Als je hem wilt helpen begint het bij de huisarts. Maar ook jouw instelling is belangrijk. Als hij denkt dat hij uiteindelijk overal mee weg kan komen zal hij minder gemotiveerd zijn. Soms zijn er grotere gebeurtenissen nodig om als verslaafde tot inkeer te komen. Het echte besef van wat er op het spel staat, wat hij te verliezen heeft.
Je geeft aan dat het enige lichtpuntje is dat hij direct het verhaal opgebiecht heeft. In je vorige topic speelde er al heel veel meer wat hij niet toegaf. Dit speelt al veel langer en ik denk dat je dat zelf ook wel weet. Hulp gaat alleen werken als hij er zelf echt vol voor open staat. Ga samen naar de huisarts, laat je door hem niks meer aanpraten en kies voor jezelf als hij de hulp niet gaat accepteren of je het idee krijgt dat hij de boel blijft besodemieteren. Dit probleem kun je niet alleen oplossen!
Bedankt voor alle reacties. Ik probeer het zelf te zien als een ziekte die hem anders maakt dan hij werkelijk is. Drank maakt het nog een tikje erger. Dus dat liegen, manipuleren, stelen, met geld strooien.. Dat dat hoort bij de verslaving en niet bij zijn persoonlijkheid. Als we het over spullen kopen hebben heeft ie wel besef van geld, als ie gokt gaan er soms honderden euro's doorheen. Ik hoop dat wij met echte hulp uit deze ellende komen. De huisarts is dus de eerste stap. Hij wil zeker stoppen. Ik vroeg hem of hij had gegokt en toen zei hij: misschien een beetje. En dan pakt ie me zo vast. Sorry.. Hij begrijpt t zelf ook niet dat t gebeurd. Heel sneu. Het bedrag moest ie lang over nadenken, net alsof ie in een roes/droom zit en eenmaal thuis weer wakker en zichzelf is geworden. Hij zegt ook vaak dat ie bang is ons te gaan verliezen, dat t dom en gestoord is wat hij doet, beseft dat t verkeerd is en dat t moet ophouden maar het lukt gewoon niet zelf.
Gaat er niet te diep op in. Maar meis zorg dat je los van hem komt als je nog samen wilt zijn dat maakt niet uit maar week je los van zijn ( leven). Alles wat jij schrijft zo is het hier ook gegaan. En nu 17 jaar later kampt hij nog steeds met het probleem waar voor wij gescheiden zijn waarom ik het ( alleen doet als moeder). Kans op kans keer op keer praten tot je er bij neer valt dat hij het op biecht is fijn! Vergeet niet aan de leugens van daar voor want hij zit in de pinarie daarom moest hij eerlijk tegen je zijn! Mijn levvensverhaal ga ik je niet vertellen maar wel vertel ik je als je de kracht hebt om weg te gaan om zelfstandig je meisje op te voeden doe het.!! Jij wilt niet straks op de blaren moeten zitten om wat hij doet! En ze zijn een ster in het vertellen hoeveel spijt ze hebben en dat ze gaan veranderen puntje bij paaltje doen ze toch waar ze zelf zin in hebben. Geloof het van iemand die 17 jaar geleden de zelfde ( foute maakte) en er eigenlijk nog steeds voor moet bloeden. En mijn kinderen
Ben het eens met Elmo. Zorg voor jezelf en je dochter, zorg dat je zelfstandig verder kan als het moet. Volgens mij woon je bij hem en heb je geen werk toch? Als het straks echt mis gaat heb jij helemaal niets... En als jij ervoor kiest om bij hem te blijven nu is dat natuurlijk prima, hoop ook echt dat hij van zijn verslaving af komt. Maar zou ook rekening houden met een andere uitkomst.
Heeft hij al een afspraak gemaakt bij de huisarts? Het lijkt mij dat dat haast heeft? Ik kan je alleen maar sterkte wensen. Zolang hij niet stopt raken jullie steeds verder in de problemen. Denk aan je kind en stel je grenzen voordat het telaat is.
Ik ben het niet eens met Elmo. Je kan niet je eigen situatie 1 op 1 projecteren op een ander. Als je om elkaar geeft en je hebt een kindje samen, dan stap je niet zomaar op, vind ik. Genoeg mensen hebben een probleem ergens mee. En velen komen er WEL uit samen! Ik wens jullie sterkte! (zorgen dat je ook zelfstandig bent kan natuurljk nooit kwaad).
Jij wilt hulp, je man is nog niet 1,2,3 overtuigd. Toch zal hij, als hij zijn gezin wil behouden, met de billen bloot moeten. Consequenties van gedrag aanvaarden, zo simpel. Accepteer geen smoezen van hem, want hij zal met veel smoesje aan komen zetten. Wil hij of wil hij niet, stelt hij er prioriteit aan? Hij zal moeten kiezen. Weet dat een verslaafde het ene moment wel hulp wil, maar als hij hulp krijgt het ook weer net zo snel kan afwijzen. Zielig doen en berouw tonen kan ook manipulatie zijn. Niet wat hij zegt telt, maar wat hij dóet!! Praatjes vullen geen gaatjes. ACTIE! Schakel alles in zou ik zeggen. Huisarts, verslavingszorg, de hele rataplan. Ze zullen je de weg verder wel wijzen als je ernaar vraagt. Hij zal moeten accepteren dat hij een verslaafde is, dus iedereen moet het weten om hem te kunnen ondersteunen. Familie, vrienden, hulpverleners. Ècht met de billen bloot dus. Ik begrijp dat je hem nog een kans wilt geven, goed ook als je nog van hem houdt. Jullie zijn nog jong zeg je, jij 21? Hoe oud is hij? Pas met je 21e zijn je hersenen volledig volgroeid en kun je pas echt alle consequenties goed inschatten. Mensen scheiden tegenwoordig ook wel weer erg snel, een kind samen geeft je wel die plicht om eerst te vechten voordat je los laat. Maar houd wel je eigen grenzen in de gaten! Vecht niet voor hem als jou en je kind dat niets oplevert! Dit moet zijn aller-, echt allerlaatste kans worden om er nog iets van te bakken. De ernst moet duidelijk zijn, zijn verlies als hij niets doet ook. Als jij het nu nòg eens zou accepteren betekent ook dat je hem in staat stelt tot het gokken... en dat is niet iets dat je wilt. Ik persoonlijk zie ik verslaving niet als een ziekte, maar als een zwakke persoonlijkheid en zwakke wilskracht. Als je het beschouwd als een ziekte, kun je namelijk de schuld buiten jezelf leggen. "Hé, ik kan er niets aan doen, het is die verslaving." En daar word ik zo kwaad om... verslaving is het produkt van foute keuzes die je zelf in moet zien. De enige die er schuld aan heeft ben je zelf, niemand of niets anders. In lichte mate is het ook iets menselijks, een produkt door ons als 'gewoontedieren'. We doen graag dingen uit gewoonte, dan kun je dat doen op de automatische piloot. Hoef je niet zoveel na te denken. Iedereen heeft wel een klein dingetje wat je als 'verslaving' zou kunnen betitelen als je het doortrekt. Iets wat hij/zij moeilijk kan laten. Maar zolang het je leven niet negatief beïnvloed is er niets aan de hand. Succes in elk geval!!
Tel er 5+5 bij op en je hebt zn leeftijd. Het is ook een probleem dat hij al jaren heeft, met periodes dat hij het niet deed. Ik kwam er pas achter toen dochter een paar maanden oud was omdat ook niemand van mijn schoonfam op t idee kwam mij op de hoogte te brengen. Ik zei hem dat hij met een oplossing moet komen die hij voor ogen ziet, omdat ik graag wil dat hij er zelf over nadenkt wat voor hulp hij nodig heeft Maar tot op heden niets, hij praat er niet meer over (We zijn nu aan t werk) En dus ga ik zelf over de huisarts beginnen en eisen dat ie daar een afspraak maakt. De rest van t traject zal HIJ inderdaad degene moeten zijn die zich inzet en niet ik. Ik zie t ook als een laatste kans omdat er daarna geen opties meer zijn.. mn Sm heb ik ingelicht maar nog geen reactie
Veera. Succes weet hoe moeilijk het is om mee te maken. Net zoals jij nu. Ook diverse pogingen voor ik moest kiezen om afstand te nemen van zijn verslaving. Dit zegt ik ook altijd persoon gok persoon normaal. En weet ook hoe je je voert je kunt soms nog beter belazerd worden met een andere vrouw dan met een verslaafde. Ik wens je veel sterkte en kracht. Weet serieus hoe moeilijk een relatie met een gokverslaafde is.
Hier ga je al. Eisen dat hij een afspraak maakt heeft geen zin. Het moet toch echt uit zichzelf komen wil hij veranderen en niet omdat jij eist dat hij een verwijsbrief haalt. Als dat al te veel moeite is voor hem dan zal een behandeling een nog zwaardere belasting zijn!
Oke, ik begrijp je wel. Maar wat zou jij dan aanraden? Ik vind ook dat t uit hemzelf moet komen maar hoe lang moet ik daar dan nog op wachten..
Oooooh wat naar allemaal! Jij hebt duidelijk uitgelegd wat je van hem verwacht. De bal ligt nu bij hem. Aandringen heeft geen zin, hij moet het zelf weten... En jij? Jij moet ondertussen zorg dat je zoveel mogelijk onafhankelijk wordt. Ga op zoek naar een baan, (tijdelijke) woonruimte, en hulp voor jou en je kindje. Want als het er op aankomt dat het niet meer gaat, moet je wel voor je zelf kunnen zorgen. En wie weet... ziet hij dan wel in, dat hij hulp nodig heeft. Heel veel succes!!!
Je moet niet wachten tot het uit hem komt; je moet voor jezelf en je dochter kiezen. Hij is al jarenlang verslaafd en ik lees niet dat hij wil veranderen. JIJ wilt dat hij verandert. Je hebt een kind dat je moet beschermen en daarnaast vind ik dat je jezelf moet beschermen. Dus; hij of jullie uit huis en afstand. Geef hem aan dat je graag wilt dat het goed komt maar dat dit vanuit hem moet komen en dat je nu voor jullie dochter en voor jezelf kiest. En dan weggaan. Als hij echt wil, gaat hij er voor. Als hij niet wil, vind ik dat je het aan jezelf en je kind verplicht bent om jullie te beschermen. En dat is niet gemakkelijk maar wel het beste.
Volgens mij wil hij helemaal geen hulp, hij wil jullie alleen niet kwijt. Maar dat gaat wel gebeuren als hij zo doorgaat. Meid, een man is het niet waard om straks in de ellende te komen, want dat gaat wel gebeuren als hij zo doorgaat, het geld is een keer op en dan word jij ook de dupe als jij afhankelijk van hem bent. En dan wordt je dochter ook de dupe, nu is ze nog klein, maar over een jaar gaat ze dit ook meekrijgen. Zorg voor eigen woonruimte of iemand bij wie je terecht kan, zoek werk en probeer van hem los te komen. Als hij zijn problemen aanpakt kan je dan weer verder kijken, naar dit is geen goede basis.
Voor jezelf een ultimatum stellen geef hem bijvoorbeeld een maand en kies dan voor jezelf en je dochter. Want als hij dan nog geen actie heeft ondernomen heeft hij blijkbaar geen haast om te veranderen!!
Ik vind je een topper!! Geen ervaring met verslavingen, wel genoeg andere dingen waarbij mensen adviseren te vertrekken. Blij dat ik het nooit gedaan heb want we hebben inmiddels een goede relatie met 3 prachtige kindjes en hopelijk een vierde op komst