Bedankt allemaal Verschillende soorten reacties, zie ik. Het is nu rustig bij de buren, maar ik ben benieuwd hoe het morgen (of volgend weekend) zal gaan. Het rottige is ook dat ik bedrust heb omdat zoonlief te vroeg zijn entree wou maken Dus "even" een praatje aanknopen met de buurvrouw is op het moment niet zo makkelijk. En stel dat het andersom is en de buurman juist het slachtoffer is... Ik weet de details immers niet. Ik ken ze ook niet goed, dus dat maakt die stap om te vragen of alles ok is nog groter. Maar inderdaad, het moet ook geen "wat als..." iets worden.
Wij hebben ook zulke buren gehad. Jong stel, wat net ging samenwonen. Eerste dag dat ze er woonden, mega ruzie... En dat gebeurde toen vaker. We konden in de gang letterlijk verstaan wat ze naar elkaar gilden. Hoorde. Vaak ook gestommel en vallende dingen. Elke keer werd er gedreigd met koffers pakken en vertrekken, enz... Maar op de een of andere manier is het opeens over gegaan en hoorden we het nooit meer. Na 2 jaar zijn ze verhuisd Wij hebben er nooit wat van gezegd..
Wij hadden zulke buren aan de overkant wonen en dan kon iedereen mee genieten. Ik weet dat hun naasten buren geregeld de politie belde. De man werd dan ook wel eens mee genomen. Maar die twee vochten elkaar ook wel eens de tent uit om 2 uur snachts. Had ik ook de politie gebeld als het wekelijks voor kwam en je kon letterlijk mee genieten
In een kort gesprekje zou ik eens heel bezorgd vragen of het goed gaat, maar ik zou er niet direct op in durven gaan.
Ligt er echt aan wat voor mensen het zijn. De 1 zou ik een bakkie koffie aanbieden en bij de ander zou ik veilig thuis bellen. Ik had toen ik net op mezelf woonde 2 boven mij die 3x per week flinke ruzie hadden. Die man was de bendeleider van de buurt. De hele flat kon het horen. Het ging er zo heftig aan toe dat ik zelf elke keer trillend in mijn huis zat. Op een gegeven moment was de dame in haar laatste trimester van zwangerschap, en klonk het alsof het echt mis zou gaan. Toen de politie gebeld. Gevraagd om niet bij mij aan te bellen omdat ik het anoniem wilde houden. Eerste wat ze deden was bij mij aanbellen. Dat hadden dus een paar leden gezien. Kwartier later die leider dreigend aan mijn deur (ik was alleenstaande van 19). Ik heb bijna niet meer thuis durven zijn.
Het is dan wel hun ruzie, maar als ik huilbuien zou horen en woorden als stop nee niet doen, dan zou ik zeker aan de bel gaan om te vragen of alles goed was. Straks wordt zij geslagen ofzo. Misschien kun je haar een keertje alleen spreken?
Wij hadden in onze vorige flat buren schuin beneden bij wie het ook dagelijks raak was. Geschreeuw, spullen die over het balkon gingen en door het hele huis werden gesmeten. In het begin hebben we er eigenlijk nooit wat van gezegd (het was niet bepaald een gezellige flat en zij waren ook niet de enige die voor overlast zorgden). Nou was dit ook gewoon een asociaal stel (dealen, drugs gebruiken noem maar op) en waren ze beide even erg. Pas toen ze een baby kregen, is mijn vriend daar wel een paar keer aan de deur geweest tijdens ruzies, en hebben we de politie gebeld, omdat het een onveilige situatie werd voor het kind. Ik denk dat het er echt een beetje aan ligt wat voor types je buren zijn. Zijn het 2 mensen die het slechtste in elkaar boven halen, of is een van de 2 zeer dominant ten opzichte van de ander. Betekent niet dat huiselijk geweld daardoor maar goedgekeurd moet worden, maar maakt het wel lastiger om te beslissen wanneer je nou moet ingrijpen.
Ja. Ik ben zelf geregeld slachtoffer geweest, heeft niemand ooit een poot uitgestoken, zelfs zijn vrienden niet die er bij waren. Dus dat zou ik zelf wel absoluut doen, al is het maar de politie bellen op dat moment. Ik heb 3x gehad dat ik bij mijn huis in de buurt een man en vrouw zag met klein kindje waarvan de man zeer agressief en dreigend richting zijn vrouw werd (kindje werd dan omgedraaid in de buggy). Naar zo'n man zou ik niet graag heen lopen maar wel elke keer van een afstandje de politie gebeld en gewacht tot ze er waren. Ik was zelf dan met dochter in de buggy, dan is de drempel om erheen te gaan nog veel groter. Ik blijf in die gevallen dan dus wel wachten voor het geval dat.
Nee ik zeg niet dat het erger is, maar eens een keer of twee een fikse ruzie (met geschreeuw oid) horen, of wekelijks zulke erge dingen horen dat het lijkt alsof een van de twee in elkaar geslagen wordt is wel een verschil. Zoals je het zelf al omschrijft eigenlijk. Zoals ik al zei, niet elke ruzie is hetzelfde, er kan geschreeuwd worden, maar het hoeft niet meteen huiselijk geweld te zijn of iemand die daadwerkelijk hulp nodig heeft.
Ooooh zo herkenbaar... Had ook voor mijn boven buren de politie gebeld. Echt een engerd! De politie op het hart gedrukt het anoniem te houden aangezien ik alleen met mijn dochtertje woonde. Helaas toch stonden zij eerst bij mij aan de deur... 😱
Ik heb bij mijn oude buren politie gebeld en gemeld. Bij mijn huidige buurman niet, eerlijk... Ik hoorde ze wel schreeuwen maar achteraf bleek dat hij haar sloeg, ze is ook langs met hun kindje vertrokken... Voelde mij wel rot dat ik geen actie had ondernomen. Had niet gedacht dat hij haar sloeg. Stom!
Los van het feit dat er misschien sprake is van mishandeling, zou ik allang gevraagd hebben of het wat minder luidruchtig kan. Als ik mijn eigen woorden niet meer zou kunnen verstaan of er niet van zou kunnen slapen, had ik er echt wat van gezegd. Bovendien zou ik niet willen dat mijn kind getuige zou zijn van dit gedoe.
Vannacht om 1 uur was het opeens weer een hoop gegil en gehuil Ik schrok me rot!! En nu is het muisstil...
Elke ruzie waarbij zodanig geschreeuwd wordt dat je buren er last van hebben betekent dat je jezelf niet meer in de hand hebt. En dat gaat te ver. Of er nu klappen vallen of niet. Als je niet meer in staat bent jezelf in de hand te houden gaat het te ver. En sommige mensen hebben hulp nodig te leren hoe ze niet over hun grenzen en die van anderen heen gaan. Stel je voor dat de buren van ts kinderen krijgen (of al hebben, nog erger)? Wat voor voorbeeld en gevoel van veiligheid geef je je kinderen dan mee, dat ze zien dat papa en/of mama zo door het lint gaan dat ze zich niet meer in de hand kunnen houden? Denk je dat zo'n kind dat niet merkt en bang wordt dat dat ook bij hun kan gebeuren? Of dat ze denken dat dit normaal gedrag is? Daarom zeg ik dus: nooit aan de zijlijn staan. Of je een kopje koffie gaan drinken, de politie belt of Veilig Thuis, maakt niet uit. Maar nooit een zwijgende omstander zijn.
Als ik zulke dingen lees krijg ik altijd weer hetzelfde gevoel als dat ik toen had (toen ik zelf in zo'n relatie zat). Bel veilig thuis, aub
Ik zou Veilig Thuis bellen en als het uit de hand loopt tijdens de ruzies de politie. Vind het niet normaal wat ik zo lees. Wij zijn 13 jaar samen en hebben nooit zo'n erge ruzie gehad. Woordenwisseling ja, maar geen slaande en gillende ruzie. Zou dus wel bellen de volgende keer.
Minder hier melden meer naar veilig thuis bellen denk ik maar. Straks kunnen de dames je hier oppeppen omdat het blijkbaar toch te erg uit de hand is gelopen en jij je schuldig voelt omdat je niet gebeld hebt. Beter een keer te veel dan te weinig, dat is voor jezelf ook beter.
Wat doet Veilig Thuis dan precies? Behalve advies geven. Want als ze iemand langs sturen, weten de buren gelijk dat wij daar de aanstichter van zijn En als ik ergens niet op zit te wachten nu ik door vroegtijdige weeën voor pampus lig, dan is het wel een burenruzie Onze ouders zeiden gelijk dat we ons er niet mee moeten bemoeien overigens. Mijn man vindt dat we beter nog af kunnen wachten. Dus nu twijfel ik nog meer, die meningen tellen immers zwaar.