Ik zit voor mijn gevoel een beetje in een lastig parket.. Mijn moeder -waar ik heel close en hecht mee was- is in 2010 overleden na een slopende ziekte. Helaas mis ik haar nog elke dag. Mijn ouders waren t.t.v. het overlijden van mijn moeder al gescheiden en mijn vader heeft een nieuwe vriendin/vrouw, al vrij direct na de scheiding gekregen (ik ga verder niet in de details). Nu komt zijn -inmiddels- vrouw uit het buitenland, zij is 29 (mijn vader is 20 jaar ouders) en ze is echt hélemaal trots dat ze oma is van mijn neefje van bijna 2 jaar oud. Het contact tussen de vrouw van mijn vader en mij is nooit hecht of close geweest; ik moest haar maar aardig vinden van mijn vader t.t.v. de eerste ontmoeting 9 jaar geleden. Naïef als ik was, heb ik de lieve vrede maar bewaard. De vrouw van mijn vader kan haar eigen kind nog niet eens opvoeden (dat heeft de moeder van- gedaan) en zo zijn er nog een heleboel dingen dat ik denk "jij gedraagt je nog niet eens naar je leeftijd". Na al zo'n 2 jaar gesprekken voeren met mijn man erover (die is 31 trouwens, 2 jaar ouder dan de vrouw van) en we zijn het er samen écht over eens dat de nieuwe vrouw van mijn vader geen oma wordt voor ons kindje. Ik heb dit inmiddels 2x bij mijn vader aangegeven en die vond dit prima, snapte het helemaal en stond achter mijn besluit. Nu heb ik de vrouw van mijn vader 2 weken geleden een app gestuurd en hierin uitgelegd dat ze geen oma wordt en waarom niet en het enigste wat ik terug kreeg was een duim omhoog. Ik heb zowel mijn vader áls die heks niet meer gehoord. De vrouw van heeft me geblokkeerd & verwijderd op facebook en Watsapp. Sowiso heb ik haar nooit vertrouwd en manipuleert zij mijn vader (ze vind het bijvoorbeeld al héél raar dat mijn vader zijn kinderen op de 1e plek zet en niet haar. En wanneer zij foto's van "haar gezin" op facebook zet, komen mijn zus en ik hier nooit op voor, we doen niet mee. Maar ze is wel achterbaks genoeg om aardig te doen in je gezicht.). Ik had van mijn vader écht meer verwacht. Ik heb hem nu ook al 2 weken hier gehoord; geen boze watsapp, geen gemiste oproep. Ik heb hem vorig jaar een brief gestuurd n.a.v. een breakdown die ik heb gehad (de band tussen mijn vader en mij is al een paar jaar op en neer, hij leeft zijn eigen leven) en hierin heb ik aangegeven dat ik veranderd ben en eerlijk en directer ben. Ik ben dus vriendelijk-direct geweest naar zijn vrouw, maar met eerlijkheid kom je -in dit geval- nergens want je mag je mening niet geven. Ik vind het persoonlijk écht jammer dat mijn vader zich laat inpalmen door zijn vrouw en zijn vrouw wil ik sowiso niet meer bij mij over de vloer of zien. Ik ben nu op het punt om met beide te breken want ik ben er nu écht wel klaar mee. Ik heb gelukkig een ontzettend goede band met mijn schoonouders. Op dit moment wil ik (door de frustratie) gewoon niks meer met mijn vader te maken hebben, maar het is nog maar de enigste ouder die ik heb.. Beetje lastig.. Een gesprek aangaan met hem is niet te doen (vandaar dat ik de brief heb geschreven vorig jaar) want hij valt je echt onnoemelijk veel in de rede en het ligt altijd aan anderen..... Hebben jullie tips hoe ik dit kan aanpakken/hoe jullie met een soortgelijke situatie zijn omgegaan? Bedankt alvast!
Dat zal helaas geen zin hebben, dan gaan de verwijten over-en-weer en ligt het aan mij. (die ervaring heb ik helaas in het verleden al té vaak met hem gehad)
Ik vind de reactie van je vader wel een beetje logisch? Je geeft bij je vader aan hoe jij de situatie ziet, en hij accepteerd dat. Vervolgens ga je haar appen met diezelfde mededeling. Ik vind een app geen communicatiemiddel voor dit soort onderwerpen? Je had het toch al medegedeeld aan je vader? Je zegt dat je vader jullie altijd voorop stelt, en dat zij dat moeilijk vind. Waarom ben je dan zo boos op je vader, omdat hij even niets van zich laat horen. Misschien zit hij nu even in een lastig pakket? Als je dit als volwassenen wilt oplossen, hoort daar ook volwassen communicatie bij. Dus pak gewoon even de telefoon, en stop met het schrijven van brieven en appjes.
well that escalated quickly.. Anyway. Als buitenstaander snap ik niet goed wat precies je probleem is? Je vader heeft een nieuwe vrouw en jij vindt haar niet leuk. Dat kan. Je hebt je vader je mening verteld en hij accepteerde deze als in: 'dat is jouw mening en dat respecteer ik'. Dat hij niet heeft gebeld is jammer, dat zij jou niet belt is logisch want je wil haar niet in jouw leven. Waarom heb jij niet gebeld? En wat verwacht je precies van je vader? Weet hij jouw verwachtingen ook?
Ik zou niet breken met je vader. Hij heeft, hoe vervelend dat ook kan zijn, zelf het recht te beslissen met wie hij een relatie wil. Ook als ze 20 jaar jonger is. Hij mag ook niet tegen jou zeggen dat je man niet 20 jaar ouder of jonger mag zijn. Dat je zijn vriendin niet als toekomstige oma van je kind ziet, ik zou dit proberen los te laten. Een klein kind kan niet genoeg mensen om zich heen hebben die erom geven, een groter kind zal echt het verschil wel zien tussen jouw moeder, de overleden oma, en de aangehaakte oma. Je doet je moeder geen afbreuk door deze vrouw toe te staan een oma rol op zich te nemen. Dat betekent natuurlijk niet dat je haar alleen moet laten met je kind, maar een verhaaltje voorlezen moet toch kunnen?
Wat verwacht jij precies van je vader? Je geeft aan dat je 2 weken niets van hem hebt gehoord. Heb je zelf wel contact met hem opgenomen? Ik vind trouwens wel raar dat je zijn vrouw via de app hebt vertelt dat ze geen oma wordt van jullie kindje. Ik snap haar reactie dan ook wel dat ze vervolgens denkt, waarschijnlijk in emotie, stik er maar in en ik verwijder je van Facebook en blok je op de app. Het feit blijft natuurlijk dat jouw vader zijn leven met haar deelt en dat hij gelukkig met haar moet zijn, niet jij. Zij zal ook wel voelen dat jij haar niet accepteert en daarom zal ze waarschijnlijk ook geen foto's plaatsen. Als een gesprek geen zin heeft, waarom stuur je hem geen berichtje waarin je vraagt hoe het komt dat je al 2 weken niets hebt gehoord en of er misschien iets aan de hand is.
Pfoe.. Ik snap je ergens helemaal. Ik heb een 'stiefvader' en daar heb ik ook geen goede band mee. Hij kraakt mijn vriend af, keurt onze relatie niet goed. Vind dat mijn moeder leeft voor hem en als ze iets doet wij hij niet leuk vind dan is er gezeik en gedoe. Niet bepaald een leven wat ik voor haar wens. Maar goed, zij is blijkbaar gelukkig met hem. Toch denk ik er geen moment over na om onze band te breken Ik wil ook niet dat mijn 'stiefvader' zich met de opvoeding van mijn kind gaat bemoeien maar dat gaat hij ook niet doen hoor, hem kennende. Maar als wij daar zijn en hij is daar dan wil ik ook niet dat mijn kind stom gaat doen ofzo. Als hij gewoon normaal doet tegen ons en mijn kind dan vind ik dat prima. Misschien is dat ook een optie voor jullie? Ze heeft er niks over te zeggen maar wordt toch een beetje betrokken. Wil je echt dat je kindje opgroeit zonder opa van jouw kant?
Natuurlijk zal er veel meer gebeurd zijn dan wat hier nu beschreven staat maar nav je verhaal is mijn 1e indruk dat jij de vrouw van je vader vanaf het moment dat ze in zijn leven kwam al geen eerlijke kans hebt (willen) gegeven.
Ik moet zeggen, die mededeling via whats app is niet heel netjes van je Zou ik ook niet heel tof vinden
Tjee wat een gedoe. En vreselijk onpersoonlijke om via de app zo naar de vrouw van je vader te schrijven, respectloos vooral. Ik zou eerst eens naar mezelf kijken voordat je een ander verwijt. Sommige dingen hoef je niet naar een ander uit te spreken, zoals dat ze geen oma is voor je kind.
Als ik je verhaal zo lees heb je vanaf het begin af aan die vrouw nooit een kans gegeven. In eerste instantie snap ik dat wel. Het is een loyaliteit aan je moeder. Maar de tijd gaat verder. Je vader is verder gegaan met zijn leven. Er komt toch een punt dat je je zelf ook wat volwassener moet gaan opstellen. Je kunt de situatie niet veranderen. Zij zijn gelukkig samen. Misschien moet je je wat meer gaan open stellen.