Ik loop soms een beetje tegen hetzelfde aan, maar wij wilden heel bewust geen dagen kinderdagverblijf en tussenschoolse + naschoolse opvang. Ik heb daarom voor een hbo-opleiding in thuisstudie variant gekozen en ga ook heel bewust pas stage lopen vanaf januari (als de jongste op school zit), zo is er zo min mogelijk opvang nodig. Niet omdat ik denk dat onze kinderen het slecht zouden hebben bij de bso of iets, maar gewoon omdat wij zelf voor onze kinderen willen zorgen. Wij willen ze zelf van school halen, de verhalen aanhoren, even het contact met juf/meester, ze hebben daarnaast hun sport en clubjes en dat zou dan opgegeven moeten worden etc. Nee, nu ze nog zo jong zijn is het voor ons geen optie. Als mijn man niet zulke enorm wisselende diensten had gedraaid dan hadden wij allebei parttime willen werken en zo de zorg spreiden, maar dat is nu nog geen optie (daar komt hopelijk zeer binnenkort verandering in). Een enkele keer vliegt het mij wat aan, maar ik ben 9/10 dagen ontzettend blij met deze beslissing zo. Ik neem het anderen zeker niet kwalijk dat zij wel voor meerdere dagen kdv, go, bso kiezen, zeer zeker niet! Maar wij willen dat bewust dus niet. Voelt voor ons inderdaad als 'wij hebben voor ze gekozen en 'dumpen' ze vervolgens niet bij een ander'. Nogmaals zo voelt het voor ons, ik heb alle begrip en respect voor ouders die dat wel kunnen of misschien moeten en daar anders tegenaan kijken! Is echt gewoon alleen ons gevoel. Hoe krom misschien in de ogen van anderen ook
Ik zou het wel teveel vinden. Persoonlijk vind ik niet dat kinderen zo vaak bij een opvang zouden moeten zijn. Dat is om het persoonlijke contact met mijn kinderen, de rust en de vrijheid om thuis te doen wat je wilt. Kinderen horen in mijn ogen grotendeels thuis te kunnen doorbrengen om lekker te spelen, hangen, verhalen te vertellen en rust te vinden. Ik zou in dat geval dat liever familie of een vaste oppas vragen om de opvang te doen zodat ze bovenstaande ook hebben. Ieder zijn ding, maar ik vind het schema dat kinderen wakker worden, naar school gaan en daarna weer opgevangen worden tot praktisch bedtijd niet fijn. Ik zou ze echt missen.
Dit. Kinderen zijn flexibeler dan je denkt. Mijn zoontje is zo gelukkig als hij naar opa en oma mag. Ik word er bijna jaloers van Maar ik snap het wel. Je zit ineens in het eeuwige schuldgevoel. Gaan ze niet teveel naar de opvang? Geef ik wel voldoende aandacht? Dat schuldgevoel wordt samen met het mama zijn geboren. Al merk ik wel dat het steeds minder wordt.
Ja, maar je bent ook niet aan kinderen begonnen om de rest van je eigen leven en ontwikkeling ''on hold'' op ''pauze'' te zetten....(of in ieder geval de 1e 10 jaar nadat de 1e is geboren zeg maar)....
Onze zoon gaat de ene week 5 dagen naar de gastouderopvang (7.30-14.30) en de andere week 2 dagen. Grootouders kunnen niet oppassen, moeten zelf werken. En wij kunnen helaas niet anders dan beide fulltime werken, willen we financieel rondkomen. Daarom doet het altijd een beetje pijn om te lezen dat kinderen niet zo vaak naar opvang zouden moeten. Ik zou willen dat het anders kon. Maar goed, dat off-topic gelukkig is onze zoon dol op de gastouder en vraagt hij bij het naar bed gaan al of hij er morgen weer naartoe mag. Desondanks, schuldgevoel blijft, is inderdaad moeders eigen, denk ik. Wie zegt dat het wel zou gaan als je jongste naar school gaat? Misschien is er dan wel weer wat anders waardoor je het uitstelt. Ik denk ook dat je ervoor moet gaan. Je kunt beter spijt hebben van wat je gedaan hebt, dan dat je spijt hebt van dingen die je eigenlijk heel graag had willen doen, maar niet gedaan hebt.
Ik denk er eigenlijk volledig anders over. Mensen zijn sociale dieren. Kinderen horen volgens mij in een grotere gemeenschap te leven, met veel verschillende opvoeders, waar ze telkens andere dingen leren. It takes a village to raise a child, weet je wel? Ik vind het echt bedroevend dat mama's hier zichzelf zo wegcijferen voor hun kinderen. Leuk als je dat wilt. Maar het is duidelijk dat vele mama's daar anders over denken, maar dan door reacties op topics als deze echt het idee krijgen dat ze slecht bezig zijn als ze ook eigen dromen en doelen hebben.
Dus mag je het eigenlijk niet zeggen als je dat zelf echt zo voelt? Omdat je dan wellicht andere mama's een slecht gevoel geeft? Dat vind ik onzin, ik vind helemaal niet dat ik mijzelf wegcijfer. Dit is gewoon mijn doel sinds we besloten hadden kinderen te willen. Ik snap eigenlijk niet waarom dat voor sommigen zo moeilijk te begrijpen is. Ik ben niet tegen werkende moeders en zeker niet tegen opvang, ik run er zelf immers 1. Maar als iemand vraagt waarom ik gastouder ben geef ik als antwoord dat het de allerleukste baan ter wereld is en dat ik graag zelf thuis wil blijven voor mijn kinderen. Ik veroordeel hun keuze niet maar het zal de mijne niet zijn. Als iemand zich daar dan rot over voelt....tja das niet mijn probleem. Ik trek mij er ook niks van aan als weer eens benoemd wordt als je als TBM geen sociale contacten hebt en op de zak van je partner teert. En er zit voor mij nog een groot verschil in parttime en fulltime werken.
Je weet best dat er een verschil in reacties is. Abri gaf bijvoorbeeld heel duidelijk aan dat het voor haar beter voelde om bij haar kinderen te zijn. Natuurlijk mag dat. Maar er zijn ook genoeg reacties in de trant van 'een kind hoort...', 'je krijgt toch geen kinderen om ze te dumpen','je kinderen zijn nog zo klein, ze horen niet in de opvang' ...
Ja maar jij quote Carino...die heeft het toch niet over dumpen gehad? Die sprak ook heel erg vanuit zichzelf en ik kan mij er helemaal in vinden. Ik zal ook nooit over dumpen praten, want ook de kindjes die bij mij komen worden niet gedumpt, moet zeggen dat ze allemaal 2 max 3 dagen komen. Maar vanuit mijzelf bekeken ja ik snap ook niet goed dat iemand dolgraag kinderen wil en ze dan van ma-vr in de opvang zitten (voor zover het een bewuste keuze is). Ik zeg ook niet dat iemand een betere of slechtere moeder of vader is,maar begrijpen doe ik het niet.
Mijn eerste alinea was een reactie op carino. De tweede was een algemene bemerking bij hoe sommige mama's reageren
O dat had ik zo niet begrepen. Maar nog vind ik dat je best mag zeggen dat je full time opvang (of bijna full time) te veel vind.
Ik vind het dan weer bedroevend om te lezen dat er ouders zijn die het opvoeden van hun eigen kind zien als jezelf wegcijferen... En ik zal echt niet zeggen dat iedereen thuis moet zitten om voor de kinderen te zorgen. Ik heb zelf ook een baan buiten de deur. Alleen begrijp ik echt niet dat je een fulltime baan verkiest boven extra tijd met het gezin. Daarmee heb ik het niet over financiële redenen, maar over eigen doelen najagen.
Het is pas wegcijferen als je zelf graag iets anders of extra's zou willen doen, maar dat niet durft omwille van de reacties van anderen. En waarom moet je kind opvoeden het enige doel in je leven zijn? En vooral: waarom moet je 24/7 bij je kind zijn om het blijkbaar te kunnen opvoeden? Is school dan niet belangrijk? Is vriendjes maken in de opvang niet nuttig? Is tijd exclusief met grootouders, tantes, peters e.d doorbrengen slecht voor een kind?
Wie heeft het over dat opvoeden het enige doel moet zijn? Ik neem aan dat als je kinderen hebt, opvoeding en tijd met hen doorbrengen wel een doel is, maar hoezo het enige? Dat beweert toch niemand? En 24/7 bij je kind zijn is leuk als je dat wil, maar wie beweert hier dat je anders niet kan opvoeden? Ik ben heel bewust thuisblijfmoeder, maar ik ben niet 24/7 bij mijn kinderen en heb naast hen ook echt wel andere doelen in mijn leven.
Heb je het dan over mensen in het algemeen of over vrouwen? Want het wordt voor een groot deel van de mensen in onze maatschappij toch als vrij normaal gezien om een fulltime baan te verkiezen boven extra tijd met het gezin.... Ik vind het het meest ideaal als er balans is tussen mijn werk en mijn gezin. Als ik dingen thuis kan doen, maar ook mezelf kan ontwikkelen op werk. Daarnaast vind ik balans tussen de mensen in het gezin ook belangrijk, zodat je allebei tijd voor gezin hebt en tijd voor je eigen ontwikkeling. Bij TS heeft de ontwikkeling een tijd stil gestaan ten behoeve van haar gezin, dan kan ik me voorstellen dat je zegt: nu moet ik weer meer aandacht geven aan mijn ontwikkeling. En @TS: die 38/40 uur die je in die opleiding moet stoppen, hoeft natuurlijk niet altijd zo te blijven. Wellicht zijn er ook opties om daarna weer iets minder te werken.
Even zonder aanvallend te zijn (want dat is altijd een risico in dit onderwerp ), zal ik proberen antwoord te geven. Ik hou van mijn man, ik wil dolgraag met hem getrouwd zijn, ik vind niks leuker dan tijd met hem spenderen. Maar dat betekent niet dat ik parttime wil werken om zo veel mogelijk tijd met mijn man door te brengen. Precies hetzelfde toch? Maar voor mijn man is het niet zielig om 5 dagen per week naar zijn dagopvang (aka zijn baan ) te gaan En het is niet raar dat ik mijn man niet nonstop wil zien, ondanks dat ik hem zo vreselijk leuk vind. Datzelfde mag ook best voor kinderen gelden, in mijn optiek. Het is één van de dingen in je leven, een heel belangrijke, maar niet het enige. (Ik heb ze nog niet hoor dus weet niet hoe ik dat straks ga voelen). Bewaren
Ikzelf zou er niet voor kiezen eerlijk gezegd. Ik vind dagen waarin kinderen na school nog naar bso moeten veel te lang. Dan is zo'n kindje van 08.30 tot 18.00 thuis. Eten, wassen en weer naar bed?
Het grote verschil is dat jouw man volwassen is en zijn eigen leven kan leiden. Kinderen hebben hun ouders nog nodig. Ze willen verhalen vertellen, ze moeten soms even tot rust komen van al die indrukken die ze doen. Ze willen met vriendjes afspreken na school. Ze willen wellicht op een club. Ze hebben de nabijheid van een ouder nog nodig. Ik vind niet dat een moeder altijd thuis moet zijn. Maar ik vind dat kinderen niet 5x per week naar een opvang moeten. Zelf ben ik thuis en weer een deeltijd HBO studie begonnen. Ik vind 7 dagen bij mijn kinderen per week ook benauwend. Mijn moeder past elke week 1-1,5 dag op de jongste en de oudste zit op school. Ook zij logeert in het weekend graag daar. Die tijd voor mezelf heb ik ook nodig. Zij voelen zich daar vertrouwd en krijgen daar ook de tijd en de rust. Ik denk dat een balans prima is. Naar mijn idee is 5 dagen per week je ouders bijna niet zien geen goede balans. Ik denk niet dat kinderen hiervoor kiezen als ze de keuze konden overzien. Daarbij vind ik de kinderopvang in NL ondermaats. Niet zozeer door de leidsters maar wel door de werkdruk. Kinderen kunnen niet worden voorzien van de aandacht die ze nodig hebben en dat is voor mij nooit ok. Dit onderwerp krijgt nu wel steeds meer aandacht en ik hoop dat de overheid er serieus mee aan de slag gaat. We kunnen veel leren van andere landen in Europa die dit veel beter organiseren. Een bso vind ik erg druk na school, 2 dagen is te overzien maar elke dag niet. Als ik zelf moet kiezen, zou ik gaan voor een gastouder die een huiselijke sfeer biedt en tijd en rust heeft voor mijn kind. Dan zou ik 2 dagen opvang prima vinden. Ieder doet wat hij wilt en kan. Dit is mijn gevoel en ik weet dat mijn eigen kinderen zo veel drukte nooit zouden trekken. Dat verschilt wel per kind denk ik. Ik ben zelf vroeger oppas aan huis geweest bij gezinnen die 4/5 dagen werkten, de kinderen vonden het echt wel moeilijk. De teleurstelling dat ik er altijd was en niet een ouder. Ze waren daar soms echt verdrietig van. Tuurlijk hadden we veel lol maar ze hadden die momenten ook graag wat meer met hun ouders gehad. Ik wil niemand aanvallen hiermee maar dit is mijn gevoel. TS vraagt om meningen, dus die mogen gegeven worden.
Je kunt sowieso pas solliciteren als er een vacature is. Met de selectie ben je zo een halfjaar bezig. Ik zou gelijk solliciteren als je een vacature ziet.