Ha dames.. Ik wil even mn verhaal kwijt en wie weet hebben jullie nog advies.. Laat ik eerst voorop stellen dat ik zielsveel van mijn man houd en hem sowieso niet wil/zal verlaten. Maar soms weet ik het gewoon echt niet meer. We zijn nu 3 jaar getrouwd en hij heeft sinds ruim 2 jaar een eigen bedrijf wat erg goed loopt. Hij komt om in het werk. Hij gaat voor de volle 100% voor zijn onderneming en is druk aan het groeien. Hij werkt bijna elke avond over van na het eten tot middernacht en elke zaterdag (tenzij er echt iets belangrijks is, dan werkt ie doordeweeks langer door zodat hij de zat vrij is). Op woensdag avond is zijn sportavond, donderdag avond is zijn mannenavond. Ik zit werkelijk de hele week, zowel overdag als 's avonds in mn eentje. Ben ik daar nou mee getrouwd? Toen we besloten dat hij voor zichzelf ging beginnen hebben we dit besproken, en hij heeft me toen beloofd dat hij de mannenavond thuis zou blijven als zijn weken zo vol zouden zitten, maar dit is dus niet zo gelopen. Heb hem hier al meerdere keren op aangesproken, maar verbaal is hij zoveel sterker dan ik en hij werkt fulltime en ik ben huismoeder met af en toe een werkweekendje. Hij vind, en ik quote: "ik ben de hele week aan het werk! Dus ik vind dat ik ook wat vrije tijd verdiend heb". "ik ben toch elke avond met het eten thuis en de zaterdag avond en zondag vrij?" Natuurlijk heeft hij gelijk, hij verdiend dat ook. Maar kom op.. Ik wil toch ook wel eens lekker met m'n man op de bank hangen? Daarbij is hij echt SUPER nuchter. Als hij thuis komt of weg gaat een kus. Meer niet. Nooit even zomaar een knuffel, hand in hand lopen vind hij echt megastom, tegen elkaar aan zitten op de bank ook omdat hij zich irriteert aan mijn "gefriemel".. Kan niet zo goed stilzitten haha. Hij heeft gewoon geen behoefte aan dit soort lichamelijk contact. Ziet het nut niet in van een bloemetje, valentijnsdag, moederdag. Maar misschien heeft hij gelijk en ben ik juist teveel op mezelf gericht. Ik ben ook heus niet de makkelijkste en zeker nu niet met m'n 12 w zwangerschap.. Zit nu ook niet echt heel lekker in mn vel. Ben steeds erg moe en Mn huishouden loopt anderhalve week achter ongeveer doordat ik me zo beroerd voel steeds, mn mannetje doet wel heel lief de vaatwasser omdat ik daarvan moet spugen en net ons zoontje lekker in bad gedaan en daar genieten we dan allebij ook echt van! Ben ik te veeleisend?? Ik wil gewoon wat meer aandacht krijgen van mn man, soms ben ik gewoon zo eenzaam.. Sorry voor mijn relaas.. Het gewoon even opschrijven doet me al erg goed! Bedankt iig.
Misschien een idee om je gevoel te uitten wat het precies met jou doet en miss een optie om elke vrijdagavond (of om de week) samen tijd te plannen voor jullie 2 samen? Als dit zo door blijft gaan zullen jullie hoe dan ook uit elkaar groeien.
Enigszins wel herkenbaar hier. Mijn man is ook net een zaak begonnen en super druk. Hier vorige week nog met hem over gepraat dat ik hem zo weinig zie en dit voor mij niet het gezinsleven is wat ik me had voorgesteld. Aangegeven dat als hij dan thuis is ik dan graag ook echt de aandacht van hem wil.. En dat we niet zo langs elkaar heen leven. Dit kostte wel een discussietje maar nu merk ik wel dat hij z'n best doet en ook weer meer lichamelijk contact, gewoon wat alerter op mijn behoeften. Ik zou dus zeggen; bespreek het met hem! Geef aan wat jouw behoeften zijn (zoals bijvoorbeeld die knuffel of aanraking in het voorbijgaan of een lief smsje tussen de bedrijven door). Ookal houd hij er niet erg van.. Het is geven en nemen, toch?
Tja. Mij zou het ook naar de strot vliegen. Maar dat zou meer in de dagen alleen met kinderen thuis zitten dan in de avonden voor mezelf. Misschien wat meer zelf ondernemen. Je man hoeft je leven niet compleet te maken, toch?
Ik heb al meerdere keren een gesprek geopend hierover.. Zodra ik erover begin is hij sagerijnig, want het is een veelbesproken onderwerp. Maar zolang hij er niets mee doet kan ik het toch niet loslaten? Over een aantal weken is de voetbal voorbij. Ik heb geëist dat hij die avond dan vrijhoud voor thuis. Vraag me af hoe dat zal gaan. Merk dat ik een beetje het vertrouwen in hem en zijn beloftes verlies, dat kan niet de bedoeling zijn. Ik heb voor mijn gevoel alles al geprobeerd en ook al meerdere keren gezegd (weliswaar tijdens een conflict) dat ik me wel eens afvraag of wij samen oud worden als we zo doorgaan, maar zelfs dit lijkt niet door te dringen!!
Als het bedrijf zo snel groeit is het dan niet een idee om (meer) personeel aan te nemen? Dan heeft jman iets meer ruimte en tijd over.
Daar heb je helemaal gelijk in! Ik ben met een opleiding bezig waarmee ik hoop straks een leuke parttime baan te vinden, mn man motiveert me ook een hobby te zoeken en ook mijn "vrouwenavond" of iets dergelijks te hebben. Ik vind dat gewoon erg moeilijk. Hij hoeft mn leven niet compleet te maken maar elkaar zo weinig zien en zo weinig lichamelijk contact, geen blijk van liefde tonen. Ik kan daar niet mee leven. Z'n mannenavondjes zijn het probleem niet.
Daar is hij hard naar op zoek, heeft met 2 personen contact gezocht (oud collega's) maar beide hebben nee gezegd of wilde eerst hun tijdelijk contract afwachten. Hij heeft een beroep waar heel weinig mensen in te vinden zijn, vandaar ook zijn goedlopend bedrijf.
Klink logisch inderdaad. En kan jij hem ook niet intern helpen? Edit ik zie dat je huishouden al achterloopt. Als je je beter voelt?
Geen familie in de buurt zodat jij ook een vrouwenavond kan hebben? Ik heb een man met een 80urige werkweek maar probeer niet van ons geluk afhankelijk te zijn. Ik probeer en het is niet makkelijk soms... dit zelf te creëren. De momenten die we dan samen hebben zijn leuk en niet geirriteerd.
Genoeg familie in de buurt, kom uit een gezin met 10. Maar toch.. Die zitten er ook niet op te wachten dat ik elke keer op de stoep sta. Vind het ook vervelend dat ik dan weer oppas moet regelen. Maar hoe doe je dat dan? Heb je nooit het gevoel op de 2e plek te komen of dat je graag wat meer aandacht krijgt? Was ik maar wat minder behoeftig naar dat soort dingen, ik ben gewoon een erg gevoelig persoon, vind knuffelen heerlijk, hand in hand lopen, zomaar een knuffel! Misschien stel ik me er ook teveel bij voor en lijken andere relaties alleen maar beter en romantischer 😁
Sorry maar mijn emoticon hoorde niet in het bericht. Ik merk gewoon dat als ik zelf gelukkiger ben dat ook uitstraal en het ons positief beinvloed. Ik krijg veel liefde van de kindjes en ben blij met de momenten die we wel delen. Probeer ook niet de nadruk er op te leggen dat we elkaar weinig zien.
Ik herken dit wel. Mijn man heeft sinds 3 jaar ook een eigen bedrijf en werkt heel veel. Ook elke avond en in de weekenden. Eigenlijk altijd wanneer het mogelijk is. Hij is 2 avonden 'vrij'. De ene avond omdat ik moet werken (ik werk 3 dagen waarvan 1 avond) en de andere omdat ik dan naar mijn hobby ga. Ik heb wel geaccepteerd dat het de eerste jaren gewoon heel druk zou worden. Een eigen bedrijf kost gewoon heel veel tijd en energie. En ja, dat gaat ten koste van het gezin. Ik snap ook wel dat jouw man op zijn vrije avonden de deur uit wil. Ik heb dat namelijk ook heel erg. Ik heb pas echt het gevoel dat ik tijd voor mezelf heb op het moment dat ik buiten de deur iets doe. Thuis draait het gezinsleven en als zoon op bed ligt ga ik huishouden doen o.i.d. Ik kan dan ook niet lekker op de bank liggen ofzo. De laatste keer dat mijn man en ik samen op de bank iets hebben gekeken is zeker een half jaar geleden. Wij hebben wel 1 keer in de maand een avond voor ons twee. Dan gaan we uit eten en bios ofzo. Dat is heel fijn. Praten we ook eens over andere dingen dan kind of huishouden ofzo Wij hebben trouwens ook niet zoveel lichamelijk contact. Maar meer omdat ik dat niet zo fijn vind. Ik geef wel een knuffel af en toe en een kus bij aankomst of weggaan maar ik ben niet zo aanrakerig. Ik heb wel een sterke band met mijn man. We kunnen echt overal over praten en hij is er altijd voor mij. Dat is voor mij voldoende.
En kan hij ook geen personeel aannemen wat minder specialistische taken van hem overneemt? Secretaresse of zoiets? Iemand die de facturen maakt, die afspraken inplant, weet ik het wat nog meer.
Maar... Echt een oprechte vraag he... Waarom ben je samen als je elkaar amper ziet..? Ik zie dat net als een vriendin.. Die je 1/2 avondjes in de week ziet... Ik vraag mij dit ook af aangezien mijn man zo goed als een andere baan heeft, waar 50% reizen in zit en ik het vooral lastig vind wbt de kindjes( waarvan er 1 om de week is ivm Co ouderschap)hij is nu 4 dagen rond 17.15 thuis en werkt 1 avond over... Straks zal hij elke avond rond 6 half 7 thuis zijn, wat betekent dat ik vaak alleen met de kindjes zal eten en de kindjes gaan om 7 uur naar bed.... @ ts, ik vind je kwa behoeftes niet raar hoor, ik zit hetzelfde in elkaar haha
Misschien een brief schrijven? Met al je gevoel erin en alles wat je hier ook schrijft? Bijv neerleggen als jij al slaapt en hij nog thuis moet komen. Dan ben jij alles kwijt zonder een weerwoord te krijgen en in duscussie te vervallen en heeft hij ook geen mogelijkheid in de verdediging te schieten en heeft hij de tijd om het tot zich door te laten dringen.
Als je zoveel wegbent en werkt is een sportavond en mannenavond per week echt onzin. Dat hoeft niet elke week Mijn vriend werkt 40 uur, ook avonden tot middernacht. Maar daarnaast is ie thuis. Op vrije dagen gaan we met t gezin iets doen. En af en toe gaat ie naar een vriend of winkelen met een vriend, vind t prima. Maar vaste avonden zijn bespottelijk
Mijn vriend werkt 6 dagen, zwaar lich. werk. Als hij dan vrij is, is hij zo moe en kapot dat er vaak helemaal niks meer uit zijn handen komt. Tja, dan zit hij thuis, hij heeft geen mannenavonden of sportavonden, maar op zulke momenten heb ik ook niet veel aan hem. En het moeilijkste is, ik zou ook zo zijn als ik 6 dagen lichamelijk zwaar werk moest doen. Ik kan het hem niet kwalijk nemen en hij doet het voor ons gezin, maar het is wel jammer. Ikzelf werk 34u, wij gaan 1x per 3 maanden samen een avondje weg. Ik snap wel dat jij het zo voelt. Lees dat je ook zwanger bent, hoe gaan jullie dat straks doen? Gaat hij dat volhouden, gebroken nachten en dan al het werken en zijn vaste avonden? Ook voor jou zal dat heel zwaar zijn, want alles komt dan vrijwel op jou neer thuis.