Ohh dat je nog naar het ziekenhuis gegaan bent! Ik zou gezegd hebben toedeelde ik blijf hier thuis, op de bank! Bel de verloskundige of 112 maar
Ik ben halverwege november bevallen 5 dagen na de uitgetekende datum. Ik had mij er al bij neergelegd dat ik minimaal 10 dagen over tijd zou gaan, omdat mijn moeder altijd overtijd ging. Toen ik dus op zondagavond in bed nog even een serie lag te kijken, voelde ik wat regematige krampen. Ik zei nog voor de grap tegen vl dat ik het nu ging beginnen. Samen keken we de serie en ondertussen was ik aan het timen. Ja hoor, om de 3 minuten weeën. Pas 3 uur later de vk gebeld en die kwam even langs had ik 1 cm ontsluiting, alles was wel heel mooi verstreken dus als mijn vliezen zouden breken dan zou het snel gaan. Dus ze zou 's ochtends pas terugkomen, toen vielen nadat ik onder de douche Was geweest vielen de weeën weg en gingen over in harde buiken waardoor ik niet kon slapen. Toch weer de VK gebeld en nog steeds 1 cm!! WTF. Weer gestript en de weeën kwamen terug! Om half 1 's middags had ik alles in huis gezien op elke mogelijke manier. Op handen en voeten, op de bal en nog maar 3 cm ontsluiting. Ik had het gehad en wilde naar het ziekenhuis. Wij kunnen op 2 manieren bij het ziekenhuis komen en dat is een snelweg of een boerenlandweggetje, ik koos voor de 2e, want ik werd al snel misselijk in de auto.. Komen we ter echt achter een oud echtpaar die o een 80 weg net aan de 50 aantikt en ik maar puffen ( zou mij niks verbazen als het eerste woord van mijn dochter een scheldwoord is) Eindelijk in het ziekenhuis, gelijk een kamer toegewezen, omkleden en of ik wilde douchen. Dus ik onder de douche, maar had het na 5 min wel gehad. Nog steeds schoten de weeën niet echt op. Dus besloten ze om mijn vliezen te breken, want bmm was zo mooi verstreken en dan zou het vast heel snel gaan. Het bleek dat ik een hele lage pijngrens had en nog geen ruggenprik kon krijgen want tja; 3 cm nog steeds. Even gevoeld door vk en en vk in opleiding. Vk aan vk in opleidig : "Wil je ook even hoe ze ligt?" Al mijn alarmbellen gingen af. Vk in opleiding :"Oh ze ligt een beetje scheef, maar er Is genoeg ruimte om bij te draaien." Met 6 cm eindelijk een ruggenprik, die bijna gezet werd door iemand in opleiding. Ik had er niet zoveel vertrouwen in omdat de arts even een uitgebreide uitleg ging geven over waar die prik moest. Dat was niet de bedoeling, dus ik eiste dat hij werd gezet door een arts die niet meer in opleiding was. Wat een gek gevoel zo'n prik, alles spoot ernaast naar mijn idee. Na een uur weer terug op mijn kamer en ik had zo'n drukkende pijn in mijn linkerzij. Ik moest en zou persen. Mocht alleen niet, want ik had nog steeds 6 cm. Ik lag ondertussen 3 uur in het ziekenhuisbed en wilde gaan lopen. Dat kon natuurlijk niet, pissig dat ik werd. De pijn in mijn linkerzij werd steeds erger ondanks de prik, wss omdat de kleine niet helemaal lekker lags. Dus ik op mijn zij om tegendruk te geven in de hoop dat ze iets zou draaien. Tja toen moest ik poepen, maar mocht niet persen. Dat was het moment dat de vk de volle lading kreeg. En daarna ging het snel met de ontsluiting en ging ik binnen 5 minuten naar ontsluiting. Ik was KAPOT! Geroepen dat ze het kind wel uit mijn buik mochten snijden, als ze nog 1x iets zouden zeggen dat de bmm zo mooi verstreken was ik ze iets aan zou doen. Het enige fijne van de hele bevalling was de hele tijd die warme vloed tussen mijn benen van het vruchtwater, hoe vaak ik dat niet gezegd heb Haha! Toen ik eindelijk kon persen, lag ze nog steeds niet lekker. Ik kreeg haar niet voorbij mijn schaambeen, haar hartslag vloog voorbij de 160 dus snel gyn erbij met vacuüm en na 4x trekken en een knip is na 23 uur mijn prachtige dochter geboren! Best een pittige bevalling, maar zou het zo weer over doen!
Alweer bijna een jaar geleden😁 Het begin thuis was voor ons erg grappig. Ik had een paar dagen last van flinke harde buiken, maar ze zakte netjes af als ik ging douche. Dus dacht er verder niet veel bij na, ik stond gepland voor een keizersnede op 30 juli dus tja helemaal niet bij stil gestaan dat het ook nog uit zichzelf kon beginnen 😏. Op 16 juli was ik achteraf gezien echt niet mezelf, ik was doelloos aan het drentelen in huis, wilde niet eten. Irriteerde mij aan elk geluidje dat mijn vriend maakte, zelfs ademen was uit den boze😱. Die avond op tijd mijn bed ingegaan, alleen ligt mijn vriend toch een partijtje te snurken en gewoon irritant te doen. (Arme jongen zelfs in zijn slaap deed die alles fout☺️ Uiteindelijk ben ik van frustratie op de bank gaan liggen in de hoop nog even te kunnen slapen. Om 04:45 schrik ik wakker met het gevoel dat ik moet plassen, ik spring letterlijk van de bank af, en zodra ik rechtop sta, breken mijn vliezen. Ik heb mijn vriend geroepen vanuit de woonkamer dat hij moest komen!! slaapdronken zegt ie, maak je mij daar voor wakker dat je in je broek heb geplast. Uiteindelijk snapte die wel dat mijn vliezen waren gebroken. Het vruchtwater gutste er letterlijk uit, mijn zoontje lag in stuit en was niet ingedaald, dus er was geen stop😂 Ik moest van de zenuwen zo hard lachen dat het vruchtwater maar bleef komen, dus mijn vriend: ga naar de wc. Ik: hoe dan, elke stap die ik neem komt er weer een golf. Uiteindelijk met een handdoek tussen mijn benen op de wc beland.😂 Om half 6 in het ziekenhuis aangekomen, komt er een arts assistent weet je zeker dat het vruchtwater is? Uhh ja dat weten we zeker. Nou ga maar op het bed liggen met een matje eronder en dan gaan we het wel even nakijken. Natuurlijk kwam er toen niets. Nou zeg ze dan gaan we een echo maken om te kijken, dus moest ik naar een andere kamer. Lkkr handig zit ik daar in me blote kont, kon ik me weer aankleden om te checken🙄 Maar goed ik sta op om mij aan te kleden, maar zodra ik sta komen er weer een paar druppels uit. Staat ze mij heel lodderig aan te kijken zo van ja, ik wil toch echt een echo maken. Gelukkig was mijn vriend goed wakker om het matje te pakken en die tussen mijn benen te schuiven om het op te vangen.😁 6 uurtjes later is onze zoon geboren via een keizersnede en ik heb in de tussentijd geen enkel pijntje of wee gehad.
Heerlijk heh die reacties van de mannen als je gaat melden dat het is begonnen. Hier begon het ook snachts. Netjes mijn man wakker gemaakt met de melding dat het begonnen was. (Die was er helemaal klaar mee, wilde al dat ik de dag van tevoren mijn vliezen zou laten breken) krijg ik als reactie "oke" om zich vervolgens weer om te draaien en weer te gaan slapen.. Ben toen ook maar weer gaan slapen. Word hij sochtends wakker. Zei je nou vannacht dat het begonnen was?
Tijdens de bevalling had de verloskundige m'n vliezen zo lang mogelijk laten staan. Op een gegeven moment kreeg ik persdrang en mocht ik van haar rustig mee persen. Maar 'rustig' lukte niet echt, dus tijdens die perswee ging iets niet helemaal goed. Met een knal braken m'n vliezen! 😜 Vol tegen de het lichaam én gezicht van de verloskundige! T kwam zelfs in haar mond! 😱😁 Deze bevalling zal ze niet meer vergeten! 😂
Was hier precies zo. Mijn vliezen braken 's nachts, maar had nog niet direct weeën. Eerst zelf maar even de troep opgeruimd en gedaan en toen m'n man maar even wakker gemaakt om te zeggen dat m'n vliezen waren gebroken. Zijn reactie was, oh oke, kan ik nog even slapen? Uhm.. ja hoor dat denk ik wel, heb volgens mij nog geen weeën. Meneer draaide zich om en sliep weer.
Hier ook zo'n heerlijk heldere man bij de 2e. Het begon om 0.15, na een uurtje timen ben ik uitgebreid gaan douchen om zeker te weten dat het Door zou zetten. Toen ik terugkwam uit de douche rond 2u deed hij even zijn ogen open en zei: zo schat, lekker gedocht? En slaapt verder. Ja alsof ik altijd om die tijd douche (echt nog nooit gedaan). Vlak daarna begon het heftiger te worden en moest ik weeën gaan wegpuffen.om half 3 werd hij wakker omdat hij telkens koude lucht op zijn rug kreeg. Hij vroeg zich serieus af wie er nou zo irritant op zijn rug lag te blazen. 2 uur later hadden hij zijn dochter in zijn armen. Op deze manier mag ik vaker bevallen van hem. ....
Dat wist ik dus ook niet, maar blijkbaar kan het dus! En terwijl ik de weeën verder aan het opvangen was, waren de verloskundige en m'n vriend de kamer aan het dweilen! 😂
Ik had ook echt zwaaaare persdrang en was niks aan te houden, mijn vruchtwater ging ook echt 'pats' over iedereen heen zei mn man. Het was echt een explosie
Ik ben de 23e in welgeteld 1 uur bevallen van onze mooie zoon! Rond 16:30 voelde ik 1 krampje, ik dacht dat ik misschien moest poepen oid. Tijdje later weer 1 krampje. Toen eens de tijd bijgehouden en 7 minuten daarna kwam weer een krampje. Iets pijnlijker dit keer. Toen 'voor de zekerheid' alvast mijn vader, man en het ziekenhuis gebeld. Dit was om 16:50. Ik moest namelijk met antibiotica bevallen en mijn vorige bevallingen gingen ook snel (maar niet zo snel als deze). Terwijl ik wachtte op mijn vader en man kwamen de weeën (waren nu overduidelijk weeën) al om de 3 minuten en gingen steeds meer pijn doen. Ik was alleen thuis met mijn jongste dochter en ik begon te beseffen dat het allemaal niet ging lukken om op tijd in het ziekenhuis te komen. De baby kwam eraan en had haast! Om 17:10 ongeveer heb ik 112 gebeld. Die waren er binnen 10 minuten (maar het leek een eeuwigheid te duren, was echt bang alleen op de vloer te moeten bevallen met mijn dochter erbij!). Ik voelde al lichte persdrang en was zó blij toen ik de sirenes dichterbij hoorde komen. De ambulanceman had natuurlijk alleen wat basiskennis mbt bevallingen en kon niet zien hoeveel ontsluiting ik had. Het plan was om zsm naar het ziekenhuis te gaan in de ambulance. Tussen 2 persweeën door lukte het me om op de brancard te klimmen. Ik voelde dat hij eraan kwam en dat we het ziekenhuis never nooit niet gingen halen. Ik zou dan waarschijnlijk op straat of in de ambulance bevallen. Toen ze me door de keuken naar buiten wilde rijden voelde ik de vruchtblaas naar buiten komen. Toen werd besloten weer terug naar de woonkamer te rijden. Mijn man kwam toen ook net binnen en was net op tijd voor het persgedeelte. 3x persen en onze mooie zoon was geboren! Hij deed het gelukkig meteen goed en alles is zonder complicaties verlopen. Daarna in de ambulance naar het ziekenhuis waar de placenta is 'geboren'. Tenminste nog voor 1 ding het ziekenhuis gehaald Had verder ook helemaal geen hechtingen nodig! Voor het ambulancepersoneel was het ook heel bijzonder. Dit maakten ze bijna nooit mee. De man die mij hielp bij de bevalling kwam later nog langs in het ziekenhuis, heel leuk! Al met al een hele bijzondere bevalling waar ik toch met een goed gevoel op terug kijk!
Door mijn hoge bloeddruk moest ik ingeleid worden. Ik moest zondag mij melden voor een ballonkatheter. Tijdens het plaatsen hysterisch geworden van de eendenbek. Vervolgens een nachtje moeten blijven. Na het plaatsen had ik echt menstruatiekrampen (goed teken dus). Ik kreeg avondeten en 's avonds lekker gedoucht. Volgens lekker naar bed. De volgende ochtend zwaaide mijn verpleegster de deur open, zo erg dat ik overeind zat. Om 8.30 zouden ze nakijken hoeveel cm ontsluiting ik had. Ik bleek dus 4 cm ontsluiting te hebben en toen hebben ze even later mijn vliezen gebroken en kreeg ik zo'n soort van katheter voor op het hoofd van de baby. Hele tijd hoor je tok tok. Na 10 minuten kwamen de weeën, kon ze redelijk wegpuffen, maar een uur later had ik 5 cm ontsluiting. Ik raakte zo suf van de weeën, dat ik tegen mijn verloskundige en vriend zei, dat ze mij open mocht snijden en dat ze het kind nu mag halen! Ze zeiden beide nee nee. Vervolgens riep ik, ik hoef geen tweede kind meer! Dat kan mij gestolen worden. Beide lachten ze mij uit. Omdat ik suf was van de weeën, heb ik voor de ruggenprik gekozen. Aangekomen bij de anethesistafdeling, moest ik even wachten voor de prik. Een assistent en diegene die de prik zou zetten. Vervolgens na het zetten van de prik, was ik weer bijdehand en was ik flink aan het glimlachen en zei ik de assistent dank je wel voor je assistentie van de prik hoor! Zei ze, ach ik heb niks gedaan, ik zo weer bijdehand, jawel, jij was mij aan het helpen. Stonden ze met 4en te lachen (vriend, verpleegster, assistent en dame die de prik zette) Een uur later zetten van de prik had ik al 9 cm ontsluiting. Mijn vriend was ondertussen naar ons hondje gegaan. Om half 2 stuurde ik hem een smsje JE MOET NU TERUGKOMEN WANT HEB 9 cm ontsluiting! Hij was nog niet 5 minuten thuis hahahaha..(ik zei hele tijd tegen mijn vriend moet zonodig poepen!) Om 14.45 uur mocht ik uiteindeijk persen. Tijdens het persen nog steeds niks..geen hoofdje erbij en ik was al een tijdje bezig. De meiden belden de gynaecoloog. Die keek even enzo. Ik moet snel bevallen want ze hadden de kinderarts gebeld. Uiteindelijk hebben ze fundus expressie uitgevoerd bij mij en onder knip knip gedaan. Na een uur persen was ons zoontje geboren. Toen ze op mijn buik duwde kwam alle vruchtwater eruit en heb ik de meiden en de gynaecoloog nat gemaakt. Er kwam een andere persoon om mij te hechten. Ik zo: het is geen slachtveld beneden hé! Ze zei nee nee. Ze had mij gehecht en moest checken of ze niet bij mijn anus die kant had gehecht. Ik zo ho ho! Gaat geen vinger in mijn poepgat! Mijn bevalling duurde 7 uur en dat was snel voor mijn 1e. Tijdens mijn kraamweek vroeg ik regelmatig aan mijn kraamhulp of er beneden echt geen slachtveld was!
Lievemandie, heb je geperst met ruggeprik of ging de verdoving toen uit? Ik ben NL benieuwd hoe dat gaat, verdoofd en pers weeën!