Kinderen gaan vragen stellen en uiteindelijk zul je er denk als moeder niet aan ontkomen om je kind te vertellen dat de vader er niks mee te maken wil hebben. Ik denk niet dat je dit kan verzwijgen, hooguit het zo goed mogelijk proberen in te kleden. Kinderen voelen aan als er iets niet klopt. Ik denk dat het mooi zou zijn als mannen en vrouwen dit soort beslissingen rationeel zouden kunnen nemen. Het zou een hoop ellende besparen. Ik denk echter dat dit een utopie is. Inderdaad vanuit hormonaal, maar vooral ook uit evolutionair oogpunt kunnen keuzes plotseling heel anders vallen. Misschien ben ik wel te positief, maar ik denk dat als je als vader je best doet, je ook van dit kind kan gaan houden. Ook dit is evolutionair bepaald.
Interessant onderwerp! Een ongeplande zwangerschap overkomt toch zowel de man als de vrouw lijkt me?! En ja voor mannen misschien wel makkelijker praten om het weg te halen omdat zij het niet dragen, maar het is inderdaad oneerlijk dat zij geen keuze hierin hebben. En als de moeder besluit het te houden en de vader echt niet wil en dan dus weggaat... Tja... Waarom is hij dan de kwade in dit verhaal! De moeder kiest toch ook voor zichzelf (en ja haar kind, maar de voorwaarden van vader zijn dan toch helder, die wil niet, dus houden betekent ook dat je voor een kind zonder vader kiest). En andersom dan! Het komt vast ook voor dat de vrouw niet wil en de man wel... Dan hoor je nooit dat de vrouw zon egoïstische trut is als ze het weg laat halen maar dan is het ineens girlpower, want baas over eigen lijf bla bla bla.. En die arme kerel had wederom geen inspraak of keuze erin. De verantwoordelijkheid volledig bij de man leggen vind ik dus ook zwaar onterecht! Het is de verantwoordelijkheid van 2 mensen en als iemand zich niet geschikt acht als vader dan is dat ook verantwoordelijkheid nemen. Maar ben het wel eens dat het de man siert als hij de verantwoordelijkheid voor de zorg voor een kind neemt!
Kortom, je neemt op een onredelijke, maar 'evolutionair correcte' grond een beslissing die erin resulteert dat er een knd komt. In al je onredelijkheid verwacht je van een vader dat hij méér dan zijn verantwoordelijkheid neemt: jij was namelijk degene die haar veto gebruikte en zijn wensen niet in acht nam. En vervolgens krijgt vader de rol toebedeeld van 'laffe' passieveling die er niet voldoende moeite in heeft gestoken om van het kind te gaan houden? Dat vind ik een rare machtsverhouding. Je kunt als moeder ook toegeven dat jij degene bent die ervoor gekozen heeft een kind te maken met een man die geen kind wilde.
En dan zijn we weer terug bij af. Het gaat weer om die twee zielige ouders in deze en niemand die weer aan het kind denkt. Ik vind het helemaal niet interessant of de moeder toegeeft dat zij voor het kind heeft gekozen. Wat verandert dit aan de situatie voor het kind? Zij neemt op basis van hormonen en evolutie een besluit. Ik vind dit niet per definitie onredelijk. Hoe je het went of keert dit is wel hoe de natuur werkt en dat valt moeilijk te ontkennen. Herpak je en hou op met zielig doen en neem de verantwoordelijkheden die horen bij het grootbrengen van een kind. We zijn niet allemaal 100% rationele wezens. Gelukkig niet.
In de natuur blijven mannetjesdieren ook maar zelden rondhangen om hun kroost op te voeden, over evolutie gesproken. Sorry, maar je meet met twee maten. (Waarmee ik overigens niet bedoel dat opvoeden alleen een taak van de moeder is. Ik probeer je eigen redenatie te verduidelijken.) Ik gun kinderen de beste opvoeding die ze kunnen krijgen. En ze kunnen nu eenmaal niet krijgen wat er niet is.
Ik denk dat je mij niks hoeft te verduidelijken. Ik kan mijn eigen redenatie prima volgen. Ik vind dit ook een denegrerende opmerking en weinig toevoegen aan deze discussie. Jammer, want ik vind het leuk om hierover van gedachten te wisselen. Mijn punt blijft dat het kind voorop staat en dat geen enkel kind zich ongewenst en ongewild zou moeten voelen. Dat is mijn belangrijkste uitgangspunt en ik vind dat ouders hun best moeten doen om zich hier op aan te passen.
3 jaar Geleden werd mijn ex schoonzus zwanger Ze had al een zoon ( die niet van mijn broer was maar mijn broer hielp wel met financiële dingen ) zij zat in de bijstand en schuld sanering, ze waren toen zij zwanger werd 2 jaar samen, Mijn broer is bij haar weggegaan toen bleek dat ze zwanger was, natuurlijk ging meteen het verhaal de ronde dat hij met zijn ex wel een kindje had en wel voor zijn dochter wou zorgen maar met een Donkere vrouw dit niet wou en haar daarom maar liet stikken met haar zwangerschap, maar wat niemand wist.... En hij ook niemand verteld heeft omdat het een ander niet aangaat is dat zij stiekem met de pil gestopt was, en de condooms die zij in de badkamer wel opruimde leegzoog en bij zichzelf in spoot, dit vertelde zij zelf tegen hem, het heeft 6 maand geduurd voor ze zwanger werd van hun kindje waar mijn broer dus niet aan mee werkte, Mijn broer is na 6 weken wel weer terug gegaan, hij wou wel voor het kindje zorgen maar voelde zich gewoon heel erg belazerd en het liefst had ik tegen iedereen de waarheid gezegd maar hij wil het niet. Nu zijn we bijna 3 jaar verder, het jochie is net 2, ze Was afgelopen november weer bezig zomaar zwanger proberen te worden, ze begon te spugen en dacht weer zwanger te zijn, tot uitdroging toe en ziekenhuis opname, daar bleek ze schijnzwanger, maar door dat ze weer stiekem zwanger probeerde te worden heeft mijn broer de keus gemaakt toch bij haar weg te gaan, hij vertrouwt het niet meer, Maar nu mag hij zijn zoontje alleen zien als hij op die dag 75 euro mee neemt en aan haar geeft, dus hij ziet zijn zoontje sowieso 1 keer per week maar mag maar een uurtje anders doet ze aangifte ( kind mag hij niet erkennen van haar pas als mijn broer akkoord gaat met trouwen ) En ja dan heb je het als man zijnde altijd gedaan he .... Terwijl ik echt heel goed snap waarom hij weg is. En waarom hij toen der tijd het liefst abortus gezien had. ( nu is hij dol op zijn zoon hoor en neemt er alle verantwoordelijkheid voor)
Ik vond het wel een toevoeging. Net zoals: jij vindt dat de vader zich moet aanpassen, niet beide ouders. Want als het je daadwerkelijk aan het hart ging dat een kind zich niet ongewenst voelde, zou het niet geboren moeten worden uit een paar mensen waarvan de één zich uitgesproken heeft geen vader te willen worden en de ander er bewust voor heeft gekozen een partieel ongewenst kind op de wereld te zetten. En mocht het kind onverhoopt al geboren zijn kan die moeder maar beter haar uiterste best doen om dat kind te geven wat het nodig heeft zonder met een beschuldigende vinger naar vader te wijzen. Zo sta ik er tegenover.
Wooow dus deze vrouw gebruikt het om macht. betalen is zien anders niet kan die geen dna test afdwingen en zo zijn kind zien.
Wat een nare manier van uitdrukken heb jij. Alsof mij ongewenst kinderen niet aan het hart zouden gaan, omdat ik ze bij voorbaat niet wil laten aborteren? Hoe kom je daar nu bij? Omdat ik het toevallig niet met je eens ben, ga je hiermee schermen. Wat een zwaktebod. Niet iedere vrouw is in staat om het besluit te nemen om een kind weg te laten halen. Raar hè.
Nee, ik snap dat er vrouwen zijn die niet over willen gaan tot abortus, maar ik snap niet dat het dan ineens de schuld van de vader is wanneer het kind zich ongewild voelt. Maar goed, nu ga ik mezelf herhalen. Ik geloof dat mijn standpunt wel duidelijk is, doe ermee wat je wil, leg het naast je neer, prima. Ik voelde me geroepen om de mannen te verdedigen die tegen hun zin vader zijn geworden en ook nog beticht worden van het ontlopen van 'hun' verantwoordelijkheid.
Ik begrijp niet waarom in jouw ogen gewild vaderschap gelijkstaat aan verantwoordelijkheid. Je verantwoordelijkheid nemen kan losstaan van de wil om iets te hebben of te verkrijgen. Je kunt dan wel geen kinderen willen, maar als jouw kind er eenmaal is, vind ik dat je als verwekker van dit kind de consequenties hiervan moet dragen. Door jouw handeling is namelijk een kind verwekt en door compleet afstand te nemen van het vaderschap, kan dit enorme (negatieve) impact hebben op jouw kind en de moeder van jouw kind. Enige verantwoordelijkheid is op z'n minst op z'n plaats, al is het alleen maar in de vorm van financiele steun.
En als de man altijd duidelijk aangegeven heeft geen kinderen te willen en de vrouw toch stiekem zwanger wordt? Vind je dan nog steeds dat hij verantwoordelijkheden moet opnemen? Het is namelijk door een gemene en valse list van de vrouw dat er een kind is.
Ik volg de discussie rondom rechten van "moeder" en "vader". Heel interessant en ik vind dat Hilly echt goede argumenten aandraagt. In de juridische tak bestaat ook behoorlijk wat discussie rondom de rechten van mannen en vrouwen met betrekking tot (ongeboren) kinderen... Ik schrik ervan hoeveel mensen ontkennen dat de man daarin een zwakkere positie heeft. Een paar pagina's terug haalde Juneau een aantal dingen aan die ik wel interessant vond. Dit vind ik juist goed te vergelijken. Als de man meteen aangeeft er niks mee te maken te willen hebben kan de moeder alsnog deze overwegingen maken. Durft zij het niet aan, dan kan ze alsnog abortus plegen. Bovendien durf ik niet zo goed iets te zeggen over of het beter te begrijpen is psychologisch. Aangezien het kind van een BAM moeder het zijn moeder wel heel kwalijk kan nemen dat er geen vader is. Aan allebei zitten psychologische bezwaren. Maar dat is net zo wanneer de vader tegen wil en dank wordt verplicht om vader te zijn. Ik vind dat de moeder daar zelf voor moet kiezen als de verwekker aangeeft het kind absoluut niet te willen. De erbarmelijke omstandigheden waaronder moeder en kind moeten leven als vader weigerachtig blijft tegenover zijn wettelijke verplichtingen is juist een uitvloeisel van het huidige systeem waarin mannen gedwongen worden een (financiele) bijdrage voor het kind te doen. Met een abortus wordt het blijkbaar voor een vrouw ook heel moeilijk om zich te ontdoen van haar morele en financiële verplichtingen voor een kind. Maar die mág het wel, alleen ben je het dan slechts "niet met haar eens"? Waarom niet eenzelfde gunst verlenen aan mannen? en tot slot haalde ze dit aan: Dat vind ik echt een vreemd standpunt, want we al op allerlei (juridische) manieren aan de natuurlijk om keuzevrijheid en gelijkheid aan te brengen: anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen (om gelijkheid onder vrouwen te creëren: jij een kind, ik dus ook!), overtijdsbehandelingen, sterilisatie... Ik snap dan niet waarom dat allemaal juridisch toegestaan moet zijn, maar bij een juridische vorm waarmee de man afstand kan doen van het kind, nog vóór het geboren wordt, er een grens moet worden getrokken op grond van "tja tough luck voor hem, zo heeft de natuur het nu eenmaal bedacht". Bovendien vind ik de argumenten over de natuur en hoe deze dit bedoeld heeft erg opmerkelijk. Dezelfde soort argumenten aangehaald werden toen vrouwen kiesrecht wilden en handelingsbekwaam wilden zijn binnen het huwelijk... Dit zou onnatuurlijk zijn en de natuur zou het niet zo bedoeld hebben. En nu gaan we dat soort irrationele dingen weer aanhalen, omdat gelijkheid ons toch niet zo aanstaat? Wat ik op juridische zin graag wil toevoegen is het volgende: een kind wordt niet bij een bepaald aantal weken zwangerschap een "rechtspersoon". Ik denk dat de term rechtssubject werd gezocht, wat kortweg betekend dat iemand rechten kan ontlenen aan het geldende recht (én plichten heeft!). Momenteel begint de persoonlijkheid bij geboorte en eindigt deze bij de dood. In het geval van een ongeboren kind wordt deze enkel als persoon aangemerkt indien dit in zijn belang is (indien zijn belang dit vordert).
Dat wil hij wel, maar hij werkt 5 dagen in de week van huis af aan de andere kant van het land Het jongetje heeft zuurstof tekort gehad bij de geboorte en er lopen nu heel veel onderzoeken qua wat er aan "schade" is omdat hij nu net pas kan zitten en nog niet zelfstandig kan eten, mijn broer betaald alle middelen wat nodig is ( aangepaste dingen) en dat staat ook allemaal wel op zijn afschrijvingen, hij bewaard ook alle appjes en voicemail berichten zet hij over, hij wil nu zijn zoontje en het jongetje dat niet van hem is niet betrekken in een ruzie, hij heeft het huurhuis verlaten zodat zij er kan blijven wonen en woont nu tijdelijk de weekenden bij mijn ouders in, hij zoekt een eigen woonruimte, werkt dichter bij huis en wil dan er werk van maken dat hij zijn zoon vaker gaat zien met alimentatie op papier ipv handje contantje om zijn zoon alsjeblieft te mogen zien
In mijn ogen is er geen kind verwekt, er is een eicel bevrucht. Het uitgangspunt van de seksuele handeling was niets meer dan de handeling, vandaar dat er anticonceptie werd gebruikt. Omdat je beiden de nodige voorzorgsmaatregelen hebt getroffen om juist géén kind te verwekken, geef je impliciet aan dat je bewust kiest voor géén kind. Er is een risicofactor dat er toch een bevruchting plaatsvindt, dat klopt, maar dat betekent nog niet dat er bij het falen van de anticonceptie ineens voor een kind gekozen wordt. Dat kind komt er alleen maar als je het laat groeien zonder in te grijpen. Zoals wanneer je seks zou hebben zonder condoom. Ik denk juist dat het overgaan tot abortus het dragen van de meest voor de hand liggende verantwoordelijkheid is.
Als je samen besluit seks te hebben weet je dat daar consequenties aan kunnen zitten. Ik vind dat je daar dan ook beide verantwoordelijk voor bent.
Ik vind het ook best krom . Als een vrouw besluit een kind ter adoptie af te staan omdat ze het niet aan kan / de situatie het niet toe laat / ze er niet klaar voor is . Dan vinden mensen het knap en kan ze bij instanties terecht om erover te praten en krijgt ze veel hulp . Als een man er nog niet klaar voor is en besluit afstand van het kindje te nemen om dezelfde reden waar voor een vrouw haar kindje zou laten adopteren dan is het een klootzak . En dan kan hij alimentatie gaan betalen . Moet een vrouw ook alimentatie betalen als ze een kindje laat adopteren dan ? Dus eigenlijk kan een vrouw de keuze maken om geen rol meer te spelen in het leven van een kindje door het weg te laten halen of te laten adopteren maar zit een man altijd financieel vast aan het kind . Best vreemd eigenlijk .