Ik stond net buiten met de buurman te praten over de schutting, toen we beide een andere buurvrouw keihard hoorde kreunen in de douche... en ze was niet alleen... We hebben er héél stilletjes keihard om gelachen
Dat ik heel goed begonnen was met afvallen na mijn bevalling en het ook erg leuk vond en goed vol te houden, maar dat ik inmiddels weer gewoon elke dag aan de chocola zit en mezelf HAAT omdat ik geen discipline heb om er mee te stoppen. Dat ik stiekem een sigaretje heb gerookt toen ik zwanger was en mezelf daar ontzettend schuldig over voel. Dat ik de eerste 3 weken na de bevalling tegen iedereen vertelde dat ik heeeeeeul lang ging wachten tot we aan een tweede gingen beginnen en dat ik nu al 11 weken niet kan wachten tot ik weer zwanger ben..
Nou ik geloof dat ook niet zo... ja misschien lukt dat nog met 1 kind.. maar 2/3 kleine kids lukt het mij ook niet hoor. Er is altijd wel wat te doen.. ben allang blij dat ik alle was schoon heb en opgevouwen, dat doe ik 1x per week hup alles weg gewerkt. Maar genoeg wat blijft liggen en dan morgen weer een dag denk ik dan... lontje is ook wel eens op
Dat ik hoop dat mijn man weer binnenkort aan het werk gaat. Hij is al 4 mnd thuis met zijn rug en ik irriteer me mateloos aan hem .... Oke, hij heeft pijn, en dat is superrot voor hem, maar hij kan gewoon naar eigen zeggen he-le-maal niks. (wat best overdreven is) Onze jongste is sinds februari naar school en ik verheugde me er enorm op: EINDELIJK wat rust in huis, EINDELIJK kon ik eens lekker doorpoetsen..... Niet dus......:x Hij ligt maar op de bank en hij ligt me verschrikkelijk in de weg!!
Dat ik altijd doe alsof ik perfecte eetgewoontes heb, nooit snoepen, alles vers en zelf bereiden. Dat deed ik de laatste jaren ook echt, tot ik zwanger bleek. Nu ben ik alles aan het inhalen en zeg ik tegen iedereen 'dat wat ik er niet aan-eet hoeft er straks niet af!'. Om vervolgens een halve snoeptrommel leeg te eten.
Ook dit ken ik. Zo dubbel he? Ik vond het destijds ontzettend naar voor hem maar ik kon nooit even lekker languit want daar lag meneer al. Wat logisch was maar ja, die heerlijke vermoeidheid in de eerste paar weken kon ik niet aan toegeven en ondertussen verslonsde mijn huis.
Dat ik niet kan wachten op de tijd dat de jongste ook naar school mag en ik in de ochtend lekker kan doorslapen en mijn huishouden kan doen zonder dat iemand me steeds in de weg zit
Dat ik bewust op maandag mijn vrije dag heb ingepland zodat ik me-time heb. 's Morgens breng ik mijn zoontje naar school en dan kan ik heerlijk tot half 3 mijn eigen ding doen.
Wat fijn dat dit topic zo positief is! Ik heb de halve dag met migraine in bed gelegen, geslapen..en het was op een gekke manier toch een opluchting. Ik zit er psychisch een beetje doorheen, maar met iets lichamelijks voel ik me niet zo schuldig als ik ga slapen.
Even voor de duidelijkheid: hij heeft ook wel echt pijn, alleen hij ligt maar op die bank.....Hij heeft wel therapie en dat helpt wel, maar hij moet meer wandelen, almaar liggen wordt je ook niet beter van. En als ik dat zeg (want ja, ik ben zo'n type die dat dan ook gewoon zegt) wordt ie boos :x En het is niet dat ie helemaal niets doet, hij helpt me met was wegvouwen bijv. Maar het aanrecht even opruimen/schoonmaken dat kan ie dan weer niet.....:x Hij maakt meer rommel dat dat er opgeruimd wordt.
Alsof ik het zelf geschreven heb . Wel het hele aanrecht volgooien met rotzooi maar niet opruimen want hij heeft pijn. En dat had hij ook echt hoor, maar oh oh wat was dat een gezellige tijd
En dat ik morgen vrij heb gevraagd met als reden dat ik heel hard moet studeren. Eigenlijk ben ik van plan om de hele dag niks te doen .
erg he? Vanmiddag kwam hij thuis (was naar therapie geweest) met natte schoenen. Ik had echt nét gedweild, en hij banjert gewoon met die vieze natte troep naar binnen......Hij zegt dan wel sorry, hij had het ook niet zo gauw gezien zelf en deed het niet eens expres, maar dan nog: ik kan wéér de dweil pakken. Ik heb al een paar keer gedacht: "hoe moet dat nou als we met pensioen zijn?" Dan heb ik hem dag in dag uit om me heen .....Volgens mij wordt ik dan gillend gek, hoe lief ik hem verder ook vind hoor.