Stel dat je door wat je nu allemaal doet, echt niks kan doen... ik ben 35 weken zwanger en doe nog wel t huishouden. Mijn vriend doet verder echt alles voor me gelukkig. Ik zou lekker 2 dagen niks doen 😆 mazzel! Misschien waardeert hij het dan wat je allemaal wel doet?!
Dat belooft nog wat voor als de kleine geboren is dan... wie weet valt het mee als de kleine er eenmaal is, maar zo niet dan zou ik toch wel bijzonder snel klaar zijn met zo iemand. Maar goed jij hebt 'm uitgekozen als papa voor je kindje dus hij zal vast ook zijn goede kanten hebben toch? Hoop ik?
We leven toch niet meer in de middeleeuwen? Gewoon zeggen als het niet goed is doe je het toch lekker zelf. Dikke doei! Wat een lamlul zeg. Zou ook gewoon tegen hem zeggen dat mag niet meer of dat kan ik niet meer. Beetje aan jezelf denken hoor en als hij dan gaat schreeuwen tegen je zou ik m'n biezen pakken en voor minimaal een paar dagen ergens gaan logeren ofzo. Ik begrijp ook niet zo goed waarom je dat allemaal maar pikt van hem. Dat hoeft mijn man echt niet te proberen want ik lach je vierkant in je gezicht uit.
Zo'n vent had ik teruggebracht naar zijn moeder. Wat is dat voor verwende kleuter? En een inlevingsvermogen van nul. Dit gedrag naar jou toe had ik echt niet geaccepteerd. Laat hem anders even dit topic lezen.
Ik ga mee met de rest. Zo moet hij niet tegen je spreken. Nu niet maar eigenlijk nooit. Je hebt geluk dat je een goede zwangerschap hebt. Hier nu 30 weken en vanaf week 8 al verplicht het rustig aan te doen waardoor alles op mijn partner terecht komt. Mijn man zaagt er geen seconde over en neemt het huishouden er bovenop. Maar moest hij zo spreken tegen mij, dan was er nooit een kind geweest, laat staan nu een tweede. Ik laat me door niemand kleineren. En dat zou jij ook niet mogen toelaten.
Voor de rest is het gelukkig een hele lieve vriend. Alleen die laatste paar weken, volgens mij zitten zijn ballen knel ofzo. Ik pik dit gedrag ook zeker niet. Ik praat niet meer tegen hem totdat ie inziet hoe dom hij bezig is. Daarbij doe ik nu mijn ding en heeft ie geen gestreken kleding meer en kijkt ie maar of er eten is. Om nu een paar dagen bij mijn ouders te gaan logeren vind ik weer erg rigoureus
Dat vind ik eigenlijk ook wel een behoorlijk kinderachtige reactie... Als jullie hierover nog niet kunnen praten, dan belooft dat voor wanneer de baby er is ..
Ik vind jouw vriend ontzettend respectloos tegen jou, en ik denk dat jou straks nog een zware dobber te wachten staat.. Als de kleine er is is het gewoon loodzwaar... En als ik dit zo eens aanhoor mag jij dat straks in je uppie gaan doen... En dan, ga je hem dan ook negeren? Kom op zeg, kom een beetje voor jezelf op, en geef hem een schop onder z'n kont.... Negeren is gewoon de makkelijke manier... Doodzwijgen en er vervolgens nooit meer wat over zeggen, en ook niks veranderen Hij hoeft NIKS in huis te doen want hij werkt... En hij laat rommel express voor jou liggen omdat jij het MOET opruimen en jij doet dat nog ook..? Sorry hoor je lijkt wel gek... Om over die vriend van je nog maar te zwijgen Echt belachelijk!
De jaren 50 hebben gebeld, ze willen hun opvattingen terug... Sorry dat ik het zo cru vraag, maar was je enige recht voor je zwangerschap ook al het aanrecht? In dat geval is het gewoon zijn opvatting/karakter. Zo niet, ik had deze man allang bij zijn ballen gegrepen en heb daarmee gedwongen de ijskast te verschuiven. Ik ben geen feministe hoor maar ik geloof wel in gelijkwaardigheid. Nu ik zwanger ben hoef ik echt niet altijd op handen gedragen te worden, maar een beetje hulp is wel gewenst. Ik vind het juist heel liefdevol als hij zegt 'ik zorg wel even voor het eten'. Of het dan een driegangen diner of een afhaalpizza is, dat maakt me niet uit. Het is ook zijn kind en hij ziet het dus ook als zijn verantwoording om zijn vrouw en kind gezond te houden. En door dit soort verdrietige berichten ben ik weer helemaal op mijn plek gezet, wat een topvent heb ik ook. TS ik zou dit inderdaad met de vk bespreken. Ongeacht of hij bijdraait na de bevalling, ik vind het echt niet ok dat hij verwacht dat je overal maar voor zorgt.
Nouuuu...dit soort gedrag komt nooit volledig ineens uit de lucht vallen bij iemand natuurlijk. Het is niet dat iemand zich van het ene op het andere moment compleet als een hork en respectloos gaat gedragen. Dat karaktertrekje zal je vast eerder weleens opgevallen zijn.
TS misschien vind hij het nu ook allemaal wel heel spannend worden. En vind hij het niet stoer genoeg om dat toe te geven? Ik vind het helemaal niet kinderachtig dat je hem even negeert. Jij kent hem het beste en weet ook het beste of je hem even moet negeren of de confrontatie aan gaan. En wat betreft dat je er na de bevalling ook wel alleen voor zal staan...? Vreemde invulling die wildvreemden geven enkel en alleen gebaseerd op wat er hier verteld wordt. Lekker positief... ook dat komt vast wel goed. Voor hem veranderd er ook veel. Verder vind ik niet dat hij zo heeft te doen hoor, begrijp me niet verkeerd! Maar van sommige reacties krijg ik kromme tenen.
Even voor de duidelijkheid, hij heeft die plas moeten opruimen, niet ik. En nee ik ben niet zijn persoonlijke poetsvrouw, ook al wil hij dat af en toe. Mijn reactie kinderachtig? Ja waarschijnlijk wel, weet dan ook niet hoe ik tot hem door kan dringen als praten niet blijkt te helpen. Dat ik er straks alleen voor sta denk ik absoluut niet, wel denk ik dat hij er van gaat schrikken hoeveel tijd je kwijt bent met de kleine. Ik kan de heftige reacties van jullie zeker begrijpen, zo heb ik ook eten hem gereageerd. Maar met reacties van dit moet je niet pikken en ik zou een paar dagen weg gaan kan ik niks. Straks kan ik ook niet zomaar een paar dagen weg gaan. En ik pik het ook niet, maar ik weet ook niet hoe ik tot hem door kan dringen.. Zo, nu ga ik naar de verloskundige en zal eens kijken of zij tips heeft. Wel lief dat jullie zo mee leven! Doet me goed.
Vervelend dat je partner zo reageerd en dat hij niet helemaal lijkt te snappen wat zwanger zijn doet met je lichaam. Maar om nou ook dan juist kinderachtig terug te gaan doen door niet te strijken en hem te negeren lijkt me ook niet heel handig, denk niet dat hij het dan beter gaat begrijpen. Je kan beter het gesprek aangaan en precies uitleggen hoe je je voelt etc. Ik heb makkelijk praten, mijn partner help juist ontzettend en vindt soms nog steeds dat ik teveel doe. Ik vindt dat juist heel moeilijk sinds ik met verlof ben maar hoe verder in de zwangerschap hoe zwaarder dingen ook worden. Heel veel sterkte en succes en hopelijk kan hij het snel gaan begrijpen en je wat helpen inplaats van lelijk doen.
Uh staken? En serieus niks meer doen. Dat hij wel werkt wil niet zeggen dat hij dan het huishouden niet hoeft te doen.
wat enorm vervelend dat hij zo doet! In staking gaan heeft geen zin, laat je niet kennen. Wij thuis hebben dezelfde rolverdeling als in, hij werkt, ik zorg voor het huishouden. Maar wat ik niet trek, dat doe ik niet en daar heeft hij zich maar bij neer te leggen. Is de discussie niet eens waard, want je zegt gewoon tot hier en niet verder. Ga de discussie ook gewoon niet aan, want dat vreet energie en je voelt je er rot door. Accepteer dat hij het niet snapt, je kan mensen niet veranderen. Je kan alleen je eigen houding aanpassen. Hoe graag wij vrouwen ook begrepen willen worden, sommige mannen hebben en houden een heldere connectie met mars . Waar ik wel op hamer is hoe belangrijk zijn rol als toegewijde vader is voor de band met zijn kinderen, maar dat kwam ook echt pas na de bevalling. Verder hoop ik dat je verloskundige eventueel wat tips heeft
Wat een eikel! Mijn man overdrijft soms juist naar de andere kant, ik mag helemaal niks meer doen van hem, als ik met een wasmand de trap af kom gelopen dan krijg ik al onder m'n voeten. Zoals al eerder gezegd, natuurlijk kan hij verwachten dat jij het huishouden doet als je thuis bent, maar dat wil niet zeggen dat hij je zware dingen moet laten doen die je niet meer kan, zoals een ijskast verschuiven. Wat ik ook erg vind aan jouw verhaal, zijn de scheldwoorden als kn 'je bent ranzig' Ik kan hele harde ruzie maken met mijn man, maar als hij zoiets tegen mij zou zeggen, dan vertrok ik gewoon die avond nog. Je bent nog altijd een koppel, twee mensen die hopelijk veel van elkaar houden, dan kan je ergernissen hebben en die uiten, maar zoiets zeg je toch niet tegen elkaar?