De biechtstoel

Niet schuldig voelen, ik vind het stiekem ook heerlijk om te werken.
Ik heb alleen een zoon, maar mijn werk is echt even een rust plek.
Heb een tijdje thuis gezeten toen hij jonger was maar ik werd helemaal gek, was blij dat ik werk had.
Weer sociale contacten en mezelf nuttig voelen.
Ben 2 dagen in de week vrij en dan zit hij op school en ik vind het echt heerlijk

 

Dit dacht ik ook altijd: heerlijk thuis zijn bij de kids.
Maar ik was het na 2 jaar al zo poepie zat 😁 De kinderboerderij en speeltuintjes om de hoek heb je al snel een keer bekeken en ken je inmiddels al wel.

Ik ben dus zo ontzettend blij dat ik sinds een halfjaar een baantje heb! Werk 1 a 2 dagen per week om er even heerlijk uit te zijn, even niks aan m'n hoofd.

 

Schuldig voelen hoeft echt niet. Ieder heeft zijn eigen behoeften en je moet doen waar je gelukkig van wordt. Ik zou er zelf heel wat voor over te hebben om thuis bij mijn zoon te zijn. Dat gejaag en gestress dat het werken in combinatie met een gezin en het huishouden met zich meebrengt en mijn leidinggevende die met de ene na de andere cursus aankomt. Af en toe wil ik het gewoon niet meer en zou ik het liefst stoppen. Helaas zit dat er financieel niet in.

 

Ik krijg vanaf morgen aangepaste werkzaamheden ivm zwangerschap. Dit is wel terecht, maar ik voel me er niet oke bij. Daarentegen ben ik blij dat ik vanaf november met verlof ga en een tijdje niet hoef te werken. Klinkt alleen nog zo ver weg.

Ik mijn oude werk mis, maar blij ben dat ik er weg ben

Ik me irriteer aan mijn man die niet eens blij reageerde met alles wat ik vandaag toch maar gedaan heb in huis terwijl ik niks zou doen

zo lekker in mijn bed ga liggen met een stuk chocolade

 

Dat ik eigenlijk al een paar weken ontzettend moe ben maar geen zin heb om naar bed te gaan. Op het moment gebeurd er van alles en heb het helemaal gehad. Wat zou ik toch graag even van de aardbodem willen verdwijnen.. Ik kan de dag gewoon niet afsluiten.

Ook wij zijn lang niet op vakantie geweest.. In 2014 met zijn drietjes een midweek naar portzelande en verder gewoon nog niet omdat het financieel ook nog niet haalbaar is.. De badkamer staat vanwege een lek op de planning.
Hopelijk volgend jaar een keertje lekker weg..

 

Dat ik zei moe te zijn en op tijd naar bed te gaan. Gevolg...
Iedereen ligt al op 1 oor en ik zit nog klaarwakker beneden.
Herkenbaar?

 

Hear hear!
Alleen zitten wij met z'n 2, m'n vriend is net zo (ok eigenlijk nog erger).
Maar Hey, ik mag uitslapen morgen (zal je net zien dat ik om 8 niet meer kan slapen)

 

Ik kan ook niet slapen .. doordat ik verschrikkelijke pijn heb aan mijn ribben / borstspier .. en ik me zorgen maak dat het wat ergs is lees morgen niet meer wakker word wetende dat dat niet gebeurt maar toch

Nooit geweten dat je gedachte zo'n loopje met je konden nemen...

 

oh ja dat ik me vreselijk eenzaam voel.
ik ben een tbm maar mijn man werkt soms 7 dgn in de week en soms 6.. gewoon omdat het bedrijf het zo druk heeft.. maar God wat mis ik hem

 

Dat ik niet naar beeldschermen moet kijken, omdat ik een lichte hersenschudding heb en toch op dit forum zit.
Dat ik oververmoeid ben, maar toch niet kan slapen omdat ik me bedenk wat ik allemaal moet doen en waarschijnlijk vertraging op gaat lopen omdat Mn hoofd nu dus niet meewerkt.

 

Dat het wonen in deze omgeving me soms zo tegen valt. Ik ben 2 jaar terug toen ik trouwde met ml hierheen verhuisd, ruim 100 km verder op. Tbm geworden. En oh wat mis ik mijn familie, vrienden, kennissen en álles gewoon vreselijk, al zou ik dat nooit tegen iemand zeggen dat het echt zo diep is en dat ik me vreselijk eenzaam voel op sommige dagen, zeker als mijn man veel weg is.

Ik biecht ook op dat ik zwanger zijn geen hol aan vindt, dat het me heerlijk lijkt om niet meer zwanger te zijn en de baby's te kunnen knuffelen, maar tegelijkertijd zie ik zo op tegen de eerste tijd met 2 baby's waarvan ik niet weet wat ze willen en een pittige dreumesdochter, dat ik denk, laat me nog maar een tijd zwanger zijn.

 

Zo zie je maar hoe iedereen anders is ik ben tbm en dat kan financieel prima maar ik vind het niks wat jammer toch dat niet iedereen die keuze heeft..

 

Dat ik geen zakdoekjes meer had en zit dus m'n neus in een stukje (eigenlijk een groot stuk) wc-papier te snuiten...op een bushalte

 

Dat ik heb gezegd dat er straks een vriendje en vriendinnetje mogen komen eten. Viel vannacht pas rond half 3 in slaap en heb geen zin in drukte..achh even een uurtje met 4 kids volhouden moet lukken.

 

Dat ik die overspannenheid van mijn man (die al zo'n 5 jaar duurt) echt spuug en spuugzat ben. Ik merk dat ik ook weinig empathie meer heb als hij weer klaagt over nek, rug, hoofd, kleine teen klachten....
En tegelijk voel ik me schuldig dat ik er niet genoeg voor hem ben, terwijl hij me nodig heeft...

 

Ik biecht op dat ik ontiegelijk baal van het volgende: ik zit in de ziektewet momenteel en vriend is al tijden aan het kwakkelen met werk. Hij vind maar 2 beroepen leuk om te doen en laat daar nou amper werk in zijn. Nu loopt er een sollicitatieprocedure maar ondertussen kijkt hij ook niet verder. Ik word er gek van! Onder zijn kont schoppen heeft weinig zin, ook al doe ik dat wel. Echter, nu zit ik thuis, kan ik hem soms wel wurgen. Ga een baan zoeken, alsjeblieft!

 

ik woon ook al een aantal jaar op 200km afstand van zowel familie als schoonfamilie.....ik trek dit ook niet meer vanwege eenzaamheid. Mijn man is ook veel weg voor werk, soms ook maanden achtereen......zit ik dan met 2 kinderen alles in mijn eentje te regelen en te doen met geen sociale contacten, geen werk, geen familie.....dat is ook de reden dat ik terug wil naar waar ik vandaan kom en in het najaar gaat ons huis in de verkoop! ik ga er nu psychisch aan onderdoor en elke keer als ik bij mijn familie ben geweest krijg ik weer een terugval en ben ik een paar dagen somberder dan normaal...echt kom er voor uit en vertel het, er zal vast een oplossing zijn. Want als je het niet vertelt weet ook niemand wat er met je is, hoe je je voelt. Anders ga jij er straks ook aan onderdoor hoor en dan nog met 2 kleintjes.....gelukkig gaan die van mij nu naar school, maar de eenzaamheid blijft...

 

Hier komt straks ook een vriendje spelen waar ik eigenlijk geen zin in heb. Heb net heel m'n huis spik en span en straks is het weer een grote klere zooi natuurlijk. Vind het sowieso vaak niet leuk als er kinderen komen spelen, laat het uiteraard wel gewoon toe want het hoort erbij maar ik vind heel veel kinderen van een ander gewoon niet zo leuk. Vind ze gauw brutaal, erg druk, piesen naast de pot...

Uiteraard besef ik heel goed dat die van mij ook geen Engels zijn en dat iedereen mijn kinderen ook niet leuk vind

 

Dat we gaan verhuizen naar het buitenland en dit maanden geheim moesten houden incl dat we gaan trouwen in september!

En ik heb ontslag op m'n werk genomen maar iedereen denkt dat ik nog werk zodat ik geen vragen krijg 😂