Per 1-1-2015 is de gehele wetgeving op dit gebied veranderd. Pleegoudervoogdij wordt nu gestimuleerd. Als de voogdij dus eerst bij BJZ lag, dan is die overgegaan op pleegmoeder. En is BJZ niet meer betrokken. Ook voor 1-1-2015 kon dit al. Adoptie hoeft dus niet. Pleegzorg is dan degene waar de moeder zich toe moet wenden qua bezoekregeling met haar huidige kind. Tegenwoordig wordt zelfs een burgervoogd gestimuleerd. Dat kan iedereen zijn die erg betrokken is bij het kind. Wbt een toekomstig kind.... Als ik haar was zou ik gaan overleggen met de laatste voogd van BJZ en eventueel bij de gemeente het verhaal voorleggen aan een gezinscoach. Die kunnen haar veel beter informeren dan wij hier op een forum.
Heftig hoor. Elke ouder maakt foutjes. Jong of ouder. Lijkt me verschrikkelijk als iemand continu over je schouder kijkt en van mening bent dat jij het als ouder niet goed doet terwijl je je best doet en zielsveel van je kindje houdt. Zelf geen ervaring net jeugdzorg maar mijn man is vroeger van pleeggezin naar pleeggezin gegaan maar heeft nooit meer wat van jeugdzorg gehoort nadat hij 18 was. Een bekende van mijn heeft zoontje van 12 wat in een pleeggezin zat sinds zijn peuterleeftijd en woont nu bij oma omdat hij zelf mocht beslissen met zijn 12. ( moeder mocht niet behalve nu soms om het weekend). Ze heeft ook een zoontje van 9 die woont thuis. Hij is eenmalig 6 maanden oud huis geplaatst omdat ze bij controle er achter kwamen dat vader van het jongetje regelmatig blowde en depressief was. Dat was geen goed voorbeeld. Ze is van haar vriend afgegaan ( nou ja appart gaan wonen want zijn nog samen) en heeft echt moeten vechten haar zoon terug te krijgen. Het is uiteindelijk zelfs voor de rechter geweest en zoontje werd per direct terug thuis geplaatst met 1 jaar controle en begeleiding. Nu ziet of hoort ze nooit meer wat van hun
Maar iets anders... als ze nu diep in de schulden zit zou ik haar aanraden dat eerst op orde te hebben. Kids zijn duur!
aantal jaren geleden als pleegzorgwerker gewerkt en er is natuurlijk veel veranderd in de tussentijd, dus ik weet niet hoe het nu is. Toentertijd bij pleegoudervoogdij was er een jeugdzorgmedewerker op de achtergrond, mocht hulp nodig zijn (indicaties aanvragen ed). ook was er een pleegzorgwerker om het gezin te begeleiden. ik kan me voorstellen dat in het huidige beleid de jeugdzorgwerker buiten beeld is en dat het gezin de reguliere weg moet volgen voor het aanvragen van extra hulp.
Een kennis van me heeft als tiener ook een kindje gekregen. Ze heeft jaren later, tijdens een vaste relatie ook 2 kinderen gekregen. Hier heeft jeugdzorg wel even meegekeken bij de eerste, maar daar bleek al snel dat moeder het prima onder controle had. Nu toch gescheiden, maar moeder kan het prima aan. Haar oudste heeft al die tijd in een pleeggezin gezeten. De moeder had wel bezoekrecht, en ik geloof dat haar oudste(nu 16) inmiddels al een paar nachten thuis heeft geslapen en mogelijk helemaal bij haar moeder gaat wonen als dat straks handig blijkt voor haar studie. Dan gaat ze de weekenden mogelijk nog wel terug naar het pleeggezin. Het is dus een opbouwende situatie en er wordt goed meegewerkt door de pleegouders..
Jeetje dat lijkt me wel heel erg... Dan moet er wel heel veel loos zijn willen ze op zo'n manier een kindje gelijk bij de moeder weg halen. Een super traumatische ervaring lijkt me.
Ja ik ken die verhalen ook. Lijkt me heel heftig. En het lastige is dat het mensenwerk is. De jeugdzorg zelf kan het ook niet allemaal perfect doen. En instanties hebben er ook niet altijd goed zicht op. Dat maakt zo'n situatie heel lastig in te schatten als je een verhaal hoort. Daarbij word vaak naar risico gekeken, naar het voorkomen. Het is belangrijk dat ze dat doen. Maar om het vanuit ouders perspectief te zien lijkt me dat voelen als 'straffen' voordat iets heeft plaatsgevonden.
Wat een raar verhaal. Een pleeggezin heeft nooit de voogdij, die ligt bij Jeugdzorg. Ook wordt om de zoveel tijd geëvalueerd of de situatie van de moeder zodanig is verbeterd dat het kind weer terug kan. Bij een volgend kind is het niet zo dat het automatisch uit huis wordt geplaatst, maar wel onder toezicht wordt gesteld.
Wat een verdrietig bericht. Ik hoop dat ik hier duidelijk genoeg op kan reageren. Een kindje wordt niet zomaar uit huis geplaatst, zeker niet als ze in een tienermoederhuis zit. Een uithuisplaatsing gaat altijd via een kiderrechter en wordt echt niet zomaar uitgesproken, dit moet vreselijk goed onderbouwd worden en er moeten genoeg aantoonbare bewijzen zijn anders krijg je hier echt geen machtiging voor. Er moet dus veel meer aan de hand zijn geweest als dat ze nu zelf zegt. De voogdij van een baby van een minderjarige moeder gaat vaak naar jeugdzorg of de ouders van de moeder. In dit geval niet wenselijk omdat oma zelf niet voor haar eigen dochter kom zorgen. De afgelopen jaren is er veel verander rondom pleegzorg. Kleine kinderen hechten zich aan de persoon die hen opvoed, in dit geva pleegouders. Er wordt een bepaalde periode gewerkt naar terugplaatsing naar moeder maar als blijkt dat er geen mogelijkheid is in de toekomst wordt er besloten het kindje bij pleegouders te laten opgroeien ipv steeds de hoop te geven dat het terug gaat. In deze gevallen worden pleegouders belast met de voogdij zodat zij belangrijke beslissingen kunnen nemen en niet alle beslissingen via jeugdzorg met moeder besproken moeten worden en kan worden tegengewerkt. Ook in dit geval, moet er heel veel meer aan de hand zijn dan dat je nu verteld. Hoe dat in de toekomst zal zijn, als zij een stabiele situatie kan bieden is er vrij weinig aan de hand. Maar wanneer er iets gebeurd zal er sneller besloten worden tot handelen ivm haar geschiedenis en kan op herhaling.
Ik vind het verhaal niet echt geloofwaardig overkomen. Nieske, ik wil niet zeggen dat jij hier onzin schrijft, maar misschien heeft je vriendin jou ook niet alles eerlijk verteld. Verder, wat al eerder is gezegd: Eerst de schuldsanering uit voor je weer aan kinderen begint, anders trek je sowieso aan het kortste eind.
Mijn ervaring met jeugdzorg is dat ze echt wel weten dan foutjes erbij horen en daarin willen begeleiden, in pleeggezin plaatsen gebeurt echter niet door 'foutjes', dan speelt er echt wel heel veel meer. In mijn familie zijn er kinderen in een pleeggezin geplaatst, zij hadden nog contact met hun moeder terwijl bekend was dat dit écht heel slecht voor ze was. Ze waren getraumatiseerd, ieder contact triggerde dat weer waarna ze weken niet spraken (en dan dus écht niet). Het is een heel traject geweest met jeugdzorg om te zorgen dat ze langere tijd geen contact met moeder zouden hebben. En ondertussen deed moeder overal haar verhaal; haar kinderen waren zomaar bij haar weg gehaald, terwijl zij goed voor ze zorgden, 1 melding en ze moesten uit huis en ze mocht ze nooit meer zien. Zij heeft oprecht nooit begrepen dat ze ernstige fouten maakte als moeder. Nadat haar twee oudsten uit huis waren, heeft ze nog 3 kinderen gekregen die stuk voor stuk ook uit huis zijn geplaatst. Haar reactie;'Dan maken we er gewoon nog een net zolang tot er een mag blijven...' Dit is natuurlijk een ernstig verhaal, maar in dit geval was het dus al ontzettend moeilijk om moeder en kind uit elkaar te houden terwijl het écht beter was voor de kinderen. Ik denk dus dat er in het verhaal dat TS kent echt informatie ontbreekt...
Ik werk zelf in de jeugdzorg. Als je ooit hoort wat ouders hun kinderen aandoen. Om te kotsen, zo gruwelijk. Zoiets wordt echt niet gedaan omdat pa en ma een keer een corrigerende tik hebben uitgedeeld hoor.
Ik werk op de kraam en verloskamers van meerdere ziekenhuizen en dit wordt maar echt heel zelden op deze manier gedaan. Die ouders hebben de keer/keren ervoor echt niet maar een dingetje verkeerd gedaan. Bij de kindjes waarvan wel al bekend is dat zij om wat voor reden uit huis worden geplaatst gaat dit vaak juist heel respectvol. Ze krijgen de tijd om afscheid te nemen en in sommige gevallen ook nog om de eerste dagen borstvoeding te geven. De hulpverlener van BJZ komt dagelijks even kijken hoe het gaat en deze gezinnen blijven dan ook langer in het ziekenhuis zodat de verpleging ook een oogje in het zeil kan houden.
Idd, mijn moeder heeft moeders in die situatie begeleid en dat waren echt heel heftige gevallen. Waarbij soms toch echt ingegrepen moest worden omdat het gewoon in het ziekenhuis al niet meer ging. Toen ik zelf in het zkh lag tijdens mijn zwangerschap, lag ik naast een moeder die ook in zo'n situatie zat. Ze was net bevallen van haar vijfde kind, bleef langer in het zkh voor begeleiding, maar was in 4 dagen nog maar 1x naar de kinderafdeling gegaan om haar kindje te zien. Terwijl ze wel naar buiten liep om te roken. En voor haar kwam het totaal onverwacht dat jeugdzorg het dus over nam... 'De verpleging kan toch ook de fles geven? Daar hoef ik toch niet bij te zijn?'
Ik kan me ook niet voorstellen dat dit zomaar gebeurd. Wel heb ik 1x een documentaire gezien waarbij het wel gebeurde. Moeder gaf aan stabiel te leven, het leek best goed voor de buitenwereld. Haar drugsgebruik kon ze bekostigen dus dat viel niemand op. Direct na de bevalling moest ze even een shotje..kindje bleek ook verslaafd. Vre-se-lijk werkelijk. Wat mij betreft mag zo'n kind in zo'n geval direct weggehaald worden (en dat is dus ook gebeurd, en dan ineens zie je hoe al vloekend en tierend de ware aard weer boven komt).
Juridisch gezien rammelt het verhaal van Roxanne nogal. Uithuisplaatsing gebeurd echt niet zomaar. Ik denk dat ze (Roxanne) voornamelijk het verhaal uit haar eigen beleving verteld en niet alle feiten noemt. Het komt vaak voor dat mensen juist in een WSNP traject kinderen krijgen. Er komt dan namelijk kinderbijslag bij hun inkomen en hun leefgeld valt dan hoger uit. Ten onrechte denken ze dan dat ze het financieel beter krijgen, maar dat is vaak absoluut niet het geval. Ondertoezichtstelling en uithuisplaatsing zijn best ingewikkelde materie waar ook het EVRM mee gemoeid is. De behoeften, veiligheid en recht van het kind staan daarin vaak centraal... Die van de ouders worden meegewogen, maar gelden niet als het centrale aandachtspunt. Wil je hier echt een goed onderbouwd antwoord op dan zul je denk ik een jurist moeten vragen die in personen- en familierecht is gespecialiseerd.
Ik werk in de jeugdhulpverlening en werk de hele dag met kinderen die uithuis zijn geplaatst. In 99% van de gevallen geheel terecht. Deze kinderen zijn vaak ernstig getraumatiseerd en hechtingsgestoord. Wat eerder al werd gezegd; ongelooflijk wat ouders hun kinderen kunnen aandoen... Het is ook heel makkelijk om te oordelen als je het verhaal van maar 1 kant hoort en niet de hele context in kaart hebt, bijvoorbeeld door te oordelen over het feit dat een kind na de geboorte wordt weggehaald. Ik denk dat je nog veel meer geschokt zou zijn wat er zou gebeuren als die kinderen wel bij de ouders blijven. Er is dan zoveel aan de hand, zo'n onveilige thuissituatie, daar kan een kind niet veilig in opgroeien en ontwikkelen. Ik heb ook wel eens situaties gezien waarbij het in mijn ogen niet terecht was dat een kind uithuis was geplaatst. Ook vreselijk, echt... Maar het blijft mensenwerk en in bijna alle gevallen die ik nu ben tegengekomen, was het heel terecht dat een kind niet meer bij ouders mocht wonen.