Voor de gene die het willen lezen en anders om eens van me af te schrijven... Ik wil niet cliché praten over mijn schoonmoeder (oké jullie denken vast daar komt er weer zo een...) maar door wat situaties met haar ben ik nu ik zwanger ben wel meer gaan nadenken over hoe het dan straks 'gaat'. Ik weet dat bepaalde dingen niet te sturen en te overdenken zijn, maar toch gebeurd dit. In het kort zal ik een samenvatting geven van waar mijn vragen vandaan komen. Vanaf het moment dat mijn vriend en ik samen zijn ben ik met open armen ontvangen. Mijn schoonouders zijn schatten van mensen! Ze hebben voor alles en iedereen over en zorgen voor iedereen. Helaas voor hun is hun wens om een groot gezin te stichten niet in vervulling gegaan, gelukkig voor mij (en voor henzelf) hebben ze wel 1 super lieve zoon op de wereld gezet. Hier hebben ze dan ook altijd met veel (!) liefde voor gezorgd. Schoonmoeder is het type vrouw dat ieder klein hondje moet aaien/oppakken en er uren mee op schoot zit, evenals kleine kinderen. Ik wist dat samenwonen een grote stap ging worden voor mijn schoonmoeder. Gelukkig moest er veel verbouwd worden door mijn schoonvader dus waren wij niet van de een op andere dag uit huis. Sinds wij daar wonen werkt mijn schoonmoeder bij ons in de buurt. Dit begon met wat onschuldige bezoekjes om 10 uur savonds om te kijken hoe het verbouwen ging, tot dat ze op den duur zelfs onze nieuwe wasmachine kwam bekijken. Het werd van kwaad tot erger. Elk frutsel wat ze voor ons kocht of in haar huis vond was een reden om te komen. Dit benauwde mij heel erg, ik ging vaak rond die tijd al douchen zodat ik haar niet hoefde te zien. Mijn vriend is gelukkig wat kort van stof dus stond ze snel weer buiten. Dit werkte! Na verloop van tijd legt ze nu de dingen die ze voor ons heeft in de schuur of ze geeft het later mee. Ik heb me veel geergerd in de tijd van het opbouwen van ons huis dat ze veel dingen zonder overleg al voor ons gekocht had. Zoals een naambordje, ik wilde graag een ouderwets uithangbord, maar ze had al een andere voor ons gekocht (niet mijn smaak). En zo nog meer dingen... Als vrienden of mijn ouders vroegen of ik nog wat nodig had, had ik het altijd al van haar gekregen... Ze stoptme het liefst elke maand iets toe, verjaardagscadeaus zijn altijd veel geld waard en felicitaties altijd dubbelop (lees: appje, fb, kaartje, reallife) iets wat ik totaaaal niet gewend ben! Nu ik zwanger ben zijn alle ouders in de wolken. Ik had me dan ook voorbereid op een stormvloed van cadeaus en had me daarbij ook voorgenomen om duidelijk mijn grens aan te geven. Onze ouders zijn nu 3,5 week op de hoogte. Van mijn vader heb ik hooguit 2 appjes gehad en mijn moeder bel of app ik zo nu en dan. Cadeaus heb ik nog niet gekregen, wel weet ik dat mijn moeder een slaapzakje aan het breien is op mijn verzoek, toevallig hetzelfde plaatje gezien dus kwam mooi uit. Van mijn schoonmoeder daarin tegen; de kinderwagen(nog te kopen), een zelfgemaakte knuffel, 2 pakjes, 3 rompertjes, 4 sokjes, 2 zelfgemaakte knuffels die ze godzijdank bij hun thuis houd (na dat ik niet gelijk rageerde op de app, omdat ik ze echt niet mooi vind) een babybel ketting en het aanbod (zonder zich op te dringen) om op te passen... Allemaal dingen uit een heel goed hart. Vorige week zondag heb ik haar voorzichtig aan gegeven dat mensen om ons heen erg hard van stapel lopen, en wij het jammer vinden omdat we zelf graag dingen ontdekken en uitzoeken (vriend staat hierachter). Ik dacht dat de boodschap duidelijk was. Dat dacht ik op te maken uit haar reactie. Maar niets is minder waar, van de week... Weer een cadeautje... En een kaart dat ze zooooo blij zijn. Ik kon alleen maar huilen. Zo erg benauwd het me. Ik kon er bijna niet blij van worden, we hebben zelf nog bewust niks gekocht. En tuurlijk vind ik cadeautjes erg leuk om te krijgen (heb al meer gehad) maar 8! in 3 weken is wel wat veel. Ik heb in paniek mijn moeder gebeld, die heeft mij gesust en we hebben samen bedacht om haar te vragen een cadeau stop te houden en om dan met zijn 3e een keer te gaan winkelen. Zo heb ik er zelf wat controle over... Dit gesprek heb ik woensdag gevoerd met sm, lastig maar blij dat het eruit is. Ik heb vanuit mezelf zonder verwijten uitgelegd dat ik me er niet prettig bij voel en dat ik liever een keer met zijn 3e weg ga. Eerst kwam er een slachtoffer: moeder-dochter is anders als sm-sd... Tja... Maar daarna was ze erg vereerd en verrast dat ik haar meevroeg. Dingen die nu door mijn hoofd spoken zijn; hoe straks als ik bevallen ben? Hoe zorg ik dat ze mij niet overloopt in haar emotie? Wat neem je hierover op in een geboorteplan? Of bespreek ik dit met de kraamzorg? Ik zit er niet op te wachten dat ze op haar werkdagen binnen komt vallen om nog 'even' bij de voeding te kijken. Evenals dat ik graag heb dat beide ouders tegelijk komen omdat ik dan steun heb aan mijn eigen moeder.. Kan dit of ben ik nu door de hormonsters erg egoistisch bezig? Hoe hebben jullie dit soort dingen opgepakt bij opdringerige types? Mijn hersens draaaien overuren, het liefst schrijf ik vanavond nog een geboorte/kraamplan om dit soort dingen uit mn hoofd te halen... Wie kent dit????
Wat lastig zeg. Ik snap dat schoonmoeder blij is maar dit gaat nergens over. Ik zou bij het volgende cadeau zeggen 'goh schoonma, ik vind het heel lief maar we zouden het fijn vinden als je het wat rustiger aan doet. Er moet nog zo veel gekocht en we vinden het heel leuk om lekker met zijn tweeën naar spulletjes te kijken.' Ze zal dit in het begin misschien niet leuk vinden maar dan is het er wel uit. Wat betreft je kraamtijd, gewoon aangeven wat en hoevaak je iemand wil hebben. Schoonmoeder een 'taak' geven helpt misschien ook. Als ze ineens op de stoep staat zeg je bijvoorbeeld 'oh wat fijn dat je er bent, ik zie ineens dat ik bijna geen luiers meer heb! Zou jij een klein pak willen kopen?'
Ik denk dat je al heel goed bezig bent met het aangeven van je grenzen en oplossingen zoeken. Ik wil je adviseren van te voren met je schoonmoeder te bespreken dat jij en je vriend aangeven wanneer ze langs kunnen komen. Ik denk dat vele met mij zijn dat je na je bevalling echt absoluut geen energie en zin hebt om dan die 'strijd' aan te gaan! Ik weet niet of je schoonvader je schoonmoeder iets kan afremmen? Onthoud dat JIJ de regie hebt. Oja.. en probeer het toch van je af te zetten zodat je onbezorgd van de rest van je zwangerschap kan genieten. Oja.. ik heb geen opdringerige types om me heen. Tijdens de kraamtijd bleven sommige mensen alleen te lang zitten.. (een halfuur te laat komen en dan 3,5 uur blijven hangen tot 22.30). Het is dat het goede vrienden van mn vriend zijn, daarom heb ik ze vriendelijk verzocht naar huis te gaan. Bij kennissen heb ik dan na 5 kwartier gedaan.
Ik snap je ergens wel, maar tegelijkertijd vind ik dat je er iets te overdreven op reageert; paniek en huilen om iemand die teveel cadeautjes geeft is wat onnodig emotioneel. Probeer het te zien, zoals ze het bedoelt; uit liefde en enthousiasme draaft ze wat door. Wees daar juist vereerd door. En tegelijkertijd geef je gewoon rustig je grenzen aan. Wil ze een kinderwagen cadeau doen, maar heb jij dat liever niet? Bedank ze er hartelijk voor, maar vertel dat je dit graag zelf wilt kopen. Al die negatieve emoties hoeven daarbij niet aan te pas te komen. Succes ermee!
En wat de kinderwagen betreft, dat is natuurlijk heel fijn. Spreek gewoon af wanneer jullie die uit gaan zoeken en spreek met je vriend/man af dat jullie ervoor zorgen dat jullie de keuze maken. Mits dat binnen het budget valt natuurlijk.
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben een klein 'detail' vergeten te vertellen... Op het moment dat wij samen gingen wonen heeft ze mijn moeder (ouders waren toen al gescheiden) een brief gestuurd met daarin dat mijn moeder zich niet schuldig hoefde te voelen en dat ze er ten alle tijden voor zal zorgen dat het mij aan niets zal ontbreken. Hier ben ik erg van ontdaan geweest en misschien zelfs nog steeds wel. En is daardoor mijn reactie zo heftig...
Ik vind het al heel knap dat je inziet dat dit uit een goed hart komt, en de situatie waarin zij zelf zit . Das al 1 toch? Verder is het wel echt van belang dat jij/jullie goed je grenzen blijven aangeven. Hier heb ik met name in de kraamweek /weken gemerkt dat onze grenzen keihard genegeerd werden door schoonouders en dat resulteerde zelfs in een ruzie op dag 3. Dit alleen maar omdat ik nee zei op de vraag of ze langs konden komen (dit ging ook écht niet). Bij een 3e zou ik dat echt anders doen, en duidelijke kaders aangeven, wie zich daar niet aan kan houden; jammer dan. Zo ook met cadeautjes aanpakken denk ik. Die middag is wel een hele slimme! En misschien een optie om dan ook goed je smaak duidelijk te maken/uit te spreken, dat als ze nog eens iets koopt het wellicht wel meer jullie richting op is? Ik snap wel dat het je benauwd, want ondanks dat het uit een goed hart komt en ze het allemaal superlief en goed bedoeld... heb je ook nog een eigen mening en een eigen visie. Al vind ik wel dat je man hierin duidelijker kan en mag zijn.
Bedankt voor je berichtje. Ik heb niet duidelijk aangegeven dat mijn vriend woensdagavond mij in alles gesteund heeft en ook heeft aangeboden om het duidelijk te maken. Hij houd echter geen rekening met dat het uit een goed hart komt. Hij zal het dan ook echt duidelijk maken. Dit vond ik het niet waard/niet nodig. Wilde dit zelf graag uitpratem omdat ik wel goed contact met haar heb en geen scheve gezichten wilde!
Wat zal ik zeggen...ja het is overdaad...en ja uit een goed hart. Maar dan kun je natuurlijk wel je grenzen in aangeven. Mijn moeder kocht bij onze eerste ook echt heel veel en ook wel vaak iets. Ik vond dat heel eerlijk super leuk. Ik ben zelf namelijk ook heel erg van de cadeautjes geven. Nu is het trouwens al veel minder. Ook al zijn onze twee kinderen nog haar enige kleinkinderen.
Vooral ook duidelijk met de kraamhulp afspreken dat er niemand binnen gelaten word die spontaan langs komt. Dus ook je smoeder niet. Wij hebben toen ook duidelijk gemaakt dat ongevraagd aan de deur staan niet op prijs gesteld werd. Wel erbij gezegd dat ze altijd welkom zijn maar wel het eerst even moeten laten weten. Dan konden we nog sturen in de tijd. Onze kraamhulp stuurde visite ook gewoon naar huis als het genoeg was geweest. Nou is onze dochter een randprematuurtje dus een half uurtje visite in huis was genoeg voor haar. En mensen begrepen dat ook vaak wel. Het is wel goed dat je nu al je grenzen aangeeft maar als ik het zo lees komt alles van jouw kant en zegt je partner er weinig van. Het is zijn moeder dus hij kan ook wat tegengas gaan geven. En eigenlijk ook snel ook. Je wilt straks ook nog zelf spulletjes kopen toch? Maar probeer het wel wat los te laten. Zoals je zegt ze doet het uit liefde en enthousiasme maar je moet je emoties niet de overhand laten nemen. Als schrijven oplucht voor je vooral doen!
Oh kijk haha dan trek ik mn opmerking over je man in . Hier had ik er dus eentje die dat niet deed, en dat was echt heel vervelend. Kon ik zijn ouders aanspreken,en was ik de boeman.
Eerlijk? Ik zou gewoon de dag aanhouden om samen te shoppen maar er verder ook niet zon punt van maken, ze is enthousiast ok wel heel enthousiast maar zolang ze niet 2 keer per dag langs komt, vind ik het wel heel lief. Ik wou dag ik voorreen zon schoonmoeder had.
Bij dit soort berichten ga ik altijd denken van wat als ik ook zo wordt later als mijn zoon een vriendin krijgt... Ik vind je schoonmoeder juist heel erg lief en zou willen dat die van mij zo was of zelfs mijn eigen moeder, maar helaas heb ik het niet getroffen. Over je bevalling zou ik heeeel duidelijk in zijn en nu al zeggen of het je vriend laten doen of samen; nee is nee. Ik zou haar er niet bij willen, bij mij is dat toen ook helemaaaal niet gegaan zoals ik wilde en ik kan er nu nog kwaad om worden. Dus zorg in ieder geval dat je dat vriendelijk, maar toch duidelijk over brengt aan haar. Dat van die kinderwagen vind ik juist heel erg lief, je kan hem toch zelf uitzoeken? Wij hebben hem ook gehad van mn schoonmoeder en ik ben haar nog steeds dankbaar daarvoor. Over dat van je moeder en die brief, ik denk dat ze het gewoon goed bedoelt heeft en dat het alleen verkeerd viel. Is ook wel pijnlijk natuurlijk, maar wees blij dat ze je als een dochter ziet ipv dat ze je niet moet...Praat dat gewoon uit en zeg hoe je daarover denkt. Communicatie is zoooo belangrijk.
Ehhh... Zoals t klinkt.... Zou ik een pink geven voor zon sm.of een hand.. Misschien wel een arm. T klinkt heel erg lief en betrokken, maar een beetje onhandig Dat jij hetzo ver Laat komen dat je je verstopt in de douche en in huilen uitbarst zegt misschienmeer over jou dan over haar? Geef je grenzen aan. Ze pakt dat toch super op? Volgens mij komt dit helemaal goed als jij op tijd je grenzen aan geeft! En mbt kraamtijd; gewoon duidelijk zijn
Bedankt voor al jullie reacties. Ik weet dat het erg lief klinkt. En wil dat zelf ook echt zo zien. Dit zijn nog maar kleine cadeautjes waarmee ik het gevoel heeft dat ze me claimt. Het gebeurd ook bij vakanties, etentjes... We hoeven ons nergens verplicht toe te voelen maaaaaar.. Als we niet meegaan zijn er scheve gezichten. Ik voel mezelf enorm schuldig en verwend klinken. Iets wat nu ook heel de tijd door mijn hoofd spookt. Maar als ik 1 ding zeker weet van mezelf is dat ik dat absoluut niet ben. Ik heb altijd overal keihard voor moeten werken. Kwam/kom niks tekort vanuit mijn ouders maar dit benauwd me gewoon heel erg. Aan de ene kant door de brief die eerder geschreven is, anderzijds door de verwachtingen terug. Gelukkig weet sm van zichzelf dat ze wel eens doorslaat in haar enthousiasme, maar om iemand daar ook echt op te wijzen is niet makkelijk😅 Zij hebben maar 1 zoon en die krijgt het beste van het beste en daar doe ik in mee... Die rol is alleen niet zo voor mij weggelegd, ik durf me er niet aan over te geven. Misschien bang om mijn ouders te kwetsen, alsof ik van de andere fam alles krijg... Ik weet het niet, het is een gevoelskwestie..
Dat klopt hoor wat je zegt over dat het meer over mij zegt als over haar... Maar dan nog vind ik dat ze mijn grenzen mag respecteren. Je partner kies je uit he, je schoonouders niet.. Ik ben mij ervan bewust dat het heel lief bedoeld is. Maar ik weet mezelf gewoon echt geen houding te geven. Voel me schuldig om andere mensen te vertellen dat ik iets al gehad heb. En dat in combinatie met een verkeerd gevallen brief... De hormonsters geef ik de schuld van het huilen, haha. Het 'wegvluchten' was eerder een tactisch moment om te gaan douchen... Vriendlief blijft tenslotte ook niet altijd thuis als mijn ouders komen. En we zien zijn ouders al zoooo veel..
Hoe t overkomt is nisschien anders dan hoe jij t beleeft he. Dus jii bent de enige die weet hoe t zit en wat te doen Grenzen grenzen grenzen. Jammer van de scheve gezixhten.dat is lastig