Hoi! Ik heb zelf geen postnatale depressie maar ervaar de maanden na de bevalling niet echt als rooskleurig. Natuurlijk zijn er genietmomenten en ben ik superblij met mijn kleine man maar ik vind het vooral zwaar. De zorg, het accepteren van de slechte zwangerschap, omgaan met alle enoties... Ik zit vaak in mijn eentje te huilen omdat ik het idee heb dat 'niemand me begrijpt'. Ik moet toch dankbaar zijn dat ik een gezond kindje heb? Lekkere dooddoener als je jezelf helemaal kwijt bent! Kamp ook echt met een gevoel van 'wordt dit ooit nog beter'..?!? Ik probeer me te focussen op de dagen dat ik wel geniet maar vind het verdomd moeilijk!!
Ja, ik. Ik heb op een gegeven moment mijn huisarts gebeld en die heeft een brief gestuurd naar de ggz. Sindsdien krijg ik begeleiding en medicijnen en zo hou ik het onder controle. Mijn tip, zoek gelijk hulp en schaam je er niet om, je kan er niks aan doen dat je het hebt.
Ik heb na de bevalling de diagnose PTSS gekregen ivm een traumatische bevalling. Gelukkig geen depressie, maar wel moeite met allerlei emoties, gevoelens en gedachtes. Uiteindelijk dmv EMDR therapie erboven op gekomen. Maar ook het boek: Perfecte bevallingen bestaan niet van Diana Koster heeft mij goed geholpen. Perfecte moeders bestaan niet is ook een boek van haar, ken ik niet persoonlijk maar hoor ik goede verhalen over! Wie weet kan je daar ook wat steun uit halen. En verder naar de huisarts gaan, bespreek met mensen om je heen wat je voelt en zoek hulp! Sterkte!
Vreselijk he dat gevoel.. dat denk ik ook idd. Je hoort steeds het word wel beter maar wil het graag zo snel mogelijk. Vooral als ik alleen ben heb ik dit gevoel. Elke dag is hetzelfde.. bah!
Hoi hoi, Ik heb nu ook 2 keer een emdr gehad. Maar kan nog niet zeggen dat het werkt jammer genoeg. Ben je al die gevoelens kwijt? Of nog niet helemaal?
Wat jammer dat het nog niet bij je werkt. Bij mij al na 1 keer! De gevoelens rondom het trauma zijn er natuurlijk nog wel, maar niet meer zo heftig als dat het was. Ik denk er nu niet meer dagelijks aan, heb geen nachtmerries meer en ik ben wat gezelliger voor mijn omgeving Maar geef het de tijd, want het kan ook best dat je wat langer nodig hebt om je beter te kunnen voelen. Maar ik snap heel goed dat dit geen fijn gevoel is en dat je er last van hebt. Wie weet heb je wat aan de tips van de boeken die ik je gaf!
Jaa ik geef het de rijd maar vind het zo vreselijk dat ik me zo voel. Bij mij kwam het niet van de bevalling maar na die tijd. Blijf het down gevoel houden de hele dag en als ze huilt ben ik helemaal in paniek. Bah ben zo blij als ze slaapt. Daar ben ik ook alleen maar mee bezig... steeds denken in de toekomst...als ze straks maar goed slaapt..als ze maar niet gaat huilen.. wil zo graag genieten maar lukt me niet. Voel me echt vreselijk