Je hoeft niet boos te worden. Een deel van jouw behandelingen is betaald door andere burgers; via de belasting of via de zorgpremies. En dat is prima. Ik ben blij dat we daar met zijn allen voor betalen, want je zou maar een kindje willen en er geen krijgen. Ik ben wel benieuwd wat jij dan onder pech vindt vallen. Bedoel je ziektes die mensen zelf in de hand hebben gewerkt (drugsgebruik, roken, ongezonde levensstijl, enz.)? Of bedoel je dat sommige ziektekosten eerder onder de term luxe zouden moeten vallen (zoals bijvoorbeeld het gladtrekken van de huid als iemand extreem is afgevallen)? Mijn punt is eigenlijk dat ik het nogal lastig vindt om te bepalen wie dan wel en wie niet recht heeft op zorg. Misschien is inderdaad zwemlessen voor een autistisch jongetje het verschil tussen wel en niet hanteerbaar zijn thuis. Maar ik val je niet aan. Je hoeft niet boos te worden.
Nee, want qua zorg en aanpassingen vind ik een heleboel waardevol om beschikbaar te stellen. Ik vind dat iedereen mee moet kunnen doen aan de samenleving. Dus een bril, een rolstoel, etcetera. Wel vind ik dat je er in redelijkheid naar moet kijken. Dus: het bedrag vergoeden dat een aangepaste fiets extra kost ten opzichte van een normale fiets. En ik vind het ook erg goed dat je mensen naar vermogen mee laat betalen aan aanpassingen. Een tegenprestatie werkt mijnsinziens beter dan dingen 'zomaar' geven. Maar bijvoorbeeld: als je in de bijstand zit en je wasmachine gaat stuk, dan kun je een beroep doen op 'bijzondere bijstand' voor geld voor een nieuwe. Dat vind ik onzin. Als mijn wasmachine stuk gaat heb ik ook niet zomaar geld voor een nieuwe. Ik vind dat mensen in de bijstand ook 'recht hebben' op schone kleding. Maar dat kan ook met een goedwerkende tweedehands machine, bijvoorbeeld. Of die gemeente die 10.000 euro aan vluchtelingen geeft voor inrichting vh huis. Belachelijk. Toen ik voor het eerst op mezelf ging heb ik ook niet alles nieuw kunnen kopen. Hoeft ook helemaal niet. En sowieso vind ik dat ook vluchtelingen naar vermogen mee moeten betalen. Ik zou niet weten waarom niet. Mijn basisuitgangspunt: iedereen moet in principe zelf doen, wat je zelf kunt. De overheid moet helpen zodat je mee kunt doen in de samenleving. En kinderen mogen nooit de dupe worden van financiele malaise van ouders. Dus voorstander van 'kindregelingen' (sportpas etc). Maar ik vind dus niet dat je iedereen alles moet geven waar ze om vragen. Een oudere die kostte wat kost thuis wil blijven en daarvoor allerlei dure aanpassingen nodig heeft mag je mijnsinziens wel zeggen: 'die aanpassingen bij elkaar zijn tig keer zo duur als een aanleunwoning, dus dat vergoeden we niet'. Zo meer duidelijk?
Veel van de zorg, zoals logeerhuizen etc, komt vanuit de AWBZ en daar wordt steeds meer op bezuinigd. Er zijn gewoon heel schrijnende gevallen die de zorg nodig hebben, maar het niet krijgen. Of voor elkaar krijgen door een hoop bureaucratische rompslomp. Dat zou veel beter moeten en kunnen als je het mij vraagt. De zorgkosten die vergoed worden dragen we ook met elkaar. De verloskundige hulp die ik kreeg werd ook vergoed. Dat wordt ook betaald door de gemeenschap, ook door mensen die misschien wel helemaal geen kinderen willen. Maar die mensen maken waarschijnlijk weer kosten, waar ik niks mee heb, snap je. Zo helpen we elkaar. En ja, ik vind dat we met z'n allen ons wat meer om elkaar zouden moeten bekommeren, daar zou de samenleving een stuk van opknappen.
Ik ben niet boos. Ik ben verbaasd. De verzorgingsstaat gaat over veel meer dan ziekte en zorg. Vanuit dat brede perspectief heb ik met een zeer brede principiele stellingname gereageerd.
Hilly, dit is inderdaad een stuk duidelijker. Met je gevatte oneliners, en je 'er moet beter gelezen worden', werd het voor mij niet duidelijk. Nu heb wel het idee dat ik je beter snap.
Zal het echt 'zo veel' breder zijn? Voor mijn gevoel gaat 70-80% over ziekte/zorg en dus maar een klein gedeelte voor regelingen voor minima/achtergestelde kinderen. Of klopt dat niet, omdat we er minder over horen?
Overigens: wij zijn bij mijn schoonmoeder gaan wonen toen het huis te groot werd voor haar alleen en we aan zagen komen dat ze meer hulp nodig ging hebben. Ik denk dan niet 'dat lost de staat wel op', maar vind dat ónze verantwoordelijkheid. Helaas kreeg ze veel eerder kanker dan iedereen gehoopt of gewild had, toen was ons kleintje nog geen maand oud. En ik kan iedereen de combinatie van een pasgeboren baby en het verzorgen van een stervende schoonmoeder dringend afraden. Maar tegelijkertijd ben ik dankbaar en trots dat we haar tot het einde thuis hebben kunnen houden. Mede omdat er via de thuiszorg ondersteuning was en we bijvoorbeeld een anti-doorligmatras konden huren. Egoistisch? Ik? Dacht t niet.
In dit geval neem ik mijn woorden terug en snap ik je veel beter. Ben het zelfs best met je eens. Je had het in je eerste post alleen niet zo handig gebracht, maar dat snap je zelf denk ik ook wel
Nee. Ik verwachtte een discussie op hoofdlijnen. TS zei zelf namelijk dat het haar om het 'beleid' ging en niet om haar situatie. Met dat in gedachten vind ik mijn reactie nog stees passend.
Ach, er komen nu al drie pagina's lang met reacties als: 'O, bedoel je het zo, maar dan ben ik het helemaal met je eens.' Dat gebeurt zeer regelmatig als jij je in een topic mengt en dat had ik gemeld. Ik vond het wel grappig dat ik het al had voorzien en wilde daar nog even de aandacht op vestigen.