Oe hier kan ik ook niet zo goed tegen. Waarom is het onderhouden van je mentale gesteldheid wel je eigen verantwoordelijkheid, maar het onderhouden van je lichamelijke gesteldheid niet? Als je dan een lichamelijk zwaar beroep hebt, moet je toch ook goed voor je lichaam zorgen? Als je eerder opbrandt doordat je in je vrije tijd niet genoeg rust neemt of doordat je op je werk maar doorgaat dan ben je daar toch zelf bij?
Ja, 52% zelfs. En nee, het is echt niet leuk als je netto van je vakantiegeld net zoveel overhoudt als iemand die een stuk minder verdient. Het is gewoon krom geregeld hier. Problematisch vind ik thuisblijven bij de kinderen niet, is en blijft een eigen keuze. Problematisch vind ik het wel dat ze dan vervolgens toeslagen ontvangen. Eigen keuze, dan ook accepteren dat je niks krijgt.
Precies! Leuk hoor die bruto loonstrook, helaas koop je voor het netto bedrag.. En dat valt dan toch even flink tegen. Meer (gaan) verdienen loont niet in Nederland, en dat werkt inderdaad demotiverend.
dat is volgens mij in komst afhankelijk ik ben thuis maar wij krijgen geen extra toeslagen, ik krijg alleen de kinderbijslag, hebben wij dat nodig... nee, maar ik moet eerlijk zeggen dat als we het toch krijgen wij er wel gebruik van maken( extra vakantie extra kleding extra schoenen of gewoon op de spaarrekingen van de kinderen)
Wij zitten nog niet op die 100000 per jaar, maar komen in de buurt. Wil je wel even vertellen hoeveel geld er al wel niet uitgaat hoor. Ook nog niet te spreken over die enorme studieschuld die mijn man elke maand moet terugbetalen. Zonder had hij nooit dat salaris kunnen hebben, maar dat wordt even vergeten bij het inhouden van de belastingen. Wij betalen daarbij veel meer aan het kinderdagverblijf etc. Dus onder aan de streep scheelt het netto niet zoveel met iemand die minder verdient. En bovendien, hij werkt er keihard voor, heeft er keihard voor gestudeerd (en doet dit nog), waarom mag dit niet beloond worden? En ja, andere mensen werken vast ook hard, maar er zit echt wel verschil in, ook qua verantwoordelijk en gevolgde studies etc.
Maar ik neem aan dat je ook zelf graag wat meer overhoudt? En dat is waar de schoen begint te wringen, je kunt een leuke stijging bruto maken, netto stijgt een stuk minder hard mee. En door je bruto stijging heb je dan ook bv minder recht op kinderopvangtoeslag.. weg is je netto stijging!
Klopt, maar dan zul je mij ook niet horen. Heb er zelf ook over nagedacht. Wij zouden ook niks krijgen.
Dat precies! Hoe leuk is het als je 1200 bruto erop vooruit gaat doordat je je het apezuur hebt gewerkt en je er netto (na kinderopvangtoeslag etc) er misschien 300 netto van overhoudt. Dat is zuur hoor. Niet te vergeten dat hij met die verhoging ook geen tijd voor tijd meer mag opnemen en overwerk erbij hoort. Dus maakt hij veel meer uren.
Tuurlijk is een 1/4 van je inkomen afdragen veel. Maar iemand die 30000 verdient in een jaar, kan denk ik minder ergens uitgaven schrappen om rond te komen dan iemand die 100000 per jaar verdient.
Zet het maar eens netto tegenover elkaar. Houdt dan ook rekening met de eventuele studieschuld en de hogere opvangkosten en je zult versteld staan. Voorbeeldje: iemand met 2500 bruto (30000), wat zou die overhouden van vakantiegeld? Netto 1700-1800? Mijn man houdt zo'n 1900-2000 over en die verdient een stukje meer dan die 2500. Het punt is, op een gegeven moment is het gewoon niet leuk meer. Je betaalt dan al 52% en dat is heel veel en dan is de rest ook nog allemaal inkomensafhankelijk. Waarom zou je eigenlijk nog meer willen werken?
Ik ben het eens dat ook mentaal zware beroepen ook niet iemands eigen schuld zijn als het even niet meer gaat. Maar al die mensen die die lichamelijk zware beroepen uitoefenen zouden dan op een zeker moment iets anders moeten gaan doen? Hoe is dat praktisch haalbaar dan? En wie moet dan het zware werk doen?
Hij kan er toch voor kiezen om dat niet te doen? Als iemand ervoor kan kiezen om zich om te scholen voordat hij opbrandt of zijn lijf eraan is, kan iemand anders er ook voor kiezen die 300 euro niet voldoende te vinden en gewoon het werk te blijven doen dat hij doet. Of te emigreren naar een ander land met een andere belastingschaal, of heel ander werk zoeken. Dan moet je daar ook niet over zeuren.
Ja, als we dat vantevoren hadden geweten had hij dat misschien ook niet gedaan. Maar we gingen er vanuit dat er toch minstens 600 netto zou overblijven. En we zeuren verder ook niet, maar ik ben er wel klaar mee dat mensen altijd meteen denken dat als je bruto aardig verdient, je netto ook meteen heel wat binnenharkt. Krijg er altijd een beetje een raar gevoel bij. Wij hebben niet veel, dus mag een ander meer inleveren zodat wij meer hebben. Lijkt soms verdacht veel op jaloezie.
Tja, ik ben ook thuisgebleven na de geboorte van mijn jongste. Ik had het even helemaal gehad met werkgevers die niet op moeders en zwangerende vrouwen zaten te wachten. Maar niks, noppes, nada aan toeslagen hoor. Maar er zullen er vast zijn die er "misbruik" van maken. Gelukkig hebben we destijds ons huis, vaste lasten, etc. alleen op basis van mijn man's inkomen berekent, dus mijn salaris was alleen maar extra.
In theorie klinkt dat leuk, maar je moet ook bedenken dat degenen die het meest afdragen, ook het minste recht op alle 'extra's' hebben, dus dat je als 'grootverdiener' onderaan de streep dalijk op hetzelfde uitkomt als iemand die bruto veel minder verdient maar netto bijna net zoveel overhoudt (door extra's, minder zware belastingen ed). En dat vindt ik niet eerlijk. Ja, ik ben voor mensen helpen maar de manier waarop het systeem nu is ingericht vind ik demotiverend en te veel mensen menen 'recht' te hebben op het hoge(re) salaris van een persoon die meer verdient (' die kan makkelijk meer afdragen want zij verdienen een ton')
Maar dat is bij lang niet iedereen het geval. Daarbij als er een thuisblijft vervalt de kinderopvangtoeslag.