Weeën accepteren en naar de pijn toe gaan. Probeer je zelf zo goed mogelijk te ontspannen en kijk welke houding voor jou het prettigst is. Voor mij was dat op mijn zij op de bank. Ook kan je hulp krijgen van je man. - rug weeën. Druk tegen je onderdruk. - been weeën. Heel hard in je benen knijpen. Werkt supergoed - buik weeën. Geen idee, vond ik niet super vervelend. Hier hielp mijn man me voornamelijk in mijn benen knijpen. rug & buikweeën waren goed te doen. Alles was goed te doen eigenlijk. 2x heb ik een echt pijnlijke wee gehad, maar toen ging ik niet met de wee mee.
hier bekkenpijn tijdens de weeën, niet echt buik, maar echt down-there, heel raar vond ze lastig op te vangen
Ik had hele rustige muziek aanstaan. tot grote frustratie van mijn vriend die de muziek echt verschrikkelijk vond. Dat heeft me een hoop geholpen. Verder mediteer ik al jaren en kan dus heel bewust mijn ademhaling volgen en voor de rest mijn lichaam zijn gang laten gaan. Het doet nog steeds flink zeer hoor maar het helpt wel als je de buitenwereld gewoon afsluit en niet probeert te volgen.
Niet denken maar vertrouwen op je lichaam, dat is ervoor gemaakt om te kunnen baren. Echt in de flow meegaan... Werkte hier 2x super en ik zie nu moet op tegen de derde bevalling. Ik weet dat mijn lijf het kan!
Op je zij zeg je, maar hoe dan? Sorry kan dat niet goed voor me zien haha, ben je dan ook op je zij bevallen?
Alles maar over je heen laten komen en denken dat er geen weg terug is. Dat hielp mij erg ontspannen en de ontsluiting vlotte ook goed door. Ik was wel zowat van de wereld van de pijn en vond alles best hahhahahaha. Ik kreeg weeën opwekkend want ze vonden me te kalm (terwijl ik echt verging van de pijn) toen de verpleegkundige dat zei kon ik alleen maar zeggen ach ga je gang...ik ga het toch begeven straks..ik schaamde me kapot achteraf hahaha
Nee niet op mn zij bevallen. Geen idee, gewoon lekker gaan liggen. (slaap ook op mn zij) ben zelfs met persweeën de trap opgelopen. Kon eigenlijk alles nog ondanks de weeën.
Ik ben op mijn zij bevallen. Kan prima. Het allerlaatste stukje heeft de kraamhulp mijn bovenste been opgetild. Op mijn zij had ik op de een of andere manier veel minder pijn en kon ik helemaal mezelf zijn. Op mijn rug zag ik iedereen en kon ik me ook minder goed overgeven aan de bevalling. Tip is inderdaad om zo ontspannen mogelijk te zijn en erop te vertrouwen dat je lichaam weet wat het moet doen. De dagen voor de bevalling heb ik dat ook steeds tegen mezelf gezegd: 'je lichaam weet wat het moet doen en als ik ontspannen ben gaat de bevalling alleen maar makkelijker.' Zo ben ik daar ook in gaan geloven en heb ik me er echt aan kunnen overgeven. Maak je nergens druk om, sluit je zoveel mogelijk af voor de omgeving en wat er om je heen gebeurt. Wat ik zelf heel fijn vond was dat mijn vriend naast me op het bed zat en een groot deel van de bevalling over mijn rug wreef. Dat gaf me het gevoel dat ik niet alleen was. Een soort vertrouwd gevoel.
Luisteren naar je lichaam, je kan je van alles voornemen van te voren maar uiteindelijk neemt je lichaam het over. Ik had me zooooo veel voorgenomen maar haast niks is gelukt hahah. Verder heb ik bijna de hele bevalling in een bevalbad gezeten, dat vond ik ontzettend fijn en zoveel meer ontspannen. Veel makkelijker om een houding te vinden en daarbij verdwenen mijn beenweeën in het water, gelukkig!
Precies dit! Ademhaling onder controle houden. Buikademhaling. En: zolang mogelijk blijven lopen. (Zwaartekracht??)(bij mij hielp het) Liggen kun je straks nog lang genoeg 😉
Bedankt voor alle tips! Met de wee meegaan hielp bij mij niet. En zon buikademhaling is dat puffen of gewoon rustig ademen?
Gewoon accepteren dat het pijn doet. Echte tips heb ik niet, het was alle keren toch weer zo voorbij voor m'n gevoel (langste bevalling duurde vijf uur).
Heel diep in en uitademen op een rustige manier. Vanuit je onderbuik. Ik heb niet één keer gepuft bij mijn vorige bevalling...
Ik kreeg tijdens mijn zwangerschap de tip dat je mee moet gaan in de pijn. Niet tegen verzetten. Kun je vergelijken met een golf die in zee naar je toe komt. Als je recht op blijft staan komt hij hard aan, als je erin mee gaat vloeit hij langzaam weg. Ik was erg ontspannend tijdens de bevalling en ging erin mee. Was erg fijn en kon het goed aan. Ik had overigens ook een weeenstorm. Een half uur direct om de 5 minuten, toen braken mijn vliezen, periode daarna weet ik niet meer hoe de weeen gingen en daarna zat er steeds 1 minuut tussen tot ik beviel.
Zwangerschapsyoga voor ademhalingsoefeningen Douchen!! Vertrouwen in je lijf (is er voor gemaakt) Omgeving waarin je je in jezelf kan keren. (Zo min mogelijk prikkels)
Rustig blijven, eventueel bij een psychosomatisch fysiotherapeut of haptonoom ademhalingsoefeningen / ontspanningsoefeningen doen. Hier zelf veel aan gehad. Ondanks dat ik een pittige weeenstorm had (waarbij ik in 20 minuten van 4 naar 10 cm ging) zou ik het zo weer doen en vond ik het een bijzondere ervaring. Ik heb het heel bewust meegemaakt. Toen ik in de weeenstorm terecht kwam geprobeerd rustig te blijven, wat begint met het zorgen dat ademhaling rustig blijft, en je focussen op wat je lichaam doet en daarin meegaan!
Dames bedankt voor de tips! Ik ben inmiddels bevallen van een prachtige zoon! En de tip van buikademhaling werkte erg goed! Beter als het doelloos puffen van de vorige keer.
Heel cliché, maar proberen te ontspannen en het gewoon over je heen laten komen. Werkte hier perfect. Ik heb me echt niet liggen afvragen hoe lang het misschien ging duren, of ik enorme pijn had etc. Ik startte mijn bevalling met een "ik zie wel hoe het loopt" mentaliteit. En ik vond mijn bevalling een appeltje eitje.
Voor mij hielp het enorm om me niet tegen de pijn te verzetten. Niet wegpuffen, maar juist het helemaal voelen. Maar goed, ik vergelijk twee bevallingen die natuurlijk sowieso allebei anders waren. edit: oh, ik zie dat je al bevallen bent Gefeliciteerd!