Ik denk dat iemand op een kdv of thuis in iemand gezin een heel groot verschil is. Als er gast kindjes bij mij mee eten dan zouden we dus bidden voor het eten, een bijbel verhaal vertellen na het eten, zou ik rond de christelijke feestdagen dit koppelen aan hoe wij dit geloven. Als je als christen of moslim vrouw op een kdv werkt dan heb je natuurlijk je eigen normen en waarden, zoals taal gebruik, respect, als iemand vertelt over een opa die overleden is dan benoem je dat niet als een sterretje maar als in de hemel bijvoorbeeld maar heb je niet met de persoonlijke gebruiken van het gastgezin van doen. Zo heb ik zowel in ziekenhuis gewerkt en in christelijke thuiszorg. In de christelijke thuiszorg kom je echt in iemands huis/gezin en benader je het toch anders als op een "neutrale" afdeling.
Dat iemand van een woonwagenkamp komt zou mij niet uitmaken. Een woonwagen zelf zal nooit door de ggd keuring komen dus dat probleem is er al niet. Tokkies maken mij wel uit...dan zie ik vloekende, scheldende mensen voor me en dat wil ik niet voor mijn kinderen.
Dat denk ik ook. Op een regulier kdv mag een christen of moslim niet eens actief in bij zijn van de kinderen aan geloofsbelijdenis doen, dus dat is al niet te vergelijken.
Gastouder of kdv vind ik een heel ander verhaal. Ik ben Christen, als ik gastouder zou zijn zou ik thuis gewoon bidden voor het eten, en een verhaal uit de kinderbijbel voorlezen na het eten, en christelijke liedjes zingen na het eten, of Elly en Rikkert aan zetten in de woonkamer. Maar bij mijn werk waarbij ik met jongeren werkte en met hen at, bad ik altijd voor mijn eten, maar ik ga echt niet uit de Bijbel voorlezen. Het is me zelfs verboden mijn geloof uit te dragen, toen ik er ging werken. Toen heb ik gezegd dat dat natuurlijk totaal onmogelijk is, want ik bén Christen, ik kan moeilijk dat opzij zetten als ik ga werken. Maar ik heb wel beloofd dat ik geen 'zieltjes zou gaan winnen' voor zover dat mogelijk is en vanuit mezelf over mijn geloof praten tegen de jongeren. Als zij er iets over vroegen antwoordde ik wel altijd. Onze oudste 2 hebben bij een gastouder gezeten die ook christelijk was, maar op zich zou ik een neutraal iemand ook prima hebben gevonden. KDV zit de jongste nu op en voor zover ik weet zijn ze daar niet christelijk, nouja, dan bidt hij op die dagen gewoon niet voor zijn eten, dat vind ik geen probleem.
Ik denk zelf wel, en ik neem aan dat dat over het algemeen ook gedaan word, dat tijdens de werkuren als gastouder alles gewoon neutraal en professioneel is en iets als geloof verder niet word 'geleert' aan de kinderen of dat het verder word uitgedragen behalve uiterlijke kenmerken wat hoort bij het uiterlijk van de gastouder en misschien een gebed wat diegene voor zichzelf uitvoert wat van misschien 5 minuten tijd in beslag neemt in een tijdsbestek van 9:00 tot 17:00.
Dit. In die zin zou het mij niets uitmaken of iemand een Islamitische of Christelijke achtergrond heeft, zolang deze religies maar niet opgedrongen worden aan mijn kinderen of een rol speelt tijdens werkuren. Wat ik veel belangrijker vind is de mentaliteit van de gastouder en haar/zijn visie mbt opvoeding.
Vind ik ook nog heel wat anders eigenlijk. Ik zou nooit kiezen voor een religieuze gastouder (welk geloof dan ook) die dat actief uitdragen, maar op het kdv waar de kinderen zitten werkt een moslim, ook nog een man. Dat vind ik dan wel super. Af en toe legt hij iets uit over zijn geloof, zoals met de Ramadan en dat vind ik echt leuk voor de kids. Hij legt het heel vrijblijvend uit en niemand hoeft met hem te bidden bij wijze van spreken. Als je alleen 1 gastouder ziet als kind heeft dat een heel andere invloed dan 1 leider op zoveel leidsters.
Maar Veera gaf zelf aan dat ze absoluut geen moslim gastouder wil, dat zegt m.i niks over de wijze waarop ze hun geloof uitdragen als ze dat überhaupt al doen. Ik ken bv een Marokkaanse gastouder die verre van praktiserend moslima is, eigenlijk alleen met naam.
Ik zou er alleen problemen mee hebben als levensvragen beantwoord zouden worden vanuit het geloof en als absolute waarheid. Voor zulke vragen mogen ze mijn kinderen direct naar mij verwijzen. Thuis krijgt zoon het Christelijke geloof mee en daarbij wordt ook verteld dat er andere mensen zijn over de hele wereld verspreid die in allerlei uiteenlopende dingen geloven. Dus vragen hoe een ander het doet is prima, maar als de gastouder mijn kind/kinderen gaat corrigeren moeten onze wegen helaas scheiden. Dus als zij haar gebed wil doen, maar mijn zoon wil zijn eigen gebedje opzeggen voor het eten of bij een slaapje oid dan moet dat netjes naast elkaar kunnen. Als ze niet gelovig is en mijn zoon wil toch een gebedje opzeggen voor het slapen gaan, verwacht ik ook dat ze er rekening mee houdt. Net zoals mijn zoon moet respecteren dat anderen hun eigen gebruiken hebben waar ze grote waarde aan hechten.
Ik zou niet gauw voor een gastouder kiezen die haar geloof heel actief belijd. Ik vind het prettig als onze kinderen van verschillende geloven iets meekrijgen, in 'theorie', zeg maar. Van het Christendom iets meer dan van andere geloven wellicht; onze maatschappij is gebaseerd op de Christelijke traditie en mijn eigen wortels liggen daar ook. Maar iemand die oprecht gelovig is, kan haar geloof niet meegeven als theorie. Voor haar os het dan de waarheid. En dat maakt het voor jonge kinderen ook de waarheid. Mijn (jonge!) kind hoeft niet te horen dat varkensvlees slecht is of dat vijf keer per dag bidden een plicht is. ik wil ook niet dat iemand mijn kind aanleert dat het eten van rundvlees verkeerd is en dat je 1 keer per week moet vasten. Ik wil daar gewoon geen gedoe over. En onze oudste zoon is wel zo, dat als iemand die hij vertrouwt hem iets vertelt dan IS dat zo. Dan zouden wij elke keer gedoe aan tafel hebben. Ik weet niet of onze gastouder gelovig is. Het speelt in ieder geval geen rol in haar dagelijks leven en de omgang met de gastkinderen. Waar we de keuze op gebaseerd hebben: ik kende haar en haar eigen kinderen al. Leuke kinderen! Ik had ook een hoede indruk van haar als moeder. Een vriendin van me bracht haar dochter daar ook en was tevreden over haar als gastouder. Dus daarom hebben we er niet lang over hoeven denken waar onze kinderen heen gingen.
Moslim zegt toch iets over geloof? Net als christelijk, katholiek of protestant? Met andere woorden: als je zegt dat je geen 'moslim gastouder' wil, dan impliceert dat toch automatisch dat je een praktiserend gelovige bedoelt? Hoe kun je niet-praktiserend moslim zijn? Of niet-praktiserend katholiek?
Er zijn toch verschillende gradaties in hoe mensen hun geloof praktiseren? Ik vind het ook een rare opmerking om op voorhand te stellen dat je nooit een christelijke of islamitische gastouder zou willen. Het gaat er toch om hoe de gastouder zich opstelt tijdens werkuren, welk geloof zij in haar vrije tijd belijdt moet ze zelf weten. Ik hoef ook geen Islamitische of Christelijke gastouder die ontzettend streng religieus is (dus haar religie heel erg praktiseert) en dit ook te merken is tijdens haar werkzaamheden. Enige neutraliteit als gastouder vind ik belangrijk, maar dat kan een religieuze gastouder net zo bieden als een niet-religieuze gastouder.
Vergelijk het maar met de 'zwartekousen' kerk zoals dat genoemd word in bijv de bijbelbelt en je buurvrouw die christen is. Der wijs van spreken dan. Zo zal de een praktiseren en geen seks hebben voor het huwelijk en iedere zondag naar de kerk gaan en op zondag niets doen en zal de ander het geloof in het hart hebben, geloven in het hiernamaals maar hier verder niets mee doen. Zo heb je ook moslims die wel in God geloven maar bijvoorbeeld geen hoofddoek dragen en het gebed niet verrichten. Zij vinden dat geloof vooral in het hart zit en praktiseren de voorschriften van het geloof verder niet. En je hebt moslims of anders gelovigen die wel de voorschriften vanuit het geloof nauw willen naleven. Dat duid het verschil aan tussen praktiserend gelovig en gewoon christen zijn of moslim zijn.
Er zijn inderdaad een hoop mensen die slechts roepen moslim of christen te zijn maar er nauwelijks iets mee doen, uiteraard bedoel ik die niet. De hele gedachtengang en gebruiken zijn niet die ik in een tweede gezinssituatie voor mijn kind zou willen. En tuurlijk kan je dat ook bij atheisten niet allemaal controleren maar dan zou je bezig blijven
Bestaan zij nog steeds Ik ben nog eens naar hun concert geweest met een christelijk vriendinnetje. Ik helemaal stoer naar mijn ouders dat ik naar een concert ging. Kwam ik even van een koude kermis thuis. Het waren helemaal geen coole boys en hippe chicks. Dat wisten mijn ouders natuurlijk al lang Dat even off topic. Ik zou mijn zoontje niet naar een islamitische gastouder brengen, maar wel naar een Marokkaanse gastouder. Afkomst vind ik niet interessant, maar levensovertuiging wel. Ik wil niemand beledigen, maar ondanks dat ik enkele jaren een chistelijke opvoeding heb genoten zie ik religie als Sinterklaas voor volwassenen en vraag ik me heel vaak af: geloof je dat nou echt serieus? De hele term geloven past ook niet bij mij hoor, ik ben meer van het weten. Daarom vind ik een praktiserend gelovige gastouder niet geschikt voor mijn gezin. Of iemand gelooft moet iedereen lekker voor zich weten. Ik ben niet voor afschaffing van geloof of iets dergelijks. Ik begrijp het gewoon niet. That's all
Ik zou wanneer ik een gastouder nodig heb juist bewust kiezen voor iemand met een andere culturele en/of religieuze afkomst. Vind dat een enorme verrijking voor zijn ontwikkeling. Ik probeer hem ook zo veel mogelijk kenmerken van culturen en religies die we in Nederland hebben mee te geven in zijn opvoeding. Dus als hij een paar dagen per week een paar uurtjes zou kunnen doorbrengen in een islamitisch/Surinaams/katholiek/boeddhistisch/etc. gezin zou ik dat heel mooi vinden.