Afgelopen week toch een ervaring gehad die me echt te denken heeft gezet want in hoeverre kan een kind te vrij zijn tov volwassenen? Onze jongste is bijna 4 jaar en heeft met een meisje op de creche gezeten die binnenkort 5 jaar wordt. Zit nu op de basisschool en kwam haar vrijdag al even tegen op schoolplein. Schattig vrolijk meisje en een waterval aan verhalen. Zondag kwamen we haar ook tegen terwijl ze in een speeltuin aan het spelen was zonder toezicht van ouders. Waterval aan verhalen terwijl ze mij amper kent alleen als zijnde moeder van onze dochter. Ze werd best wel vrij met kriebelen onder mijn oksels en grassprietjes gooien etc. Allemaal leuk en aardig maar wel dat ik dacht van ik hoop toch niet dat mijn kinderen dit ook doen bij min of meer onbekenden. Ik heb er ook even de rem opgezet omdat ik haar iets te vrij vond worden en mijn dochter werd jaloers Wij gingen naar huis en ze liep een heel stuk mee. Ik had al zitten vissen waar ze woonde omdat ze daar ook geheel zonder toezicht liep maar ze bleef wel netjes aan de overkant staan dus stak niet over. Nu kwam ik gisteren vanuit mijn werk de wijk inlopen richting de creche om onze dochter op te halen. Kom ik het meisje weer tegen. Ze liep een beetje te mokken op straat en liep direct achter me aan en vroeg wat ik ging doen en of ik uit mijn werk kwam,(te schattig natuurlijk). Ik vroeg waarom ze zo sip keek en ze vertelde dat haar vriendinnetjes al naar huis waren en dat ze zich verveelde. Het was ondertussen al half 6 dus ik zei van joh dan ga je toch ook lekker naar huis want je zal zo wel gaan eten. Ik had al verteld dat ik onze dochter uit de creche ging halen en ze liep dus mee tot aan de creche en wilde dus ook met me mee naar binnen want ze wilde de Juffen gedag zeggen omdat ze daar ook op de creche heeft gezeten. Ik zei dat moet je maar een keer met je papa en mama doen en ga nu maar lekker naar huis en heb haar gedag gezegd. Enerzijds zou je kunnen denken wat een heerlijk vrij kind maar anderzijds heeft het ook een keerzijde.Ze kent mij amper en wie zegt dat ik niets kwaads in mijn zin heb (wat natuurlijk niet het geval is) maar ze kan ook een keer iemand anders tegenkomen met hele andere bedoelingen. Ze loopt als 4 jarige door de wijk zonder enig toezicht. Ik heb nog twee grotere kinderen en die heb ik ook altijd redelijk vrij gelaten maar die liepen met de lft van 4 jaar niet door de wijk zonder dat ik er toezicht op had. Ik wil me echt nergens mee bemoeien en ben ook helemaal niet iemand die snel oordeelt temeer omdat ikzelf best ruimdenkend ben maar dit doet me gewoon iets. Kinderen zijn al zo kwetsbaar maar dit meisje is nog extra kwetsbaar. Zouden jullie hier iets mee doen? Praatje met ouders maken? Of gewoon laten rusten en hopen dat het goed blijft gaan en een gezellig praatje met haar maken wanneer we haar tegenkomen?
Ik mocht ook veel als kind, maar wel altijd samen met buurtkinderen. Nooit alleen. Wij waren altijd actief bezig. Niet altijd even braaf, maar dit verhaal vind ik vrij sneu klinken. Zou zeker die moeder eens vragen. Zou geen probleem hebben als kindjes van kleuterschool mij aanspreken of mee willen lopen ofzo, daar snap ik je probleem niet zo.
Ik denk zeker dat kinderen te vrij kunnen zijn. Mijn dochter is bijvoorbeeld veel te vrij. Stapt zo bij iemand die ze niet kent de auto in en vanmorgen op straat nog begon een man tegen haar te kletsen, stopt ze zo haar hand in zijn broekzak om te kijken wat erin zit. Uiteraard steek ik daar gelijk een stokje voor. Ik denk niet dat je die moeder moet aanspreken op het gedrag van haar dochter maar misschien wel over het feit dat ze zoveel alleen rond loopt en zo met je mee wil lopen. Ik vind het ook een beetje raar dat een moeder een kind dat zo vrij is, zoveel alleen laat. Niet iedereen op de wereld is leuk en aardig.
Dit kindje komt aandacht te kort en die zoekt ze door mensen op straat aan te spreken. Dat is als 4/5-jarige een nogal kwetsbare positie, dus ik zou zelf wel even de ouders inlichten. Kan goed zijn namelijk dat die denken dat ze zich buiten opperbest vermaakt...
Mijn dochter wordt deze maand vier en is ook zo vrij. Niet altijd fijn want ze zou ook zo lekker kletsend met een vreemde mee gaan. Ze praat met iedereen, de postbode, glazenwassers etc. Maar ze speelt uiteraard nog niet zonder toezicht buiten. Ze springt ook zonder enige angst in het diepe zwembad, ook zonder bandjes om helaas.
Ik zou wel even een gesprekje aangaan met de ouders. Misschien denken de ouders namelijk dat ze zich prima vermaakt buiten en op 1 plaats blijft, terwijl ze dit niet doet. Als het mijn dochter zou zijn, zou ik dat wel willen weten.
Ik zou idd even bespreken met de ouders dat ze volwassenen zo aanspreekt en dus net als met jou zo meeloopt. Nu heb jij geen kwaad in de zin, maar wat als ze de verkeerde treft. Goed om even voor te waarschuwen vind ik. Ik vind over het algemeen dat kinderen te vrij kunnen zijn. Wij hebben hier een grote stadsspeeltuin waar wij regelmatig spelen en picknicken en met een groot kleed zitten. Vorige keer kwam er ook een kindje (schat haar 5/6) " zo hoe heet jij, ik kom even gezellig bij jou zitten". Nou en die bleef maar zitten..ik ben gek op kinderen maar hier zit ik sowieso niet op te wachten.
Ik zou ook waarschuwen even. Hier een klasgenootje van mijn dochter, net 5, en hij gaat de hele wijk door. Hij kijkt niet erg goed uit bij oversteken, en loopt ook regelmatig achter ons aan omdat hij hier dan binnen wil spelen. Ik denk dat hij bij iedereen binnen zou lopen als je zegt dat je een puppy hebt ofzo. Ik vind hem in gedrag echt nog te jong om zo buiten rond te wandelen; mijn dochter van vier begrijpt de 'regels' buiten veel beter en ik laat haar écht nog niet alleen buiten spelen. Hij sluit ook vaak aan bij anderen en vraagt dan bv eten. Ik vind het prima als hier een kindje mee-eet hoor, maar in zijn geval is hij inderdaad te vrij in mijn ogen. Ik heb z'n moeder ingelicht over hoe hij vaak achter mensen aan hobbelt, zonder te kijken de straat op rent etc. Zij doet daar niks mee, prima, ze weet er iig van...
Ik zou tegen het meisje zeggen dat ze vooral niet met iedereen mee moeten lopen en dat dat vast niet mag van papa en mama. Daarnaast zei ik ook altijd tegen buurtkindere dat ze prima een stuk mee mogen lopen met de hond uitlaten, maar eerst vragen aan papa en mama of het mag. Weten de ouders meteen dat hun kind blijkbaar met vreemden mee wil lopen. Buren kennen me wel en het mocht ook altijd, maar dan weten ze meteen bij wie ze zijn. die ouders kennen jou vast niet
Dit denk ik ook. Ik ken 2 kindjes (van 9 jaar) die thuis aandacht tekort komen en heel vrij zijn, te vrij naar mijn mening. Ze zullen niet zomaar met iedereen meelopen, ze zijn al wat ouder, maar verder herken ik het gedrag wel wat je omschrijft. Je zou de ouders aan kunnen spreken, maar ergens het het idee dat zij juist willen dat hun dochter buiten gaat spleen en dat het ze niet zoveel interesseert. Anders laat je je kind op die leeftijd toch niet zo op straat spelen? Mijn jongste van 6 is ook redelijk vrij, te vrij (en te dromerig) vind ik om zelfstandig buiten te spelen.
Ik denk niet dat vrij zijn per sé met aandacht te kort komen te maken heeft. Het kan ook met het karakter van een kind te maken hebben. Alleen buiten spelen op jonge leeftijd hoeft evenmin met aandacht te kort komen te maken hebben, het kan ook dat ouders bewust deze keuze maken. Om die reden zou ik ze wel melden dat hun dochter zomaar mee loopt en dat dat een risico is/kan zijn. Mochten ze het nog niet weten, dan doen ze er hopelijk wat mee. Hier zit er een groot verschil tussen mijn twee kinderen, de oudste is behoorlijk vrij, ze is overtuigt van de goedheid van de mens en erg dromerig ed, de jongste is bijna het tegenovergestelde. Ze spelen dus ook nog niet alleen buiten (de oudste ivm hoe ze is en de jongste omdat ik haar gewoon nog veel te jong vindt).
Mja hier een kind dat feilloos aanvoelt of ze iemand kan vertrouwen. Dus als die met iemand gaat staan praten... Is dat doorgaans prima. Alleen mama dr sense is een beetje gedimd.. Dus die vindt dat niet altijd goed.
Ik vind het vreemd. Ik zou sowieso mijn kind niet buiten laten spelen zonder toezicht op die leeftijd. Dan maar in de tuin of als die er niet is naar de speeltuin met z'n allen. Ik ken ook zo een kindje, 2.5 jr oud, waarvan de ouders op een terrasje zitten in een open speeltuin midden in de stad en waar ze niet naar kijken terwijl hij speelt, ze vertrouwen hem volledig. ik vond dat heel stresserend want ik zit dan voortdurend halsreikend te kijken waar ie zit (is grote speeltuin en bar is op +/- 50 meter er vandaan). Dus genoot er absoluut niet van.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Onze oudste is ook erg vrij. Ondertussen weet ze beter wat in welke situatie 'gepast'is, maar een paar jaar terug kon ze aan vrijwel iedereen echt van alles vertellen. Ze legt gewoon heel simpel contact, maakt weinig onderscheid tussen volwassenen en kinderen (wel wat betreft hetgeen ze zegt/hoe etc.), is dan echt heel erg open en kletst wat af. Nu weet ze natuurlijk al een tijdje hoe het zit met vreemden e.d. en zoals ik zei dat het soms niet gepast is om met iedereen die je kent zomaar alles op een willekeurig moment te delen.
Overigens liep zij niet zomaar mee met anderen en hield zij zich altijd heel strikt aan afspraken, ze kletste alleen graag haha. Zij kon dus prima alleen buiten spelen bij ons voor de deur op het schoolplein bijv. De hele buurt doorgaan zou ik zelf geen fijn idee vinden.
Ik vind het sowieso een vorm van aandachttekort, als je zo kind zo is (wat jij ook aangeeft bij je oudste), laat je het toch niet met 4 jaar alleen buiten spelen? Of de ouders vinden het wel makkelijk zo, of het kind is zelf niet graag thuis. Hoe dan ook vind ik wel dat er iets mis is...
misschien wordt het meisje wel heel erg aan haar lot overgelaten en heeft ze een hele vervelende thuissituatie.
Ik vind het idd erg vrij klinken en lijkt alsof ze om aandacht verlegen zit. Wat helemaal niet wil zeggen dat het zo is hoor, maar ze heeft in ieder geval behoefte aan een praatje zo te lezen. En dat kan gevaarlijk zijn voor het meisje idd, goed dat je daar aan denkt. Ik zou aan ouders vragen of ze ervan op de hoogte zijn dat hun dochter zo door de wijk loopt en met iedereen praatje maakt enzo. Verder zou ik het denk ik gewoon laten zitten... Mijn dochter is 4 en mag sinds kort alleen in het speeltuintje naast ons huis spelen. Ik blijf dan wel zelf buiten in de tuin en kan haar horen (ze is nogal luidruchtig hahaha) en als ze op de glijbaan is kan ik haar ook zien. Bovendien blijft ze er nooit langer dan 3 minuten want dan komt ze alweer in de tuin buurten, of anders ga ik na een minuut of 5 kijken en loopt ze vaak ook gelijk terug naar huis met me. Mijn dochter loopt niet zomaar met iedereen mee en wil over het algemeen niet eens in de speeltuin als er andere mensen zijn. Betekent natuurlijk niet dat er niks kan gebeuren, maar ik vertrouw er wel op dat ze niet uit zichzelf de speeltuin uit gaat. Ik weet nu al dat er voor zoon andere regels gaan gelden haha die is een stuk onbedachtzamer dan zij op deze leeftijd al was,
Ik zou een 4 jarige niet eens alleen door de wijk laten lopen. Dat vind ik een veel te jonge leeftijd voor dat soort dingen. Zeker als je zo'n vrij kind hebt. Wie weet wat ze allemaal doen of met wie ze meelopen. Ik zou ook een gesprekje met de ouders aan gaan, en om eerlijk te zijn als dat echt niet zou werken zou ik zo'n kind een keer wegsturen. Heel gemeen misschien maar straks gebeurd er iets en dan kijkt men jou erop aan omdat het kindje altijd met jou meeloopt. Dus ook verantwoordelijk bent of men ziet dat zo.
Moeten die ouders wel weten dat ze zo doet. Je weet niet hoe ze thuis is. (De kans is natuurlijk groot dat dat hetzelfde is, maar dat weet je niet. Daarom zou ik het dus ook tegen de ouders zeggen, dan weten ze het in ieder geval.) Persoonlijk vind ik vier (en vijf overigens ook - en zes voor veel kinderen misschien ook nog wel) dus sowieso te jong om alleen buiten te spelen, maar volgens mij zijn er heel veel mensen die daar anders over denken. Maakt dat dan direct dat al die kinderen daardoor aandacht te kort komen? Ik ga er vanuit dat het merendeel van de ouders doet wat hen het beste lijkt voor hun kind. Ik vind het zo simpel om te zeggen dat vrij zijn en graag een praatje maken ed komt door aandacht tekort krijgen... Als mijn dochter het met tien nog steeds doet, moet ik haar dan nog steeds altijd binnen houden omdat mensen anders vinden dat ze aandacht tekort krijgt? (Los van wat ik zelf beslis natuurlijk, want wellicht mag ze dan inderdaad nog zo min mogelijk alleen buiten spelen...geen idee.)