Grrrr.... vanochtend gebeurde het me weer eens. Ik kreeg mijn vinger tussen de deur en ging een paar minuten later van mijn stokje. Echt irritant, ik kan heel goed tegen pijn zoals bij de tandarts of van bevallen, maar als het onverwacht komt, dan weet ik gewoon: ik ga plat. Het duurt meestal een paar minuten en dan verdwijnt mijn gezichtsveld achter zwarte stipjes en met een beetje geluk kan ik me nog bevallig op de grond laten zakken. Of ik ga gewoon hoppakee onderuit. Een paar minuten later is het weer voorbij en na even bijkomen gaat het dan weer prima. Ik schaam me ervoor, er is zelfs op straat wel eens een ambulance voor me gebeld, toen ik door mijn rug was gegaan en daarvan flauwviel. Maar ik kan er echt helemaal niks aan doen. Het voelt vreselijk aanstellerig en bovendien schrikken de kinderen zich elke keer een hoedje, hoewel ze inmiddels ook wel weten dat het zo weer over gaat. Heeft iemand anders dit ook?
Herkenbaar maar wel in mindere mate hier. Ik ben een paar keer out gegaan bij de fysio. Werd gemasseerd op een pijnlijke plek en ik viel gewoon flauw. Daarnaast kan ik heel slecht tegen bloed van mezelf, dan word ik flauw en val ik weg maar net niet helemaal. Net alsof ik in een bol watten kom te zitten. Lijkt me heel vervelend als je dat zo vaak hebt!
Is toch niet stom, maar heel begrijpelijk. Heeft ook alles te maken met je ademhaling. Ik moet liggen als er bloed geprikt moet worden en bij het verwijderen bij mn implanon (drie keer), ben ik ook een keer out gegaan. Tandarts is geen probleem voor en mijn bevalling heb ik ook zonder pijnbestrijding gedaan , maar een naald in mn lijf..... Ik kan er niet goed tegen. Je kunt misschien kijken of je er met een bepaalde (ademhalings)therapie iets mee kunt doen als het echt vaak gebeurt.
Ik val ook makkelijk flauw. De beste tip die ik ooit gekregen heb van een arts, was om juist actief te doen als ik het voelde aankomen. Je neiging is om even rust te pakken, maar dan ga je juist om. In plaats daarvan ga ik springen of op de plek rennen. Hierdoor stijgt mijn bloeddruk weer en komt er voldoende zuurstof in mijn hersenen. Sinds ik dit toepas ben ik niet meer flauw gevallen.
Ik ook al 2x gehad bij erge (plotselinge) buikkrampen... Ook 1x zo voor lul, op een personeelsfeest ging ik in de gang (onderweg naar buiten) opeens onderuit, was de eerste keer dat me dat gebeurde. De andere keer was gelukkig gewoon thuis toen niemand het zag....
Dit idd! Klinkt alsof je lichaam je bloeddruk reflexmatig omlaag knalt, dus probeer die bloeddruk juist hoog te krijgen op zo'n moment.
Ik heb het in iets mindere mate. Het wordt zwart voor mijn ogen, maar ik val gelukkig niet. Als ik ga liggen, trekt het weer bij. Meestal gebeurt het thuis, maar ik heb in de supermarkt ook eens moeten vragen of ik ergens kon zitten door buikkrampen...
Ik zal het eens proberen. Probleem is meestal wel dat ik op zo'n moment echt ergens pijn aan heb. Laatste paar keer was bijv. vinger tussen de deur, door mijn rug gegaan bij het optillen van 1 van de kinderen, een pan kokend water over mijn voet gegoten. Ik weet niet zeker of ik in die gevallen echt in staat was om te gaan springen of rennen, haha. Maar het klinkt wel logisch ja. Ik heb het gelukkig alleen bij onverwachte pijn. Als ik weet dat iets pijn gaat doen (spiraaltje plaatsen, bevallen, tandarts, bloedprikken) kan ik me voorbereiden en kan ik een hoop hebben.
Ik heb het bij beide, ik had graag gewild dat ooit iemand een ambulance had gebeld zodat ik fatsoenlijk was nagecheckt.. Ik ben namelijk sporadish gaan flauwvallen toen ik 17 was.
Daar is niets stoms aan hoor. Je lichaam kan blijkbaar de schok niet verwerken en 'reset' zich. Dat heeft weinig te maken met jouw pijngrens. Vervelend is het wel, vooral voor je omgeving, die schrikken zich een ongeluk natuurlijk. Ik ben zelf nog nooit flauw gevallen maar mijn zus had er wel eens last van. Haar bloeddruk ging niet mee met haar lichaam waardoor ze soms gewoon onderuit ging als ze opstond of een sprintje trok. De eerste keer was het echt schrikken, maar na een paar keer weet je wat je moet doen. Mijn tip is dus: breng je omgeving op de hoogte.
Hier had mijn zus ook last van. Er viel bij haar niets aan te doen. De hersenen sturen dat aan en zij had daar een kronkel zitten blijkbaar, haha.