Contacten die ver weg wonen onderhouden en het plaatsen van wat je af en toe doet. Ik heb een hekel aan die winacties. Verschrikkelijk. En ook mensen die te veel foto's van hun kinderen plaatsen. Elk mens wordt daar op latere leeftijd gewenst of ongewenst mee geconfronteerd. Ouders die daar naar mijn mening niet zorgvuldig mee omgaan ontvolg ik.
Ik vind het altijd wel jammer dat wanneer ik op Facebook kijk alles vol staat met dingen die mensen hebben gedeeld (winacties e.d.) en geliked (allerlei plaatjes en links). Ik vind het altijd leuk om persoonlijke dingen te lezen en foto's te zien. Het maakt me eigenlijk niet uit waarover, ik vind het gewoon leuk om op de hoogte te blijven van mensen die ik niet vaak zie of spreek, maar dat je toch een idee hebt hoe het met ze is en hoe hun leven eruit ziet. Het ligt misschien meer aan Facebook zelf, maar dan is het jammer dat je een enkele keer langs iets persoonlijks scrollt en verder alleen maar berichten en reclame tegenkomt van mensen die je niet kent. Waar ik me wel aan kan ergeren zijn mensen die online ruzies gaan uitvechten, sneren naar hun partner geven of alleen maar negatieve dingen posten, die volg ik niet meer of gooi ik uit mijn lijst.
Helemaal mee eens! Wat mij ook stoort op Facebook; mensen die alles openbaar zetten voor de hele wereld, ik klik dan ook niet op "vind ik leuk", want dan ziet iedereen in mijn lijst dat bericht ook voorbij komen, terwijl het hen niks interesseert dat Jan en Emma getrouwd zijn of Hanneke een nieuw hondje heeft.... Houd het gewoon alleen zichtbaar voor vrienden! Vooral ook je kinderen die in hun blote kadetjes in de tuin spelen, beter dat je die foto's niet openbaar plaatst en eigenlijk helemaal niet plaatst op dat soort sites.. Ik plaats zelf ongeveer 1x per week een foto van m'n dochter en 1x per maand van m'n honden, gewoon zodat familie en vrienden die ik niet vaak zie/spreek kunnen spieken in ons leven Eigenlijk nooit verhaaltjes/status. Dingen delen doe ik ook nooit.
Omdat zowel mijn ouders en familie in zuid-Limburg wonen en ook mijn vriend familie heeft die verder weg wonen gebruik ik Facebook vooral om hun op de hoogte te houden van vooral de ontwikkeling en groei van onze kleine meid. Ook vinden zij het leuk om te zien wat ons bezig houdt zo nu en dan. Ik post echt niet dagelijks iets op Facebook, gemiddeld 1 of 2x pw. Persoonlijk vind ik dat je niet iedere scheet op Facebook hoeft te zetten en iedere vrijdag moet posten dat het weekend weer voor de deur staat. Ook vind ik die tagrage een beetje irritant worden. Winacties doe ik nog weleens mee, maar win helaas nooit iets.
Ik deel af en toe een foto van mijn dochter voor de mensen die ik weinig zie. Foto's van een bijzonder dagje uit of vakantie doe ik ook wel eens. Soort van mini dagboekje, kijk af en toe naar alle foto's en gebeurtenissen die ik geplaatst heb. Dan zie ik dat ik ook rcht hoogte punten plaats win acties doe ik niet aan mee, wat een ander doet moet hij/zij zelf weten. Oh en ik like eigenlijk nooit want voor mijn gevoel liken mensen om het liken. En ik vind een eerste drol op het potje niet echt like waardig en zo is er nog wel meer onzin. Ik reageer wel op berichten maar dan meen ik het ook
Ik heb een Fb account maar ik heb al ruim een half jaar niets erop gezet haha. Ik scroll hem weleens door en dan inderdaad al die domme winacties etc etc. Is niet aan mij besteed en vind het ook weinig interessant dat iemand naar de dierentuin is geweest en daarna heerlijk hebben gezondigd bij de Mac (geef me een teiltje
Facebook gebruik ik vooral om vrienden die verder weg worden te volgen. Je maakt dan toch wat meer de kleine, dagelijkse dingen mee en dat praat weer lekker als je elkaar ziet. Mijn statussen zijn meestal bedoeld om mensen aan het lachen te krijgen (typische zilvervos-acties). Ik heb vooral een hekel aan drama queens op Fb. "ik ben verdrietig maar zeg niet waarom", of een "waarom jij??!!" zonder uitleg. Iedereen vragen wat er is.... Grrrr.... Toppertje was eentje die op Fb allerlei vage verwijten had en eindigde met "je weet wie je bent". En iedereen zich maar afvragen of zij die persoon dan waren. Heel haar Fb ik rep en roer tot ze uren later vaagjes deed en zei "nee, niet jullie". En toen wilde iedereen weten wie dan wel.... Maar ze wilde zijn privacy niet schenden. Gelukkig heb ik geen vrienden die continu winacties delen. Wel een paar vrienden die hun Fb gebruiken als bedrijfspagina. Nooit leuke updates of een bericht van hen, maar wel verwachten dat je hun statussen deelt.... Misschien nog net iets erger dan de drama Queen.
Ik heb mijn persoonlijke account al even niet meer. Ik was serieus verslaafd, ging nergens meer over. Wel heb ik een soort van bedrijfs-pagina voor mijn schrijfwerk. Ben correspondent en columnist voor de krant en schrijf gedichten. Mensen die mij willen volgen, zijn hier dus vrij in. Ik post dus ook alleen nog maar schrijfwerk gerelateerde dingen. En ik zie geen statussen van anderen, daar had ik voorheen ook een dagtaak aan.
Ik word gestoord van mensen die 3x per dag foto's en filmpjes van hun kroost plaatsen. En dan ook nog eens beledigd zijn als je niet overal een 'like' voor geeft. Begrijpen die ouders niet dat niet iedereen zit te wachten op twintig foto's per dag van hun bloedjes en dat zijzelf waarschijnlijk de enigen zijn die dit écht leuk vinden?! 🙄😅😖 Ik zit in een flink aantal besloten groepen anders zou ik Facebook niet eens gebruiken......
De bedoeling van Facebook is dat ze zoveel mogelijk over je te weten komen en die info kunnen doorverkopen. Dat is hún bedoeling. Wat ik irritant vind (vond, want ik heb geen FB meer): - Winacties - Nikszeggende/totaal oninteressante statussen, zoals "Ik ga even de stad in", "Bah, alweer in de hondenpoep gestapt", "Waar heb ik mijn bril toch gelaten?" - Mensen, die zoveel delen, dat je niks meer hebt om over te praten. Of de behoefte om de vraag te stellen "Hoe gaat het met je?", want je hebt alles al op FB gelezen. - Van die plaatjes met "wijze spreuken" - Berichten, die je 'moet' liken/delen als je het er mee eens bent. "Like dit als je van je moeder houdt", "Like dit als je iemand verloren bent" - Berichten en plaatjes met een zielig verhaal over een mishandeld hondje in Verweggistan of een dodelijk ziek Afrikaans kindje. - Berichten met een racistische strekking - Berichten vóór of tégen Zwarte Piet - Mensen, die alleen maar happy happy happy dingen posten - Mensen, die alleen maar zwartgallige/pessimistische/depressieve dingen posten en of zielig lopen doen voor aandacht Maar je kunt mensen blokkeren, die dat veel doen. Dus daar over zeuren op een feestje, vind ik ook raar. De allergrootste reden, die ik had om met FB te stoppen zijn mensen, die wel je berichten liken, er soms op reageren zelfs, maar verder nóóóóóit het initiatief nemen om aan je te vragen hoe het gaat en al jouw pogingen om contact te houden (met name in levende lijve) afwimpelen. Laat ik zo zeggen: Ik weet nu wel wie mijn vrienden zijn.
Dat heb ik dus ook. Alleen niet echt een zakelijk account, maar voor vrijwilligerswerk. Ik lees ook niet de persoonlijke statussen van 'volgers'. Ik houd alleen de FB pagina bij.
Weet je wat ik altijd zo irritant vind, die mensen die altijd maar klagen over dat men zoveel post of dat ze zo vaak mee doen aan win en like acties, ondertussen zijn deze '' zeikerds '' wel nieuwsgierig genoeg om hun account aan te houden zodat ze alles in de gaten kunnen houden wat er gebeurd Als je je dan zo ergert aan al die dingen, waarom heb je dan nog Facebook?
Ik vind vooral de besloten groepen fijn. Een soort forum nieuwe stijl zeg maar. Verder doe ik af en toe wat like en win acties.
Besloten groepen, spelletjes, contact onderhouden met oude bekenden, foto's bekijken van kroost van vrienden... Genoeg andere dingen om te willen. Als je het juist vindt om persoonlijke dingen van vrienden te zien, en je moet eerst door 3 pagina's winacties scrollen, dan is dat behoorlijk irritant.
Het doel van Facebook is eh.. is eh.. ehm. Geen idee. Winacties zijn 1 van de meest irritante dingen die je op Facebook kunt vinden. Ik doe er zelf nooit aan mee, maar ik krijg ze regelmatig te zien, helaas. Van traprenovaties tot aan babysokjes, gek word ik ervan.
Ja haha hoe schoner de schijn, hoe vuiler de was 😉 Reden waarom ik geen Facebook heb, respect voor de mensen die 't echt kunnen gebruiken voor leuke dingen etc.. Maar ik ergerde mij teveel aan alles op Facebook ... Ik heb Instagram wat ik persoonlijk veel leuker vind😄
Ik lees dit topic omdat ik nieuwsgierig was wat mensen het doel van Facebook vinden. Ik heb het zelf niet, nooit gehad. Vroeger had ik Hyves maar ik merkte dat op Hyves de levens van mensen er geweldig uitzagen. Altijd feest en geluk. Ik vroeg me altijd af wat er mis was met mijn leven. Ik heb een hekel aan schone schijn, want dat is het. Aan de andere kant waren er mensen die al hun ellende spuiden op Hyves en dat ga je ook niet voor je plezier lezen. Wat willen die mensen er eigenlijk mee bereiken? Als je het van je af wil schrijven begin je maar een dagboek. Als je familie of vrienden hebt die ver weg wonen of een eigen bedrijf hebt snap ik het doel nog wel maar verder vind ik Facebook één grote aandachttrekkerij.
Dat is het, ja. Ik heb iemand op mijn Facebook die eens in de maand een foto plaatst en dan serieus 260 likes krijgt. (oké, het is dan wel een uberschattige foto van haar dochtertje) maar verder is ze niet actief. Dan denk ik: Hoe dan? Ik heb ook een vrouw op Facebook die haar FB gebruikt als dagboek. Ellenlange statussen over hoe en wat ze precies heeft gedaan. Wat ging er niet goed, wat ging er mis, wat moet er beter. Heel chaotisch en onrustig, heel onsamenhangend en hoofdpijnverwekkend. Maar zij krijgt dus op zo'n status, 2 likes en 1 iemand die zegt: "Morgen weer een nieuwe dag!" Dan denk ik: Waarom dan? Aandachttrekkerij op verschillende manieren. Ik doe het zelf dus ook. Een fotootje, een status. Niet heel vaak of zo. Maar eens in de week / 2 weken.
Echt he. -politiek gezeik in de trant van "piep rutte steelt van ze eige volk" -lange updates vol taalfouten -het feit dat je heel veel "die en die hebben deze link / foto geliked" Zo kan ik nog wel even door gaan. Ik vind het wel leuk om zo een beetje op de hoogte te blijven van mensen die je nooit of nauwelijks ziet.