Hoi dames, dit is de mening van een vriendin van mij die ik heb gekopieerd en geplakt. Ik wilde dit graag met jullie delen! zij is erg benieuwd naar jullie mening hier over " Net gelezen over een verdrietig meisje dat zwanger is vriend heeft aangegeven de baby niet te willen en heeft abortus geopperd. Iedereen viel over de vriend heen terwijl ik hem ergens gek genoeg wel enigzins kan begrijpen. Dus mijn reactie was dan ook dat ik wel kan begrijpen dat als er geen gedeelde kinderwens is hij abortus wil hoe naar abortus ook is, dat staat buiten kijf. Verder schreef ik dat de vriend haar natuurlijk nooit kon dwingen omdat het natuurlijk haar keus is want het is natuurlijk ook haar kindje in HAAR buik. Maar dan vraag ik me af als iemand vanaf het begin al duidelijk heeft gesteld het kindje niet te willen en jij besluit het kindje wel te houden, waarom er dan over de man in kwestie heen gevallen wordt wanneer hij ook later niet present in het leven van het kindje is. Iemand stelde; wat raar dat hij de baby niet wilt, hij was er toch ook bij toen hij zijn kwakkie in je naar binnen spoot! Tuurlijk hier ben ik het mee eens naar wellicht was zij of zei zij aan de pil te zijn/ spiraal te hebben. Condoom gescheurd/dwars door de pil heen zwanger etc. Wil dit dan per se zeggen dat hij dan gedwongen is tot het vaderschap dit terwijl hij dacht beschermd te zijn tegen eventuele zwangerschappen. Hij lijkt mij dan ook niet heel gek dat sommige vaders het dan tijdens de vording van de zwangerschap of de jaren daarna in aanwezigheid laten afweten, omdat het van af het beginne hem overkomen is en geen wens van het hart. Dus naar mijn idee hoort een vrouw dat het kindje alleen besluit te houden die afweging dan ook duidelijk te maken. "
Een abortus is niet iets waar elke vrouw even makkelijk over denkt. Het is toch oneerlijk, dat je samen seks hebt. Vrouw raakt zwanger en vrouw moet een keuze maken die hoe dan ook voor de rest van haar leven gevolgen zal hebben. Ofterwijl of ze moet een kind opvoeden zonder vader, of ze moet een abortus ondergaan waar ze helemaal niet achterstaat en dus met de psychische gevolgen leven en dealen. En de man komt er hoe dan ook makkelijk mee weg. Nee een echte vent zal hoe dan ook dealen met de gevolgen hiervan, en er proberen het beste van te maken. En dan los van het deel dat het zijn keuze niet is. Het blijft zijn vlees en bloed, het kind kan er toch weinig aan doen dat moeder geen abortus wilde. Hoe kan je jou eigen kind nou zonder vader op laten groeien uit koppigheid of uit egoïsme?
Ik kan niet anders, dan het volledig met je eens te zijn. Maar ik vind dat mannen sowieso wel erg vaak afgedaan worden als monsters niet alleen in de situatie van hierboven. Als ik bijvoorbeeld mijn man is klusser bekijk, dan worden die mannen ook altijd als de schuldige gezien, terwijl vrouwen ook 2 handen hebben. En zo kan ik nog wel 100 voorbeelden geven
Jaaa, bij de vrouw is het dan altijd;'Ooch arm ding, dat je in zo'n puinhoop moet leven!' en mag ze naar een hotel etc. De man;'Hoe kun je je vrouw in zo'n puinhoop laten leven?!' Ik zou ze allebei eens aan het werk zetten. Er zitten soms vrouwen tussen die al jaren tussen de rommel zitten, kom op, dan pak je toch zelf een kwast of een boormachine als je het zo erg vindt?! In al die jaren kun je flink wat kluservaring opdoen!
Niet met je eens.. tenzij de vrouw echt opzettelijk zwanger is geraakt om welke reden dan ook en hem heeft voorgelogen... Anders is het voor haar net zo vervelend als het je overkomt zomaar zwanger te raken. Zij dacht ook beschermt te zijn. Dan vind ik dat als je seks hebt samen ben je ook samen verantwoordelijk.
Ik heb deze discussie ook vaak gevoerd met mijn vriend. En ik moet zeggen dat het inderdaad niet helemaal eerlijk is. Maar toch kan ik er met mijn hoofd niet bij dat je als man zijnde kan leven met de wetenschap dat je ergens een kindje hebt rondlopen die je bewust niet wil zien. Ongewild of niet, het is en blijft je kind en hij/zij is compleet onschuldig en kan niks doen aan de situatie.
Met zwangerschappen is het moeilijker; een kindje groeit nu eenmaal in het lichaam van de moeder, dus zij heeft het laatste woord... Als een man écht geen kinderen wil, moet hij daar zelf dus ook verantwoordelijkheid voor nemen en niet op bv de pil van de vrouw vertrouwen...
Welke beslissingen ouders ook hebben meegenomen uiteindelijk is er wel een onschuldig kind de dupe ervan. Ik vind alleen daarom al dat de vader zijn verantwoordelijkheid moet nemen en er voor het kind moet zijn. Het leven loopt niet altijd zoals je het zelf wilt en maak er dan gewoon het beste van.
Ik heb er nooit zo over nagedacht maar je hebt wel een punt. Ik ben tegen abortus(uitzonderingen daar gelaten), maar snap de man in dit voorbeeld wel. Ook moet ieder voor zich die beslissing nemen, maar ik zou het niet kunnen/willen. Wel vind ik dat als de vrouw besluit het kindje te houden en de man besluit zijn eigen leven te leiden zonder het kindje dat hij daar vanaf het begin heel duidelijk over moet zijn zodat de vrouw weet waar ze aan toe is. Bij help mijn man is klusser wordt de vrouw tegenwoordig ook wel aangepakt. Vaak is het oorzaak gevolg en heeft de vrouw er ook schuld aan dat het zo gelopen is. Je kan als vrouw ook genoeg en anders kan je ook genoeg zelf regelen.
Omdat de man ook zijn verantwoordelijkheid moet nemen? Omdat hij willens en wetens seks heeft met iemand en de gevolgen hiervan dient te dragen, hoe ongewild het kind ook is? Kom op nou, vind dit zo'n grote lariekoek. Het gaat hier om een kind, een mensleven, je eigen vlees en bloed. Afwezig zijn in het leven van je eigen kind - en de moeder laten opdraaien in de opvoeding en alle kosten - is gewoon LAF. Ik kan best begrijpen dat in het geval je beschermde seks hebt gehad en toch per abuis een zwangerschap optreedt, het kind ongewild en wellicht ongewenst is. Neemt niet weg dat er toch een leven ter wereld wordt gebracht (indien er niet wordt gekozen voor abortus) en dat dat leven het gevolg is van jouw daden. Ik kan dan niet begrijpen dat je als man er vervolgens voor kiest om afstand te doen van het vaderschap en de moeder van jouw kind opzadelt met de gehele opvoeding. Ik heb echt 0,0 respect voor zulke mannen.
Dit inderdaad. Hij heeft de optie tot condooms of (als hij echt nooit kinderen wil) sterilisatie. Los daarvan kun je als man én vrouw een fout maken. Als de moeder dan het kind per se wel wil hebben ongeacht eventuele goede argumenten die de vader aandraagt, dan vind ik wel dat je de optie hebt om te zeggen 'ik wil geen vader zijn, dus ik houd mij er buiten'. Als vrouw heb je namelijk de definitieve keuze omdat het nu eenmaal in je eigen lichaam zit. Dat betekent wat mij betreft dat de man ook een definitieve keuze hebt... als het andersom was namelijk (de man wil per se wel en de vrouw per se niet) ben je als man ook de sjaak. Los daarvan vind ik je dan wel een vreemde man... en zou ik als vrouw sowieso al geen seks gaan hebben met een man waarvan je weet (of vermoedt) dat hij een eventueel kind niet wil houden.
Maar als je het nou omdraait? Ongewenst zwanger, man wil het houden, vrouw niet. Dan roept ook iedereen "je bent baas in eigen buik" en doet de mening van de man er wederom niet toe. Ik vind het echt jammer dat mannen een achterstand hebben in een situatie van een zwangerschap. .. Neemt niet weg dat ik een man laf vind als hij z'n verantwoordelijkheid niet neemt, maar je kan als vrouw de man niet dwingen. Als hij niet wil, jij wel...doe het dan ook alleen en respecteer zijn mening.
Omdat de vrouw het kindje in haar buik draagt zal zij altijd de eind keuze kunnen maken, ongeacht wat de man wil. Als de vrouw het kindje wil en de man niet, heeft de vrouw het laatste 'woord'. Als de vrouw het kindje niet wil en de man wel, heeft ook de vrouw het laatste 'woord'. De vrouw draagt het kindje immers 9 maanden in haar buik en zal bevallen. De vrouw kan een abortus laten ondergaan, een man kan dit alleen vragen (of dwingen...) Is het fair dat een man minder inspraak heeft? Nee. Zou de man het laatste woord moeten hebben? eigenlijk ook niet. Waar 2 seks hebben zijn er 2 verantwoordelijk voor de keuzes die ze maken. Ik vind niet dat alleen de man verantwoordelijk is om voorbehoedsmiddelen te gebruiken, maar dat ze dit samen zijn. Mij is aangeleerd; als je vind dat je oud genoeg bent voor seks, ben je ook oud genoeg om na te denken voor de consequenties.
Dat is niet waar. De mening van de man doet er wel toe - hoor eigenlijk ook niet echt dat men het tegendeel beweert - maar het laatste woord ligt nou eenmaal bij de vrouw, aangezien zij het kind draagt, 9 maanden zal moeten dragen en hiervan ook zal moeten bevallen. Daarnaast zal het ook de vrouw zijn die de lichamelijke en psychische gevolgen van een abortus zou dragen. Dus ja, het is niet meer dan logisch dat een vrouw dan het laatste woord heeft in dezen.
Tja, er is geen enkel voorbehoedsmiddel dat voor 100% tegen zwangerschap beschermt. Dat wordt overal vermeld. 97% betrouwbaar, 99%, 95%...overal is een kleine kans dat de natuur het tóch anders regelt. Ik vind dat je je daar bewust van moet zijn als je de keuze maakt om seks te hebben met elkaar. Wil je het risico niet nemen, dan moet je niet met elkaar naar bed gaan. Want mocht de vrouw toch zwanger worden en één van beide ouders wil het niet, dan is het grootste slachtoffer wat mij betreft het kind. Want óf dat wordt 'weggehaald', of moet door het leven met de wetenschap dat het eigenlijk niet gewenst is. (met vaak conflicten tussen de ouders over het hoofd van het kind zelf) Persoonlijk heb ik dus nog het meeste moeite met die vrijheid-blijheid mentaliteit. Neem je verantwoordelijkheid en maak het kind daar niet de dupe van. NB. Ik heb het hier uiteraard niet over heftige emotionele situaties zoals een zwangerschap als gevolg van misbruik of verkrachting. Ik heb het puur over de situatie waarin twee mensen bewust de keuze maken om het bed met elkaar te delen.
Ik ben fel tegen abortus, alleen bij extreme uitzonderingen kan ik er begrip voor opbrengen Als je sex hebt is de mogelijkheid er altijd dat de vrouw zwanger raakt, daar moet je gewoon rekening mee houden. Dat is namelijk het oorspronkelijke doel van sex een man die geen kinderen wil is ook zelf verantwoordelijk voor de anticonceptie (die nooit 100% beschermd en dat is ook gewoon bekend) "Ik dacht dat ze aan de pil was" oid vind ik dus echt geen excuus, een beetje naief zelfs. Als er een kind komt vind ik het een eigen keuze om niet in t leven van t kind te zijn als de man dat niet wil, maar dan moet hij wel financieel bijdragen. Wij willen nog geen tweede dus ik ben aan de pil en we gebruiken 9/10 condooms maar mocht er toch een zwangerschap ontstaan dan zij t zo. Dan nemen we onze verantwoordelijkheid. Wij waren bij de eerste ongepland zwanger maar niet onverwachts, we wisten wat we deden.
Eens. Vrouwen duiken mij vaak wat al te makkelijk in de slachtofferrol. Komen onvoldoende voor zichzelf op en zijn niet te beroerd om hun eigen fouten onder het tapijt te vegen door hun vent als een grote boeman af te schilderen. Ik walg van dat soort wijven eerlijk gezegd. Schaam me dan soms voor mijn sekse Een man die geen kind wil, hoeft zich niet te laten piepelen met het argument dat hij hem er dan maar niet in had moeten hangen. Het argument dat je er beiden bij bent als je seks hebt is alles behalve een argument om dan maar onbeperkt kinderen te krijgen. Seks hebben is niet een kind willen. Man. Je moest dat argument eens gebruiken bij vrouwen... nee, dan zijn wij ineens baas in eigen buik en is de pil het beste middel ooit omdat het ons zelfstandigheid en vrije seks heeft gegeven. Kortom: goed punt.
Dit vind ik dus ook. Alleen in een kwestie van zwanger zijn vind ik het altijd wel dat je er samen bij was. En als je echt geen kinderen wilt dan moet je dit dus voorkomen. Ik ben dan wel van mening dat je je verantwoordelijkheid moet nemen en niet dan de baby maar weg laten halen.