Hallo, Mijn zoontje van 2,9 jaar heeft nog stteeds bang voor kapster en huisarts. Maar vooral kapster dan huisarts. Hij heeft 5 of 6x bij kapster geweest. Bijv. Volgende week moet hij naar de kapster, en ik doe elke dag uitleggen(het blijft herhaling): Volgende week op dinsdag gaan we naar de kapster en je haar knippen. Mijn zoontje reageert haar knippen en hoeft niet te bang zijn. Ik antwoordt ja klopt, je hoeft niet bang zijn. Afgelopen maandag waren we bij de kapster en hij weet al meteen en wilt niet naar kapster. Ik zeg hem hoeft niet te bang zijn.. het blijft elke niet lukken! Ik moet ook goed vasthouden want hij is zo erg sterk bewegen. Hij schreeuwt wel hard, heel erg hard huilen en heel veel wild bewegen. Eergisteren tm nu, hij heeft nog steeds niet zo lekker in zijn vel en ook veel kaakpijn.. hij wilt niet eten maar heel erg weinig eten. En hij moet wel goed drinken maar hij wilt soms wel en niet drinken. Hij huilt en meer aandacht met mama.. Ik wil graag weten want hopelijk niet enige van mijn zoontje!
Ik geef mijn zoontje een nieuw boekje te lezen of hij mag een filmpje kijken op de iphone... Ik herken de angst nog niet, ik denk dat afleiden het beste helpt
Helaas geen tips maar wel erkenning. Moet zeggen dat mijn zoontje wel wat jonger is maar die is helemaal in paniek als zijn haar geknipt moet worden. Mijn beste vriendin knipte altijd mijn zoontjes haar vanaf dat hij 4 maanden was en hij vond het best. Met 15 maanden begon het "drama" huilen, krijgen tot spugens aan toe afleiden lukt gewoon niet. We zijn er meteen mee gestopt maar ja zijn haartjes groeien erg snel dus dan maar elke keer als hij slaapt knippen we het Zelfs als mijn haar thuis geknipt wordt staat hij te krijsen en met zijn handjes in ze haren.
Heel herkenbaar. Mijn zoontje doet het ook bij de kapper en de tandarts, echt een drama. En er is nooit iets gebeurd waardoor hij bang zou moeten zijn.
Hier gaat het zo: de kapster komt binnen (kapsalon is geen optie!) en zoonlief (2,5 jaar) kijkt argwanend en probeert ertussenuit te knijpen. Kapster probeert nog een lief praatje te maken maar zoon begint al te jammeren. Mijn man houd hem stevig vast bij hem op schoot en zoontje begint nu hysterisch te krijsen en wild om zich heen te slaan. Kapster knipt ondertussen (hoe ze het in godsnaam voor elkaar krijgt is me een raadsel) het haar af en het ziet er nog netjes uit ook Ondertussen is zoonlief knalrood,hysterisch en zit onder het haar en wij ook. Dan is het klaar en roept hij na 1 minuut vrolijk: knip,knip,knip Helaas heeft hij steil haar en lang laten groeien lijkt voor geen meter dus het moet echt geknipt worden. Ik stel het altijd zo lang mogelijk uit maar na 8 a 10 weken word het toch echt tijd :x Dus ik leef met je mee en ben zo blij dat deze kapster bij ons wil komen! Trouwens,tot 1,5 was het knippen geen probleem.
Uk is net twee en wij gaan naar de kapper. We moeten hem voorbereiden, eenmaal in het centrum nog en keer de vraag of hij wil knippen. Zegt hij nee dan heeft het geen zin want dan is hij compleet hysterisch maar hij zegt bijna altijd ja. Bij de kapper mag je in de autostorl, krijgt vaak ranja en wanneer hij klaar is dan mag hij uit de kist een speelgoedje kiezen. Gaat vrolijk zitten en weer naar huis.
Mijn ervaring met dingen die een kind akelig vindt is het gewoon zo snel mogelijk doen. Niet ver van tevoren aankondigen, als je vertrekt naar de kapper is vroeg genoeg. Eenmaal daar niet proberen om het leuk te maken (want hij vindt het niet leuk dus moet je ook niet doen alsof) maar houdgreep en knippen. Daarna troosten en dan iets leuks gaan doen, even naar de speeltuin of zo. Je kunt hem zeggen dat hij inderdaad niet bang hoeft te zijn, maar hij hoeft het ook niet leuk te vinden en hij mag best huilen. Mijn dochter heeft het met haren wassen, ze schreeuwt alsof ze vermoord wordt. Ik stap samen met haar onder de douche, natmaken, inzepen, uitspoelen ; het is binnen twee minuten klaar. Knuffel en dan is het leed weer geleden, onder het afdrogen is ze alweer vrolijk.
Voor jou zoontje is de angst voor de kapper heel echt. Hij voelt dit tot in zijn tenen. Ik denk dat je hem steunt door zijn angst juist te erkennen. "Ik zie dat je heel bang bent". "Mama is dicht bij je". Je kunt hem ook laten ZIEN dat de kapper niet eng is door hem vaak mee te nemen als jij of een familielid geknipt wordt. En leg er juist niet teveel nadruk op. Hoe meer je hem probeert te overtuigen dat het niet eng is, hoe meer spanning dat mee brengt. Ik houd in mijn gedachten altijd: naar de kapper gaan is normaal. Teveel belonen of overtuigen maakt het dat je bevestigd dat het wel heel spannend moet zijn. Een beetje gezelligheid tijdens het bezoek is wel fijn natuurlijk. Iets lekkers, een filmpje op de ipad of muziekje op. Als ik alleen naar de kapper ga, krijg ik ook thee en een koekje en een gezellig gesprek. Daarnaast kun je op ontspannende momenten simpele boekjes over de kapper lezen. (Liesbeth Slegers- de kapper). Ook stel ik het kappersbezoek zo lang mogelijk uit en zet hem dan vaker een petje op. Dwingen en de houdgreep is wat mij betreft het allerlaatste wat je moet proberen. Maar dat is mijn mening.
Hier was de kapper ook drama. Sowieso niet teveel over praten, dan wordt het ook zo'n "groot" iets.. Mijn oudste hebben we met de tondeuze thuis gedaan een poosje. Dat durfde hij wel, "Ik wil net zoals opa naar de kapper".. Het werkte prima, had er eentje met stand 24, dus niet te kort. Na anderhalf jaar pas weer naar de kapper gegaan, eerst even de oude herinneringen vergeten. En daarna naar de kapper voor even snel de puntjes bijwerken.. Dus geen zit van een half uur, maar even snel 5 minuutjes.. Hier bleek het later, toen hij het uit kon leggen, dat hij een hekel had aan het geluid van de schaar. En hij heeft een erg gevoelige hoofdhuid, dus hij heeft echt pijn als je gewoon zijn haren kamt.
Soms is het ook handig om juist niet ruim vantevoren iets aan te kondigen... Nu bouwt de stress een week lang op. "Kom, we gaan zo naar kapper" kan zo maar schelen. Niet bij elk kind... Maar het is het proberen waard.
Helemaal herkenbaar en zo doen wij het ook! Op de dag dat we naar de kapper gaan zeg ik het tegen hem en dan is er niets aan de hand. Bij de kapper eerst drama, maar ik heb daar ook niet echt een boodschap aan. Ik pak hem en zet hem op schoot en als de kapper dan bezig is, vindt hij het eigenlijk wel interessant en is het bijna gelijk over en zit hij keurig 10 minuten stil tot de kapper klaar is. Idd ook zo onder de douche. Drama met haren wassen, maar wij gaan stug door en er staan beestjes in de douche en als we dan vragen waar bijv. de olifant is, is hij daar ineens heel druk mee en is hij alles alweer vergeten. Ik heb het weleens geprobeerd met uit te leggen en dus afwachtend te zijn, maar dan had ik nu nog in de douche gestaan of bij de kapper gezeten. En uiteindelijk valt het allemaal reuze mee en is het, van mijn zoon in ieder geval, vooral een soort act en als we het eenmaal doen is het allemaal leuk en is hij megatrots dat hij het doet. Maar ik denk dat het ook wel een goede tip is, die hierboven al is genoemd, om je zoon een paar keer mee te nemen naar de kapper als je zelf gaat en dat er met hem niets gebeurd. Kan hij gewoon lekker spelen en staat er geen druk op.