Ik denk dat iedere ouder dit voor zichzelf moet uitzoeken, wat past bij je en waar kun je zelf mee uit de voeten. Als jij de ouder wil zijn die zijn kind overal heen brengt en zelf op stap gaat, als dat voor jezelf goed voelt, waarom niet! Als je ieder moment van iedere dag bij je kindje wilt zijn, doen! Als je een beetje van beide wil ook goed. Als jouw kind je ritme bepaald, en je gewoon wacht tot het slaapje voorbij is, dan is dat prima. Maar ook als je je kindje wel gewoon meesleept naar de winkels en in de auto of kinderwagen laat slapen. Het is aan jouw als ouder om te dealen met je (nieuwe) rol, en je kind zal zich altijd aanpassen aan jou, of je ze nu vrij laat en met hun ritme mee gaat, of als je zelf een ritme bepaald.
Allebei. Naar mijn idee moet je een balans vinden om het beste voor iedereen te doen. Dus je zal vaak een compromis moeten sluiten. In mijn geval probeer ik het beste voor de kinderen te doen, vooral nu ze nog zo klein zijn.
Ik denk ook dat het 2 kanten op gaat. Iedere kind/ouder combinatie is uniek en daar moet een balans in te vinden zijn. En die balans zal ook constant veranderen neem ik aan, omdat kind ouder wordt, jezelf als ouder meer ervaring krijgt (en verandert!), de situatie verandert... Ik heb me grotendeels aangepast aan mijn pasgeborenen, maar er waren ook grenzen. Ik kon bijvoorbeeld echt niet tegen baby op dezelfde kamer (laat staan hetzelfde bed...), ondanks dat dit wel geadviseerd werd. Mijn baby's hebben dus meteen moeten wennen aan slapen in hun eigen ledikantje, zich aan moeten passen aan mijn wens alleen te slapen.
Vooral als de kinderen nog heel jong zijn (baby/dreumes) vind ik dat je je als ouders grotendeels aan de kinderen aanpast. Je hebt er ten slotte zelf voor gekozen en je wist dat het leven dan anders zou worden. "Ze moeten er maar aan wennen" vind ik een stomme opmerking want als iets niet bij een kind past of het voelt zich er echt niet prettig bij moet je het gewoon niet doen. Het kind heeft nergens om gevraagd. Ik ben erg voor voeden op verzoek en slapen wanneer het kind moe is. Dat onze zoon niet onderweg of bij iemand anders sliep beperkte ons nogal maar het was zoals het was. Bij wat oudere kinderen moet het wat meer van twee kanten komen. De kinderen bepalen bijvoorbeeld niet waar de vakantie naar toe gaat, al hou je als ouders wel rekening met hun voorkeuren. En oudere kinderen moeten ook wel eens dingen doen die ze niet zo leuk vinden. Dat hoort bij het leven en dus bij de opvoeding.
Oneens. Hij heeft zich behoorlijk aan te passen aan mijn regels. Maar mijn regels zijn wel voor zijn bestwil. Hij wil zoveel dat niet goed voor hem is. En je bent ouder om te beschermen en te begeleiden. Een kind moet zich meer aanpassen dan waar je bewust van bent. Ik kan een waslijst aan voorbeelden bedenken van regels die er zijn omdat dat goed voor een kind is. Maar slechts enkele dingen bedenken waar een 'vrije ouder' echt een kind vrij laat in de keuze. Het is nou eenmaal niet de bedoeling om op het dak te spelen, snachts naar de speeltuin te gaan, pakken koek te eten etc
Naar mijn mening zijn beide stellingen 2 uitersten. Het is voor een kind niet gezond als hij opgroeit in een gezin waar niet naar zijn behoeftes wordt geluisterd. Het is voor een kind net zo ongezond om op te groeien in een gezin waar alleen maar naar zijn behoeften wordt geluisterd. We willen allemaal een evenwichtig persoon grootbrengen, dan moeten we dus in alles voor evenwicht zorgen 😉
Heel scherp 😀 Het kind zal zich aanpassen aan de karakter van de ouders, wat die ook is. Bij de geboorte weten wij niet wat voor kind we krijgen. Misschien geniet de kleine met volle teugen van mensen om zich heen, muziek, aandacht. En dan heeft ie ouders die zelf het liefst alleen thuis zitten en 'hem rust gunnen' Dan past het kind zich dan ook maar aan
Dit gaat bij ons gezin echt niet op. Wij zijn twee ouders die voordat er kinderen waren graag op stap gingen. We genieten van een sociaal leven, uit eten, op reis gaan. Ik hoor mezelf nog zeggen tijdens de zwangerschap: als je een kind gewoon mee laat draaien in jouw ritme, wennen ze er aan. Toen kwam mijn dochter. Een hooggevoelig kind met ijzersterke wil. Niks met ons ritme mee, ik moest haar volgen. Het kwam zo nauw allemaal en ik kon haar echt niet zomaar meenemen of ergens anders laten slapen dan in bed. De jongste is iets makkelijekr maar ook hij vraagt maatwerk. Als de dag te lang is of te druk, exploderen ze door overprikkeling. Dus onze kinderen kunnen zich onmogelijk schikken naar hoe wij zelf zijn/waren en dat is ok. Ze zijn niet hetzelfde en kunnen nu niet anders. Ik ben nu een planner geworden, ik houd rekening met een balans tussen drukte en ontspanning. Ik kan niet zomaar weggaan en ervan uitgaan dat het wel los loopt, dat doet het namelijk niet. Ik vind niet dat je altijd een kind moet volgen maar ik heb wel ervaren dat ik mijn kinderen moet volgen. Het belangrijkste is voor mij dat iedereen zich goed voelt en dat heb ik niet als er een kind over de zeik gaat. Dan liever steeds rekening houden en veel in de natuur zijn ipv drukke feestjes, restaurants of pretparken.
Ik ben het met wat hierboven staat eens. Natuurlijk in acht nemende wat een kind kan begrijpen. Bijv: Een pasgeboren baby is nog helemaal primair. Die kan geen 'rekening houden met'. Maar als het jou beter uitkomt kun je wel een voeding al eerder aanbieden. In zoverre geldt 'voeden op verzoek' dus 2 kanten op. Een dreumes kan al beginnen met leren dat 'nee' ook een antwoord is, dat hij soms even op zn beurt moet wachten, etcetera. Maar wel rekening houdend met wat zo'n kindje kan overzien. Dus: in de gezamenlijkheid van een gezin houdt iedereen naar vermogen rekening met elkaar.
Helemaal mee eens hoor, alleen dat evenwicht ligt voor iedereen ergens anders. Dat is denk ik ook een beetje het punt van discussie. Het kindje van mijn vriendin had een heel moeilijke start....huilen huilen...na 6 weken heeft ze haar kindje met pijn in het hart een nachtje meegegeven aam haar ouders. Beste beslissing ooit hoor en 1nachtje was ook voldoende...maar andere mensen die ik ken die vonden dat zij na 6 weken wel lang genoeg fulltime papa en mama waren geweest en hebben het kind om die reden een nacht uit logeren gestuurd " want ja zeg, zij wilden onderhand ook wel eens iets leuks doen". Bij nummer 2 is het evenwicht zoek wat mij betreft.
Dit. Je bent een gezin dus er word niet totaal aangepast aan de kinderen en ook niet totaal aan de ouders. Het is afstemmen en geven en nemen. Als mijn kind naar de psz moet pas ik me daaraan aan en als ik eens weg moet past mijn kind zich daaraan aan. En als mij baby honger heeft of huilt pas ik me daaraan aan maar als ik mijn andere kind moet ophalen van de psz zal de baby mee moeten dus moeten 'aanpassen'. Om maar een stom voorbeeld te noemen.. Maar zo werkt het toch?
onze oudste kan zich heel goed aanpassen naar wat wij willen. ze was ook een makkelijke baby en konden we rustig overal mee naartoe nemen. maar dat kan ook met een makkelijke baby dan lukt het gewoon beter om juist de baby zich aan te laten passen naar jou als ouder. de jongste is een wat lastigere baby. wij moeten ons dus meer aanpassen aan haar. we kunnen niet overal meer naartoe omdat ze dan hoogstwaarschijnlijk niet zal slapen en we daar later allemaal de sjaak mee zijn. voor mij is het zelfs moeilijk om alleen op pad te gaan want ze eet/drinkt niet als ze het niet van mij krijgt. ga ik dus een dagje shoppen oid dan is ze de hele dag hysterisch en weigert te eten. ik denk dat het dus heel erg aan het kind ligt wie zich het meest aan moet passen. ook met opvoeding ben ik van mening dat het per kind heel erg verschilt met wat werkt. de een heeft een wat strengere aanpak nodig dan de ander. en met straf is voor de een de waarschuwing al genoeg en de ander zit continu op de trap. voeden op verzoek werkt voor heel veel baby's maar ook veel baby's hebben meer baat bij een vast ritme. ik denk dus dat je naar het kind zelf moet kijken naar wat het beste werkt en dan maakt het voor mij niet uit wie zich dan het meest aan moet passen.
Ik heb me altijd aangepast aan mn kind. Hele slechte slaapster, snel overprikkeld (vooral als ze niet sliep..en dat deed ze niet mits ze thuis was) maar nu ze wat ouder is (1.5jaar) moet ze zich soms ook aanpassen aan ons. Dan loopt het gewoon zoals het loopt. Als er ooit een tweede komt die ook zo slecht slaapt , veel huilt en snel overprikkeld is weet ik niet hoe ik dat zou regelen
Lijkt me heftig, om twee heel veel eisende kindjes te hebben en knap dat je je leven helemaal hebt omgegooid (ik snap dat je soms echt niet anders kunt). Maar gelukkig heb jij zelf een ritme en structuur gevonden voor jullie als gezin!
Beide. Als oude moet je rekening houden met je kind, maar als je bezig bent hoef je niet gelijk bij de eerste kreet alles uit je handen te laten vallen (tenzij je natuurlijk hoort dat er wel echt wat aan de hand is ) Eten kan best beetje vroeger savonds als middagdutje net weg is en tot half 6/6u gewoon nét te lang is. Maar normaal om 12/12.15 eten vervroegen naar 11.30 is met schoolkinderen weer stuk lastiger dus dan word het halfuur uitzingen Een vakantie bijv moet ook op beide gericht zijn. Niet alle dagen musea ed aflopen maar ook niet elke dag speeltuin; tenzij iedereen daar van geniet natuurlijk.
Ja haha, heel anders dan wij van tevoren dachten. Ik moet ook wel zeggen dat het pittig is maar ben er nu aan gewend. Mijn dochter logeert elke week wel een nacht bij oma, daar vindt ze het ook heerlijk en als ik dan even een dagje geen rekening hoef te houden met haar voelt dat best prettig. Verder doen we best wel veel, maar ik kan niet altijd doen wat veel anderen wel doen. Werkt hier gewoon echt niet.
Voordat ik moeder was vond ik dat het geven en nemen was vanuit beide kanten. Dus ouders maar ook baby moeten zich af en toe aanpassen. Toen kwam onze dochter. Een heel prikkelgevoelig meisje die alleen "functioneerde" met een heel erg strak ritme. Hadden we dat niet dan kon ik erop tellen dat we de hele avond met haar bezig waren. Het ligt mijns inziens aan het kind. Is het een makkelijk kind dan kun je aanpassingen vanaf de kant van het kind verwachten. Is het een kind die dit niet aan kan dan vind ik dat je zoveel mogelijk moet proberen het ritme van je kind te volgen.
Maar ritme volgen zegt niet perse dat het op de vaste plek moet. Mijn vierde is geboren met een midden rif breuk, zijn longen zijn niet volledig volgroeit is snel ziek moe misselijk kan moeilijk eten en was de eerste maanden snel geprikkeld. Maar ik moest wel naar voetbal majorette dansles zwemles logopedie kinderen naar school brengen ophalen van school ophalen bij vriendjes of vriendinnetjes, en als hij vaste slaapjes had .... Ging hij gewoon in de drager zodat hij kon slapen en ik mijn ding met de andere kinderen kon doen. En als hij om 11.30 moe werd legde ik hem niet in bed te slapen maar in de wandelwagen met jasje aan zonder deken en dan liep ik 11.45 naar school toe ( voor ik wegging natuurlijk wel dekentje overheen gelegd) en na dien gewoon wandelwagen in de keuken of badkamer zodat hij verder kon slapen, zo kon hij zijn ritme volgen en hoefde ik Hem niet wakker te maken maar kon wel de kinderen uit school halen zonder hem alleen thuis te Laten. Maar ook dat zal misschien aan het kind liggen of het daarmee "akkoord" gaat
Hippo, daar heb je ook zeker een punt . Zo zou ik het bij een evt 2e ook doen hoor, in de drager. Mijn dochter heeft ook heel veel in de drager gezeten, zelfs thuis, omdat ze anders niet sliep. Maar dan nog was er voor haar helaas wel een verschil tussen thuis in de drager en bij bijvoorbeeld de ikea in de drager, ik noem maar wat. Maar mijn dochter is wel een "apart geval" hoor. Ze kan prikkels nog steeds heel slecht reguleren dus ze is niet heel erg representatief aan andere kinderen.
Mijn dochter kon dat ook niet. Ik heb haar echt wel gedragen (kinderwagen was geen optie met reflux) maar dat was eigenlijk geen succes. Moest vooral veel thuis blijven en zorgen dat ze niet oververmoeid raakte. De tweede was ietsjes makkelijker en sliep wel beter in de doek maar nog steeds snel van slag en echt niet mee te nemen naar drukte. Gelukkig hoefde dat in ons geval niet maar het had ook niet gekund. Nu is teveel drukte nog steeds een trigger. Ik moet vaak van tevoren bedenken hoe de dag eruit ziet en inschatten of mijn dochter fit genoeg is. Ik kan niet naar elke verjaardag want na een slechte nacht, is niet alles mogelijk. Waar we nu wel baat mee lijken te hebben is reflexintegratie therapie. Misschien heb je daar wat aan? Ik heb een therapeut waarbij dit vergoed wordt.