Er zijn vast anderen die dit herkennen. Ik zou eigenlijk nu 3 weken halftijd moeten werken ivm mn tweeling zwangerschap. Ik ben ook fysiek kapot. Alleen onderuit op de bank gaat het nog wel. Dus vind ik mezelf in de avonduren alsnog verloren uren proberen in te halen. Ik heb een aantal dingen op het werk die echt misgaan als ik ze niet oppak en vind het super moeilijk om dat maar te laten gebeuren. Ik wil het nog altijd allemaal heel goed doen, al betaal ik een hoge prijs. Hoe zet ik die knop om?!?
De enige die de knop om kan zetten ben jij zelf. Je moet echt goed op jezelf passen, anders maakt je lichaam het jezelf onmogelijk (vermoeidheid, slechter slapen, harde buiken, pijn). Het klinkt bijzonder, maar je kunt soms beter rustiger aandoen, zodat je 'snachts ook beter kan slapen en dan de uren die je wel wat doet productiever bent. Geef jezelf de kans om rust te nemen, doe een middagslaapje (ipv bankhangen) dan voel je je daarna waarschijnlijk energieker. Sterkte!
Wachten tot je helemaal instort en niks meer kan en dan ook niks meer kan overdragen?! Kan je zeggen, dat dat pas echt onrust geeft, bij jezelf en bij je collega's. Ga nu de dingen overdragen die dreigen mis te gaan en doe verder niks anders meer. Dan kun je straks met een gerust hart helemaal stoppen. Ik ben in week 19 onverwachts helemaal uitgevallen zonder een overdracht. Dat is heel stressvol!
Je moet echt aan jezelf denken. Werkte shop in shop on de V&D. Gelukkig bij een kleding merk dus kon in een winkel geplaatst worden. Wel met veel meer reistijd en functieverlaging dus ook minder salaris. Maar ja je doet het maar. Hele dag staan brak mij op. Nieuwe omgeving. Alleen maar Spaans talige. Bekkeninstabiliteit en moest maar door werken ook van de arbo. Totdat ik echt niet meer kon! Ben 3 weken eerder met verlof gegaan en is de beste beslissing ooit. Wat niet gaat dat gaat niet. Vooral met een tweeling. Sjees meid echt denk aan jezelf en je kindjes! Probeer die knop om te zetten en wees eerlijk. Ik ben er 2 maanden mee doorgelopen. Doe dat niet.
Ok, gisteren moest een ambulance naar mn werk komen, zo slecht voelde ik me. Gelukkig was er niks met mij of de babies. Ze drukken waarschijnlijk op aderen hier en daar waardoor ik omkiep. Was wel schrikken. Had het al vaker gehad maar niet zo erg. En nog bood ik aan naar Belgie te gaan de volgende dag voor overleg! Mn collegas verklaarde me voor gek en verboden me te gaan. Ze zijn super lief. Het ligt echt aan mezelf. Uber steber . Ik moet echt gaan stoppen. Ik voel me zo slecht dat ik er niet meer omheen kan...
Nou meid, ik zou toch echt gaan luisteren naar je lijf! En even cru gezegd je bent soms echt niet zo onmisbaar als je misschien zou denken. Voor hetzelfde geld zou je om wat voor reden dan ook opgenomen kunnen worden in ziekenhuis en dan moet je werk/collega's het ook zonder jou redden (een zwangere collega van mij kreeg een blindedarm ontsteking en moest opeens geopereerd worden, daarna 3 weken nodig gehad voor herstel. Haar werkzaamheden moesten acuut overgenomen worden, maar echt, dat lukt altijd wel) Ik hield mezelf altijd voor dat ik zwangerschap, het zorgen voor kindje in de buik, maar 1 keer kon doen, maar dat ik daarna nog wel 40 jaar kon werken ... En binnenkort ben je maanden weg, dus dan moet je ook loslaten en het aan anderen overlaten, toch? Des te fijner voor je collega's als je nu investeert in een goede overdracht. Sterkte, hoop dat je rust kunt vinden en je kindjes nog fijn hun laatste loodjes in buik kunnen afleggen!
Ohh wat ben jij streng voor jezelf! Hoeveel weken ben je nu? Ze adviseren met een tweeling toch met een week of 20-24 te minderen naar 4 uur per dag en vanaf 28-30 weken met verlof? Ik merk nu, met 14 weken, al dat m'n lontje korter is en ik snel vermoeid ben. Ik hoop dat je wel aan jezelf en zeker aan je babies wilt denken en stoppen met werken!