Ik heb een moeder die vroeger vrij streng was in gezond eten. Snoep en koek lag vaak achter slot en grendel. Gevolg: mijn zusje, broertje en ik hebben alle drie problemen met ons gewicht. Deels ligt het aan onze bouw (hoewel sommige hier dat waarschijnlijk niet zullen geloven) en deels ligt het naar mijn idee aan te veel aandacht schenken aan ons gewicht en een hele gezonde leefstijl. Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik al op hele jonge leeftijd werd geconfronteerd met mijn gewicht omdat ik volgens de boekjes te zwaar was. Als klein kind liep mijn moeder al stad en land af langs diëtistes en kinderartsen. Ik besef me heel goed dat mijn moeder dit altijd uit liefde en bezorgdheid heeft gedaan. Uiteraard is zij ook niet degene die er voor heeft gezorgd dat ik op latere leeftijd nog steeds struggle met mijn gewicht en te zwaar ben maar het heeft wel meegespeeld. Dit wil ik dus absoluut niet voor mijn kinderen, zij mogen gewoon lekker kind zijn en daar hoort af en toe een snoepje en koekje bij. Hier doen we alles met mate. Zelf ben ik momenteel wel heel erg bezig met gezond eten en leven omdat ik mezelf hier prettig bij voel maar dit vind ik voor de meiden echt nog niet nodig. Gewoon een gezonde basis met af en toe wat lekkers.
Hier hetzelfde en dat heeft echt wel zijn sporen nagelaten. Mijn zusje is niet te zwaar, maar die moet van binnen wel totaal dichtgeslipt zijn met haar eetgedrag. Ik was nooit te zwaar als kind, integendeel, maar ik kreeg wel vaak te horen dat ik te dik werd van snoep etc. Toen ik 16 was 1.77 lang en 63 kilo woog, kreeg ik van mijn ouders te horen dat ik een buikje kreeg (lees: ik kreeg vrouwelijke vormen).
Ja, dat vind ik wel heel erg hoor, mijn ouders waren ook echt van het gezonde eten met af en toe iets ongezonds, eten was gewoon altijd gezellig bij mijn ouders, of het nu hypergezond was of lekkere frietjes met een overdreven ijscoupe toe. Noooit zou mijn moeder zeggen dat mijn zus of ik te dik zijn, en ook toen we uit huis gingen heeft ze nooit belerend gedaan over voeding; echt wel heel fijn dat ze ons op eigen benen liet staan, zelfs keuzes liet maken en daar totaal niet veroordelend over deed. En mijn zus en ik zetten dat voedingspatroon nu eigenlijk grotendeels door.
Hier hetzelfde! Wij gingen nooit naar de mac, bijna nooit snoep in huis. Gevolg, toen ik zelf geld ging verdienen op mn 14e, ging alles naar ongezond eten. Ik leefde in die tijd op bountys en big macs Had het geluk (nog steeds) dat ik niet aan kom, maar bij mijn zusje was en is dit een ander verhaal... Ik probeer een balans te vinden. Wel elke avond verse groenten, appeltje naar school etc. Maar een keer naar de mac of dat net te grote ijsje moet gewoon kunnen.
Hier soortgelijk maar exact andersom: ik ben hierdoor heel erg van het gezonde eten en "dun" zijn. Ik zit zelf vaak tegen ondergewicht aan wat enerzijds ook mijn bouw is (of tenminste van stress val ik bijv direct 2 kg af) Wij kregen thuis nooit snoep of weinig en lag achter slot en grendel. Mijn ouders gaven vaak aan dat je anders "dik" kon worden. Vooral ik maar ook m'n broer en zus zijn nu van gezond eten, niet snoepen. Ik heb zelfs nog altijd een haar liefde verhouding met eten. Ik eet wel maar snoep niet en ben altijd bang om dik te worden. Overigens wil ik dit ook niet voor m'n kinderen. Maar ik wil wel gezond. Ik probeer nu de balans te vinden hierin voor hen.
Oja...ik heb trouwens een eetstoornis. Maar die komt voort uit controle en angst. Maar volgens mij is dat altijd bij eetstoornissen.
Ik ben dus zo iemand die graag gezond wil eten. Maar ik weet niet meer wat wel of niet gezond is. Ik kook bijna alleen nog maar vers avond eten. Probeer vis/vlees/vega af te wisselen. Minimaal 5 x per week verse groenten door saus enzo en rijst/pasta/aardappelen. Maar ik eet ook 4 boterhammen met hartig elke dag. Dat schijnt dan weer ongezond te zijn Ik dacht dat e nummers slecht waren maar ik lees hier dat er ook goede e nummers zijn. Iedereen zegt iets anders. Dat is waar ik gek van word. Als er nou een duidelijke lijn getrokken word waar je je aan kan vasthouden. ik wil (zwangerschaps) kilootjes kwijt en gezond eten als basis. Maar hoe?!?! Kijk snoep enzo is ongezond en probeer ik niet in huis te halen. En te vervangen door zoet gezonde traktaties. Ik wil heel graag maar vind het heel moeilijk. Dus vind het ook vervelend op een andere manier
Ja dat heb ik dus niet. Ik vind mezelf niet lelijk of dik. Wel ben ik "bang" om ziek te worden...en dat probeer ik via het eten te voorkomen ( ja ik weet dat dit nergens op slaat...maar toch doe ik het)
Ik vind niet dat het nergens op slaat. Er zit veel logica in. Gezonde voeding bevat goede bouwstenen. Goed voor de weerstand, de spijsvertering, de hersenen, de botten, de spieren, de huid, het energieniveau. Etc. Maar daarin doorslaan (dus dat het je teveel bezighoudt) is niet goed. Je geeft zelf al aan dat je daarmee worstelt, dat vind ik naar voor je. Is gezonde voeding voor jou een automatisme? Of heb je het idee dat je er te hard tegen moet vechten? - "Ik mag geen ijsje" vs "Ik wil geen ijsje" ?
Ik heb overigens geen psychische eetstoornis, maar een lichamelijke eetstoornis (zelf gediagnostiseerd): Mijn lichaam geeft nauwelijks aan dat het honger heeft. Daardoor sloeg ik regelmatig maaltijden over en heb ik eigenlijk nooit trek.
Hoe ga je daar als moeder mee om als ik vragen mag? Het lijkt me dan extra lastig, omdat je, neem ik aan, wilt voorkomen dat je kinderen het van je overnemen.
Ik ben het zo ontzettend met je eens! Ik snoep van een stuk taart en eet tomaten omdat ik het van mezelf moet, want het is gezond. Ik haat het gezonde traktatie beleid op het kdv, een traktatie is iets lekkers en ongezonds wat je niet elke dag eet en geen stuk fruit wat je al elke dag eet. Ik trakteer toch ook niet op appels op mn werk?!
Maar dat is dus aangeleerd, mijn dochter springt een gat in de lucht als een kindje bv aardbeien en watermeloen aan een stokje trakteert, dat eet ze niet omdat het moet, maar omdat het gewoon echt heel erg lekker is. Zo eet ik ook, ik ga echt geen tomaten eten omdat dat moet, ik vind ze gewoon lekker. En nu snoep ik veel minder, waardoor mijn smaak ook veranderd is; ik vind heel veel snoep nu echt vies zoet. Maar bv een stukje chocola niet, dat eet ik nog altijd graag. Maar slagroomtaart ofzo? Nee, bedankt, dat eet ik niet omdat ik het niet mag, maar omdat ik het gewoon niet zo lekker vind. Ik trakteer lekker op watermeloen ofzo, vinden kinderen echt net zo lekker als een waterijsje!
Hier eten wij gezond, man en ik moeten op ons gewicht letten als in willen niet aankomen, zoon is wat te licht en een dochter met fiks ondergewicht, daarnaast mag de helft van het gezin geen lactose in zijn voeding hebben het is een heel gepuzzel, maar wel zo gezond mogelijk, De kinderen mogen max 1 snoepje of koekje per dag naar school fruit of komkommer of tomaatjes mee en in de morgen aanmaak en in de middag water, thuis drinken ze max 1 beker aanmaak per dag de rest water of thee en enkel in de morgen en avond een kleine beker melk. Zo proberen wij er toch wel mee bezig te zijn, ik haal mijn groenten vaak vers op de markt liefst bij de turkse kramen net als mijn vlees en vis. Ik houd ervan als ik langs de groente boer loop en ik ruik het fruit dat heb je inde supermarkten vaak niet meer, en ik houd ervan om ook nieuwe dingen te proberen dus gewoon wat ligt er in de koelkast en de vrieskist voor vlees en groente en hup alles bij elkaar en lekker eten.
Jouw kinderen misschien . Mijn dochtertje zou het ook lekkerder vinden, maar die snoept ook van tomaatjes. Mijn zoontjes zouden je raar aankijken ben ik bang haha.
Ik heb een eetstoornis, meer een verslaving. Maar angst, dat niet echt. Controle, dat is juist het enige in mijn leven wat ik niet onder controle heb lijkt het wel. Als er ook maar iets is, grijp ik naar eten. Misschien in die zin als controlemiddel, om de rest onder controle te houden. Een laag zelfbeeld heb ik gelukkig niet. Ik vind mijzelf prima, maar qua gezondheid zouden er wat kilootjes af mogen. Heb eerder het tegenovergestelde, in mijn hoofd ben ik altijd veel dunner dan in werkelijkheid haha.
Je moet je wel realiseren dat het bij hen niet zo extreem begonnen is. Ze besloten om zuivel te laten staan en door allerlei invloeden is dat steeds verder uit de hand gelopen. Er zit geen rem meer op. Daarmee bedoel ik dat die druk van buitenaf (media, omgeving, etc.) om zo gezond mogelijk te leven echt door kan schieten als je daar gevoelig voor bent. En helaas zijn veel mensen dat.
Of ik echt heel bewust met alleen maar gezonde dingen bezig ben wil ik niet zeggen. Maar zoals iemand hier al zei een cracker met humoes en komkommer vind ik veel lekkerder dan een witte boterham met hagelslag. Sinds ik gezonder ben gaan eten vind ik het ook oprecht lekkerder dan de ongezonde dingen. Maar dat wil niet zeggen dat ik nooit meer een frietje of eens een stukje pizza eet. Als ik ongezond eet geniet ik er ook van, wel eet ik kleinere porties dan ik eerst deed. Ik drink absoluut geen frisdrank meer en heb dit dan ook niet in huis (op cola na voor mijn man). Ik drink alleen maar water koffie en groente thee. Maar mijn dochter mag best een beker ranja. Ik snoep zelf niet omdat ik er niet van hou, mijn dochter eet graag rozijntjes en biologie rijstwafels. Maar ze mag van mij best wat chips als mijn man een zak opentrekt. Zeker nu ik sinds een half jaar heel fanatiek aan krachttraining doe en daardoor toch ook bewust ben van wat ik eet maak ik gemakkelijker een bewuste keuze. Mijn man is een ander verhaal die eet echt alles waar hij zin in heeft en drinkt cola vanaf dat hij opstaat totdat hij naar bed gaat en komt niks aan. Hij eet dus heel anders dan ik doe