Ja het is toch iets gevoelsmatigs want wanneer gebruik je je achternaam nou helemaal, los van (officiële) brieven o.i.d.? Voor mij is het qua gevoel dan zo dat ik nóg meer bij hem hoor, terwijl dat in feite onzin is want ik hoor zo óók wel bij hem, met welke naam dan ook. Ik heb mijn eigen achternaam nooit mooi gevonden, die van mijn Lief past beter bij mijn voornaam maar dat is natuurlijk ook niet voldoende reden, zéker niet als ik daarmee aan mijn kind voorbij ga. Ik heb vanaf het begin alles voor hem over gehad, enorm veel voor hem gelaten en opgegeven en dan zou ik nu ineens iets níet voor hem overhebben? Dat klopt voor mijn gevoel óók niet..
Haha ja nee laat maar Dat klinkt voor geen meter joh, heb het even geprobeerd hardop te zeggen maar het is geen gehoor Maarja, dan zitten onze andere twee zoons weer met andere achternamen. Tjah, de dilemma's van een samengesteld gezin he
Als je het zo stelt, is het eenvoudig: bij wie wil je het liefst nóg meer horen? Je vriend of je kind?
Ik zou zonder twijfel mijn kind volgen. Wij zijn bezig met de naamswijziging van mijn dochter, een duur en intensief traject. Ik zal in de toekomst nooit de naam van mijn partner gaan dragen. Nu staat hij ook 1000% achter die keuze. Dochter en ik dezelfde naam, baby en partner straks ook. Zo valt gevoelsmatig niemand buiten de boot.
Officieel houd je altijd je eigen naam dus die raak je nooit kwijt. Ik zou je Lief's naam met je eigen naam doen. Ik begrijp ook niet zo goed dat bijna iedereen hier zegt dat je de keuze van een kind van 7 moet volgen. Tuurlijk kiest een kind dat het blijft zoals het is maar hoe reeel kan hij overzien wat het echt inhoud? Over 10 jaar is hij het huis uit en zit jij vast aan zijn keuze.
Aangezien het puur een 'op papier'-dingetje is (bv op een envelop van de gemeente gaan ze die naam gebruiken, maar op je paspoort staat gewoon je eigen geboortenaam met ergens in een hoekje (of bij een ID-kaart op de achterkant) komt de naam van je partner, zou ik in dit geval je eigen naam behouden.
Dat is net wat Lief ook zegt inderdaad, en ook dat het tijd wordt dat ik eens dingen ga kiezen zónder daarbij alleen aan de ander te denken. Ja dat snap ik natuurlijk, dat ís ook zo maar over zoiets moet ik toch echt overleggen vind ik, mijn zoon erin betrekken. We hebben het er weer over gehad vanmiddag en hij vindt het dan wel oke dat ik Liefs achternaam erbij neem, maar dan wel mijn eigen naam als eerste laat staan.
Ik vind ook dat je best eens aan jezelf mag denken, maar niet als dat een ander schaadt. Als je kind er echt mee zit dat hij als enige een andere achternaam heeft, dan zou ik er niet eens over nadenken om de naam van je partner aan te nemen. Je kind heeft al een uitzonderingspositie in het gezin, met het veranderen van je naam bevestig je dat alleen maar. Bovendien vind ik het gebruiken van de naam van je partner hopeloos ouderwets en truttig, maar dat terzijde...
Hah ja zo vond ik trouwen op zich altijd ouderwets en maar raar maarja... dat wil ik nu dus wél Het hele gebeuren is, als je er heel nuchter en rationeel over gaat nadenken, maar raar maar gevoelsmatig ligt dat toch heel anders. Maar goed, ik wil inderdaad niemand, zéker mijn kind niet, schaden door de keuzes die ik maak, vandaar dat ik elk ding ook uitgebreid doordenk en overweeg, voor ik een definitieve keuze maak. Daarom fijn dat jullie met me meedenken en verschillende kanten benadrukken! Dank daarvoor
Zelf zou ik überhaupt nooit mijn naam veranderen dus dat maakt de keus al makkelijker. Ik kan me heel goed voorstellen dat een kind zich ergens toch buitengesloten voelt als hij als enige een andere achternaam heeft. Dus ik zou dan ook de wens van mijn kind voor laten gaan.
Als ik het goed begrijp: de oudste draagt jouw achternaam, is erkend door zijn vader? (Ook gezamenlijk gezag?) Ik zou met de oudste vragen wat hij er van vind om alle 5 dezelfde achternaam te hebben, zodat jullie een geheel vormen. Je geeft aan dat er geen contact is met de vader van je oudste, als jij 3-jaar of langer eenhoofdig gezag hebt en je partner langer dan 1 jaar zorgt voor jouw oudste is dat een grond. Daarbij telt dan de gehele familie als 1 achternaam juist zwaarder. Je kunt dan met hem afspreken dat als hij dat een goed idee vind je dit wil regelen maar hier bijvoorbeeld voor wil/moet sparen. Zo kom je aan hem tegemoet maar ook aan jezelf.
Hij draagt inderdaad mijn achternaam en is erkend door zijn biologische vader. Het gezag is naar mijn Lief gegaan en tijdens de rechtszaak hiervoor is door de rechter besloten dat er geen omgang en contact mag zijn tussen hen. We hebben het aangekaart om allemaal dezelfde achternaam te gaan dragen maar vooralsnog wil mijn zoon daar niet aan; hij is erg gewend aan de naam die hij nu heeft en wil die graag houden. Mocht dat op den duur veranderen dan willen we zeker de optie van naamsverandering open houden. We hebben zelfs overwogen of mijn Lief mijn zoon niet officieel kan adopteren maar daar komt zóveel bij kijken dat dat voor nu nog geen mogelijkheid is. Maar ook dat blijft een mogelijkheid voor de toekomst.
Ik zou niet mijn eigen naam houden omdat zoon dat zo graag wil, ik zou in dit geval mijn eigen naam houden omdat ik niet zou willen dat zoon als enige een andere naam heeft. Dat lijkt me verschrikkelijk voor zo'n kind. Dat zou voor mij ook geen twijfel geval zijn dan.. Dan zou ik nog eerder kiezen voor een dubbele naam: mijn naam/zijn naam
ik heb mijn man zijn naam aangenomen voor ons was het iets makkelijker de keuze, omdat ook onze kinderen zijn achternaam hebben, maar in een ander geval had ik het ook gedaan, hij is mijn man en ik draag zijn naam, maar ook mijn meisjesnaam blijf ik gewoon houden op de legitimatie e.d staat gewoon mijn meisjesnaam e.v achternaam man, feitelijk veranderd er niet zo heel veel vond ik zelf, in dit geval zou ik doen wat jou hart je ingeeft je zoon blijft jou zoon, jij blijft zijn mama, ik denk dat hij als 7 jarige misschien het idee heeft dat hij er dan helemaal niet meer bijhoort dit is natuurlijk niet zo.
Ik vind ook echt dat hij daar helemaal gelijk in heeft.. Hij is 7, het is geen kind van 3 wat z'n achternaam nog niet zo vaak genoemd heeft en die zo weer aan een andere naam gewend is.. Zelfs áls dat een optie geweest zou zijn. Ik ging er eigenlijk al vanuit dat dat de bedoeling was bij je openingspost. Je kind de enige laten zijn met een andere achternaam, zou ik helemaal ontzettend sneu vinden.. Dat het niet zo is dat hij er dan niet meer bijhoort, is lekker makkelijk gezegd. Hoeveel vrouwen zijn er niet die het jammer vinden dat zij een andere achternaam hebben dan hun man en kinderen? Voor een kind is zoiets helemaal niet te begrijpen..
Ik zou ook meegaan in de keuze van je kind. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat hij het niet leuk vind en zich misschien een buitenbeentje voelt als hij de enige in het gezin is met een andere achternaam en deze naam ook niet deelt met een vader oid. Ik denk dat als een kins dit zegt het wel heel belangrijk voor hem moet zijn.
Daarom willen we hem er ook echt serieus in nemen en niet zomaar iets doen buiten hem om. Het is niet zomaar een dingetje natuurlijk en het is ook zéker niet zo dat we hem nu gaan pushen om ook de achternaam van mijn Lief te nemen. We hebben het er gewoon een keer over gehad om zijn mening te peilen en die mening respecteren we natuurlijk ook. Dus het wordt een dubbele achternaam voor mij met mijn meisjesnaam als eerste, zodat mijn zoon en ik dezelfde naam blijven houden, met voor mij een extra toevoeging.
Is het misschien een optie om ervan te maken dat jullie met z'n allen trouwen, de kindjes ook een ring krijgen en hij mee gaat in de naamswijziging?