeten leven. Veel mensen leven een beetje ongezond, onder de donors zijn ook rokers en drinkers en veteters.
Ik wil niet naar een standaard donatiesysteem. De overheid zou meer kunnen doen om het onderwerp onder de aandacht te brengen zodat meer mensen toch besluiten om donor te worden. Ik wil niet dat de overheid bepaalt wat ee met mijn lijf gebeurt, ook al kan ik onder deze beslissing uit. Het klopt voor mijn gevoel niet. Ik vind ook niet dat alleen donoren organen mogen ontvangen. Als we zo gaan denken dan moeten we ook iedereen met slechte leefgewoontes gaan beboeten. Een systeem waar de bewust gezonde mensen voorrang krijgen op mensen die overgewicht hebben, roken, weinig bewegen etc. Dus nog een stelling erbij: Moeten mensen die bewust gezonder leven (halfjaarlijkse gezondheidstest) voorrang krijgen bij orgaandonatie?
Jee, ik schrik wel een beetje van de harde reacties hier. Mijn inziens kunnen we niet - en moeten we het ook niet willen - naar een zwart/wit systeem. Simpele regels voldoen niet in complexe gevallen. En volgens mij verdient iederéén behandeling en een kans op leven; of je nou orgaandonor bent of niet. Het gaat om mensenlevens. Waar volgens mij de onvrede zit is het kleine aantal mensen dat geregistreerd staat als donor. Iets dat voor veel zieke mensen levensreddend had kunnen zijn, is nu voor hen niet beschikbaar. Als we ontevreden zijn over het aantal geregistreerde donors moeten we daar iets aan doen. En ook dat is complex. Maar aan de achterkant roepen "tja, meneer, jammer dat u te lui/egoistisch/bang/vermijdend was om uzelf te registreren als donor. U gaat nu dood."... dat lijkt me een heel vreemde reactie.
Ik ben voor een system waarbij je donor bent tenzij je hebt aangegeven dat je dat niet wilt zijn. Ik vind het ieder zijn eigen keuze of hij zijn organen na zn dood wil doneren, dus je zou zeker wel aan ,moeten kunnen geven dat je dat niet wilt. Er zijn veel mensen die er niet over na willen denken en daarom geen donor zijn. Ze gaan er pas over nadenken als ze zelf of iemand in hun nabijheid een orgaan nodig hebben. Ik vind het wel hypocriet als mensen aangeven geen donor te willen zijn (ik praat hier niet over mensen die het niet mogen natuurlijk) , dat ze wel organen van een ander aannemen. Ik heb zelf al wel mn donorcodicil ingevuld toen ik 17 jaar was. Mn moeder wilde eerst niet tekenen omdat "ik toch nog niet dodd zou gaan". We hebben toen een goed gesprek gehad. Ik heb haar uitgelegd dat ik niet eerder doodga als ik een donorcodicil invul, maar mocht ik dan toch doodgaan dan was het tenminste duidelijk dat ik graag wilde dat mijn organen naar iemand zouden gaan die ze nodig had.
Het ging om een vergelijking die eerder werd gemaakt, waar ik op reageerde. Natuurlijk is het moeilijk om zwart wit te blijven, ik probeerde juist een gelijkwaardige situatie neer te zetten met als enig verschil het donorschap. Je kan er allerlei andere factoren bij halen die ook zeker te weten mee spelen, maar dan is en blijft het sowieso een brei waar je niet uit komt. Door het puur bij donorschap te houden, kan je het nog enigzins 'puur' houden. Het zal nooit zo ver komen, maar stel dat er wel voorrang gegeven zou worden aan mensen die zelf donor zijn, krijg je wellicht wel meer mensen die donor worden. Dat vergroot het aantal donoren en daarmee kunnen weer meer levens gered worden. Nogmaals, ik zou zelf nooit een keuze willen hebben wie mijn organen wel of niet zou krijgen, maar ik ben zeer zeker wel voor het aanscherpen van regelgeving rondom orgaandonatie. Puur met het doel om zo veel mogelijk donoren te krijgen. Zodat een meisje van 4 niet 3/4 keer per week naar de dialyse afdeling hoeft in het ziekenhuis, op een paar % van haar kunnen moet leven en het wellicht misschien wel eens te laat gaat zijn voor haar omdat er gewoonweg te weinig donoren zijn om haar leven te redden.
Dat zal ook vast en zeker niet gebeuren maar wel vind ik dat als er op het moment dat de niet donor iets nodig heeft en daarnaast nog 5 andere mensen zijn die wel donor zijn en ook iets nodig hebben dat die het soort van eerste recht hebben op een eventueel binnen komende donor. Snap je wat ik bedoel? En uiteraard uitzonderingen daar gelaten van mensen die niet uit eigen wil geen donor kunnen zijn. Daarom moet je gewoon een systeem inbrengen waarin iedereen standaard vanaf zijn/haar 18e donor is maar wel zelf de keus heeft om zich eventueel uit te schrijven als ze om wat voor reden dan ook geen donor willen zijn. Er zijn nu zoveel mensen die geen donor zijn omdat ze zich vergeten in te schrijven en mensen denken dat het veel rompslomp met zich mee brengt waardoor je heel veel donoren dus mis loopt. Ik denk dat je met zo'n systeem veel meer kan bereiken en niemand word dan verplicht om donor te zijn.
Voor diegenen die wèl willen ontvangen, maar niet willen geven...wat voor reden zit hierachter? Ben ik gewoon benieuwd naar. En dan nogmaals ik heb het niet over diegenen die om medische redenen geen donor mogen zijn. En diegenen die niet willen ontvangen, en ook niet willen geven.....gaan jullie dan liever (jong) dood in het ergste geval dan jullie (klein)kinderen zien opgroeien? Ik kan mij persoonlijk gewoon niet voorstellen dat je als moeder zijnde niet alles op alles wilt zetten om zolang mogelijk in leven te blijven voor je kinderen?!
Dit plus toch nog meer voorlichting. Er zijn nog steeds grote groepen mensen die het idee van doneren doodeng vinden en geen idee hebben hoe het echt in z'n werk gaat. Als je de angst kan wegnemen bij deze mensen scheelt dat ook weer in het aantal mensen dat bereid is om te doneren! 🙂
Jawel hoor, ik wil alles op alles zetten voor mijn kinderen, maar ze ook niet tot last zijn, aan mijn moeders kant in de familie (verre familie) zijn enkele dames met nierafwijkingen of maar 1 nier die niet functioneert zij zijn al meerdere keren geopereerd helaas stoot hun lichaam alle organen af dat heeft mij doen besluiten dat dat het laatste is wat ik wil de zorg die de rest van de familie nu heeft voor hun dat is enorm iedere avond moet er iemand zijn die ze komt helpen met medicatie aansluiten aan de machines en dan hebben we het nog niet over het huishouden en dat soort taken die overgenomen moeten worden, dan ben ik realistisch en als mijn lichaam op is, is mijn lichaam op. En ja ik weet hoe het is je jeugd zonder vader door te brengen en geen opa voor je kleinkinderen te hebben en helaas is de kans groot dat ik niet eens mijn eigen "kleinkinderen ' ooit zal leren kennen door erfelijke belasting zeldzame vorm van kanker. (dit maakt tevens een groot deel van mijn organen (alles met slijmvliezen) ongeschikt voor donorschap, dit staat los van mijn keuze)
Nou ja, nu wordt het wel heel persoonlijk, maar ik wil het wel toelichten. Ik ben geen donor. Hoe vaak ik met zo'n formuliertje in mijn hand heb gestaan! Of naar de website als er weer een reclame-actie was. En toch... niet ingevuld. Niet omdat ik egoïstisch ben. Ze mogen alles hebben. Echt. Maar dan bedenk ik me... daar lig ik dan in coma. Met een superlieve mama van 5 kinderen in de kamer verderop. Ik heb een hart, zij heeft een hart nodig. Ik misschien niet meer. En de dokters en zusters zijn dol op deze lieve patient. Tja.. gek gedacht misschien... maar zouden ze dan nog net zo hard hun best doen voor mij? Als de kans toch klein is - maar niet uitgesloten - dat ik het red? Dat hart van mij zou natuurlijk wel heel goed uitkomen. Of als ik straks een demente, oude vrouw ben met goedwerkende longen? Zo werkt het waarschijnlijk niet, maar wie garandeert mij dat? Dus, mijn vriend en ik hebben elkaar verteld wat we wel en niet willen bij overlijden. We weten van elkaar wat er allemaal gedoneerd mag worden. Als ik doodga, heeft hij er alle ellende van. Ik wil het hem zo makkelijk mogelijk maken. Hij beslist en kent mijn wensen. En andersom. En zo werkt het waarschijnlijk niet. Maar toch.... Soms zit de wereld complex in elkaar en is het niet in regels te vatten. Ik heb liever dat mijn vriend over mijn belangen waakt, dan een dokter. Dat maakt me niet lui of egoïstisch. Heb ik dan ook minder recht op organen als ik ze nodig zou hebben?
Wellicht een bepaald geloof? Net zoals Jehova's die geen bloedtransfusies mogen hebben (en dus misschien ook geen transplantaties).