Geloof ik gelijk. We sparen sinds geboorte voor de studie en nu per maand, moeten we een eind mee komen denk ik. En de rest zien we dan weer. Edit: bedrag toch even weggehaald.
Mijn dochters moeten ook nog lenen hoor. En daar is zeker niks mis mee, alleen ben ik wel blij dat ik in ieder geval wel een gedeelte voor ze heb kunnen sparen, en ze niet met een molensteen om hun nek de maatschappij in hoef te sturen. Rijbewijzen hebben ze voor het grootste gedeelte zelf betaald. Hier gaan ze aan het werk op hun 14de.
Zoals ik eerder schreef: onderwijs. Dat houdt voor mij alles in, dus ook de studies. Als iets studeren tegenwoordig al duur maakt is het het feit dat je geen stufi meer krijgt, en het collegegeld loopt ook elk jaar op. Leuk hoor die kinderbijslag, maar daar kun je echt geen studie van betalen . Edit: ok, wellicht een (groot) deel, afhankelijk van je spaarvermogen Maar dan nog. Het lijkt me juist eerlijker als elk kind opvang en onderwijs krijgt, ipv alleen de ouders waarvan het lukt te sparen. Ik denk juist dat er stimulans is voor het krijgen van kinderen als je er financieel niet op leeg loopt door de kinderopvang
Weet je wat het is? Zelfs als je op een echo afwijkingen ziet, dan weet je nooit precies hoe ernstig een eventuele beperking zal zijn. Behalve dan niet/nauwelijks levensvatbaar, maar daar zullen artsen zeker duidelijk over zijn. Neem het meest bekende voorbeeld syndroom van Down, dat kent idd een hoop problemen, maar een IQ kan variëren van grofweg ernstig verstandelijk beperkt tot zwakbegaafd waarbij er dus een wezenlijk verschil is in niveau van functioneren en in eventuele participatie in samenleving. En dan speelt karakter, andere beperkingen, omstandigheden waarin een kind op groeit, de kansen die het krijgt, etc ook nog een rol in hoe het leven van een kind gaat zijn. Dat kan niemand voorspellen. Met zoveel onzekerheden kun je het toch niemand kwalijk nemen dat ze hoop blijven houden en voor hun eigen vlees en bloed blijven gaan? En wat is de grens? Wanneer ben 'te gehandicapt' om geboren te 'mogen' worden? Daar zit toch een behoorlijk mate van subjectiviteit in.
Ik vind dat je niet het récht hebt op thuis zijn met je kinderen. Met andere woorden: ik vind niet dat de andere belastingbetalers dat soort keuzes hoeven te faciliteren. Als je thuis kunt blijven, prima. Vrijheid blijheid. Maar kom je niet rond van 1 inkomen, dan zul je toch moeten werken. En dan vind ik geatis kinderopvang ipv kinderbijslag wel een interessant idee!
Even heel bot: dan moet de vrouw er voor zorgen dat ze ofwel haar werk zodanig doet dat het bedrijf haar graag terug wil ofwel zorgen dat ze een baan heeft waarbij haar opleiding en skills niet te missen zijn. Ik ben 5x zwanger geweest en nooit problemen gehad. Als je een baan kiest met een klein aantal uren waarbij je niet een onderscheidend vermogen laat zien naar je werkgever dan is het redelijk aantrekkelijk om iemand anders te nemen tijdens een lange afwezigheid door zwangerschap. Voor jou tien anderen in dat geval. Dit geldt trouwens ook voor mannen maar zij werken historisch 'grotere' banen en hebben daardoor meer ontwikkel potentieel en onderscheidend vermogen. Daardoor zijn m.i. vrouwen vaak de sjaak, en niet vanwege een afwezigheid van een paar maanden.
Ik vind dat ontzettend simpel gesteld. "Zorgen dat ze een baan heeft waarbij...." heet jij Rutte van achteren ofzo?? Zo simpel ligt het allemaal niet. Fijn dat het voor jou geen problemen opgeleverd heeft, maar dit is niet de realiteit. En nee dan ligt het niet aan het onderscheidend vermogen maar wel aan het feit dat de meeste werkgevers allergisch zijn voor "moeders".
Ik merk niks van een zogenaamde 'moederallergie'. Wel heb ik heel veel voorbeelden gezien van vrouwen die hun werkgever echt achterstelden vanaf dat ze zwanger/moeder werden. Ik kan het een werkgever niet kwalijk nemen dat hij iemand (m/v) met een dergelijke mentaliteit liever ziet vertrekken.
Als werkgever en moeder kan ik je zeggen dat ik niet allergisch ben voor moeders. Heb er ook een aantal met een inleencontract na hun verlof gewoon teruggevraagd omdat ze goed zijn in hun werk. En een aantal die overduidelijk andere prioriteiten hadden gekregen de gelegenheid gegeven om die prioriteiten ook nummer 1 te maken in hun leven en anderen die werk, resultaten en collega's belangrijk vinden de kans te geven dat te doen. Of ze nu moeder, vader of geen van beide zijn. Maar als werkgever verwacht ik inzet en toewijding voor de uren waar ik je voor betaal. En dan hoeft de staat je niet te beschermen zoals Polletjepiek zei. Dus nee, ik heet geen Rutte. Maar mensen mogen ook wel eens naar zichzelf kijken. Dus niet de mentaliteit dat de staat het maar moet regelen, dat de overheid toeslagen moet geven en dat er recht moet zijn op van alles en nog wat. Ik ben een bijzonder goede en flexibele werkgever voor enthousiaste en flexibele medewerkers. Hoezo niet zo simpel? Waar ligt het probleem dan wel precies?
Mentaliteit?? Welke mentaliteit...dat ze een voorstel doet voor minder uren, omdat ze de verantwoording voelt er zelf ook voor haar kleintje te willen zijn? Of dat ze eens een dagje thuis is wanneer het kindje hartstikke ziek is? Oooo de horror zeg
Nou ja, bij werkgever één liep mijn contract af, een week voor mijn bevalling, dus tijdens mijn verlof werd mij medegedeeld dat dit contract niet verlengt werd en dat ik na mijn verlof nog een maand moest werken en dan de resterende uren als vakantie op kon nemen. Ik had voorafgaand aan mijn zwangerschapsverlof een prima functioneringsgesprek had. Bij werkgever 2, (2e zwangerschap) kwam ik er tijdens mijn proeftijd achter dat ik in verwachting was. Dit heb ik eerlijkheidshalve aan hun kenbaar gemaakt, dit had ik beter niet kunnen doen. Oh ja, beide banen waren in de zorg en prima te combineren met het gezinsleven qua uren, dus er is verder helemaal niet gevraagd om mindering van uren ofzo.
Och och wat chargeren. Ik ben ook minder uren gaan werken en mijn man of ik neemt ook vrij als een van onze kinderen ziek is. Je weet prima wat ik bedoel tuc. Als je je gedraagt alsof het een bijbaantje is hoef je ook niet te verwachten als een volwaardige werknemer behandeld te worden. En een aantal vrouwelijke medewerkers gaan zich zo gedragen na een kind. Ga dan niet bij vadertje staat lopen klagen om ontslagbescherming of om extra toeslagen of kbs. Als je niet wilt werken moet je dat ook zeker niet doen en gewoon de consequenties daarvan aanvaarden.
Hier hetzelfde gehad hoor...prima proeftijdgesprek gehad, bekend gemaakt dat ik zwanger was en contract na half jaar niet verlengd omdat ik "niet goed in het team zou passen". Yeah right.
Ik geloof niet dat veel vrouwelijke medewerkers het als bijbaantje zien. Ik geloof wel dat veel werkgevers denken dat ze dat zo zien. Niet iedereen heeft werk of carriere op prio 1 staan, maar dat betekend niet dat je je werk niet goed kan doen. Ik vind dat er voor werkende mama's steeds minder mogelijkheden zijn om die combinatie te maken.
Wat bedoel je precies met "gaat zich zo gedragen na een kind"? Ik heb veel vrouwelijke collega's met jonge kinderen, maar eigenlijk is het enige wat ik daarvan merk dat iemand soms iets later of vrij is vanwege een ziek kind.
Weet je, ik heb altijd keihard gewerkt in de jaren voor mijn zwangerschappen, nooit om mindering van uren gevraagd, als er problemen waren met bezetting, dan was ik er extra, ze hebben zelf gezegd tijdens de zwangerschap dat het te zwaar en gevaarlijk werd op de werkvloer, ik kom met oplossingen als aanpassingen in werkzaamheden, dit hoefde niet. Het was beter voor hun en mij om de ziektewet in te gaan, op hún initiatief ben ik dus de ziektewet ingegaan. Ze hadden me ook kantoorwerk kunnen geven. Ik dacht dat ik een goede band had met deze werkgever. Nou, ik kan je zeggen dat ik me met name bij werkgever 1 behoorlijk genaaid voelde. Dat hij me een week voor de bevalling doodleuk verteld dat ik na mijn verlof nog een maand te werken heb en dan kan vertrekken. Vrouwendiscriminatie komt nog altijd veel voor als het moederschap om de hoek komt kijken.
Om je een aantal voorbeelden te geven, ik bleek ongepland zwanger bij mijn toenmalige werkgever, heb er ondanks ziekte tijdens de zwangerschap alles aan gedaan om zo goed en zo kwaad als het ging te blijven werken, ik werd er ondanks toegevoegde waarde (wat zelfs werd aangegeven) zonder blikken of blozen uitgegooid. Nadien wederom, volledige inzet en een duidelijke toegevoegde waarde door kennis en kunde die andere niet hadden, zonder blikken of blozen. En ook nu speelt het een rol en waarom? Omdat ik moeder ben en gehandicapt (ondertussen) bij mijn huidige werkgever krijg ik als vrouw/moeder niet de kansen en mogelijkheden die een mannelijke collega wel krijgt. En in de wandelgangen hoor je veel ook dat het is dat er mogelijk nog wel een kinderwens is etc. Mijn handicap is 'stabiel' te noemen, daarbij probeer ik uit eigen beweging deze zo min mogelijk invloed te laten hebben door zelf aanpassingen te verzorgen en het werk er niet onder te laten lijden. Dus ook het oogpunt hart voor de zaak hebben of het gebrek daaraan gaat in deze niet op. Maar goed over die ongelijkheid is binnenkort wel een gesprek met de hogere leiding... En de enigste die iets van onze kinderwens af weet is het vertrouwenspersoon die zelf ook aangegeven heeft dit stil te houden. Maar kan dus duidelijk uit ervaring zeggen dat het beeld wat jij schetst niet overeenkomt met de realiteit, misschien in jouw bedrijf maar gezien eerdere uitlatingen heb ik daar mijn twijfels over.